bezoek aan opa/oma verplichten?
Schoonouders wonen op 2 uur rij afstand; meestal komen ze bij ons (vinden ze fijner/leuker); maar als ze jarig zijn gaan wij natuurlijk die kant op. Alleen, de pubers hebben daar echt geen trek meer in. Het kost ze een dag van hun weekend zoals ze dat zeggen. En eerlijk? Ik snap het. Het zijn ook geen opa en oma waar ze een warme band mee hebben; opa en oma hebben nooit iets met ze gedaan; waren altijd gewoon op visite en als wij daar waren toen ze klein waren kwamen ze ook hun stoel niet uit; dus nooit een spelletje, of naar de kinderboerderij, of meespelen met de lego of iets dergelijks.
Dit even ter achtergrond info. Tot nu toe gaan ze wel mee, denk dat we max 3x per jaar daar heen gaan en ze hebben ook nooit gevraagd of ze thuis mochten blijven; denk dat ze ook wel voelen dat je naar een verjaardag van opa/oma gewoon mee gaat, maar is dat zo? tot op welke leeftijd kan ik dat van ze verlangen? Ze zijn 14 en 16. Ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Tuurlijk, het is maar een paar keer per jaar, maar ik snap best dat je na een hele schoolweek, huiswerk, bijbaantje etc gewoon geen zin hebt in 4 uur in de auto + 4 uur minimaal op bezoek waar je niks aan hebt (en opa en oma eigenlijk ook niet , want die bemoeien zicht verder niet met die kinderen, vragen niets aan ze etc)
Naar de andere opa en oma gaan ze nog steeds graag mee en vragen ook zelf wanneer we weer gaan, maar daar hebben ze een hele andere band mee; die opa en oma hebben altijd veel met ze gedaan, aandacht gegeven, spelletjes gedaan, dagjes uit etc.
Van mij zouden ze thuis mogen blijven. Ik had als puber zelf een hekel aan het verplichte opzitten.... dus ik ben met mijn kinderen heel makkelijk
zodra ze het vragen
Zodra ze vragen of ze thuis mogen blijven. Edit: als ze daar te braaf voor zijn, vraag zelf heel neutraal wie er mee wil.
Van mij hoefden ze rond die leeftijd niet meer mee als ze daar geen zin in hadden.
Hier is de afstand maar 15 km en nog vinden de pubers dat het ze te veel tijd kost. De band is ongeveer net als bij jullie. Ze deden/ doen niets met de kleinkinderen hebben alleen maar commentaar dus van harte gaat het niet.
Nu opa en/of oma al jaren de verjaardagen hier overslaan verplicht ik het ook niet meer.
Ze gaan mee als het kan maar er worden geen activiteiten afgezegd vanwege de verjaardagen van opa en oma. Werken, leren voor tentamen, trainen, een wedstrijd, verjaardag van vrienden alles is een goed excuus.
Andere opa en oma moeten en willen ze wel graag mee. Die zijn opa en oma zoals je dat verwacht. Die komen kijken als je moet ballen om het kampioenschap, die luisteren belangstellend naar je verhaal over je pws enzovoort.
Ik zou er als volwassene al weinig zin in hebben, dus ik zou het prima begrijpen als mijn pubers niet willen gaan.
Helder! Jullie zijn eensgezind. Maar vinden jullie dat niet erg 'zielig' voor opa en oma als de kleinkinderen niet meer komen? Ik ben altijd bezig met wat een ander daar dan van vindt, maar misschien moet ik daar eens mee stoppen.
En wij hebben ook geen zin hoor; man loopt ook al te klagen 
grasspriet1980 schreef op 21-01-2023 om 10:34:
Helder! Jullie zijn eensgezind. Maar vinden jullie dat niet erg 'zielig' voor opa en oma als de kleinkinderen niet meer komen? Ik ben altijd bezig met wat een ander daar dan van vindt, maar misschien moet ik daar eens mee stoppen.
En wij hebben ook geen zin hoor; man loopt ook al te klagen
Als je schoonouders meestal bij jullie komen zien ze hun kleinkinderen toch nog af en toe? Lijkt me prima.
1 of 2x per jaar verplicht ik zoon om mee te gaan maar in tegenstelling tot bij jullie komt mijn moeder nooit naar mij. En dan zeg ik ook eerlijk tegen zoon, dat hij het niet voor Oma hoeft te dien maar omdat ik het gezellig vind als hij mee is. Dan heb ik het ook gezellig.
Dus eens met al mijn voorgangers, ze zouden van mij niet mee hoeven.
grasspriet1980 schreef op 21-01-2023 om 10:34:
Helder! Jullie zijn eensgezind. Maar vinden jullie dat niet erg 'zielig' voor opa en oma als de kleinkinderen niet meer komen? Ik ben altijd bezig met wat een ander daar dan van vindt, maar misschien moet ik daar eens mee stoppen.
En wij hebben ook geen zin hoor; man loopt ook al te klagen
Ik zou zeggen: je krijgt eruit wat je erin stopt. Niet meer verplichten mee te gaan hoor.
Mijn jongste (morgen 18) gaat meestal nog wel mee, maar dat komt doordat ze beste vrienden is met haar neef van 18 die dan ook komt. Mijn oudste was al vrij jong afgehaakt, met een jaar of 14 ging ze al niet meer mee. Het enige waarvoor ik haar soms kon overhalen was een bijzondere verjaardag of bijv een etentje dat in 2 uur voorbij was.
Verplichten is een groot woord, maar 2 x in het jaar op een verjaardag moet nog te doen zijn, toch?
grasspriet1980 schreef op 21-01-2023 om 10:34:
Helder! Jullie zijn eensgezind. Maar vinden jullie dat niet erg 'zielig' voor opa en oma als de kleinkinderen niet meer komen? Ik ben altijd bezig met wat een ander daar dan van vindt, maar misschien moet ik daar eens mee stoppen.
En wij hebben ook geen zin hoor; man loopt ook al te klagen
Nee niet zielig.
Wat u niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet.
Opa en oma willen niet hier (meer) komen maar verwachten wel dat de kleinkinderen daar komen. Dan is de sfeer nog uitermate grimmig, want oma heeft veel commentaar op hoe de kinderen zich gedragen. Er zijn geen neven en nichten en chillen met je broer/zus kan thuis net zo goed. Heeft als bijkomend voordeel dat er ook niet verplicht veel teveel gegeten hoeft te worden van dingen die je wel lust maar na 1 hap wel genoeg vindt.
Edit: Er valt niet over te praten met opa en oma. Opa is op woensdag jarig dus daar viert hij op woensdag met een lunch in een restaurant. Ik ken geen puber die dan niet naar school hoeft maar opa verwacht dat de kleinkinderen er zijn. Vragen of het dan op zaterdag/ zondag gevierd kan worden heeft geen resultaat.
Soms doe je ook iets voor een ander in het leven. Dus zo lang opa en oma bij hun op de verjaardag komen en iets meebrengen, mag je in mijn ogen best verwachten dat ze met een verjaardag wel meegaan.
Mijn opa's en oma's hebben geen van allen ooit met ons gespeeld of dingen ondernomen. Dat konden ze lichamelijk niet meer en ze waren ook beperkt qua mobiliteit. Dat nam niet weg dat ze wel geïnteresseerd waren en ook bij ons kwamen.
En die woonden niet eens ver weg. Met een grote afstand zijn dergelijke dingen sowieso lastiger.
Behalve verjaardagen kwamen opa's en oma's nooit bij ons, maar wij altijd bij hun. Eigenlijk is dat met mijn ouders en schoonouders nog steeds zo en ik vind dat helemaal prima.
In mijn geval waren wel drie van de vier al overleden toen ik nog op de basisschool zat en de laatste toen ik zestien was. Als puber gingen we niet meer om de week mee naar opa, er waren immers wel eens andere verplichtingen. Maar eens per maand zeker wel. Opa vond dat heel fijn. Wat we wel deden was kaarten. Niet ons favoriete spel en mijn zus en ik deden alleen mee als we voor dubbeltjes en kwartjes speelden en we naast elkaar mochten zitten zodat we stiekem kaarten konden uitwisselen en daardoor bijna altijd wonnen. Niet de meest ethische levenshouding, wel lekker snoep van gevreten.
Wat fijn dat jullie zo eensgezind zijn! En jullie hebben gelijk hoor; als ze zich vroeger wat gezelliger richting de kleinkinderen hadden opgesteld dan waren ze vast wel nog graag meegegaan. Maar het was altijd alleen maar: hoe gaat het op school? Verder niks. En als we daar dan waren dan moest de karnemelk opgedronken worden van oma. En oma maakt altijd avondeten waarvan ze weet dat de pubers het niet lusten (en ik heb geen moeilijke eters) Waarom niet een beetje meebuigen? En opa en oma maken altijd ruzie, lopen altijd op elkaar te vitten; zo erg dat ik er een steen van in mijn maag krijg. Alles vinden ze teveel en alles levert stress op. Hebben nu wel afgesproken, man en ik, dat wanneer ze nu weer gaan lopen ruzie maken we meteen naar huis gaan. Vorige verjaardag is oma huilend naar boven vertrokken omdat haar man het nodig vond haar voor van alles en nog wat uit te maken.
Andere opa en oma maken er een feestje van als pubers komen, en vroeger ook al toen ze klein waren. Maken eten waarvan ze weten dat ze het lekker vinden; zorgen voor hun favoriete tussendoortje; trekken er op uit, hebben interesse in hun hobby's etc; namen ze mee naar de kinderboerderij/dierentuin/pretpark/kastelen etc etc etc. En pubers helpen daar nu ook mee in de tuin, of doen een boodschap voor ze. Geven en nemen.
Het heeft mijn ogen wel geopend dit topic. Dank daarvoor.
En inderdaad, elke 4-6 weken zijn ze ruim een halve weekenddag hier, dan zien ze de kleinkinderen ook, hoewel die vaak ook een groot deel op hun kamer zijn dan (ik snap dat)
