dochter zoekt haar plek in brugklas

Lizzyliz schreef op 30-10-2023 om 23:50:

Onze dochter is vorig jaar in de brugklas ingestort. Haar vriendinnen van de basisschool zaten in andere klassen en hadden daar hun eigen vriendinnen. In de klas hadden de meisjes allemaal een eigen vriendin/groepje. Ze had niet echt veel aansluiting, ook al werd ze ook niet buitengesloten. Haar beste vriendin van de basisschool kapte van de ene op de andere dag met hun vriendschap, toen stortte ons kind totaal in. Iedere dag ging ze met buikpijn en letterlijk overgevend naar school. Het heeft een half jaar geduurd voor ze weer wat opknapte. Ze was zeven kilo afgevallen.
Wat ik geleerd heb is om er voor haar te zijn, naar haar te luisteren en haar te troosten. Ik heb me nooit bemoeid met haar vriendschappen, hoe moeilijk ik het soms ook vond om te zien hoe ongelukkig ze zich voelde. Ik heb ook de neiging moeten onderdrukken om (dagelijks) te vragen hoe het op school ging met de meiden en vroegere vriendinnen. Maar het was haar eigen uitdaging, niet het mijne. Af en toe vertelde ze iets en dan luisterde ik. Maar nooit ben ik er zelf over begonnen.
Ik ben echt zo blij en opgelucht dat ze nu in ieder geval weer met plezier naar school gaat. Meiden op die leeftijd moeten hun eigen weg vinden en dat heeft veel tijd nodig. Het is voor sommigen een hard bestaan op het VO. We zijn er nog lang niet. Maar voor nu heeft ze een meisje leren kennen waar ze in de pauze samen mee is (uit een andere klas). En ze zit iedere les alleen, maar met groepswerk heeft ze wel drie meiden waar ze altijd mee samenwerkt. Ze vindt het prima zo en ik daarom ook.

Lizzyliz, ik weet niet of je nog meeleest, maar mijn dochter gaat hier misschien ook tegenaan lopen. Net nu het allemaal op school iets makkelijker wordt met tenminste 1 meisje waar ze aansluiting mee heeft, lijkt het met haar BFF lastiger te worden. Mijn dochter is hier heel verdrietig over. Hoe is jouw dochter hiermee omgegaan, en hoe is het nu voor haar? Heeft zij behalve de paar contacten op school nog (goede) vriendschappen daarbuiten? 

Lizzyliz schreef op 01-02-2024 om 12:28:

Ik lees zeker nog mee, Cato. Onze dochter heeft het er heel erg moeilijk mee gehad,ook met het feit dat er geen verklaring gegeven werd. Dochter heeft haar bff nog een appje gestuurd met nieuwjaarswensen en op haar verjaardag nog een appje met de felicitaties. Maar ze heeft nooit antwoord gekregen. Dochter heeft geprobeerd om hier heel dapper mee om te gaan. Ze heeft nooit onaardig gedaan, omdat ze vooral het eerste half jaar toch de hoop had dat er weer contact zou komen. Ze is wel van tiktok afgegaan en doet nauwelijks nog iets op snapchat, zodat ze op social media niet geconfronteerd kan worden met haar. Ze praat ook niet over haar. Laatst vroeg ik een keer en toen vertelde ze dat het meisje heel graag populair wil zijn op school en zich ook zo gedraagt. Dat vindt dochter geen leuke kinderen in het algemeen en misschien is ze er voor haar zelf wel achter dat het uiteindelijk beter is zo. Al is de manier waarop natuurlijk te sneu voor woorden.
Inmiddels heeft ze een paar kinderen in de klas/op school waar ze echt wel leuk contact mee heeft. Ze heeft geen vaste vriendin meer waar ze na school mee afspreekt zoals toen iedere middag met haar bff, maar ze lijkt het nu ook niet meer te missen. Ik vraag er weinig naar, omdat ik niet wil dat ze er weer verdrietig van wordt. Maar ik heb de indruk dat het nu wel grotendeels verwerkt is, ook vooral dankzij de leuke contacten op school. Gelukkig heeft ze wel nog een vriendin die iets verder weg woont, waar ze in de vakanties altijd mee afspreekt. Daar heeft ze het echt fijn mee en dat is ook echt een leuk meisje. En dochter en ik doen vaker samen dingen, zoals boodschappen, lunchen, naar opa en oma, huiswerk. Eerder bleef ze dan met haar bff thuis om te knutselen of te chillen, maar nu gaat ze vaker met mij mee.
Pubers zijn soms keihard en doen ook rare en domme dingen. Ik hoop dat haar voormalige vriendin er ooit nog wel een keer achter gaat komen dat ze een geweldige vriendschap met haar trouwste vriendin heeft weggegooid. Maar voor onze dochter zal dat geen verschil meer gaan maken. We hebben een hele moeilijke periode achter de rug samen, want ik voelde haar verdriet zo goed. Maar voor nu is dit een afgesloten hoofdstuk en dochter zit weer lekker in haar vel.

Wat ontzettend fijn dat je reageert Lizzyliz. Het lijkt me ontzettend moeilijk als dit gebeurt. Fijn dat het voor je dochter inmiddels behapbaar is geworden, maar het feit dat er dan geen reactie komt op een simpele felicitatie is toch hartverscheurend. Wat een dappere dochter heb je!

Hier speelt het (nog) niet zoals jij het schetst, maar de BFF heeft 1 van de 2 logeerafspraken afgezegd omdat ze met andere meiden gaat logeren. Voor mijn dochter is deze situatie nieuw, omdat haar BFF op de basisschool alleen mijn dochter als vriendin had (mijn dochter had meer vriendinnen in de klas naast haar BFF). Overigens had de BFF daar zelf helemaal geen last van, zij is iemand die niet veel vriendschappen nodig heeft (of had), en er was nooit sprake van jaloezie of iets dergelijks.

Helemaal begrijpelijk dat de vriendschap verandert nu ze op verschillende middelbare scholen zitten, maar mijn dochter vindt dit wel moeilijk, zeker omdat ze zelf nog worstelt met haar plek op school. 

Ik ben wel heel blij dat het contact het met aardige meisje van school nu echt goed is. Gisteren had ik afgesproken met mijn dochter in de stad, toen kwam het aardige meisje spontaan ook mee. En de dag ervoor waren ze samen naar de stad gegaan. 

Vandaag had mijn dochter een studiedag en had ze het aardige meisje en nog een meisje uitgenodigd om te komen knutselen. Het was erg geslaagd en ze zitten nu samen een film te kijken. Het zal nog best wel eens lastig zijn in de klas en met het fietsen, maar voor nu is er de aansluiting die mijn dochter zo graag wou in de klas. Veel vriendinnen heeft mijn dochter niet nodig, het gaat erom dat ze zich bij een paar meiden geaccepteerd voelt en dat ze goed genoeg is. Deze meiden hebben vergelijkbare interesses en eenzelfde (niet)volwassenheidsniveau.

Ik merk dat ik er zelf ook veel relaxter door ben. 
Win-win dus!

Het is lang geleden dat ik iets postte in dit topic, maar ik wil toch nog even laten weten hoe het nu gaat. Toen het voor mijn dochter zo lastig was op school, heb ik me rot gezocht naar ervaringsverhalen en soms vond ik die, maar hielden ze op zonder dat de afloop duidelijk werd. Terwijl ik zo hoopte op positieve verhalen. Daarom hier nog even een update.

Met mijn dochter gaat het op school nu heel goed. Ze heeft een 'vast' groepje met zijn vieren. Met twee van hen spreekt ze ook buiten school af. Ze heeft plezier op school en zit zichtbaar goed in haar vel.

Het fietsen is nog steeds niet gezellig en dus fietst mijn dochter veel alleen. Maar dat vindt ze wel prima. 

Het meisje/de vroegere vriendin van haar basisschool dat/die vanaf dag 1 haar eigen route koos (tot verdriet van mijn dochter, maar natuurlijk het goed recht van dat meisje) zit in een groepje met vapende/relschoppende meisjes. Dit groepje past niet zo heel goed bij haar en mijn dochter geeft aan dat het meisje meer en meer alleen komt te staan. Mijn dochter geeft aan dat ze, ondanks de soms moeilijke situatie, altijd aardig is gebleven naar dit meisje (en overigens ook naar het vapende groepje). Van de week had dit meisje even geen groepje toen er in de klas groepen gevormd moesten worden. Mijn dochter vond dit vervelend voor haar, maar merkte toch ook bij zichzelf dat ze het wel goed vond voor dit meisje dat ze een keer het gevoel meemaakte dat mijn dochter zo vaak heeft gehad in de eerste maanden van de brugklas. 

Ik weet dit allemaal omdat ik er toevallig van de week naar vroeg. Toen het zo slecht ging, vroeg ik dagelijks naar hoe het ging en wilde ik graag alles weten wat er voor mijn dochter speelde. Nu het beter gaat, is het makkelijker om afstand te nemen. Misschien had ik dat ook moeten doen in de lastige tijd, maar dat vond ik toen erg moeilijk. 

Mijn dochter is sterker geworden van de hele situatie en heeft nu gezien welk oplossend vermogen ze heeft. We zien nog wel eens dat zij zich in sociale situaties terugtrekt, maar we weten ook dat ze zich prima staande kan houden en dat ze echt haar eigen weg kiest en ook haar eigen vrienden. 

Het traject met de psycholoog (ze had twee gesprekken gehad maar er was nog geen behandeling gestart) hebben we stopgezet omdat mijn dochter het niet meer nodig vond. Ze redde het zelf wel, gaf ze aan. 

Mijn advies aan iedereen die dit meemaakt met zijn/haar kind, is: luister naar je kind, maar luister ook naar je hart. Zelfs in de lastigste fase wilde mijn dochter niet van school overstappen en gaf ze aan door te willen. Ik ben blij dat we dat niet hebben gedaan en hebben afgewacht. Maar als het niet was veranderd, had ik uiteindelijk zelf ook besluiten genomen in het bestwil voor mijn dochter. Het feit dat ze er nu zelf uit is gekomen, maakt het een enorm leerrijke ervaring, maar te lang in een k*tsituatie zitten is natuurlijk voor niemand goed.

Iedereen die dit meemaakt wil ik een hart onder de riem steken. In ons geval is het goedgekomen, maar het duurde veel langer dan ik had gedacht voor mijn dochter haar plek had gevonden. Ik voelde haar pijn en dat was niet makkelijk. Voor iedereen die aan dit topic een bijdrage heeft geleverd: veel dank. Dit heeft me erg gesteund in de periode dat ik het moeilijk vond. De ervaringsverhalen en tips hebben me geholpen en nieuwe inzichten gegeven. Veel dank voor jullie steun via dit platform!