Dochter relatie andere cultuur

De vorm

Ik kan het niet vinden, ik zit te wachten op een beedengoogle. Een scene schiet mij dan te binnen van een Marokkaanse vader, met snor, met fiets en bos bloemen, op straat in gesprek met zijn zoon die aan hem vraagt of hij het goed zou vinden als hij met een autochtoon Nederlands meisje thuis zou komen?
En vader zegt dan volmondig ja. Daar gaat zoon zelf over.
Dus ja, je kunt ook uitleggen dat ouders soms even moeten wennen aan wat hun kinderen voor grenzen oprekken, maar dat het belangrijk is dat je je ouders daarin wel meeneemt. Geef ze de tijd om er aan te wennen maar wees zelfverzekerd.

Of ga eerst eens voorzichtig de discussie aan. Wat zouden ze er van vinden als?

Ga dat gesprek wel aan met deze jongen. Maar verder is het een zaak tussen je dochter en die jongen, zij hebben dat op te lossen of te laten en zien wat er van komt.

Maar nogmaals, ouders zijn soms minder orthodox dan een kind vermoedt en bovendien kun je ouders ook even de kans geven om te wennen aan de voor hen mogelijk nieuwe dingen die jij, met alle goede bedoelingen, in jou leven onderneemt.

Mwah

Waarom zou jij nou die ouders willen ontmoeten? Je dochter is 16 en heeft net een paar maanden verkering. Dat kan over een paar maanden weer helemaal anders zijn.
En daar zou ik als moeder dan ook blij mee zijn. Als er idd sprake is van zo’n groot cultuurverschil komt daar natuurlijk een hoop gedoe van.
Dus lekker bij je over de vloer laten komen, hou het gezellig en blijf vooral positief in gesprek met je dochter.

Niets doen

Ik zou niets doen. Je dochter heeft een vriendje, waarom zou je zijn ouders willen ontmoeten? Laat die twee lekker verliefd zijn en verder niets. Met de jongen zelf heb je natuurlijk wel te maken. Fijn dat hij welkom is bij jullie. Verder zou ik me nergens mee bemoeien als ik jou was.

Wij werden overigens een keer 's avonds uitgenodigd door de ouders van de vriend van onze dochter. Waarom, vroegen wij ons af. Maar er bleek helemaal niets aan de hand te zijn. Ze wilden graag weten wie wij waren. Omdat onze kinderen verkering hadden. Ik kon er niet zo veel mee eerlijk gezegd. We hadden elkaar ook niet veel te melden. Dus ja, het komt kennelijk vaker voor maar ik vond het maar vreemd.

Ouders ontmoeten

Toen ik vroeger verkering had, ging mijn moeder ook koffie drinken bij mijn schoonmoeder to be. Ik vond het vreselijk, maar nu ik zelf kinderen heb (die nog geen verkering hebben), zou ik ook graag willen weten bij wie mijn kinderen rond hangen, nu gaan mijn kinderen ook niet spelen bij mensen die ik niet ken. Dus vanuit die gedachte vind ik het normaal.

Aangezien je dochter nog niet daar thuis komt, kan je het voor nu even laten

Marsy

Zitten je kinderen al op het vo?

Dat vond ik een van de grootste veranderingen toen onze oudste naar het vo ging, dat ik niet meer de ouders kende van haar nieuwe vrienden en vriendinnen. En bij de andere kinderen was dat ook zo. Ze gingen gewoon na school met elkaar mee. En de kinderen kwamen daar natuurlijk ook gewoon thuis. Zoals de vriend(innen) ook bij ons kwamen zonder dat de ouders ons kenden. Soms bleef er zelfs een slapen terwijl we de ouders nog nooit ontmoet hadden. Of een kind dat ergens anders bleef slapen. Dan kenden we wel het kind maar niet de ouders.In de loop van de tijd ontmoetten we er natuurlijk wel een aantal ouders, maar zeker niet meteen.

Dus in dit geval: ik zou nog niet zo’n punt maken van ouders willen ontmoeten na een paar maanden verkering.

Ja mijn kinderen zitten op vo

Daar weet ik wie de ouders van alle klasgenoten zijn, aan het begin van het jaar wordt er klassikaal kennis gemaakt met mentor en andere ouders, dus ik heb alle ouders gezien, is niet hetzelfde als kennen natuurlijk

Wow

Knap dat je daar dan meteen een beeld bij overhoudt. Is mij nooit gelukt.
Ik heb dus ook op die ouderavonden gezeten maar die zijn meestal zo aan het begin van het schooljaar, dat de vriendschappen nog niet echt gesetteld zijn. En dan zijn er zo veel mensen die dan vertellen bij welk kind ze horen dat ik dat toch niet onthoud. Tenzij ik de naam al vaak gehoord hebt. Dus in de loop van het jaar heb ik geen idee meer welke ouder bij welk kind hoort. Zeker niet als ik dan naar nog een ouderavond van een ander kind moest.

Nou

Ik ken de meeste ouders van mijn dochters vrienden en vriendinnen ook, en zij is 18. Niet dat we de deur platlopen bij elkaar, maar er is wel een keer een handje geschud en een praatje gemaakt.

Anneke

Wat ik lastig zou vinden, is dat deze relatie dus per definitie tijdelijk is. Want als de jongen ouder is, zal hij waarschijnlijk trouwen met een meisje dat in zijn cultuur past. Nou zijn verkeringen op die leeftijd wel vaker tijdelijk, maar ik zou je dochter toch adviseren om dat in haar achterhoofd te houden. Misschien niet met hem naar bed gaan?

Cultuur

"Want als de jongen ouder is, zal hij waarschijnlijk trouwen met een meisje dat in zijn cultuur past"
Dat gebeurt inderdaad vaak, maar niet altijd. Je dochter zal het zelf meemaken. Het enige wat je kunt doen is zelf openstaan, andere cultuur niet buitensluiten en belangstelling tonen (en daadwerkelijk hebben). Je verwachf (of hoopt) dat namelijk wel van de ander.
Ik zou me verre houden van ongevraagd advies over seks, als het goed is heeft ze eea al meegekregen van jou.

ElenaH beetje OT

"Ik ken de meeste ouders van mijn dochters vrienden en vriendinnen ook, en zij is 18."

Gebeurt dat dan toevallig, of ga je standaard bij de ouders langs als je dochter een nieuwe vriend of vriendin heeft? En waarom? Ik kan me er niets bij voorstellen. Maar goed, ik ken dus ook inderdaad geen van de ouders van de vrienden van mijn dochter.

Misschien is het wel een regiogebonden gewoonte, bedenk ik nu, of een verschil tussen een (klein) dorp en een (grote) stad of zo.

Hier (dorp)

En redelijk wat mensen die buitenaf wonen gebeurt het met 15-16-17 jarigen toch nog wel regelmatig dat er pubers worden gehaald of gebracht bij feestjes of andersoortige bezoekjes waardoor er op obscure momenten ( of door extreem baggerweer) gefietst moet worden. Of bij schoolexcursies met het ov is het soms handig dat een plukje kinderen uit dorp A even met de auto naar school wordt gebracht ( zodat ze rechtstreeks met ov weer naar huis kunnen). Galajurk en 10 km fietsen combineert slecht, dus ook op dat soort momenten wordt er vaak gecarpoold. Op dat soort momenten tref je toch regelmatig een ouder. Misschien is dat idd wel iets wat vaker gebeurt in een dorpse setting. Ik ‘ken’ dus idd redelijk wat oudersK en weet vsn veel vrienden/ vriendinnen dus ook precies waar ze wonen Maar allemaal heel toevallig en Meestal heel oppervlakkig ...

Ingrid

Lou

'Gebeurt dat dan toevallig, of ga je standaard bij de ouders langs als je dochter een nieuwe vriend of vriendin heeft? En waarom? Ik kan me er niets bij voorstellen. Maar goed, ik ken dus ook inderdaad geen van de ouders van de vrienden van mijn dochter.'

Ik ga niet standaard langs met een intakeformulier hoor ☺. Maar bij de eerste keer afspreken bij die vriend of vriendin thuis ga ik vaak wel even mee. Zeker als het een logeerpartijtje is. Andersom gebeurt dat ook, komt de vader of moeder even mee naar binnen 'om te helpen met de tas dragen'.
Maar vaak is het inderdaad al eerder toevallig gebeurd, bij een ouderavond op school of een sportwedstrijd.

'Misschien is het wel een regiogebonden gewoonte, bedenk ik nu, of een verschil tussen een (klein) dorp en een (grote) stad of zo.'

Geen idee. Het gaat hier om jongeren in Den Haag, Zoetermeer en Rotterdam ...

Hier ook

Een grote stad

Eerste vriendje en cultuur

Achteraf vraag ik me ook af waarom ik de ouders per se wilde ontmoeten, maar dat wilde ik. Dochter was 16, alles voor het eerst...

Wat ik jammer vind om te merken, is dat er kennelijk bij sommige families nog niets is veranderd de afgelopen 40 jaar. Ik zeg nadrukkelijk sommige.

Je doet er weinig tegen. De toekomst zal moeten uitwijzen welke kant het op zal gaan. Ontdooien de ouders als ze nu echt tegen zijn? Gaat het vriendje tegen zijn ouders in? Of is het vriendje als puntje bij paaltje komt toch ook "conservatief" en is een niet-moslima eigenlijk vooral voor een niet-serieuze relatie? Of ziet hij voor zich dat een niet- moslima zich wel aanpast? (wat aan je dochter is, maar ik zou niet juichen)

Ik zou bovenstaande, zonder tussen de haakjes, wel bespreken, niet met de intentie om te sturen, wel met de vraag om na te denken wat ze ervan verwacht. Als ze geen hoogst romantische verwachtingen heeft en het houdt bij "nu is het leuk, meer niet", is jouw probleem sowieso al opgelost. Laat maar gaan dan. Verwacht ze meer, dan moet je het eigenlijk ook loslaten, maar wel openstaan voor dat dit nu eenmaal bij haar leeftijd hoort. Ze hoeft niet met elke liefde te trouwen, ze mag er levenslessen mee opdoen. Zolang de liefdes haar maar goed behandelen. Dat laatste zou ik dus ook benadrukken.

Welke leeftijd

'Maar bij de eerste keer afspreken bij die vriend of vriendin thuis ga ik vaak wel even mee. Zeker als het een logeerpartijtje is. Andersom gebeurt dat ook, komt de vader of moeder even mee naar binnen 'om te helpen met de tas dragen'.'
Over welke leeftijd heb je het dan? En waarom wil je het huis of die ouders zien? Wat voor informatie zoek je daar?

Tsjor

Gaat vanzelf

Niet bij iedere vriend of vriendin, maar tot nu toe kwam er regelmatig wel een moment dat er een kind gehaald of gebracht moest worden, dus dan heb je toch contact.
Maar samen naar de speeltuin, nee dat zit er niet meer in nee.

Tsjor

'En waarom wil je het huis of die ouders zien? Wat voor informatie zoek je daar?'

Drugs, wapens, uitgebuite minderjarige prostituees, plannen voor terroristische aanslagen, een martelkelder en bomgordels natuurlijk ...

Zucht. Wat dénk je dat ik bedoel?

We krijgen een appje

Oké, ik ken het niet en de ouders van de vrienden van mijn dochter kennelijk ook niet, althans niet van de laatste paar jaar. Wel van de basisschool natuurlijk. Maar een "logeerpartijtje" is ook niet meer echt aan de orde. Ze stuurt een appje als ze ergens anders slaapt

Logisch trouwens als het vanzelf gaat, vanwege halen en brengen naar en van afgelegen woonplaatsen. Dat is hier inderdaad niet het geval.

Ha ik voel me een ontaarde moeder

hier, behoorlijk platteland en redelijk grote school, gebeurt het echt niet strijk en zet dat kinderen naar elkaar gebracht worden. Dus onze kinderen zijn best veel bij vrienden/vriendinnen geweest waarvan wij de ouders niet kennen. En andersom.
Bij slapen wordt er idd nog wel eens gebracht maar soms kom ik dan echt niet verder dan de voordeur waar dan soms de puber en niet een/de ouder staat. Soms gelukkig ook wel.
Als de vriendschappen langer duurden steeg de kans dat de ouders elkaar leerden kennen.

ElenaH

Ik begrijp dat je een eerste indruk van de thuissituatie wilt krijgen? Dat snap ik volledig. Maar wat je ziet is natuurlijk een momentopname. Mijn dochter had een klasgenoot die zonder achtergrondinformatie ogenschijnlijk vast een leuke vader had gehad. Mét informatie wisten we dat het niet zo rooskleurig was. Ze mocht er niet binnenspelen spelen van ons. M.a.w. die eerste indrukken zijn ook maar betrekkelijk. Die vader is niet lang daarna niet prettig aan zijn eind gekomen helaas. Bij jonge kinderen kán het dus, zo mogelijk, nuttig zijn om eerder al een indruk te krijgen. Ik bedenk dat ik bij buurkinderen niet standaard meeging de eerste keer.

ElenaH thuissituatie

Ik snap uiteraard dat je niet van extremen uitgaat ☺️

Welnee

'Ik begrijp dat je een eerste indruk van de thuissituatie wilt krijgen? '

Welnee, wat kan mij het nou schelen hoe die mensen wonen!
Ik vind het gewoon fijn om een beeld te hebben bij de namen. Meer niet. En de andere ouders in mijn omgeving blijkbaar ook, want er wordt (nog steeds) regelmatig even 'voorgesteld'.

En soms klikt het en doen we meteen even 'een bakkie'.

Kaaskopje

"M.a.w. die eerste indrukken zijn ook maar betrekkelijk. Die vader is niet lang daarna niet prettig aan zijn eind gekomen helaas."

Wat is je punt met dit verhaal? Dat je je kunt vergissen bij een eerste indruk? Ja duh. Uiteraard zijn eerste indrukken betrekkelijk! Dat weet iedereen wel denk ik. Waarom dan ineens zo'n ernstige anekdote? Het ging over wel of niet de ouders van een 18-jarig kind willen leren kennen hè. Wanneer doen we het dan goed in jouw ogen?

Lou

Ik zie het niet als anekdote, maar als pittige gebeurtenis, die ik best schokkend vond. Als je me aan de hand van de rest goed had ingeschat, had je kunnen begrijpen dat ik het niet als een standaard risico heb ervaren. Het kan gewoon nuttig zijn om je oren goed open te houden. Ik ben graag goed van vertrouwen, maar hoor ik waarschuwingen dan wil ik meer weten. Ik geloof dat anderen ook uit zijn geweken naar jonger dan 18?

Kaaskopje

'M.a.w. die eerste indrukken zijn ook maar betrekkelijk. Die vader is niet lang daarna niet prettig aan zijn eind gekomen helaas. '

Maar dat wil toch niet zeggen dat kinderen in zijn huis niet veilig waren?

ElenaH

Dat weet je niet. Het was een crimineel milieu. Drugs.

Snap ik wel

Kaaskopje, jazeker is het een schokkend verhaal en uiteraard is het goed om altijd je oren open te houden en helemaal met jongere kinderen.

Ik vroeg me gewoon af of hier verder nog een praktisch advies van jouw kant aan ten grondslag lag, aangezien sommige mensen het dus doen met minder dan een eerste indruk, namelijk geen enkele indruk. Dochter hier stuurt een appje als ze ergens anders blijft slapen. Ik weet dan meestal wel een voornaam en een plaatsnaam, maar verder niets. Met jouw verhaal erachteraan lijkt het net alsof ik me diep moet schamen hiervoor. Maar dat valt dan misschien ook nog wel mee.

Mager

'Ik vind het gewoon fijn om een beeld te hebben bij de namen.' Dat is wel erg mager, zeker als het om vrienden van je 15-16 jarigen kinderen gaat. Gewoon nieuwsgierigheid dus?

Tsjor