Dochter zegt tegen anderen dat ze ziek is
Goedemorgen allemaal,
Ons middelste kind is een lieve, maar ook een pittige puber van elf jaar die naast hoogbegaafd ook heel gevoelig is. De laatste jaren hebben we aardig wat te stellen met haar gehad. Door haar gevoeligheid voelde ze zich niet thuis op haar oude school en is daardoor een paar keer van school gewisseld. Ze heeft wat weerbaarheidscursussen gevolgd, maar volgde ook therapie om haar zelfbeeld op te krikken. Momenteel gaat ze al een jaar naar een nieuwe school, waar ze het eigenlijk heel goed naar haar zin heeft. Ze heeft veel vrienden en is elke dag de hort op. Haar onzekerheid steekt soms nog wel de kop op, maar haar juf is hier ook heel bewust mee bezig.
Ik controleer haar telefoon nog elke dag stiekem en ik zag een berichtje naar haar vriendje waarin ze hem uitlegt dat ze anorexia heeft. Het is niet iets wat ik herken; ze is wel slank, maar thuis eet ze iig behoorlijk goed. Ze houdt van lekkere dingen, is dol op chips en koopt elke ochtend voor school lekkere broodjes. Een aantal keer per week halen we samen een ijsje en ook deze eet ze met smaak. Met andere woorden; ik heb helemaal geen zorgen om haar eetgedrag.
Maar, blijkbaar zit ze toch nog steeds niet lekker in haar vel en is op zoek naar positieve aandacht. Is dit voor anderen herkenbaar? Hoe kan ik haar helpen?
watertoren schreef op 20-04-2022 om 11:21:
Ik zou toch eens een goed gesprek met haar aan gaan. Ik zou me geen zorgen maken om haar eetgewoonten maar wel om haar manier van aandacht vragen bij vrienden. Ze wil aandacht door zielig te doen. Ik denk dat ze nog steeds heel onzeker is en weinig zelfvertrouwen heeft.
Dit was ook mijn eerste gedachte. Als ze weet dat jij haar telefoon checkt kan je het toch gewoon op tafel gooien en met haar erover praten? Ik snap heel goed dat je een 11 jarige geen volledige privacy geeft.
Aviendha schreef op 20-04-2022 om 15:56:
[..]
Dit was ook mijn eerste gedachte. Als ze weet dat jij haar telefoon checkt kan je het toch gewoon op tafel gooien en met haar erover praten? Ik snap heel goed dat je een 11 jarige geen volledige privacy geeft.
Als dochter weet dat moeder de telefoon controleert is de kans eigenlijk groot dat het bericht niet voor het vriendje bedoelt is maar voor haar moeder.
En anorexia merk je niet altijd aan het eetgedrag. Ze kan eten als een bouwvakker en daarna het lozen. Een vriendje kan, is niet anders dan een vriendinnetje toch? Je hebt het niet over verkering of een relatie. Laat het een beetje los als je eigenlijk geen redenen hebt om je zorgen over haar te maken. Ze hoeft niet overal bij geholpen te worden en niet alles hoeft opgelost te worden.
Praat over appen, social media, de leuke kanten en de gevaren en stop met controleren in haar telefoon.
Je schrijft:"blijkbaar zit ze toch niet goed in haar vel", dat hoort bij het leven en daar kan ze, als ze wil, over praten. Maar constant haar gevoel invullen heeft geen zin. Geen dingen zien die er niet zijn, daar wordt ze pas onzeker van.
Overigens: ook als je de afspraak hebt met je dochter dat je bij tijd en wijlen haar telefoon controleert, doe dat dan zeker niet elke dag!
Je doet zoiets om een beetje een vinger aan de pols te houden en dan is af en toe een steekproef voldoende.
Elke dag kijken wijst meer op het bevredigen van de eigen (ongezonde) nieuwsgierigheid en/of controledwang. Dat zijn dingen waar je zelf wat aan zou moeten doen en die je vooral weg moet houden bij je kind!
Geen idee of dit een onschuldig puberleugentje is of een signaal dat je maar beter serieus kunt nemen. Daarom zou ik denken 'better safe than sorry' en een gesprekje aanknopen.
Pubers liegen wel vaker omdat ze vinden dat hun ouders niet meer alles hoeven te weten. Toch vind ik dit wel een heftige leugen.
Ten eerste omdat ze zelf een diagnose stelt. Laat dat over aan mensen die er jaren voor gestudeerd hebben en verstand van zaken hebben.
Ten tweede omdat ze haar ouders hier buiten laat en het wel rondbazuint aan anderen. Als dat vriendje dat tegen zijn ouders of andere vrienden vertelt kan zoiets wel rondgaan in de buurt/dorp en ik zou echt not amused zijn als ik iets dergelijks zou horen in de supermarkt over mijn eigen kind terwijl ik van niks weet.
Ten derde omdat ik liegen over ziektes niet chic vind en omdat mensen je dan niet meer vertrouwen als ze erachter komen dat je liegt en je dus ook niet geloven als je een keer wel echt wat hebt.
Ik zou af en toe samen de telefoon doornemen en het hebben over wat er besproken wordt, omgangsvormen online, taalgebruik. Van haar en van anderen. Dagelijks controleren gaat erg ver. Als je je kind niet vertrouwt met een telefoon, dan moet je daar nog even mee wachten.
MamaE schreef op 21-04-2022 om 15:10:
Pubers liegen wel vaker omdat ze vinden dat hun ouders niet meer alles hoeven te weten. Toch vind ik dit wel een heftige leugen.
Ten eerste omdat ze zelf een diagnose stelt. Laat dat over aan mensen die er jaren voor gestudeerd hebben en verstand van zaken hebben.
Ten tweede omdat ze haar ouders hier buiten laat en het wel rondbazuint aan anderen. Als dat vriendje dat tegen zijn ouders of andere vrienden vertelt kan zoiets wel rondgaan in de buurt/dorp en ik zou echt not amused zijn als ik iets dergelijks zou horen in de supermarkt over mijn eigen kind terwijl ik van niks weet.
Ten derde omdat ik liegen over ziektes niet chic vind en omdat mensen je dan niet meer vertrouwen als ze erachter komen dat je liegt en je dus ook niet geloven als je een keer wel echt wat hebt.
Ik zou af en toe samen de telefoon doornemen en het hebben over wat er besproken wordt, omgangsvormen online, taalgebruik. Van haar en van anderen. Dagelijks controleren gaat erg ver. Als je je kind niet vertrouwt met een telefoon, dan moet je daar nog even mee wachten.
Oooh vreselijk, een moeder die gaat dicteren wat haar dochter wel of niet mag communiceren en hoe😲
