Dochter heeft verkeerd vriendje
mijn dochter van 16 is sinds 2 maanden heel erg veranderd sinds ze een vriendje heeft in het azc. Ze was een lief verlegen meisje dat goede punten had op school, maar sinds deze liefde gaat ze niet meer naar school, loopt weg van huis komt dan gewoon de nacht niet thuis , constant ruzie in huis en ze liegt alles bij elkaar. Zelfs haar vriendinnen zeggen dat ze verandert is en soms laat ze gewoon haar vriendinnen in de steek voor deze jongen. Mijn man is helemaal klaar met haar het liefst zet hij haar op straat en eerlijk ik zit er ook helemaal doorheen zo erg dat ik gewoon mijn eigen kind weg wil hebben hier. Iedere dag deze strijd, ik ben verdrietig en boos tegelijk. Het dringt maar niet tot haar door en ik weet niet meer wat ik moet doen.
Wat heb je al gedaan? Wat was het effect?
Zijn er al instanties betrokken? Zoals leerplicht, gezien ze niet meer naar school gaat?
Heb je haar vriend ontmoet? Wat is dat voor een jongen? (ik bedoel niet zijn woonplek) Hoe oud is hij?
Waarom gaat dochter niet naar school vanwege hem?
Klinkt als een verlate puberteit en ik zou me afvragen waarom die niet eerder begonnen is. Durfde ze zich niet los te maken van jou? Te beschermd opgevoed? Kreeg ze de kans niet omdat haar kleine boompje geen kans kreeg zelfstandig te groeien pal naast die grote boom die jij was? Je loopt daardoor een heleboel levenservaring mis want je moet allerlei ervaringen opdoen in de praktijk. En je bouwt een hoop woede op die er allemaal uitkomt als je iemand ontmoet die het lef heeft dat jij niet hebt. Wel de verkeerde soort lef, maar zo'n kind ziet alleen wat haar boeit en dat is wat ze zelf niet durft en daar voelt ze bewondering voor.
Ik zeg niet dat dit bij jullie het geval is, ik zit alleen mee te denken. 
"Mijn man is helemaal klaar met haar het liefst zet hij haar op straat en eerlijk ik zit er ook helemaal doorheen zo erg dat ik gewoon mijn eigen kind weg wil hebben hier."
Natuurlijk zet je je kind niet op straat. Vreselijk, ik hoop dat dit niet tegen haar wordt gezegd. Zoek hulp, schakel school in, ga met instanties praten en bedenk dat ze pas 2 maanden ander gedrag heeft. Nu al wanhopig als ouders zegt ook iets over jullie, de schouders eronder samen en er, ondanks haar gedrag, voor haar zijn. Ruzie en strijd helpt blijkbaar niet, dus daar kunnen jullie aan werken met hulp.
wil40 schreef op 03-03-2025 om 11:04:Natuurlijk zet je je kind niet op straat. Vreselijk, ik hoop dat dit niet tegen haar wordt gezegd. Zoek hulp, schakel school in, ga met instanties praten en bedenk dat ze pas 2 maanden ander gedrag heeft. Nu al wanhopig als ouders zegt ook iets over jullie, de schouders eronder samen en er, ondanks haar gedrag, voor haar zijn. Ruzie en strijd helpt blijkbaar niet, dus daar kunnen jullie aan werken met hulp.
Dit
rionyriony schreef op 03-03-2025 om 10:08:
Klinkt als een verlate puberteit en ik zou me afvragen waarom die niet eerder begonnen is. Durfde ze zich niet los te maken van jou? Te beschermd opgevoed? Kreeg ze de kans niet omdat haar kleine boompje geen kans kreeg zelfstandig te groeien pal naast die grote boom die jij was? Je loopt daardoor een heleboel levenservaring mis want je moet allerlei ervaringen opdoen in de praktijk. En je bouwt een hoop woede op die er allemaal uitkomt als je iemand ontmoet die het lef heeft dat jij niet hebt. Wel de verkeerde soort lef, maar zo'n kind ziet alleen wat haar boeit en dat is wat ze zelf niet durft en daar voelt ze bewondering voor.
Ik zeg niet dat dit bij jullie het geval is, ik zit alleen mee te denken.
Dit vroeg ik me ook af
Onze dochters waren op die leeftijd ook erg vatbaar voor vriendjes. Alles is veel leuker dan school en ouder regels. Hoort ook bij puberteit helaas. Bananen in oren en afzetten tegen van alles. Enorm frustrerend. Maar zet haar niet op straat. Dan kan het echt fout gaan lopen. Wij nodigden de vriend of groepje vrienden uit om te eten. En ipv in emotie dingen te roepen probeerden we echt aan tafel te gaan zitten en in gesprek te gaan. Een dochter zag zichzelf als al heel volwassen. Ik bepaal mijn leven zelf attitude. Ze kunnen echt onze volwassen gedachtes niet volgen. Niet zien. Maar het is wel de leeftijd dat je als ouders nog wat kunt doen. Vraag eens advies bij instanties. Probeer je eigen 'dominantie, ik bepaal, ik weet beter. Ik wil niet, jij moet luisteren want ik ben je ouder of zo heurt het' aan de kant te zetten. Super lastig. Ook hielp boeken met hoe met pubers te communiceren ons.
Oh ja ook heb ik een dochter weekendje meegenomen voor mini-vakantie. Dat maakte andere vibe. Andere gesprekken.
Waarom de vermelding dat hij in get azc zit?
Due-scimmie schreef op 03-03-2025 om 12:37:
Waarom de vermelding dat hij in get azc zit?
Hij woont daar toch, dus waarom niet?
Wat mag wel/niet?
Vriendje woont in achterbuurt, in villawijk, in woonwagenkamp, in buitenland, in azc
Je geeft daarmee meer info over de jongen, niks mis mee.
je dochter maakt verkeerde keuzes. Ik vind het altijd zo raar als ouders andere kinderen de schuld geven van gedrag dat ze niet leuk vinden van hun eigen kind.
Op straat zetten lijkt me niet zo constructief. Denk ook niet dat je je daar beter door gaat voelen en vind het nogal een radicale “oplossing” na twee maanden.
Wat hebben jullie al geprobeerd? Hulp ingeschakeld? Leerplichtambtenaar komt vanzelf in beeld als ze veel verzuimt.
Is je man ook de vader van je dochter? Ik vind het gedrag van jullie kind minder schokkend dan jullie reactie erop en kan me niet voorstellen dat je als ouders je kind na een paar weken "slecht" gedrag gelijk uit huis wilt gooien.
nodig die jongen bij jullie uit. Geef ze ruimte om op haar kamer te vozen. Laat haar verder met rust, zeg dat je van haar houd. Kill it with love. Ze is pas 16. De meeste kinderen komen wel op hun pootjes terrecht. Ik zou niet eens meer terugkomen als mijn ouders zo zaten te zeiken. Ik wilde met rust gelaten worden. Dag en nacht. Iemand zei verlate puberteit. Nou ik vind 16 een normaal begin van de puberteit tot ze een jaar of ergens in de twintig zijn tot ze weer een beetje normaal kunnen doen of denken.
Net als bij een groot deel van de andere reacties lees ik vooral een probleem bij jullie en hoe jullie hiermee omgaan en niet bij jullie dochter. Die verkent gewoon de grenzen en kijkt hoe ver ze kan gaan, zoals het hoort in de puberteit. Lijkt me handig dat jullie hulp zoeken hoe je hiermee om kan gaan. Tip: op straat zetten is niet één van de manieren hoe je hiermee omgaat.
wat een verdrietige situatie. Wij hebben hetzelfde meegemaakt met onze zoon, door verkeerde vrienden. We hadden totaal geen grip meer op hem. Totaal ontspoord.Ik heb hem niet op straat gezet, maar wel uit huis laten plaatsen. Ik kon het gewoon niet meer aan, en ik heb nog meer kinderen om voor te zorgen.
Hij is een jaar uit huis geweest en toen draaide hij bij. Dat was mij nooit gelukt. Niet dat de hulpverlening veel grip op hem had, maar het heeft wel iets met hem gedaan.
Ik zou haar gedrag niet direct aan die jongen wijten, en hem af willen houden. Misschien is het wel een lieve jongen, en zijn ze dol op elkaar. Je kunt de relatie beter omarmen en hem erbij betrekken. Hebben jullie hem al ontmoet?
Je dochter is op weg volwassen te worden. Probeer haar ook zo te behandelen, al ben je niet blij met wat ze doet. Waarom loopt ze weg? Waarom gaat ze niet naar school? Wat vindt ze van de consequenties van niet naar school gaan? Wat wil ze wel?
Wij hebben, nog voor de uhp, zoon van vmbo 3 naar de entree opleiding gedaan. 1 dag school, 24 uur werken. Het duurde even voor hij een passende werkplek gevonden had, bij de eerste 3 baantjes maakte hij er een potje van. Maar de 4e plek was een warm bad, en kreeg hij zn leven weer op de rit. De entree opleiding hem kostte weinig moeite waardoor hij dat ook volhield. 5 dagen school was gewoon niet te doen voor hem.
Sterkte!
Yumi schreef op 03-03-2025 om 13:18:
[..]
Hij woont daar toch, dus waarom niet?
Wat mag wel/niet?
Vriendje woont in achterbuurt, in villawijk, in woonwagenkamp, in buitenland, in azc
Je geeft daarmee meer info over de jongen, niks mis mee.
Het is gewoon een jongen die ze fout vindt. Het is toch helemaal niet relevant waar hij woont.
Moederkareltje schreef op 03-03-2025 om 13:38:
nodig die jongen bij jullie uit. Geef ze ruimte om op haar kamer te vozen. Laat haar verder met rust, zeg dat je van haar houd. Kill it with love. Ze is pas 16. De meeste kinderen komen wel op hun pootjes terrecht. Ik zou niet eens meer terugkomen als mijn ouders zo zaten te zeiken. Ik wilde met rust gelaten worden. Dag en nacht. Iemand zei verlate puberteit. Nou ik vind 16 een normaal begin van de puberteit tot ze een jaar of ergens in de twintig zijn tot ze weer een beetje normaal kunnen doen of denken.
Er is veel kritiek op je schrijven, maar dit vind ik echt een hele waardevolle post. Dat mag ook wel eens gezegd worden. 
