Ben ik onredelijk?
Binnen 2 weken vieren mijn man en ik ons zilveren jubileum met de familie. Mijn dochter vindt dat ze de vooravond nog perfect naar een verjaardagsfeest kan gaan (waarschijnlijk uitgaan want het is niet de eerste keer) en de dag zelf naar huis komen en op de middag naar het feest gaan. We kunnen haar niet met de auto ophalen want is op meer dan een uur rijden en dat wil ze bovendien niet. Het is al gebeurd dat zij er uitging de ganse nacht, bij vrienden bleef slapen en pas laat de dag daarop met de trein naar huis kwam. Aangezien er geen bussen meer waren moest mijn man haar nog gaan ophalen aan het station. Het was intussen al 22 uur door en zij was alleen als 17 jarige. We hebben toen gezegd als ze haar niet aan de regels hield van op tijd naar huis te komen dat ze niet meer mocht uitgaan de komende maand. Nu is het hier beeld zonder klank. Hebben we er ook een stevige ruzie over gehad. Ben ik dan echt zo onredelijk?
Na het jubileum
Heb haar toch na veel aandringen naar het verjaardagsfeest laten gaan. Die avond was ze pas om 21u30 alleen met de bus aangekomen aan het huis van die vriend. Had ik ook geen gerust gevoel bij. Resultaat was dat ze de volgende dag 45 minuten te laat was op het feest, met de fiets moest komen aangezien ze haar nog moest omkleden en tijdens het eten bijna in slaap viel. Ze is ook iets vroeger vertrokken omdat ze nog met de fiets naar huis moest. Moesten het wel aan de familie uitleggen waarom ze er bij aanvang niet bij was, kwam een beetje belachelijk over voor ons.
Ach
Danielle, volgens mij heb jij hele sterke ideeën van hoe het ‘hoort’ en hoe jij het wilt.
Maar daarmee is dat geen feit dat het per se zo moet.
Als je er relaxter naar kijkt en denkt: ach, ze heeft nu haar eigen leven, zo’n feest is ook minder leuk voor haar en gezellig dat ze er in elke geval bij is, dan had je er zelf relaxter ingestaan, en had je dat (voor jezelf) makkelijker uit kunnen leggen aan de familie.
Ik had twee maanden geleden een familiereunie (geen bekenden van hun leeftijd). Vond ik erg leuk maar de grote pubers niet. Eentje had er echt geen zin in, de andere was erg moe door allerlei drukte.
Ik ben dus alleen gegaan en heb het superleuk gehad en heb gewoon uitgelegd dat de kinderen geen interesse/geen tijd hadden (eigen leven) en niemand die moeilijk reageerde. Ik denk ook omdat ik er zelf zo relaxed in stond.
Ik wens je toe dat je je dochter wat meer los kunt laten en vooral kunt genieten van waar zij van geniet en wat jullie wel aan leuke momenten samen hebben in plaats van steeds teleurgesteld te zijn dat het minder of anders is dan jij zou willen.
Maar goed, ik heb dat ook moeten leren
.
Was het feest verder leuk?
Merle
Dat is toch heel wat anders. Mijn pubers hoeven ook niet mee naar verjaardagen en dergelijke. Een familiereunie vraag ik waarschijnlijk niet eens. Daar hebben ze echt geen zin in.
Als ik speciaal een feest geef voor mijn verjaardag dan verwacht ik wel degelijk dat ze er zijn. Als oma speciaal voor haar 85ste verjaardag een etentje geeft dan moeten ze daarbij aanwezig zijn. oma gaf dat etentje juist om eens een keer al haar kleinkinderen bij elkaar te zien. En ze koos ook nog een een restaurant waarvan iedereen tegen haar had gezegddat pubers dst lekker vonden.
De wereld draait niet alleen om de puberella. Er zijn soms verplichtingen. Een verjaardag of een etentje kan er daar een van zijn. En dat is echt niet elke week zo.
Wat doe je moeilijk
Zou je zelf ook een verjaardag afzeggen de avond voor een ander feest? Nee toch?? Laat haar toch lekker gaan. Niet alles draait om jou en jouw feestje.
Wat bizar
dat hier zo gek wordt gedaan over dat zij op kamers wil. Ze is bijna 18. Zoveel jong volwassenen die op dat moment op kamers gaan. Ik heb dat zelf ook gegaan. Het was hard werken, maar het ging prima. Ik zou een bijna 18- jarige hierin niet onderschatten. Het is een doodnormale behoefte.
Lanza
Zou je zelf ook een verjaardag afzeggen de avond voor een ander feest? Nee toch??
Nee, maar ik zou er wel voor zorgen dat ik ook op tijd zou zijn voor een belangrijk etentje voor mijn moeder. Ik begrijp de teleurstelling van ts heel goed. Hopelijk was het feestje verder wel leuk en gezellig.
Maar blijkbaar vind jij het geen probleem als jouw eigen kinderen niet komen op komen dagen omdat ze jouw verjaardag en etentje niet belangrijk vinden.
Van mij mag een 18 jarige trouwens best ook kamers. Waarom niet. Als ze dan maar wel zelf het financieel rondkrijgen en het vrijwillig (en dus niet noodzakelijk) op kamers wonen niet financieren door middel van een studielening.
Zilveren jubileum
Openingszin: "Binnen 2 weken vieren mijn man en ik ons zilveren jubileum met de familie. "
Lanza, zou jij het echt geen probleem vinden als jouw bloedeigen kind niet op je 25-jarig huwelijk zou willen komen? Wow.
Ze is
toch gekomen? Ze had alleen een feestje de dag ervoor, nou poeh wat een drama. Ik denk dat als ts hiervan niet zo'n drama had gemaakt, dat ze er gewoon was geweest. Nu wilde ze een punt maken door te laat te komen.
Het is haar leven. Hoe sneller je doorhebt dat je niet zoveel meer te eisen hebt, des te beter. Straks is ze weg en heb je niks over haar te zeggen als ze eenmaal 18 is.
Lanza
Je bevestigt met elke reactie die je geeft, dat menselijk gedrag en emoties niet zou jouw ding zijn. Kan uiteraard, maar het is misschien wel een goed idee om tot dat besef te komen, want je roept nu vooral op dat mensen je na een tijdje niet meer serieus nemen of het wel uit hun hoofd laten om jouw bij hun problemen te betrekken. (wat zou verklaren dat je van alles denkt te zien en weten, maar wat niet de werkelijkheid is.) Hopelijk trekt je man dat in jullie gezin een beetje recht.
