dochter zoekt haar plek in brugklas

Cato45 schreef op 01-12-2023 om 10:17:

Mijn man vindt dat ik er teveel bovenop zit, maar ik zie mijn dochter's verdriet en ook stress om bijvoorbeeld situatie 2.

Ik begin mijn vertrouwen te verliezen in school en in een oplossing voor de situatie in de klas. Hoe zouden jullie hierin acteren?

Ik ben nog niet zo heel oud, maar toen ik op school zat bemoeiden de leraren zich echt niet met groepsdynamiek. Behalve dan als er echt gepest zou worden (en dat hadden wij gelukkig niet) of er gevochten werd (dat gebeurde een hele enkele keer, maar dat was dan 1 tegen 1 en een dag later was het weer goed). 

Ze kunnen een beetje meehelpen, maar ze kunnen ook niet elke klas die ze hebben sociaal gaan micromanagen. Als ze nu steeds alles voor jouw dochter gaan inrichten, dan heb je grote kans dat de anderen zich benadeeld gaan voelen en de leraar weer diens ouders op zijn dak krijgt. "Waarom moet mijn kind alleen zijn, terwijl A met mijn kind een groepje wilde vormen, maar wordt A nu gedwongen met B(jouw dochter) samen te gaan??". Dit werkt alleen als leraren voortaan zelf de groepjes maken, wat ik eigenlijk wel logisch vind. Dit, net als team kiezen bij gym, zorgt er natuurlijk voor dat mensen buitengesloten worden. Dat zouden ze zelf ook wel moeten bedenken.

Het zelf maken van groepjes is sowieso niet zo slim, en zeker op die leeftijd. Is natuurlijk ook niet eerlijk als mevrouw Middenmoot altijd omhoog getrokken wordt door beste vriendin Slimmerd van de klas, die wel even een werkstukje tikt uit haar hoofd, terwijl anderen altijd samen moeite hebben ermee. 

Dus een beetje vergemakkelijken van de leraar's kant zou fijn zijn, maar alles inrichten om het precies jouw dochter naar de zin te maken vind ik inderdaad veelgevraagd. Ik zie namelijk niet echt pestgedrag. Wel dat ze weinig aansluiting heeft. 

Nu weet ik dat dit voor de toekomst pas is, maar groepjes worden vaak wat vloeiender als ze wat ouder worden. Dan is het niet meer 1 beste vriendin met 1, die samen alles doen, maar een hele club, vaak ook gemixt van jongens en meisjes. Soms wordt ook een hele klas een soort van bevriend, waarbij het heel normaal is dat iedereen overal bij kan zijn. Daar komt nog bij dat mensen ook gaan blijven zitten en zeker in de hogere jaren, gaan er ook mensen in en uitstromen. Je hebt volgend jaar wel al kans dat iemand bijvoorbeeld naar een andere school gaat en dan zijn het opeens 8 meiden. Of eentje blijft zitten van het jaar erboven en dan heb je er 10. Bovendien is dit de brugklas. Grote kans nog dat er een paar naar de HAVO gaat, de ander VMBO, de ander VWO.

Als het je troost: ik had ook weinig aansluiting in de brugklas. Denk nog minder dan je dochter. Werd niet gepest, maar hing er een beetje bij. Kreeg een vriendin helemaal aan het einde en later had ik dus zo'n klas waar iedereen min of meer met elkaar bevriend was. Hele leuke tijd gehad verder. 

Na de brugklas zijn er een heleboel naar een andere richting gegaan, en kwamen er weer nieuwe mensen bij ons in de klas. Daarna werd het veel leuker. 

Cato45 schreef op 03-12-2023 om 10:37:

[..]

Tsjor, dank je wel voor je bericht. De groep van 9 (haarzelf meegerekend) is de groep waar ze het meeste mee heeft. De andere meiden vormen 2 'groepjes': de 4 meiden met een topsport profiel (geen klik mee) en twee wat stille meisjes die vooral elkaar hebben maar niet praten (ook niet met elkaar). Hier sluit mijn dochter in de pauze wel eens bij aan en ze komen ook wel bij haar zitten. Maar er is dan weinig interactie.

Het zijn zeker belangrijke lessen voor mijn dochter, onder meer door niet bij elke les de groepsvorming aan de klas zelf over te laten en door bijvoorbeeld na te komen wat de mentoren beloven (veranderen van de klasseplattegrond na de herfstvakantie) of met mijn dochter te bespreken waarom ze daar toch niet voor kiezen.

Buiten school heeft mijn dochter een aantal vriendinnen en een sportactiviteit. Met die setting is ze heel tevreden.

'... twee wat stille meisjes die vooral elkaar hebben maar niet praten (ook niet met elkaar). Hier sluit mijn dochter in de pauze wel eens bij aan en ze komen ook wel bij haar zitten. Maar er is dan weinig interactie.'

En je dochter heeft dan dus blijkbaar ook weinig interactie. Sorry, maar andere kinderen zijn er niet voor om jouw dochter te plezieren met gezellige praatjes. Ik zeg het even zo hard, omdat ik anders niet weet of je het gaat begrijpen. Blijkbaar is jouw dochter ook een stil meisje. En heeft ze de neiging om zelf ook de twee andere stille meisjes te vermijden: die voldoen niet aan jouw wens (en haar wens) om een gezellige vriendinnenpraatgroep te zijn. Ze sluit zelf dus ook keihard uit.

'... ik wil wel graag dat ze die leert in een voor haar veilige omgeving.' Je hebt nog niet beschreven dat er leerproblemen zijn en wat die leerproblemen dan zijn. Dus ik snap niet waarom je dit dan aanhaalt. Je hebt ook niet beschreven dat er geen veiligheid is op school. Ze sluit alleen niet aan bij de populaire groep meisjes, maar dat heeft niet te maken met onveiligheid. als er al sprake is van onveiligheid, dan is dat ook wat ze zelf veroorzaakt door andere meisjes uit te sluiten.

'onder meer door niet bij elke les de groepsvorming aan de klas zelf over te laten en door bijvoorbeeld na te komen wat de mentoren beloven (veranderen van de klasseplattegrond na de herfstvakantie) of met mijn dochter te bespreken waarom ze daar toch niet voor kiezen.'

Ik ben ooit naar de leerkracht gestapt en heb aangegeven dat de leerkrachten zelf groepjes moeten maken en niet moeten laten kiezen, omdat dat bij mijn zoon een zeer nare, traumatiserende ervaring had achtergelaten, waar hij een jaar later (toen het weer an de orde kwam) op reageerde met nachtmerries. Dat is 1 bezoek van mij geweest, met 1 uitleg over wat er aan  de hand was en wat een mogelijke oplossing zou zijn. Verder heb je me daar niet mee bemoeit. Jij gaat verder: afspraken, die moeten worden nagekomen, leraar moet aan kind uitleggen waarom hij iets wel of niet doet.... dit gaat veel te ver. En anders moet je je kind leren om zelf hiervoor op te komen.

Ik denk echt dat je even op de verkeerde weg zit door het conflict met school te zoeken. 

Tsjor

Ik pak je beginpost erbij.

'Mijn dochter van 12 gaat sinds dit schooljaar naar de brugklas.' Met 12 jaar, en de komende jaren erbij,  verandert er nogal wat. Het leuke, aardige, 'sociale' basisschoolkind 'met veel vriendinnen' wordt echt een ander meisje, op weg naar een volwassene. Je zult toch moeten accepteren dat je kindje (het rupsje) verandert in een puber (de kokon) om straks een volwassene (de vlinder) te worden.
Er komen nu andere kanten van haar in beeld, andere onzekerheden, andere verwachtingen etc. en het is dus echt aan haar om te bekijken hoe ze daarmee om zal gaan. Dat is wat haar gaat vormen. Jij bent nu nog bezig om de wereld om haar heen aan te passen aan haar, maar jouw wereld is niet de wereld waarin zij als volwassene zal moeten leven.

'Onderdeel van het probleem is dat zij meer dan 10 km naar school moet
fietsen en dat doet ze met twee andere meiden, die vriendinnen zijn
geworden. Het ene meisje (W) kwam uit haar klas, maar daarmee gaat het
nu erg moeizaam. Ik denk dat dit komt doordat mijn dochter in het begin
uit onzekerheid zich wat afhankelijk heeft opgesteld van dit meisje. Bij
het naar school fietsen fietst mijn dochter altijd voor of achter de
twee meiden aan, hoe vaak ze ook heeft aangegeven te willen wisselen.'

Dat is een belangrijk moment. Met drieën fietsen is lastig, het is altijd 2+1. Daarbij heeft je dochter eigenlijk nog wat kind-achtig gedrag laten zien: afhankelijk, onzeker, vragen of ze willen wisselen (niet dus). Laat je dochter eens nadenken over wat ze wil met dzt fietsen. Indertijd moest ik naar de basisschool met 1 meisje samen fietsen, ik mocht niet alleen en zij zat bij mij in de klas. Maar ik vond dat verschrikkelijk, eindeloos luisteren naar haar kletsverhalen over jongens. Ik smeekte mijn moeder om alleen te mogen fietsen en gelukkig mocht dat. Dus ik daarna racete altijd alleen naar school.
Dat is een mogelijkheid. Maar het belangrijkste is: dit was een oplossing die ik zelf bedacht had. Dus al zij daarin iets wil veranderen zal ze daar zelf over moeten nadenken. Ze kan ook ruzie gaan maken met de meiden, ze kan zelf vóór de meisjes gaan fietsen etc. etc.

'Er is 1 meisje in de groep van 9 met wie mijn dochter het wel goed kan
vinden. Ze spreken wel eens in het weekend af en dat is leuk. Meestal is
dat een activiteit die ze beiden leuk vinden. Maar dat leidt op school
nog niet tot een veiliger gevoel in de groep.'
De 'eis' van veiligheid is veel te hoog. 'Veilig' is dat er niet gepest wordt, maar niet dat iedereen vriendjes met je is. Je kunt ook als einzelganger 'veilig' zijn, domweg omdat je jezelf accepteert zoals je zelf bent (lastig voor een puber, maar dat is wel war het naartoe moet).

'We hebben contact met de mentor en die wil mijn dochter naast dit aardige meisje zetten in de klas. Dat is erg fijn en hopelijk leidt het tot een beter gevoel in de klas.' Niet echt behulpzaam dus, zoal Cato al schrijft: op dit soort micro-niveau moet je niet gaan managen in een klas, zeker niet als ze pas zo kort bij elkaar zitten en zich nog gaan ontwikkelen.

'De stress van het huiswerk etc. maakt dat het aansluiten bij 'een schaakclub' of
'toneelgroep' nog niet aan de orde is.' Dat is een probleem van haarzelf: hoeveel stress heeft ze over huiswerk, klopt het wel met wat acceptabel is, klopt het niveau wel voor haar, is er iets wat ze naast school zou willen gaan doen of weet ze dat nu nog niet? Helemaal niets kunnen doen naast school en huiswerk is wel een probleem, dat beperkt haar leven heel erg. Ik zou als ouder hier mijn energie op inzetten.

'We kennen mijn dochter als een sociaal meisje dat altijd makkelijk contact legt en genoeg vriendinnen had op de basisschool.' Dat is mooi. Maar dat is voorbij. Ze moet nu een overgang maken naar de pubergroep en haar start daarin is wat moeizaam, vooral omdat ze eigenlijk nog teveel als 'kind' heeft gehandeld. en, met alle respect, ook 'als kind' door jou als moeder beschermd wordt: jij loopt naar de mentor, jij geeft aan hoe de klassenindeling moet zijn etc.

Laat dat los. Vang de tranen van je kind op, praat met haar over hoe ze er zelf in staat,w at ze zelf zou willen (met als wijsheid dat je andere mensen niet kunt veranderen, alleen jezelf), projecteer je eigen teleurstellingen over het 'verlies' van het leuke basisschoolkind niet op haar, maar uit vooral vertrouwen in haar (dus niet van school wisselen, maar accepteren dat de start niet zo goed was en kijken wat ze verder nog kan doen): de basis is goed, dat als ze uitgepuberd is komt dat echt wel weer tevoorschijn. Ze moet nu alleen zelf nog even uitzoeken hoe je dat doet als puber. Het komt dus wel goed, maar niet zoals jij denkt dat het goed moet komen.

Tsjor

Nou nee, ik zou willen dat je haar vertrouwen zou geven dat de ontwikkeling die ze door zal moeten maken wel goed komt. En dat je haar daarbij zou begeleiden. Ze zit niet in een onveilige omgeving, maar ze heeft geen aansluiting bij de populaire kinderen, dat is iets anders.

Tsjor

Cato45 schreef op 03-12-2023 om 10:43:

[..]

hai Kerstbeer, dank je wel voor je berichtje. Ik vind zeker ook niet dat je zo'n klas moet micromanagen, maar iets sturen bij het vormen van groepjes met samenwerken kan wat mij betreft wel helpen.

De klassen kunnen inderdaad nog wel veranderen, maar het is een school met verlengd brugjaar en profielen die vanaf de brugklas worden gekozen. Dus ik verwacht niet veel verandering, maar soms zijn inderdaad kleine veranderingen al genoeg.

Inmiddels zijn we uitgenodigd voor een gesprek met de mentoren, dus we wachten even af wat dat oplevert.

hey Cato, 

Lief dat je zo meedenkt met je dochter. 

Ik weet niet of er al een bepaald niveau in zit bij je dochter, maar het zal denk ik toch wel voorkomen dat het zich gaat splitsen. Sommigen zullen een hoger niveau aankunnen dan anderen en dan naar VMBO, Havo of juist VWO gaan. Zelfs als het nu al een VWO brugklas is bijvoorbeeld, dan gaan er nog wel mensen afvallen, lijkt mij?

Helemaal eens dat dit zelf laten vormen van groepjes steeds niet een goed idee is. Als ze dan toch moeten samenwerken onder het mom van leren samenwerken, laat de leraar ze dan ook eens samenwerken tussen mensen van haar/zijn keuze. Dat zorgt sowieso voor meer cohesie in de klas omdat mensen elkaar beter leren kennen, die elkaar anders niet opzochten. 

Wat betreft "buitensluiten is ook pesten". Ik lees nergens dat ze er niet bij mag staan of dat er geen woord tegen haar gezegd wordt oid. Ze heeft niet echt vriendinnen in de klas, maar ze heeft mensen om bij te zitten, al zeggen die niet veel. Bovendien spreekt ze wel eens wat af met een klasgenoot. Je kan kinderen niet dwingen vriendinnen met haar te worden. Dit vind ik ook geen pesten. Ze krijgt niet de interactie die ze wil maar ze wordt niet moedwillig straal door iedereen genegeerd. 

De overgang basisschool -> middelbare school is sowieso enorm groot in Nederland. In veel andere landen gaan ze 3 jaar naar junior high school en dan naar high school. Jouw dochter is pas van een school gegaan waar kinderen van 6 opzitten naar een school waar al volwassenen te vinden zijn. In landen waar je eerst de junior high school hebt, is die stap veel kleiner en minder verwachting dat je je opeens helemaal volwassen gedraagt. De oudsten zijn daar dan 14-15, niet 17-18. 

Het hoort bij opgroeien, echt, TO. Ze vindt de klas wel leuk, dus dat is al heel fijn.
Het enige dat ik op school zou aankaarten is dat het fijn zou zijn als de docenten er rekening mee houden dat groepjes maken om samen te werken niet vanzelf goed gaat. En dat ze daarmee vaak buiten de boot valt. Docenten kunnen dit prima begeleiden of overnemen.

kerstbeer schreef op 03-12-2023 om 19:04:

[..]

hey Cato,

Lief dat je zo meedenkt met je dochter.

Ik weet niet of er al een bepaald niveau in zit bij je dochter, maar het zal denk ik toch wel voorkomen dat het zich gaat splitsen. Sommigen zullen een hoger niveau aankunnen dan anderen en dan naar VMBO, Havo of juist VWO gaan. Zelfs als het nu al een VWO brugklas is bijvoorbeeld, dan gaan er nog wel mensen afvallen, lijkt mij?

Helemaal eens dat dit zelf laten vormen van groepjes steeds niet een goed idee is. Als ze dan toch moeten samenwerken onder het mom van leren samenwerken, laat de leraar ze dan ook eens samenwerken tussen mensen van haar/zijn keuze. Dat zorgt sowieso voor meer cohesie in de klas omdat mensen elkaar beter leren kennen, die elkaar anders niet opzochten

Wat betreft "buitensluiten is ook pesten". Ik lees nergens dat ze er niet bij mag staan of dat er geen woord tegen haar gezegd wordt oid. Ze heeft niet echt vriendinnen in de klas, maar ze wordt niet straal genegeerd. Ze heeft mensen om bij te zitten, al zeggen die niet veel. Bovendien spreekt ze wel eens wat af met een klasgenoot. Je kan kinderen niet dwingen vriendinnen met haar te worden.

Dit inderdaad, ik lees geen buitensluiten.. Vooral dat laatste moet je loslaten, dat kun je niet afdwingen. 

Misschien een idee dat ze 1 van die stille meisjes eens uitnodigt thuis? Kans is dat als ze alleen is met dochter, dat ze dan een beetje los komen. Misschien blijken ze bijvoorbeeld wel dezelfde Kpop groep leuk te vinden en als dat eenmaal zo is, komt de vriendschap in het gezamelijk zwijmelen erover wel vanzelf. 

Misschien kan je je sowieso eens verdiepen in wat voor muziek er nu populair is en dat met haar wat gaan bekijken. Dat soort dingen is op die leeftijd erg belangrijk en schept al snel een band als een ander dat ook leuk blijkt te vinden. Dat geldt niet alleen voor de stille meisjes. Misschien blijken andere meisjes ook wel gek te zijn op dezelfde artiest. Er zat een meisje bij mij in de klas die vaak ruzie had met een meisje uit een andere klas. Ruzie was gelijk over toen ze dezelfde boyband leuk bleken te vinden en ze gingen daarna zelfs met elkaar om in de pauzes.