Dochter 16 en automutilatie, tips en advies gezocht
Hallo,
Mijn man en ik zijn 10 dagen geleden erachter gekomen dat onze dochter zichzelf krast, op de binnenzijde van haar arm. Ze heeft dit onmiddellijk toegegeven en ze heeft ze spullen waarmee ze dit deed onmiddellijk weggegooid.
Ze heeft zich ook niet meer gekrast en wil er ook mee stoppen. Maar het is zo moeilijk voor haar. Ze slaapt niet, klaagt van hoofdpijn en heeft voortdurend de drang om 'het te doen....
Is hartverscheurend om haar zo te zien. Hoe kunnen we haar helpen?
Ze vraagt ook regelmatig wanneer dit gevoel zal verminderen/verdwijnen. Ik jen hier geen ervaring mee en kan haar ook geen antwoord bieden.
Hoe kunnen wij, als ouders, haar helpen???
Ten einde raad🥲
Deze morgen kwam ze huilend onze kamer binnen. Ze was al wakker om 4u en wilde wat kleuren, ze heeft zich dan gesneden met een slijper (was 11 dagen gestopt).
De huisdokter sprak ook van medicatie. Straks moet ze bij de psycholoog zijn, er zal ook een psychiater aanwezig zijn.
Iemand van jullie daar ervaring mee? Met medicatie? Bij de begeleiding van automutilatie?
Ach, wat naar. Wat een heftige en verdrietige situatie voor jullie allemaal. Hopelijk kunnen de psycholoog en psychiater direct wat betekenen. Ik weet dat medicatie soms kan helpen als iemand heel angstig en onrustig is en automutilatie inzet om rustiger te worden. Medicatie kan dat effect dan tijdelijk overnemen, totdat iemand andere manieren heeft geleerd om met angst en onrust om te gaan. De psychiater heeft er ongetwijfeld ervaring mee en kan met jullie bespreken wat mogelijk en wenselijk is.
Kaat77 schreef op 22-11-2021 om 06:54:
Deze morgen kwam ze huilend onze kamer binnen. Ze was al wakker om 4u en wilde wat kleuren, ze heeft zich dan gesneden met een slijper (was 11 dagen gestopt).
De huisdokter sprak ook van medicatie. Straks moet ze bij de psycholoog zijn, er zal ook een psychiater aanwezig zijn.
Iemand van jullie daar ervaring mee? Met medicatie? Bij de begeleiding van automutilatie?
Medicatie doet niet veel tegen automutileren. Dat gaat echt op wilskracht en met vallen en opstaan. Begeleiding kan helpend zijn, maar medicatie is onzin.
Alyssa85 schreef op 22-11-2021 om 10:54:
[..]
Medicatie doet niet veel tegen automutileren (...) Begeleiding kan helpend zijn, maar medicatie is onzin.
Zou je die afweging niet aan een arts overlaten?
Medicatie kan helpen tegen angst en paniek, dus zeker wel nuttig zijn als ondersteuning.
A-nick schreef op 22-11-2021 om 10:57:
[..]
Zou je die afweging niet aan een arts overlaten?
Medicatie kan helpen tegen angst en paniek, dus zeker wel nuttig zijn als ondersteuning.
Ik spreek uit 20 jaar ervaring. Medicatie kan zeker angst en paniek onderdrukken, maar AM zeker niet.
Alyssa85 schreef op 22-11-2021 om 10:59:
[..]
Ik spreek uit 20 jaar ervaring. Medicatie kan zeker angst en paniek onderdrukken, maar AM zeker niet.
Dat geldt voor jou, maar daarmee is het niet automatisch waar voor elk ander individu dat zichzelf beschadigt. Soms heeft het zin (mijn ervaring), soms niet (jouw ervaring). De psychiater kan daar samen met deze dochter en haar ouders een inschatting van maken, alle specifieke omstandigheden van deze persoon meenemend.
Alyssa85 schreef op 22-11-2021 om 10:54:
[..]
Medicatie doet niet veel tegen automutileren. Dat gaat echt op wilskracht en met vallen en opstaan. Begeleiding kan helpend zijn, maar medicatie is onzin.
Wow, dat je dit zo zo hard durft te stellen! Ongelooflijk, kwalijk en potentieel gevaarlijk bovendien. Je kan prima vertellen dat medicatie bij JOU niet helpt, maar om dat dan meteen maar een voor iedereen geldende wetmatigheid te maken...oef.
TO: wat fijn dat jullie vandaag al terecht kunnen bij de psychiater en psycholoog. En wat fijn dat je dochter zo open is naar jullie en hulp aanvaardt! Lijken mij de twee belangrijkste peilers om het herstelproces op te bouwen.
Ik kan je verder weinig advies geven, maar ik weet wel dat het heel belangrijk is nu ook goed voor jezelf te zorgen. Je bent geen hulpverlener en het gaat om je kind dat het zo zwaar heeft dus dat is heel heftig. Zorg als partners/ouders ook goed voor elkaar. Iedereen gaat anders met zo'n situatie om en verwerkt het anders, bespreek met elkaar hoe je je voelt en steun ook elkaar, val elkaar niet af en neem ook af en toe even 'vrij' om te ontspannen, zo houd je het hopelijk samen vol. Want het kan best een lang en zwaar traject worden. Dat hoop ik uiteraard niet, het ziet er naar mijn idee (zie boven) ook goed uit, maar toch, het is zeker niet niks.
Ik wens jullie heel veel sterkte.
Alyssa85 schreef op 22-11-2021 om 10:54:
[..]
Medicatie doet niet veel tegen automutileren. Dat gaat echt op wilskracht en met vallen en opstaan. Begeleiding kan helpend zijn, maar medicatie is onzin.
Jouw geval niet. Het geval dat ik ken wel. Daar heeft de psychiater gekozen voor anti depressiva en dat bleek net de grootste narigheid van het denken van dit kind af te halen. Precies dat wat het nodig had. Wat jij hier zo stellig neerzet is dus voor jou, niet voor iedereen.
Dus in mijn ervaring kan medicatie wel degelijk helpen, maar moet je dochter daarover met haar behandelaars in gesprek. Probeer niet op die stoel te gaan zitten, maar blijf haar ouder. Maak of ze wel of niet snijdt, niet het belangrijkste onderwerp van jullie gesprekken of gezinsleven. Hoe lastig ook.
Wel fijn dat jullie er vandaag al terecht kunnen. Het zal spannend zijn, wat wellicht aan haar drang vandaag heeft bijgedragen, maar het is wel een allereerste stap richting herstel.
we hebben deze overweging (medicatie) idd aan de arts (psychiater) overgelaten. Ze krijgt voorlopig melatonine retard om de nachten iets beter te laten verlopen.
Het in slaap vallen lukt nu beter, maar ze wordt wel nog enkele keren wakker. Wel al een vooruitgang.
Ze gaat terug naar school (wilde ze zelf). Ze is (voorlopig) 2 weken vrijgesteld van toetsen en opdrachten. Dit geeft haar veel rust en ik merk dat dit haar veel helpt.
Confrontatie met scherpe voorwerpen zijn heeel erg moeilijk, die proberen we, in de mate van het mogelijke, uit haar buurt te houden....
Fijn Kaat, dat er in ieder geval van school uit goed wordt meegedacht. En wat goed dat ze weer naar school toe gaat.
Goed slapen is heel belangrijk voor je geestelijke stabiliteit, dus ik hoop dat de melatonine daarbij kan helpen. Wat bij mij vaak goed werkt is overdag fysiek actief te zijn. Wandelen, fietsen, sporten. Iedere dag naar buiten, ook al is het slecht weer. En afleiding. Creatief bezig zijn kan ook goed werken. Dat hielp mijn zoon in een hele moeilijke tijd.
Sterkte!
