Bijbaantje maar niet te porren tot extra werken
Ik vind dit een lastige hoor. Zoon is ruim 16 en heeft een bijbaantje, voor 3 uurtjes per week (vrijdagavond) en af en toe een zondagmiddag.
En hij vindt dit wel genoeg.
Hij kan gemakkelijk meer werken. Eerder werkte hij op een doordeweekse middag ook 2 uurtjes maar gezien ander schoolrooster en trainen ging dit niet meer. Nu er winterstop is van die sport doordeweeks kan hij mákkelijk die uren weer oppakken. Maar hij wil niet, vind het wel best.
Ook is hij komende weken regelmatig een dag vrij, maar aanmelden om extra te werken? Of voor de zaterdagen tijdelijk aanmelden zolang er geen wedstrijden zijn? Nee hoor. Allemaal gewoon geen zin in. (en het is de maar de vraag of je extra kunt werken natuurlijk, maar aanbieden kan altijd!). Voor vakanties komt het ook niet uit hem zelf. Ik moet dan vaak aandringen dat hij moet aangeven dat hij extra kan werken. Doet ie uiteindelijk pas heel laat en natuurlijk is er dan geen ruimte meer en werkt ie hooguit af en toe 2 uurtjes extra in een hele vakantie (ja ook in de zomer). En de rest is hangen en gamen. Daar is het ook vakantie voor natuurlijk en dat mag ook zeker, maar af en toe een hele dag werken kan best.
En natuurlijk hoeft niet élke studiedag weer gewerkt te worden en mag je ook es lekker niksen of er een dagje uit van maken, maar mijn zoon doet het gewoon nooit.
Ik erger me zó aan die luilakkenhouding. Want in de praktijk betekent het dat hij gewoon letterlijk de héle dag zit te gamen als hij vrij is (en dat beetje schoolwerk af heeft, want erg hard loopt hij daar ook niet voor).
Hij vindt het werk wel leuk, heeft een leuk team dat ook buiten werktijd wel es afsprak en het is 5 minuten fietsen. Dus dat is em niet. Maar her boeit em gewoon niet en hij is lui en makkelijk.
Maar qua motivatie is het bij hem heel ver zoeken. Ik zie leeftijdsgenoten wel hele dagen werken en vaak ook meerdere avonden. Maar die van mij vindt het allemaal al gauw goed. Geldnoodzaak is er niet, want hij komt prima rond met die paar tientjes. Telefoon betalen wij en voor de rest maakt hij nauwelijks iets op. Een keertje snacken bij de supermarkt en precorona een avondje wat drinken in een restaurantje (1x per 4-6 wk denk ik). Verdere kosten heeft hij niet. Dus daar zit ook geen drive om wat extra te werken. En hij spaart ook nergens voor. En in huis is ook niks te doen want wij houden alles heel goed bij, dus geen klusjes a la onkruid plukken (hooguit 10 min werk) of blad rapen of auto wassen oid. En daarbij: zoiets een keertje doen of een keer stofzuigen hoort er bij. En hoeven ze eigenlijk ook nooit.
Ik ben dus benieuwd : hoe gaat dat bij anderen? Hoeveel uur werkt jouw puber en hoe vaak werken ze wat extra? Zien zij die momenten waarop er dus extra gewerkt kan worden uit zichzelf (vrije dag, kort schoolrooster, wedstrijden die vervallen etc) of moeten jullie daar ook achteraan zitten?
Als ik het andere bijbaantopic lees, werken de meeste pubers toch wel 6-10 uur of meer in de week. Die van mij vindt 3 uurtjes al meer dan zat. Heel frustrerend.
Waarom?
Waarom moet hij van jou extra werken?
Hij komt zo te lezen prima uit met zijn geld en ziet de noodzaak niet van meer.
Hij werkt om te leven, hij leeft niet om te werken.
Waar ben je bang voor? Dat hij in de goot beland?
lies
waarom moet hij werken?!
stop met projecteren van jouw normen op dit vlak.
De manier waarop jij jouw norm hierover tot waarheid verheft vind ik niet horen bij de opvoeding. Het is voor mij echt iets heel anders dan proberen dat kinderen bepaalde waarden en vaardigheden meenemen als ze uit huis gaan.
ik zou juist zeggen: wees blij dát hij werkt. En als hij het doet, dat hij op tijd leert komen, om leert gaan met werksituaties etc. Maar eis niet dat hij het leuk vindt en er hetzelfde van vindt als z'n moeder.
gr Angela
Hier niet veel anders
Zoon is net 15 en mag vziw minder werken dan oudere kinderen. Hij werkt een paar uurtjes oo zaterdag en dat is het. Verder is het thuis gamen, schoolwerk, gamen, gamen, muziek oefenen, gamen, beetje tv kijken en gamen. Die van jou sport tenminste nog.
Ik erger me ook wel, niet over dat weinige werken, maar meer dat algehele gehang. Ik las laatst dat opgroeiende jongens door de grote hoeveelheid testosteron in hun systeem vol ongerichte energie zitten. Nou, andere jongens misschien, niet mijn hangpuber.
Ik laat het maar. Hij is verder best een leuk joch, zijn schoolresultaten zijn goed, af en toe heb ik nog best een redelijk gesprek met hem, hij heeft interesses, hangt niet met ongure vrienden op straat en gebruikt geen geestverruimende middelen. Dus dan tel ik mijn zegeningen maar en hoop ik dat hij ooit nog eens wat actiever wordt, meer kan ik er denk ik niet aan doen.
Groeten,
Temet
Lies
'Zoon is ruim 16 en heeft een bijbaantje, voor 3 uurtjes per week (vrijdagavond) en af en toe een zondagmiddag.
En hij vindt dit wel genoeg.'
Mijn dochter heeft helemaal geen bijbaantje. Ze sport veel en houdt van gamen. Zolang ze niet zeurt om extra geld, zit ik er niet mee.
'Zien zij die momenten waarop er dus extra gewerkt kan worden uit zichzelf (vrije dag, kort schoolrooster, wedstrijden die vervallen etc) of moeten jullie daar ook achteraan zitten?'
Vrije dagen zijn hier om uit te slapen, in pyjama rond te lopen, te gamen, te appen, bij te tanken.
Ook zo
Mijn dochter is ook zo en ik vind het ook ergerlijk. Zelf heb ik altijd veel gewerkt, vanaf mijn 15e minstens 12 uur per week, zomervakanties minstens drie weken fulltime, en ik heb dat naar de kinderen altijd gebracht als vanzelfsprekend. Hun vader idem dito.
Mijn oudste had een bijbaantje waarin ze hooguit 4 uur per week werkte. Tijdens een lange vakantie (3 maanden) heeft ze drie weken van 15 uur gewerkt. Jongste (bijna 16) heeft nog nooit een bijbaan gehad.
Je kunt ook denken dat ze later nog genoeg tijd hebben om te werken, en dat je werkt om te leven en niet andersom, maar jammer blijft het.
Phryne Fisher
'Je kunt ook denken dat ze later nog genoeg tijd hebben om te werken, en dat je werkt om te leven en niet andersom, maar jammer blijft het.'
Waarom blijft dat jammer?
phryne
inderdaad, net als Sol78 vraag ik me serieus af waarom jouw norm heilig is?
wat is er nou jammer aan?
waarom zie je niet dat het iets van jou is en niets te maken heeft met wat een ander (en zeker een puber) zou 'moeten'?
Wat ik al eerder zei: werken is handig en nuttig omdat het pubers in aanraking brengt met buitenwereld en bepaalde verplichtingen leert nakomen (en ook lol, iets bereiken, eigen geld verdienen). Maar als er gewerkt wordt puur voor het geld, daar is toch niets mis mee op deze leeftijd?
Ik zou jouw bewijs wel eens willen zien dat als je nu niet werkt zoals je moeder vindt dat je moet werken, dat er dan niets terecht komt van arbeidsethos?
gr Angela
Functie
Ik heb zelf mijn bijbanen, niets hoogdravends, caissière en kaasmeisje, altijd erg leuk gevonden. Het werk zelf vond ik niet erg, en ik had het heel erg naar mijn zin met de collega’s. Dat wil ik dus ook graag voor mijn kinderen, maar die zitten liever thuis.
luister nou
het gaat over jou! waarom zouden zij van blauw moeten houden net als jij terwijl ze rood mooier vinden?
gr Angela
Angela
Dat is toch ook een beetje je rol als opvoeder? Natuurlijk mogen ze hun eigen beslissingen nemen, maar ik mag daarin best sturend optreden. Ik denk dus wel dat werkervaring goed is voor je, en dat het gezonder is om een paar uur per week onder de mensen te zijn dan 24/7 achter je bureau lezen of studeren.
Tja...
Zolang hij niet zeurt om meer zakgeld zou ik hem met rust laten.
Kriebels
Krijg kriebels als ik niet lees. Zo was mijn moeder ook en ik werkte 2 dagen van 16-20 en een hele zaterdag. Dan was ik eens een dagje vrij en stond ze voor mijn neus te roepen dat ik moest vragen of ik niet kon werken. Zo irritant en vervelend zeker omdat ze zelf altijd te lui is geweest om te werken zelfs voor het huishouden kwam ze haar stoel niet uit.
Maar goed na de middelbare school was het zelf de studie betalen dus meer dan 2 weken vakantie per jaar heb ik in de 7 jaar studie daarna niet gehad.
behoefte
Pubers hebben ook behoefte aan lummelen, luilakken, uitslapen.
Zoon van TS heeft al een baantje. Doet dit braaf, naast zijn school.
Wat heb je nog meer te wensen?
Phryne Fisher
'heb zelf mijn bijbanen, niets hoogdravends, caissière en kaasmeisje, altijd erg leuk gevonden. Het werk zelf vond ik niet erg, en ik had het heel erg naar mijn zin met de collega’s. Dat wil ik dus ook graag voor mijn kinderen, maar die zitten liever thuis.'
Wát wil je dan precies ook voor je kinderen? Dat ze iets doen dat ze leuk vinden (in hun geval thuis zitten), of dat ze een bijbaan hebben (ongeacht of ze daar zin in hebben)?
Overigens
Ik leid uit de openingsposting af dat zoon kennelijk niet per se behoefte heeft aan veel geld. En dat is een nuttige eigenschap waar iemand zijn hele verdere leven plezier van kan hebben.
Groeten,
Temet
nou...
Ik merk altijd direct wie gewend is aan bijbaantjes en wie niet, als de kinders eenmaal zijn afgestudeerd en de boze wereld betreden. Ooit werkte ik op een advocatenkantoor waar net afgestudeerde rechtenstudenten werden opgeleid tot advocaat. Degenen met bijbaantjes op hun cv deden het aanmerkelijk beter dan degenen die alleen de feestcommissie van het corps als extracurriculaire activiteit konden melden. Jongeren met bijbaantjes leren hoe het werkt in een bedrijf, dat het soms schipperen is en dat het niet altijd eerlijk gaat (en hoe je daar netjes iets van kunt zeggen), ze leren doorzetten, tijd plannen en met geld omgaan. Ik vind het een waardevolle aanvulling op de opvoeding. Jongeren zonder baantje krijgen het vaak ook moeilijker als ze ineens stage moeten gaan lopen bij een vervolgopleiding, heb ik later als HBO docent gemerkt.
Mijn dochter had op het VO altijd extra geld nodig en heeft daar altijd zelf voor gewerkt (naast 5 uur sport in de week). Ik merkte dat ze handigere keuzes ging maken, want zo'n zuurverdiende euro kan maar één keer worden uitgegeven. In de eerste jaren van haar studie had ze een baantje bij een theater in haar studentenstad. Nu loopt ze coschappen en gaat dat helaas niet meer. Maar ze heeft in ieder geval geleerd wat doorwerken is en daar heeft ze nu profijt van.
Ik denk niet dat ik me ermee zou hebben bemoeid als ze niet had willen werken overigens, niks erger dan trekken aan een onwillige puber. Ze plande haar tijd wel zo dat er nog genoeg tijd was om te Netflixen en te hangen met vriendinnen.
maar
het gaat hier om een jongen die al een baantje heeft. Op de vrijdagavond en soms de zondag.
Molletje / Phryne
Ben het zeker eens met je maar daarom moet TS zich gelukkig prijzen. hij werkt en daar leer je dingen die je niet elders leert. Maar als ouder kun je natuurlijk niet verwachten dat je kinderen precies hetzelfde"leuk" vinden. Dus Phryne: jij wil dus dat ze het leuk vinden?
Gr Angela
Molletje
'Ik merk altijd direct wie gewend is aan bijbaantjes en wie niet, als de kinders eenmaal zijn afgestudeerd en de boze wereld betreden. '
Dus je betreedt de boze wereld (pas) als je werkt?
veel werken
Veel werken, veel geld verdienen veel consumeren. Dat is wel het hoogste goed in onze samenleving. 
De Mexicaanse visser en de Amerikaanse bankier
Een Amerikaanse bankier belandde op zijn vakantie in een klein Mexicaans vissersdorp, toen er een klein vissersbootje aanmeerde aan de kade vol met verse mooie vissen. De bankier was onder de indruk en vroeg hoe lang het duurde om deze te vangen. De Mexicaan antwoorde: ‘slechts een poosje’.
De bankier vroeg waarom hij niet langer bleef om meer vis te vangen? De Mexicaan antwoordde dat hij voldoende had om in de behoefte van zijn familie te voorzien. De Amerikaan vroeg daarop wat hij met de rest van zijn tijd deed? De Mexicaanse visserman antwoorde: ‘ik slaap tot laat, vis een beetje, speel met mijn kinderen, houdt siësta en neem mijn vrouw mee de stad in waar we wijn drinken en samen met mijn amigos gitaar spelen.
De Amerikaan antwoorde enigszins bespottend: ‘ik heb een M.B.A. (Master of Business Administration) van een top business school en kan je helpen. Je zou meer tijd kunnen investeren in vissen en met de winst een boot kopen en dit weer investeren om uiteindelijk een vloot van boten te bezitten. In plaats van tussenhandelaar te zijn kun je direct aan de fabriek verkopen en je eigen vismerk opzetten. Je hebt dan controle over product, proces en distributie. Maar, dan zal je wel naar Mexico Stad moeten verhuizen om je groeiende onderneming te leiden.'
De Mexicaanse visser vroeg: ’hoe lang denkt u dat dit gaat duren señor?'. '15-20 jaar' zei de Amerikaan. 'En, wat dan?', vroeg de Mexicaan. De Amerikaan lachte en zei: ‘dit is het mooist, wanneer de tijd rijp is breng jij je onderneming naar de beurs en dan word je rijk. Je zou miljoenen kunnen verdienen!'.
'Ok, señor, en dan wat?' De bankier antwoorde: ‘dan kun je met pensioen. Verhuizen naar een klein vissersdorp, waar je tot laat kunt slapen, een beetje kunt vissen, siësta houden met je vrouw en wijndrinken en gitaar spelen met je amigos …
Sol78
Mooi verhaal!!!!
Werken
Ik kan me voorstellen dat het vervelend is dat hij de hele dag niks doet behalve gamen en verder weinig interesses heeft. Echter uit je berichtje blijkt dat hij normaal dus wel een sport beoefent en dat hij in elk geval 1 middag per week werkt. Daarnaast is er natuurlijk school. Het is dus ook weer niet zo dat je zoon helemaal niks doet. Hij doet ook werk ervaring op als maar 1 middag per week is.
Mijn zoon heeft helemaal geen bijbaantje. Ik zou dat wel willen want het zou goed voor hem zijn maar hij heeft er niet echt behoefte aan. Hij heeft weinig hele grote financiële wensen. Het is voor hem ook moeilijker vanwege zijn handicap om een baantje te vinden dus het zou misschien ook niet eens lukken maar hij zou het kunnen proberen natuurlijk en dat heeft hij ook nog niet gedaan. Hij doet wel af en toe een betaalde klus voor mij (niet in het huishouden maar echt voor mijn werk.)
Mijn pleegzoon en mijn dochter werken wel allebei buitenshuis. Pleegzoon het meest. Die is al echt aan het sparen voor 'later' (eigen auto bijvoorbeeld.) Het werk wat zij doen (op een boerderij) kan zoon niet doen lichamelijk dus hij kan daar niet gaan werken.
Arbeidsethos
Ik weet niet wat het is. Ik vind het zo’n magere arbeidsethos. Loopt gewoon nooit een stapje teveel. Niet op school, niet bij de sport en niet op het werk. Echt zo’n kind dat hooguit doet wat móet, that’s it.
En hij komt op deze manier echt maar nét aan zijn uren omdat hij af en toe de zondag dan wat uurtjes inhaalt.
Ik vind het gewoon zo minimaal allemaal. En als je nu dan verder druk bent met school of sport of afspraken met vrienden, maar dat is het ook niet. Al die tijd wordt gewoon compleet besteed aan gamen, echt op zo’n vrije studiedag veel méér dan een volledige werkdag, want hij is al vroeg wakker.
Ik vind het gewoon slecht voor je. Dan denk ik écht van ga tenminste een halve dag werken! Dan kom je van die bank af en doe je nog iets nuttigs. Dan ga je daarna maar weer hangen en kun je nog van 13.00-20.00 gamen. Meer dan dikke prima toch? Dan heb je én geld verdiend, andere mensen gesproken, je nuttig gemaakt én nog uren kunnen gamen. Dan hoor je me niet.
Of zoals Dees zegt: 2x 4 uur werken én een zaterdag: joh, ik zou ervoor tekenen! En echt, dan zou ik mijn mond wel houden.
Maar het is maar 3 (!] uurtjes wat hij nu werkt. Kom op zeg, 1 middagje erbij van 2 uurtjes en die koopavond moet je toch gewoon kunnen? Of een zaterdagochtend nu de wedstrijdje gestopt zijn en een middag?
En júist omdat hij eerder wél een middag deed, maar toen niet meer ging vanwege sport. Nu kan het gewoon wel weer de komenden maanden, maar hij vindt het wel best zo. Doet een ander wel. Niet boeien. En daar irriteer ik me aan ja. Geen drive tot willen werken (voor wat dan ook).
heel herkenbaar
Mijn zoon van 15 doet het goed op school, is (meestal) prettig in de omgang, kookt 1x/week, gaat af en toe oma helpen, en sport 3x/week. Zijn zakgeld spaart hij bijna helemaal op en dat is inmiddels een behoorlijk bedrag. Hij wil daar misschien een keer een goede laptop van kopen of bewaren voor rijles later.
Werken wil hij niet. Hij heeft vrienden op school en op zijn sport - en voelt zich op beide plekken prettig - maar die ziet hij niet buiten school of sport. Geen behoefte aan. Zelfs in tussenuren fietst hij altijd heen en weer. We weten altijd waar hij is 
Thuis gamet hij héél erg veel, en kijkt veel netflix. Maar ook veel actualiteitenprogramma's, en hij leest. Hij weet werkelijk verbazend veel van de wereld. Interesse m.n. op gebied van politiek en economie.
Hij is verlegen en vindt alle nieuwe situaties moeilijk. Een bijbaantje zou dus erg goed voor hem zijn. Maar zo ver hebben we hem nog niet gekregen.
Ik kan me enorm ergeren aan de inactiviteit, en me zorgen maken over hoe hij straks 'de wijde wereld' in moet. Maar daar schiet ik niet veel mee op. Dus ik tel mijn zegeningen en heb vertrouwen in zijn eigen ontwikkeling; hij doet alles op zijn tijd en een beetje in andere volgorde dan sommige andere kinderen, altijd al zo geweest.
Ach
'Nu kan het gewoon wel weer de komenden maanden, maar hij vindt het wel best zo.'
Sinds half maart werk ik thuis, net als veel andere mensen. Ik heb dus tijdelijk geen reistijd. Maar die 1,5 uur extra per dag doe ik ook 'niks'. Ik werk niet méér uren, mijn huis is niet schoner, de was wordt niet vaker gedaan, ik kook niet uitgebreider. Ik lees een boek, speel candy crush, zit midden op de dag op dit forum (net als jullie allemaal, hoeven jullie niet te werken?), loop een keer extra naar de winkel voor verse groente of wat lekkers. Ik vind het ook wel best.
Volgens mij geldt dat voor heel veel mensen. Dus waarom zouden pubers 200 % moeten presteren? Ik snap dat niet.
Kan komen als je serieus genomen wordt
Mijn zoon (21) liep nooit 1 stap harder dan nodig voor zaken waar hij voor zijn gevoel niet serieus werd genomen. Bijbaantje om geld te verdienen? Neuh. Middelbare school? Hij wist precies die cijfers te halen die nodig waren. Dat waren dus zessen voor vakken waarbij er geen klik was met de docent, maar voor zijn eindexamen nam hij zich voor toch te slagen met minstens een 7 omdat dat netter staat. Dat lukte dus.
Maar bij zijn vrijwilligerswerk, wat liepen ze weg met hem. HBO, de opleiding waar hij serieus werd genomen: de negens vliegen je om de oren (en dan baalt-ie dat hij geen 10 heeft). Bijbaan: ze smeken hem om te blijven en vaker te komen, en daar gaat hij vaak op in. Stage: hij kan kiezen, want ze vinden hem allemaal zo'n scherpe kijk hebben op de stagevoorstellen.
Dus wat niet is, kan komen als hij zijn plek vindt.
Wel extra
Ik werk ook veel thuis. Maar ik doe wél extra dingen. Zit vaak al een uur eerder achter de laptop want geen reistijd. En ja, ik was wat sneller, verschoon de bedden vaker want kan het overdag uithangen, stofzuig keer extra tussendoor, en ja maak ook es vaker nieuwe recepten. Ik zit die tijd niet echt te verlummelen, maar doe echt wel andere extra dingen daarin. (En ik werk niet op vrijdag, dus kan prima forummen hahahaha).
Maar ik vind het vooral storend dat hij die middag, die hij eerst ook altijd werkte, nu niet gewoon weer oppakt. Bedrijf vraagt hem ook vaak genoeg of hij toevallig kan bijspringen die dag, maar hij zegt dan doodleuk dat hij niet kan (terwijl dat niet waar is nu). Nee, geen ZIN in, bedoelt ie. Gaat liever middag gamen. Daar word ik wel boos van ja.
Lies
Jouw houding en gebrek aan zelfreflectie lijkt mij schadelijker voor hem dan het feit dat hij doet wat hij zelf wil binnen de kaders die jij stelt
Gr Angela
Tsja
Jullie vinden dit luie en gemakzuchtige gedrag kennelijk oké. Ik niet.
Ik zie liever dat ie wat uurtjes extra gaat werken ja. Daarmee laat je betrokkenheid zien naar je werkgever, je leert mensen kennen, blijft in beweging ipv op de bank hangen, je leert nieuwe dingen, en je verdient wat en je kunt allerlei vaardigheden opdoen. Allemaal beter dan dat domme urenlang gamen. En nee, zijn Engels is er niet van verbeterd, dus hij leert daar niets van. Gamen ziet hij als ontspanning. Dat is prima en mag ook zeker en doet ie ook heel veel, maar het kan én én zijn in mijn beleving.
Verder inderdaad gelukkig geen drugs, drank of foute vrienden ofzo. Vindt het werken in dat bedrijf wel leuk heb ik de indruk. Gaat naar school en sport, maar ik zie nooit iemand hier thuis van wie hij mee omgaat. Dat speelt zich echt alleen daar af, want afspreken willen ze niet. Hooguit gaat ie soms een keer met een werkclubje ‘n drankje doen, that’s it. Maar nooit hier thuis, altijd elders in een restaurantje of buiten ergens chillen.
