Dochter wil vriendje niet mee naar huis nemen
Onze dochter van bijna 18 jaar heeft al enige tijd contact met een jongen. Ze spreken weleens af en ze blijft ook weleens bij hem slapen. Hier hadden we in eerste instantie ook geen problemen mee ( heb destijds ook tel contact gehad met zijn moeder) want ze is er eerlijk over en ze is erg blij met hem. Kunnen het goed vinden met elkaar. Hebben 24/7 contact via de Snap. Aantal maanden terug was er sprake van dat die bij ons thuis zou komen maar dochter heeft dit toen afgehouden omdat ze nog niet helemaal zeker was en ze het niet direct zo officieel wilde maken, ( kwam net uit een rotperiode met een andere knul die haar meerdere malen bedrogen heeft). Hier had ik ook alle begrip voor en heb het toen zo gelaten. Nu zijn we echter maanden verder en hebben ze nog steeds veel contact maar altijd bij hem thuis. Ik weet vrijwel zeker dat hij juist wel graag bij haar thuis wil komen maar dat zij degene is die de boot afhoudt. Ze verteld vaak over hem en ook dat het erg goed gaat tussen hun. Nu zijn we echter als ouders zover dat wij hem ook weleens willen ontmoeten. Dit hoeven geen officiele toestanden te worden. Even wat drinken en dan kunnen ze lekker hun eigen ding doen. Ik heb nu ook tegen haar gezegd dat we hem nu eerst een keer willen zien omdat er anders ook niet meer gelogeerd wordt bij hem. Dan wordt ze boos en raakt ze geirriteerd. Misschien van ons heel kinderachtig om het zo te doen maar we zijn nu pak hem beet een half jaar verder en ik vind dat wij als ouders ook wel het recht hebben om dit aan haar/hun te vragen. Zat ouders die het geeneens hadden goed gevonden dat er geslapen wordt bij iemand die ze niet kennen. Zover ik weet is het echt een prima jongen, aardig, vriendelijk en een leuke vriendengroep. niks om te moeten verbergen maar ik kom er maar niet achter wat maakt dat ze moeilijk doet over een keer hier thuiskomen.
Ook al wordt het op de lange termijn niks dan hoeft het toch niet zo ingewikkeld te zijn om eens hier af te spreken. We zijn geen gekke familie waar je je voor hoeft te schamen haha, huisje boompje beestje, geen ingewikkelde toestanden. Ik vind het niet leuk om hier steeds woorden over te krijgen en is het nu werkelijk zo raar dat we dit vragen en hoe zouden jullie dit aanpakken?
NB: bij haar vorige vriendje duurde het ook vrij lang dat die hier thuiskwam maar niet zo eindeloos als dat het bij deze jongen duurt 
IngridT schreef op 16-01-2023 om 21:20:
[..]
Kan allemaal, maar als je een beetje ok bent met je ouders dan kun je zoiets in grote lijnen toch gewoon delen?
Dat kan. Maar ik kan me goed voorstellen dat ze hem nog even voor zichzelf wil houden. En misschien heeft hij er wel geen behoefte aan haar ouders te ontmoeten, wie zal het zeggen.
Index224 schreef op 16-01-2023 om 19:46:
18 is niet volwassen, maar meerderjarig. Je bent niet van de ene op de andere dag volwassen. Dat ben je ergens tussen 24 en 26 jaar ongeveer. Meerderjarig ben je vanaf de dag dat je 18 bent. Overigens vind ik oud genoeg om zelf te bepalen bij wie je slaapt zonder dat met je ouders te overleggen.
Tussen 24 en 26???? Onzin
Ik woonde samen met 20 en werkte toen ook, en kreeg een kind met 25.
IngridT schreef op 16-01-2023 om 21:20:
[..]
Kan allemaal, maar als je een beetje ok bent met je ouders dan kun je zoiets in grote lijnen toch gewoon delen?
Dat kan, maar ik deed dat vroeger niet omdat ik wist dat mijn ouders het zouden afkeuren. Het vriendje dat wel serieus was en later mijn man werd was de eerste en enige die ik mee nam naar mijn ouders. Dus misschien heeft de dochter van TO niet het gevoel dat ze dit kan delen. Haar moeder kan zich namelijk niet voorstellen dat ze een jongen heeft waarbij ze blijft slapen zonder serieus te zijn. En zal dat afkeuren, dat voelt ze echt wel aan.
Miepjecody schreef op 16-01-2023 om 21:35:
[..]
Tussen 24 en 26???? Onzin
Ik woonde samen met 20 en werkte toen ook, en kreeg een kind met 25.
Heeft niks met samenwonen, werken of een kind verwekken te maken. Je brein is pas volwassen na je 24e. Its a fact.
Vraag aan de ouders die graag de vriend/vriendin bij wie je kind logeert graag vooraf wil zien: wat levert dat zien je op?
Ik vind inderdaad wel dat er een bepaalde ongelijkwaardigheid uit gaat van altijd bij de een en nooit bij de ander chillen/slapen. Als het niet officieel is of 'gewoon voor de fun' is, maar de dochter van TS is wel geregeld bij die jongen en die ouders zullen het waarschijnlijk wel als redelijk serieus zien.
Nu opeens een 'logeerverbod' instellen is wel een beetje inconsequent. Maar vooraf even kennis willen maken met de jongen lijkt me voor iemand van 17 geen gekke eis.
Ik vind het eerlijk gezegd niet 'normaal' dat tieners overal en nergens blijven slapen, seks hebben etc. Ik weet wel van mezelf dat ik op dit punt nogal conservatief ben en zeker niet de maat der dingen. Ik weet ook dat je het als ouder moeilijk echt kunt verbieden, maar er zit nog wel veel tussen verbieden en faciliteren en het normaal vinden.
Ik vind het gedrag van de dochter wel opvallend. Ze heeft een goede band met haar ouders, is open over haar vriendje en hoe vaak ze er is, maar hij wordt wel al maanden angstvallig buiten de deur gehouden. Dat geeft mij toch het idee dat er iets is waardoor de dochter niet wil dat hij binnen komt.
Had ze al eerder dat ze altijd bij een ander wilde afspreken en nooit bij haar thuis, of dat ze dat met bepaalde vriendinnen had?
Ik mocht op mijn 17e heel veel, maar mijn ouders wilde wel graag weten bij wie ik bleef slapen en ook die mensen, een keer, zien. Ik vind het zelf een beetje raar van dochter dat ze wel bij de ouders van vriendje aan tafel schuift maar andersom dit niet wil.
MamaE schreef op 16-01-2023 om 22:29:
Ik vind inderdaad wel dat er een bepaalde ongelijkwaardigheid uit gaat van altijd bij de een en nooit bij de ander chillen/slapen. Als het niet officieel is of 'gewoon voor de fun' is, maar de dochter van TS is wel geregeld bij die jongen en die ouders zullen het waarschijnlijk wel als redelijk serieus zien.
Nu opeens een 'logeerverbod' instellen is wel een beetje inconsequent. Maar vooraf even kennis willen maken met de jongen lijkt me voor iemand van 17 geen gekke eis.
Ik vind het eerlijk gezegd niet 'normaal' dat tieners overal en nergens blijven slapen, seks hebben etc. Ik weet wel van mezelf dat ik op dit punt nogal conservatief ben en zeker niet de maat der dingen. Ik weet ook dat je het als ouder moeilijk echt kunt verbieden, maar er zit nog wel veel tussen verbieden en faciliteren en het normaal vinden.
Ik vind het gedrag van de dochter wel opvallend. Ze heeft een goede band met haar ouders, is open over haar vriendje en hoe vaak ze er is, maar hij wordt wel al maanden angstvallig buiten de deur gehouden. Dat geeft mij toch het idee dat er iets is waardoor de dochter niet wil dat hij binnen komt.
Had ze al eerder dat ze altijd bij een ander wilde afspreken en nooit bij haar thuis, of dat ze dat met bepaalde vriendinnen had?
Nee hoor hier komen gewoon vriendinnen over de vloer, logeren etc is nooit een probleem geweest. Wat jij zegt is dus ook waar ik mee zit. Zijn ouders zullen inmiddels wel denken dat het echt iets is. Ik laat het voorlopig maar even rusten.
MRI schreef op 16-01-2023 om 18:21:
[..]
ja maar iemand van 18 is dus geen kind meer maar een volwassene
Iemand van 18 jaar is niet volwassen maar volgens de wet meerderjarig (en dat pas sinds 1990).. Pas vanaf 21 jaar onafhankelijk van ouder/ verzorger. Lichamelijke en geestelijke volwassenheid verschilt per individu. (Ik zie nu pas dat dit al een aantal keer genoemd is).
Volgens mij is het in dit soort topics beter om nooit de leeftijd van je kind te noemen. zelfs niet als het pas 12 of 13 is. En schrijf zeker niet 'bijna xxx-jaar". Want dat is voor sommigen een reden de ouders overbezorgd, begrenzend enzovoorts te noemen. Je mag geen zorgen meer hebben. Je mag niet meer waarschuwen. Je mag geen wensen meer hebben. Loslaten schijnt het devies te zijn. Loslaten? Ook een 12 -22 jarige kan het advies, de steun en de liefde van de ouders nog ontzettend nodig hebben. (En als het dan fout gaat, klinkt het: waarom grepen de ouders niet in?).
IngridT schreef op 16-01-2023 om 21:09:
Wat ik zo gek vind…. Je dochter komt dus wel (wekelijks?) bij de ouders van t vriendje over de vloer. Staat daar in de badkamer haar tanden te poetsen, en s ochtends boterhammen te smeren aan het aanrecht. Als de ( niet uitgesproken) reden voor het hem niet-willen-voorstellen/ een keertje mee naar jullie huis nemen te maken heeft met het feit dat ze het ‘ nog niet zo officieel’ wil maken…hoe denkt haar vriendje daarvan over? En zijn ouders? Want daar is ze (neem ik aan) de ‘vriendin van’ die er ieder weekend wel een nachtje is. Klinkt vrij officieel. Als vriendje nou o0 kamers zou wonen of zo was t misschien een ander verhaal, maar hij woont toch ook nog thuis?
Als er geen ‘echte reden’ is vind ik dit a asymmetrische patroon wel echt gek hoor. En ik zou er ( als moeder) ook moeite mee hebben. Vind t ook zo bijzonder dat je zegt op zich een prima band met je dochter te hebben, maar dat ze je niet kan uitleggen wat maakt dat t zo loopt. En dan wel de hele tijd over m praten, leuke dingen vertellen, maar hij zet geen voet over de drempel? Wat zou er trouwens gebeuren als je een keer avonds de kliko buiten zet terwijl hij haar net op de oprit aflevert omdat ie haar heeft thuisgebracht? Ga je dan daar een handje schudden? Of word je dan geacht te doen of je hem niet ziet? Ongemakkelijk lijkt me.
Dit heb je echt ontzettend goed verwoord. Het assymetrische patroon. Dat is precies wat hier zo vreemd aan is.
Libertine schreef op 16-01-2023 om 22:13:
Vraag aan de ouders die graag de vriend/vriendin bij wie je kind logeert graag vooraf wil zien: wat levert dat zien je op?
Dit vind ik wel een goede vraag. Mocht ik een dochter hebben, ik zou eerder vertrouwen op haar beoordelingsvermogen dan op mijn indruk mocht zo'n jongen hier een half uur toneel komen spelen.
Vraag voor To: kan cultuur een rol spelen?
Libertine schreef op 16-01-2023 om 22:13:
Vraag aan de ouders die graag de vriend/vriendin bij wie je kind logeert graag vooraf wil zien: wat levert dat zien je op?
Hopelijk een gerustgesteld gevoel. Dat het een plezierig persoon is die goed voor je zoon/dochter zal zijn. Ook zie je de onderlinge interactie. Zijn ze liefdevol, zijn ze ongeveer gelijkwaardig.... Het kan hartverwarmend zijn het geluk van je zoon/dochter te zien.
Bovendien kan het je schoonkind worden, dus het is best prettig alvast een beetje een band op te bouwen. Voor als je later met elkaar om de kersttafel zit als in een Jumbo reclame....
Maar je kunt ook pech hebben en geschokt en bezorgd zijn over wie je kind aan de haak heeft geslagen. In ieder geval weet je dan hoe de zaak er voor staat.
Wilmamaa schreef op 16-01-2023 om 23:15:
[..]
Hopelijk een gerustgesteld gevoel. Dat het een plezierig persoon is die goed voor je zoon/dochter zal zijn. Ook zie je de onderlinge interactie. Zijn ze liefdevol, zijn ze ongeveer gelijkwaardig.... Het kan hartverwarmend zijn het geluk van je zoon/dochter te zien.
Bovendien kan het je schoonkind worden, dus het is best prettig alvast een beetje een band op te bouwen. Voor als je later met elkaar om de kersttafel zit als in een Jumbo reclame....
Maar je kunt ook pech hebben en geschokt en bezorgd zijn over wie je kind aan de haak heeft geslagen. In ieder geval weet je dan hoe de zaak er voor staat.
Je verwoord het zoals ik het bedoel.
Niets aan toe te voegen.
Valdemar schreef op 16-01-2023 om 23:06:
[..]
Dit vind ik wel een goede vraag. Mocht ik een dochter hebben, ik zou eerder vertrouwen op haar beoordelingsvermogen dan op mijn indruk mocht zo'n jongen hier een half uur toneel komen spelen.
Vraag voor To: kan cultuur een rol spelen?
Cultuur speelt geen rol
Hoe lang gaat ze al met deze jongen om en hoe vaak heeft ze de weekenden bij hem geslapen?
