Dochter met vriendinnenproblemen ( waar ik denk ik niet de goede oplossingen voor bied)
Ik heb echt even een paar meningen van anderen nodig om mn dochter het goede advies te geven, vandaar dat ik hier een account heb aangemaakt.
Mijn dochter van 17 zit op een internationale school, op de engelse afdeling. We wonen in het buitenland. Of dit nou echt van belang is weet ik niet, maar ze voelt zich toch wel anders. "nederlands' zeg maar. Maar goed, het 'probleem' is niet dat.
Ze heeft eigenlijk moeite met vriendinnen. Ze heeft vaak vriendinnen die haar laten zitten, die ineens niets meer tegen haar zeggen. En zij baalt daar van maar laat het ook gebeuren.
Ik ben iemand van: hup met gestrekt been erin en vraag! Confronteer die meiden met hun gedrag. Maar dat is niet haar manier.
Op dit moment is ze vriendinnen met een duo. En ze zegt zelf ook, er is altijd een 1-ling als je bevriend bent met een duo die al langer vriendin is. Maar op haar school zijn weinig meiden die ze leuk vind dus zit ze met deze twee.
En die twee hebben een rare manier van omgang. Allebei. We hebben een Emma en een Anna.
Emma is het meest bevriend met mn dochter en bespreekt vaan de grillen van Anna. Anna is een meisje dat out of the blue niets zegt. Een week lang, en dan ineens terug komt met: oh sorry ik heb mezelf even expres afgezonderd. Reden onbekend.
Dochter vind Emma ook leuker dus Emma en zij praten daarover hoe vervelend dat is blabla. Emma vind Anna ook stom, maar als Anna weer 'aan' gaat rent ze daar heen.
Anna is een meisje wat een beetje 'hysterisch' is. Heel erg over de top reageren met: Oooooh wat zie JIJ er GOED uit vandaag, echt geweldig, waar heb je dat van blabla. Ze socialised met iedereen en wil iedereen te vriend houden.
Emma is een erg onzeker meisje. Best wel leuk, maar ook een beetje raar.
Ze hebben nu al een week conact want ze gaan op excursie. Emma en dochter maken plannen, zouden samen in de bus, plezier maken in Barcelona etc etc. Anna laat al tijden niets van zich horen.
Maar dan vandaag. Emma heeft haar haar geknipt, en daar heeft ze spijt van. Ze video-belde met dochter in tranen. Dochter zei alleen iets van OOOOOH EMMA heb je dat echt gedaan?! en toen hing Emma op. Dochter belde haar terug, en ze nam op maar zette zichzelf buiten beeld. Dochter wilde praten, zei dat het helemaal niet zo erg was, en ze hing weer op.
Dochter stuurt allemaal berichtjes en Emma reageert niet.
Dochter zei al: die gaat natuurlijk met Anna praten en die reageert zo van: oooh dat staat he GEWELDIG blabla.
En zo geschiedde.
Ik zet dochter af voor de bus, en ze ziet Anna, die zegt alweer niets tegen haar. Emma komt later en Anna en Emma gaan hysterisch in elkaars armen ( terwijl Emma dus een week lang met dochter heeft gepraat dat ze Anna niet leuk vind hoe ze doet) en dochter staat weer alleen.
Natuurlijk is ze niet helemaal alleen, ze heeft ook ander meiden. Maar dit is elke keer weer. Een patroon van Emma die roddelt over Anna. Anna trekt naar een andere groep. Ineens gebeurd er iets en dan zijn Emma en Anna dikke vriendinnen en laten ze dochter echt zitten.
Ik heb geprobeerd het kort te houden haha, maar dat is niet gelukt. Ik wilde goed het gevoel overbrengen. Maar uiteindelijk is dit natuurlijk mijn gevoel hierover.
Maar hoe kan ik nou het beste mijn dochter adviseren?
Ik zeg dat ik het rot vind voor haar, maar dat dit iets is waar zij niet echt iets aan kan doen. Dit zijn in mijn ogen geen vriendinnen want ze laten haar zitten. Zelf als ze zien dat dochter huilt. Maar toch blijft dochter met ze omgaan. Omdat er niets anders is zegt ze. De andere meiden voelt ze al helemaal geen klik mee.
Wat is het beste? Om die meiden te confronteren met hun gedrag? Ik denk dat mn dochter zich daar niet happy bij voelt.
En als er op school niet echt anderen zijn waarmee jij een klik voelt... Dat vind ik het lastige hier aan.
Enfin, ik brei er een einde aan. Ik hoop dat iemand zin heeft om het verhaal door te ploegen en dat die een patroon ziet, of in haar gedrag, of ik het gedrag van die 2, of in mijn gedrag, misschien ben ik wel de foute raadgever! Please zeg het, ik kan alle hulp gebruiken!
Dank!
Kan ze niet op een nieuw clubje om nieuwe vrienden te zoeken? Dit klinkt niet zo leuk.
En voor jou: soms hoef je alleen te luisteren, niet direct een oplossing te geven. Misschien wil je dochter enkel even ventileren bij je.
Ik kan me zo voorstellen dat het voor Anna ook niet leuk is dat haar vriendinnen constant over haar roddelen. Lijkt me goed als je dochter ook eens met die blik kijkt (en jij ook).
Los daarvan zou je dochter kunnen proberen aan te geven wat ze wél wil. Dus: ik zit met dit of dat, het zou mij enorm helpen als jullie zus of zo willen doen. (Bijvoorbeeld: als ik huil vind ik het fijn als jullie aan me vragen wat er is/een knuffel geven/vul maar in. Dus niet focussen op wat de vriendinnen allemaal niet doen, maar vragen om wat je nodig hebt.
Wat mij vooral opvalt is je bespreking van Anna's 'hysterische' reacties. Ik heb het gevoel dat je echt met een Nederlandse blik hier naar kijkt. In andere culturen is dit heel gebruikelijk. Dus probeer daarover niet (negatief) te oordelen. Dan komt dit meisje misschien wel anders over.
ik zou me iets minder bemoeien met dit hysterische meidengedoe. Ik heb drie nuchtere dochters en in hun puberteit hadden ze soms ook van dat soort vriendinnen gehad, maar daar namen ze snel afscheid van. De hele tijd elkaars gedrag bespreken leidt alleen tot ruzie. Leer je dochter dat ze er niet aan mee hoeft te doen. Als ze van het drama houdt moet ze lekker meedoen, maar volgens mij brengt dat nooit veel goeds.
Montblanc schreef op 24-06-2022 om 18:39:
Kan ze niet op een nieuw clubje om nieuwe vrienden te zoeken? Dit klinkt niet zo leuk.
En voor jou: soms hoef je alleen te luisteren, niet direct een oplossing te geven. Misschien wil je dochter enkel even ventileren bij je.
Hmm ze ventileert niet echt, ik hoor het als ik er naar vraag of het toevallig zie zoals vanmiddag
Paardenbloemetjes schreef op 24-06-2022 om 18:46:
Ik kan me zo voorstellen dat het voor Anna ook niet leuk is dat haar vriendinnen constant over haar roddelen. Lijkt me goed als je dochter ook eens met die blik kijkt (en jij ook).
Los daarvan zou je dochter kunnen proberen aan te geven wat ze wél wil. Dus: ik zit met dit of dat, het zou mij enorm helpen als jullie zus of zo willen doen. (Bijvoorbeeld: als ik huil vind ik het fijn als jullie aan me vragen wat er is/een knuffel geven/vul maar in. Dus niet focussen op wat de vriendinnen allemaal niet doen, maar vragen om wat je nodig hebt.
Ben ik het helemaal mee eens, laat weten wat je zelf verwacht van je vriendinnen... Maar dit loopt al twee jaar. En het patroon herhaalt zich steeds. Ze heeft het al eens aangegeven dat ze zich het derde wiel voelt, en de anderen zeiden: neeee , echt niet, is niet waar... Maar goed zij voelt het wel.
Ik ben het met je eens dat het voor Anna ook lastig moet zijn ( geweest) maar zij is ook een apart geval. Die is of extreem aan het 'slijmen' bij iedereen ( oh you look great etc) of ze zegt helemaal niets ( en verwacht dan een andere aandacht - is mijn invulling) en komt na een week terug. Ze roddelen op zich niet gemeen, het is meer dat ze over haar praten dat het niet leuk is dat ze zich weer afzonderd. Ik mis een beetje de directe aanpak...
Dutchgirly schreef op 24-06-2022 om 18:51:
Wat mij vooral opvalt is je bespreking van Anna's 'hysterische' reacties. Ik heb het gevoel dat je echt met een Nederlandse blik hier naar kijkt. In andere culturen is dit heel gebruikelijk. Dus probeer daarover niet (negatief) te oordelen. Dan komt dit meisje misschien wel anders over.
Klopt. Ik heb een enorm vooroordeel voor het 'amerikaanse gedrag' en mn dochter ook. Alles 'great, amazing, love it' voelt ene beetje nep. Zij komt niet uit amerika maar wil er wel graag heen. Misschien is dit een beetje de manier voor haar?
Ik weet het niet maar het is waar dat ik mijn oordeel daar al snel over klaar heb. Aan de andere kant vraagt mn dochter het hemd van het lijf over het 'sexleven' met haar vriendje. Ze wil alles weten, tot in details. Ik heb gezegd dat ze moet stoppen dit te delen, is ook een beetje weird vind ik. Ze wil zelf geen sex maar wel horen wat anderen doen... Dus Anna trekt op een of andere manier ook weer naar mn dochter, maar om de verkeerde reden ( vind ik, maar goed ik vind zoveel en ben een andere generatie)
Rhonda schreef op 24-06-2022 om 19:12:
ik zou me iets minder bemoeien met dit hysterische meidengedoe. Ik heb drie nuchtere dochters en in hun puberteit hadden ze soms ook van dat soort vriendinnen gehad, maar daar namen ze snel afscheid van. De hele tijd elkaars gedrag bespreken leidt alleen tot ruzie. Leer je dochter dat ze er niet aan mee hoeft te doen. Als ze van het drama houdt moet ze lekker meedoen, maar volgens mij brengt dat nooit veel goeds.
Ben ik het ook weer enorm mee eens. Echt mensen die je zo behandelen kun je beter kwijt zijn. Maar ze zit nog 1 jaar met ze opgescheept helaas. En ze heeft erg weinig aansluiting bij andere meiden.
Het is een les voor haar, zo zie ik het ook, maar goed ik ben ook moeder en wil een leuke onbezorgde jeugd met leuke vriendinnen en gewoon 'chill'. En dat heeft ze niet. Dus daar baal ik van. En ik zie en weet ( gevraagd) dat zij daar ook van baalt.
Nou is het ook wel zo dat je op je vervolgopleiding weer nieuwe mensen, en vaak gelijkgestemden, leert kennen. Dat hou ik me dan maar voor.
Maar jullie zijn het toch eens dat ze zich hier tegen uit moet spreken? Dat ze naar die meiden moet gaan en zeggen: dit is gewoon niet aardig?
Of is het beter om de rug toe te draaien en dr niet meer met die meiden te bemoeien. Want als Anna weer dr solo-periode ingaat, komt Emma weer naar dochter en begint het feest opnieuw. ( mag hopen dat ze nu het patroon zal herkennen....)
Ik vind dat je je niet moet bemoeien met dit meidengedoe. Het enige wat jij hoeft is te luisteren en er voor je dochter te zijn. Niets meer, niets minder.
Ieder mens mag haar eigen fouten maken en dingen leren. Dus: stop met adviseren. Jouw dochter doet de dingen als ze daar zelf aan toe is, eerder niet.
Of bemoeide jouw moeder zich vroeger ook zo met jou?
Ik zou beginnen met stoppem zelf alles als raars, anders en stom te labelen. Ik haal hem even uit: '
En die twee hebben een rare manier van omgang. Allebei.
Emma is het meest bevriend met mn dochter en bespreekt vaan de grillen van Anna. Anna is een meisje dat out of the blue niets zegt. Een week lang, en dan ineens terug komt met: oh sorry ik heb mezelf even expres afgezonderd. Reden onbekend.
Dochter vind Emma ook leuker dus Emma en zij praten daarover hoe vervelend dat is blabla. Emma vind Anna ook stom, maar als Anna weer 'aan' gaat rent ze daar heen.
Dit is gewoon pubersdrama, je zit niet lekker in je vel en je haakt even af en roddelen is ook des tieners
Anna is een meisje wat een beetje 'hysterisch' is. Ze socialised met iedereen en wil iedereen te vriend houden. Waarom label je dit als allemaal als negatief. Terwijl je ook kunt zeggend dat zij enthousiast en sociaal is?
Emma is een erg onzeker meisje. Best wel leuk, maar ook een beetje raar.
-----
Verder is het allemaal tienerdrama waar je dochter met geroddel zelf ook aan mee doet.
Ik raad je aan om het als volwassenen vooral te laten gaan en om geen olie op het voor te gooien door aan te dringen op allerlei confrontraties. Je bent zelf toch wel het niveau van 2 mavo ontstegen neem ik aan? Laat zij het zelf uitzoeken.
Stop zelf met aan alles een negatief te labelen, dring niet aan op ruzie maken of confrontaties, haal wat vaker je schouder op en mompel: t'is wat allemaal.
Laat je kind een leuke hobby of sport nemen als afleiding.
_Lente_ schreef op 24-06-2022 om 20:12:
[..]
Klopt. Ik heb een enorm vooroordeel voor het 'amerikaanse gedrag' en mn dochter ook. Alles 'great, amazing, love it' voelt ene beetje nep. Zij komt niet uit amerika maar wil er wel graag heen. Misschien is dit een beetje de manier voor haar?
Ik weet het niet maar het is waar dat ik mijn oordeel daar al snel over klaar heb. Aan de andere kant vraagt mn dochter het hemd van het lijf over het 'sexleven' met haar vriendje. Ze wil alles weten, tot in details. Ik heb gezegd dat ze moet stoppen dit te delen, is ook een beetje weird vind ik. Ze wil zelf geen sex maar wel horen wat anderen doen... Dus Anna trekt op een of andere manier ook weer naar mn dochter, maar om de verkeerde reden ( vind ik, maar goed ik vind zoveel en ben een andere generatie)
Ja hoor, het is allemaal raar fout en verkeerd...vermoeiend. Dat je kind over seks praat is normaal, zij is de wereld aan het ontdekken en volwassen aan het worden. Als alles aan die cultuur zo stom is: wat doen jullie daar dan?
Afzetten tegen de gevestigde cultuur en orde is pubergedrag: waarom laat je je daar zo door meeslepen ipv dat je positiviteit stimuleert?
Is je dochter niet ergens wel goed in? Zijn er geen dingen die zij wel leuk vindt? Dan zou ik daar in investeren.
Je dochter is op een leeftijd waarbij een ouder niet meer bepaalde wat zij wel en niet moet zeggen tegen vriendinnen. Laat haar het zelf ontdekken en bestempel haar manier niet steeds als fout.
Je zit er veel te diep in. Je praat veel te veel met je dochter als een vriendinnetje die niet veel wijzer is. Je oordeelt, en ziet je dochter als degene die het slachtoffer is. Daar schiet ze echt niets mee op!
Probeer te luisteren en stel je dochter vragen over vooral haar eigen gedrag. Waarom ga jij daar zo mee om; wat denk je dat het voor effect heeft; laat haar reflecteren op haar eigen gedrag. Maak haar duidelijk dat ze het gedrag van een ander niet kan veranderen maar dat ze alleen kan veranderen hoe ze er zelf mee om gaat.
drama queens zo zijn er veel
Waarom doe jij als moeder mee met pubergeroddel?
Pubermeiden doen dat nou eenmaal en proberen zich te handhaven in school/sociale systeem. Daar hoort dit ook bij. Laat jouw dochter zelf haar weg vinden en bemoei je er niet zoveel mee Je kan haar hoogstens geruststellen en summier advies geven. Tieners doen toch wel wat ze willen.
Joanjett schreef op 25-06-2022 om 00:54:
Waarom doe jij als moeder mee met pubergeroddel?
Pubermeiden doen dat nou eenmaal en proberen zich te handhaven in school/sociale systeem. Daar hoort dit ook bij. Laat jouw dochter zelf haar weg vinden en bemoei je er niet zoveel mee Je kan haar hoogstens geruststellen en summier advies geven. Tieners doen toch wel wat ze willen.
Nou dit. Drama over je kapsel maken, over sex praten, naast wie je zit op schoolreisje: pubergedoe! Dochter lekker met rust laten. Je hebt een mening over pubergedoetjes, het is helemaal niet nodig om als moeder over zulke futiliteiten te oordelen en advies geven hoeft al helemaal niet. Probeer eens dit: ik stond erbij en ik keek ernaar. Gun je dochter haar vriendinnen, zij kiest ze, sta eens achter haar keuzes.
