dochter van 12 scheldt
Mijn dochter van 12 kwam deze middag thuis van school. Na het eten was ze aan het bellen met een paar vriendinnen en ik hoorde dat ze een paar keer met kanker schold. Ik heb haar erover aangesproken, maar ze antwoordde met: “Ugh, ga jij ook al beginnen? Kanker op man.” Is mijn dochter de enige die dit taalgebruik gebruikt of zijn er nog die dit doen? Haar opa is een paar jaar geleden eraan overleden en ze zei wel vaker dat er mensen ermee scholden, maar dat zij het nooit ging doen vanwege haar opa. Hoe moet ik met dit gedrag omgaan? Ik maak me een beetje zorgen om haar.
hoe heb je gereageerd op haar antwoord? dat alleen zou mij al een enkeltje slaapkamer opleveren en ga er maar eens goed over nadenken wat je zegt. Dat laat je je toch niet zeggen door je dochter??
Gaat het om het woord kanker of is dochter überhaupt aan het veranderen?
Friezinnetje schreef op 14-09-2022 om 19:43:
hoe heb je gereageerd op haar antwoord? dat alleen zou mij al een enkeltje slaapkamer opleveren en ga er maar eens goed over nadenken wat je zegt. Dat laat je je toch niet zeggen door je dochter??
Ze is meteen naar haar slaapkamer gelopen, dus kon ik niets meer zeggen. Ik roep haar op zulke momenten ook niet achterna, omdat ik haar normaal eerst even laat afkoelen. Ik vind persoonlijk dat ze met de verkeerde vrienden omgaat. Ik heb haar al een paar keer zien vapen en daar hebben we ook een gesprek over gehad, maar zelf weet ik ook wel dat het gewoon nog bij haar vrienden of op school gebeurd.
Roos55 schreef op 14-09-2022 om 19:46:
Gaat het om het woord kanker of is dochter überhaupt aan het veranderen?
Beide. Het woord alleen al, gaat te ver vind ik. Ik weet dat ze in de puberteit zit, maar haar gedrag is echt niet meer aanvaardbaar
Wat doet ze dan ?
juliavdbossche schreef op 14-09-2022 om 19:48:
[..]
Ze is meteen naar haar slaapkamer gelopen, dus kon ik niets meer zeggen. Ik roep haar op zulke momenten ook niet achterna, omdat ik haar normaal eerst even laat afkoelen. Ik vind persoonlijk dat ze met de verkeerde vrienden omgaat. Ik heb haar al een paar keer zien vapen en daar hebben we ook een gesprek over gehad, maar zelf weet ik ook wel dat het gewoon nog bij haar vrienden of op school gebeurd.
maar je zegt er dus niks van?? 
Ik zeg regelmatig tegen mijn kinderen: dit en dat wil ik niet hebben/horen in mijn huis, om die en die reden.
Wat ze buitenshuis doen, daar heb je geen invloed op.
Ik zou haar terug roepen, of ze nu helemaal van de pot gerukt is om haar moeder zo aan te spreken. Dat je met respect behandeld wilt worden, en je dat woord never nooit meer in mn huis wil horen.
Als ik ooit zoiets tegen mijn ouders had gezegd had ik gelijk een klap in mijn gezicht gekregen, plus de wind van voren, plus 3 weken straf. Dat eerste zou ik zelf niet doen maar de andere twee wel.
Friezinnetje schreef op 14-09-2022 om 19:56:
[..]
maar je zegt er dus niks van??
Dat kan toch alsnog? Dat zou ik ook wel nodig vinden TO. Ik zou er nog wel op terugkomen en zeggen dat jij/jullie dit soort woorden in huis niet willen horen en of ze betoeterd is dat ze denkt dat ze jou kan uitschelden. Ik zou als het de eerste keer was geen straf geven maar erover praten: scheld ik jou wel eens uit? Hoe zou dat zijn als ik dat zou doen? Hoe zou het zijn als we elkaar hier in huis liepen uit te schelden? Zou het daar fijner van worden in huis? Als ze brutaal zou blijven doen, zou ik op een gegeven moment zeggen dat ze er maar eens over moet nadenken en dat jij dat ook zult doen maar dat het hoe dan ook vaststaat dat je in huis geen scheldwoorden wil horen en dat je al helemaal niet zelf uitgescholden wil worden. Bij pubergedrag moet je de verleiding weerstaan om door te drammen tot het kind toegeeft. Maar vaak komt de boodschap, soms na een paar keer herhalen, toch wel over. Ik zou dus op een gegeven moment wel stoppen, ook al is ze nog steeds weerspannig aan het doen.
Ik ben helemaal niet van het straf geven maar als er gescholden wordt zou ik een kind op den duur wel wegsturen. Voor mij is dat ook niet zozeer een straf als een consequentie. Als je zo asociaal tegen me doet, ga je maar alleen op je kamer zitten. Dan hoef je even niet in de gemeenschappelijke ruimte te zijn. Kom maar terug als je weer aardig kunt doen.
Je zegt TO: ik wil er niet achteraan roepen. Dat lijkt me heel wijs! Maar er is een tussenvorm. Je kunt achter haar aanlopen, in haar deuropening gaan staan, haar naam noemen en kalm zeggen: Ik vind het echt niet oké dat je me uitscheldt. Ik ga er niet nu over door maar ik wil dat je weet dat ik hier echt boos over ben en ik kom hier nog op terug. Dat geeft jou ook even de tijd om erover na te denken hoe je dat wil doen.
Er direct op reageren is beter dan er later over beginnen.
alhambra schreef op 14-09-2022 om 20:37:
Er direct op reageren is beter dan er later over beginnen.
Niet per se. Ik vind ergens op terugkomen juist heel krachtig. Het laat heel duidelijk zien dat je er, ook nadat er wat tijd overheen is gegaan, geen genoegen mee neemt.
Mija schreef op 14-09-2022 om 20:40:
[..]
Niet per se. Ik vind ergens op terugkomen juist heel krachtig. Het laat heel duidelijk zien dat je er, ook nadat er wat tijd overheen is gegaan, geen genoegen mee neemt.
Vind ik ook. Het heeft ook als gunstig effect dat de heftigheid van de emotie van dat moment wat gezakt is. Zeker bij pubers kan dat heel helpend zijn, een moment om te reflecteren op eigen handelen. Maar dan niet een week later ofzo, maar een paar uur, wanneer de boel weer rustig is.
Mija schreef op 14-09-2022 om 20:40:
[..]
Niet per se. Ik vind ergens op terugkomen juist heel krachtig. Het laat heel duidelijk zien dat je er, ook nadat er wat tijd overheen is gegaan, geen genoegen mee neemt.
Als je kijkt naar geweldloos communiceren kun je zeggen: ik vind het niet ok wat je nu doet, ik kom hier later op terug.’ En daarna ben je stil. Zo voorkom je dat je de escalatieladder samen oploopt. Op het moment dat de ander (en jijzelf) weer rustig is kom je er op terug. Eens dus dat direct reageren niet altijd het meest oplevert.
