Dochter relatie andere cultuur
Hey allemaal!
Mijn dochter (16) heeft sinds een paar maanden een vriendje. Heel leuk en schattig allemaal, maar 1 ding zit me dwars. De jongen wilt niet dat mijn dochter bij hem thuis komt, en ook mogen wij de ouders van hem niet ontmoeten. Hij geeft als reden dat zijn ouders het waarschijnlijk niet zullen accepteren dat hij een vriendinnetje heeft. Zelf is hij Marokkaans, en 17 jaar. Ik vind dit heel jammer. Het is een hele lieve, spontane jongen. Iedereen in de familie houd van hem! Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Zal ik het gewoon zo laten en niks doen? Of zal ik zeggen dat ik het eigenlijk niet zo fijn vind dat ik niet eens weet wie zijn ouders zijn? Ik wil hem heel graag helpen. Mijn dochter geeft zelf aan dat het haar totaal niet uitmaakt dat ze niet bij hem thuis kan komen. Maarja dat snap ik ook wel als je 16 en verliefd bent.
Hebben jullie advies?
Welnee Lou, nou draaf je door
Als een kind nog jong en niet geestelijk volgroeid (13-14, maar toch ook nog wel 15-16), is meer ouderlijk toezicht lijkt mij niet overbodig. Stiekem gedrag zou ik zorgelijk vinden en ik zou dat ook op mezelf betrekken. Waarom durft hij/zij het niet te zeggen? Maar een kind van 18+ hoeft zich sowieso geen "mag dat wel van pap en mam?" af te vragen, tenzij het om het territorium van de ouders gaat. Mag x hier slapen, of eten? Zouden ze het geslaagd vinden als ik nooit het huis uit ga? 😅. Dat idee.
Huh?
Ik draaf niet door, ik leg uit waarom ik jouw verhaal niet kon plaatsen. Dat ging overigens niet om toestemming vragen voor van alles (zoals je nu ter sprake brengt), het ging om een eerste indruk van de ouders van de vrienden van je kind. Die eerste indruk zegt niet alles, vertel jij. Waarom vertel je dat, vroeg ik me af, welke mening geef je hiermee in deze discussie?
Maar nu draaf ik kennelijk door?
Weet je wat, laat maar 
Ik bedoel
Met je schamen ☺️.
Weet ik
Je refereerde hieraan (tekst van mij):
"Met jouw verhaal erachteraan lijkt het net alsof ik me diep moet schamen hiervoor. Maar dat valt dan misschien ook nog wel mee."
Door jouw verhaal leek dat zo. Dus wie draaft hier door?
En nu houd ik er echt over op hoor, 't is prima zo
Nou Lou
Ieder maakt zijn eigen afweging.
Ik vind het wel fijn dat ik beeld heb bij de moeder van D, M of K. Doet er niets aan af dat ik de moeder van J niet ken omdat J aan de andere kant van Nederland woont.
J zelf ken ik dan weer wel want die heeft hier ook wel eens een keer gelogeerd. Maar de eerste keer dat mijn kind bij J ging logeren vond ik dat dus best spannend. Maar goed bij een kind van 17 doe je daar niet zo veel meer mee. Behalve dan zeggen: kijk goed uit, denk goed na, laat me even weten waar je bent... Vind ik dan.
Tsjor
'Ik vind het gewoon fijn om een beeld te hebben bij de namen.' Dat is wel erg mager, zeker als het om vrienden van je 15-16 jarigen kinderen gaat. Gewoon nieuwsgierigheid dus?'
Ja. Dat was toch allang duidelijk?
Ginny
Helemaal herkenbaar. Vroeger wilde ik ook graag van alles weten, of nou ja, zo'n beetje wie wat waar. Dat ik dat nu niet meer zo spannend vind, is gewoon omdat ze inmiddels 19 is.
En nog steeds zeg ik dingen als: doe je voorzichtig, laat je even weten waar je bent, maak je het niet te laat? Tot vervelens toe, vrees ik.
Maar kennismaken met ouders van haar vrienden, dat dus niet.
bij het eerste vriendje
Bij het eerste vriendje van mijn dochter had ik die wens ook om de ouders te ontmoeten. Uiteindelijk kwam het er een keertje toevallig van omdat dochter iets groots mee moest nemen naar vriendje en dat kon ze niet zelf op de fiets, dus heb ik haar even gebracht, en toen was het handjes schudden en hallo en dag eigenlijk.
Bij de volgende vriendjes is het niet meer voorgekomen, inmiddels woont dochter samen en heb ik de ouders van haar vriend pas één keer toevallig ergens gezien. Verjaardagen worden met hun vriendenclub gevierd, vaak niet eens thuis maar op ergens op een evenement of ze gaan met een groep uit eten. De ouders en opa en oma mogen op de verjaardag zelf, of ergens in die week komen. Dus de ouders van schoonzoon heb ik een keertje gezien daar, verder niet (en ze gaan al 4 jaar met elkaar). Ik vind het eigenlijk wel prima zo, dochter en schoonzoon hebben het naar hun zin en ik hoor wel verhalen hoe het met de andere familieleden gaat, daar hoef ik ze niet persoonlijk voor te zien.
