Dochter wil vriendje niet mee naar huis nemen
Onze dochter van bijna 18 jaar heeft al enige tijd contact met een jongen. Ze spreken weleens af en ze blijft ook weleens bij hem slapen. Hier hadden we in eerste instantie ook geen problemen mee ( heb destijds ook tel contact gehad met zijn moeder) want ze is er eerlijk over en ze is erg blij met hem. Kunnen het goed vinden met elkaar. Hebben 24/7 contact via de Snap. Aantal maanden terug was er sprake van dat die bij ons thuis zou komen maar dochter heeft dit toen afgehouden omdat ze nog niet helemaal zeker was en ze het niet direct zo officieel wilde maken, ( kwam net uit een rotperiode met een andere knul die haar meerdere malen bedrogen heeft). Hier had ik ook alle begrip voor en heb het toen zo gelaten. Nu zijn we echter maanden verder en hebben ze nog steeds veel contact maar altijd bij hem thuis. Ik weet vrijwel zeker dat hij juist wel graag bij haar thuis wil komen maar dat zij degene is die de boot afhoudt. Ze verteld vaak over hem en ook dat het erg goed gaat tussen hun. Nu zijn we echter als ouders zover dat wij hem ook weleens willen ontmoeten. Dit hoeven geen officiele toestanden te worden. Even wat drinken en dan kunnen ze lekker hun eigen ding doen. Ik heb nu ook tegen haar gezegd dat we hem nu eerst een keer willen zien omdat er anders ook niet meer gelogeerd wordt bij hem. Dan wordt ze boos en raakt ze geirriteerd. Misschien van ons heel kinderachtig om het zo te doen maar we zijn nu pak hem beet een half jaar verder en ik vind dat wij als ouders ook wel het recht hebben om dit aan haar/hun te vragen. Zat ouders die het geeneens hadden goed gevonden dat er geslapen wordt bij iemand die ze niet kennen. Zover ik weet is het echt een prima jongen, aardig, vriendelijk en een leuke vriendengroep. niks om te moeten verbergen maar ik kom er maar niet achter wat maakt dat ze moeilijk doet over een keer hier thuiskomen.
Ook al wordt het op de lange termijn niks dan hoeft het toch niet zo ingewikkeld te zijn om eens hier af te spreken. We zijn geen gekke familie waar je je voor hoeft te schamen haha, huisje boompje beestje, geen ingewikkelde toestanden. Ik vind het niet leuk om hier steeds woorden over te krijgen en is het nu werkelijk zo raar dat we dit vragen en hoe zouden jullie dit aanpakken?
NB: bij haar vorige vriendje duurde het ook vrij lang dat die hier thuiskwam maar niet zo eindeloos als dat het bij deze jongen duurt 
yette schreef op 16-01-2023 om 08:25:
Ik kan me je nieuwsgierigheid voorstellen, maar vind jouw wens echt ondergeschikt aan de goede reden die je dochter geeft.
Voor haar voelt het als een volgende stap als ze hem mee naar huis neemt. Ze zegt dat het dan meteen 'zo officieel' wordt. Ik kan dat prima begrijpen. Als ze hem meeneemt, gaat hij er thuis bij horen. Daar is ze nog niet aan toe.
Heel goed dat ze daarover nadenkt en niet te hard van stapel loopt.
Laat haar haar eigen tempo bepalen. Zo'n volgende stap moet je absoluut niet afdwingen!
Yette, jij verwoordt wat ik al een tijdje denk. Ik las laatst nog een opvoedtip: jij bepaalt de stappen, je kind het tempo. Die lijkt mij hier wel van toepassing. Ook al zul je steeds minder ook de ‘stappen’ gaan bepalen bij een 18-jarige.
ik snap je volledig! Ze slaapt notabene daar, vind toch wel zolang ze bij jullie woont dat ze dit moet delen met jullie. Mss schaamt ze zich voor hem? Ik durf t niet te zeggen maar vind t raar dat ze hem niet eens ff voorsteld. 18 is mss op papier volwassen maar je kind blijft je kind.
Ik heb nu ook tegen haar gezegd dat we hem nu eerst een keer willen zien omdat er anders ook niet meer gelogeerd wordt bij hem. Dan wordt ze boos en raakt ze geirriteerd. Misschien van ons heel kinderachtig om het zo te doen maar we zijn nu pak hem beet een half jaar verder en ik vind dat wij als ouders ook wel het recht hebben om dit aan haar/hun te vragen.
Ben blij dat je zelf zegt dat het kinderachtig is, want dat is het zeker. Jullie hebben helemaal nergens recht op. Je dochter heeft recht op een gelukkige relatie op haar eigen tempo. Niks meer, niks minder. Ze is 18, dus haar verbieden te blijven slapen kan ook niet. Jullie zijn gewoon jaloers en kunnen het niet verkroppen dat jullie buitengesloten worden. Als je de relatie met je dochter om zeep wilt helpen is dit de manier. Laat haar lekker op haar eigen tempo ontdekken en leren. Blijkbaar is er een reden dat ze hem nog niet aan jullie wil voorstellen. Mijn familie heeft mijn vriend ook nog niet ontmoet en dat heeft ook een reden. Die vertel ik ze niet, want zij zijn de reden. Ben als de dood dat hij vertrekt als hij een uurtje met mijn familie optrekt.
Titiv schreef op 16-01-2023 om 09:18:
18 is mss op papier volwassen maar je kind blijft je kind.
Ze blijft je dochter, maar ze blijft zeker geen kind. Een belangrijk verschil waarvan mijn haren overeind gaan staan als ouders daar niet scherp op zijn.
Lieveheersbeest schreef op 16-01-2023 om 09:27:
[..]
Ze blijft je dochter, maar ze blijft zeker geen kind. Een belangrijk verschil waarvan mijn haren overeind gaan staan als ouders daar niet scherp op zijn.
Nee tuurlijk blijft ze niet eeuwig een "kind" maar 18 vind ik persoonlijk nog heel jong en ok het is wel haar dochters recht om deze jongen weg te houden maar wrm slaapt ze dan wel bij zijn ouders? Dat is nogal kwetsend tegenover haar eigen ouders vind ik, mss bedoeld ze t niet kwetsend, maar dan mag ze ook eerlijk zijn tegen haar ouders wrm ze hem nog niet voorsteld, dat ze t nog niet wil ok prima haar recht maar ze kan wel ff zeggen waarom niet.
Misschien is er wel iets aan de hand met haar eigen ouders en niet met zijn ouders. Misschien voldoet de jongen niet aan de standaarden van haar eigen ouders. Misschien vind ze hem alleen woest aantrekkelijk en vind ze hem leuk voor nu, maar niet de moeite waard om thuis voor te stellen. Weet jij veel. Gegeven is dat zij hem niet mee naar huis wil nemen en dat haar moeder niet weet waarom. Daar zal de dochter haar eigen redenen voor hebben.
Titiv schreef op 16-01-2023 om 09:48:
[..]
Nee tuurlijk blijft ze niet eeuwig een "kind" maar 18 vind ik persoonlijk nog heel jong en ok het is wel haar dochters recht om deze jongen weg te houden maar wrm slaapt ze dan wel bij zijn ouders? Dat is nogal kwetsend tegenover haar eigen ouders vind ik, mss bedoeld ze t niet kwetsend, maar dan mag ze ook eerlijk zijn tegen haar ouders wrm ze hem nog niet voorsteld, dat ze t nog niet wil ok prima haar recht maar ze kan wel ff zeggen waarom niet.
Ze is toch eerlijk?!
Zij ziet een kennismaking met haar eigen ouders als een officiële stap in het erkennen van een relatie. Aan die stap is ze nu nog niet toe.
Prima reden. Als moeder zou ik trots zijn op een dochter die hier nuchter over na blijft denken.
Als iemand voor mij zo belangrijk was dat ik er wekelijks bleef slapen, zouden mijn ouders die persoon wel willen kennen. Ik zou dat niet formuleren als een 'recht', maar wel als iets wat je als ouders normaal vindt.
Natuurlijk, als iemand op kamers woont weet je dat ook allemaal niet, maar als je kind het thuis wel vaak over iemand heeft, geeft dat aan dat diegene belangrijk voor je kind is.
Het enerzijds wel veel over deze jongen praten, maar anderzijds niet mee naar huis nemen, zegt mij dat er toch iets is. En misschien ligt die reden wel bij haar ouders, dat kan best. Maar als ze het niet weten, dan kunnen ze er ook niks mee. Ik zou het verdrietig vinden als mijn kind zich zou schamen voor ons en daardoor geen mensen mee naar huis durft te nemen.
MamaE schreef op 16-01-2023 om 10:43:
Als iemand voor mij zo belangrijk was dat ik er wekelijks bleef slapen, zouden mijn ouders die persoon wel willen kennen. Ik zou dat niet formuleren als een 'recht', maar wel als iets wat je als ouders normaal vindt.
Natuurlijk, als iemand op kamers woont weet je dat ook allemaal niet, maar als je kind het thuis wel vaak over iemand heeft, geeft dat aan dat diegene belangrijk voor je kind is.
Het enerzijds wel veel over deze jongen praten, maar anderzijds niet mee naar huis nemen, zegt mij dat er toch iets is. En misschien ligt die reden wel bij haar ouders, dat kan best. Maar als ze het niet weten, dan kunnen ze er ook niks mee. Ik zou het verdrietig vinden als mijn kind zich zou schamen voor ons en daardoor geen mensen mee naar huis durft te nemen.
In de eerste twee zinnen van haar OP schrijft TO dat haar dochter enige tijd contact heeft met een jongen waarmee ze weleens afspreekt en waarbij ze ook weleens blijft slapen.
Ik vind dat héél anders klinken dan jouw eerste zin.
(niet het hele draadje gelezen maar) jeetje dat je erover denkt een 18 jarige iets te verbieden... dat klinkt toch of je nog geen vertrouwen hebt in de zelfstandigheid waartoe je haar zou moeten hebben opgevoed. Dat maakt misschien wel deel uit van de motivatie waarom je dochter haar vriend nog niet bij jullie over de vloer laat komen?
wat verbiedt ze dan? Het slapen bedoel je? Ik vraag me wel af met welke leeftijd jullie kinderen bij iemand mogen slapen zonder dat je degene ooit gezien hebt. Als mijn dochter dadelijk met een jongen thuis komt, mag ze er van mij niet meteen bij slapen als ik hem nog nooit gezien heb
Mijn tip is om sorry te zeggen tegen je dochter over het slaapverbod.
Ik zeg dan zoiets als: soms vergeet ik even dat je geen 12 meer bent.......
Dus niet alleen meedelen dat je het verbod intrekt.
Verder snap ik al je gedachten en wensen.
Kikki39 schreef op 16-01-2023 om 11:44:
wat verbiedt ze dan? Het slapen bedoel je? Ik vraag me wel af met welke leeftijd jullie kinderen bij iemand mogen slapen zonder dat je degene ooit gezien hebt. Als mijn dochter dadelijk met een jongen thuis komt, mag ze er van mij niet meteen bij slapen als ik hem nog nooit gezien heb
ik weet of je op mij reageerde maar als dat zo is: "
Ik heb nu ook tegen haar gezegd dat we hem nu eerst een keer willen zien omdat er anders ook niet meer gelogeerd wordt bij hem.
En vanaf zestien/ zeventien ging ik niet meer zeggen met wie mijn kind mag slapen. Ik vertrouwde er wel op dat dat niet was met iemand die tien jaar ouder was of zo. Mee naar huis nemen? Als ze daar beiden zin in hadden. En ja dat hadden ze. Maar niet verplicht. Hoe oud is je dochter nu? Kijk als ze bijvoorbeeld twaalf is, kijk je nu nog vaak vanuit de beschermende rol die je nou eenmaal hebt als ouder van een 12 jarige maar zeker bij 18 zou dat geïnternaliseerd moeten zijn bij het kind zelf. Kind is volwassen, kan stemmen en bankrekening. Die ga je toch niet verbieden waar ze logeert?
Kikki39 schreef op 16-01-2023 om 11:44:
wat verbiedt ze dan? Het slapen bedoel je? Ik vraag me wel af met welke leeftijd jullie kinderen bij iemand mogen slapen zonder dat je degene ooit gezien hebt. Als mijn dochter dadelijk met een jongen thuis komt, mag ze er van mij niet meteen bij slapen als ik hem nog nooit gezien heb
En jouw dochter is 18?
Ik woonde op mijn 18e aan de andere kant van het land en ging naar huis met wie ik zin had. Ben echt heel benieuwd hoe jij dat voor je ziet en hoe je dat tegen gaat houden bij je 18-jarige dochter.
Is dit een idee? Als ze weer eens enthousiast over hem vertelt, luister je enthousiast en als ze klaar is zeg je: hij klinkt als een ontzettend leuke jongen. Je verhalen maken me steeds nieuwsgieriger naar hem.
Dit is een nette ik-boodschap. Op deze manier geef je aan dat je hem graag eens zou ontmoeten, maar leg je geen druk op.
En laat het dan ook daarbij. Vraag niet wanneer, of waarom niet. Wil zij er verder over praten, prima, zo niet, ander onderwerp (wil je nog een kopje thee?). Het komt echt wel een keer.
