Ben ik onredelijk?

Dwingen

Dwingen heeft weinig zin met een 17-jarige. Ik zou het aan haar eigen wijsheid overlaten en zeggen dat ik haar in ieder geval niet kom ophalen (en ik eeuwig ongelukkig zal zijn als zij, als eerstgeborene, niet bij het feest aanwezig is).

Het is al gebeurd...

Maar deze keer niet. Ze zou van mij mogen gaan en staan waar ze wil, als ze op dd dag zelf maar om 12 uur stipt fris en fruitig op de stoep staat. Maakt niet uit hoe ze dat regelt, als ze het maar regelt.
Anders een flinke tijd van mij ook wel beeld, maar geen geluid. Lees: alle extra service op niveau nul.

Míjn kind is wel zo dat ze die boodschap dan wel snapt.

puberella

Al ben je onredelijk, dat mag iemand best eens zijn, toch Volgens je dochter ben je vast onredelijk
Je dochter klinkt eerder een prinsesje die op haar wenken bediend wenst te worden, en dat is best makkelijk als je 17 bent en je ouders zich zorgen maken over je welbevinden Maar ze mag zich ook best inleven in jullie feestje, jullie kunnen niet altijd op komen draven. Kortom een typische puberella
Als jullie haar niet kunnen ophalen, dan kan ze niet uit. Als ze er zelf voor kan zorgen wel. Zo simpel is het.

Ben ik onredelijk?

Dat is het nu net. Dochter wil bediend worden op haar wenken, heeft altijd een uitleg over wat ze wil bereiken. Zoals we vorige keer hebben vastgesteld houdt zij haar niet altijd aan de afspraken en dan kunnen de ouders het oplossen. Het feit dat ze niet mag uitgaan heeft te maken met dat laatste feit. Ook willen we niet dat er die dag iets misloopt, het is tenslotte ook ons feest. We hoeven die dag geen stress. Het gaat toch niet altijd om haar?

los

Duidelijk aangeven wat je van haar verwacht en het verder loslaten. laat het haar verantwoording zijn en help haar ook niet meer uit de brand.

Zeventien

Je hebt een straf opgelegd: ze mag een maand niet uit. Los van het feit dat me dat bij een zeventienjarige wat moeilijk houdbaar lijkt: dan staat jullie feest er volledig los van. Niet uit is niet uit, ook als er geen feestje van haar ouders is. Als je die straf wel terecht vindt moet je hem afdwingen. Vind je hem bij nader inzien toch te heftig, dan kun je dat bespreekbaar maken. Maar ze is 17 - toen woonde mijn dochter al op kamers.

Je kunt dit eigenlijk niet winnen, want als je haar niet laat gaan loopt er waarschijnlijk een zeventienjarige te mokken op je feestje omdat ze haar zin niet kreeg. Laat je haar wel gaan, dan stelde die "niet uitgaan" straf dus niks voor.
Ik liet haar denk ik gaan - met terugtrekking van de straf en een goed gesprek over je aan afspraken houden. Geef ook aan dat je het belangrijk vindt dat ze er bij is,op tijd, een beetje gezellig, normaal uitgeslapen en een beetje feestelijk aangekleed. Verder is taxiservice papa en mama die dag niet beschikbaar want jullie hebben wel wat anders te doen. Ik denk zomaar dat ze zelf ook graag bij jullie feestje wil zijn en dus echt wel zal zorgen dat ze op tijd is.

Als de dochter vaak met ov reist, kan ze ook op eigen gelegenheid naar jullie feest gaan.

Mijn man is daar wat makkelijk in; legt de verantwoordelijkheid bij de puber. Als die de avond ervoor uit wilt gaan, prima, maar wie niet klaar kan staan op moment dat wij naar een feest gaan, komt later en zoekt zelf maar uit hoe die daar komt.

Geniet van jullie feest, geniet van de gasten die voor jullie gekomen zijn. Ze zijn er voor jullie en niet voor je dochter.
En pubers die wat later komen, ach daar zijn het eigenwijze pubers voor. Probeer daar wat luchtiger over te doen. Zo leert je dochter ook dat jullie de verantwoordelijkheid van haar keuzes bij haar leggen.

En mocht ze helemaal niet verschijnen, ook dat is geheel aan haar. Je loopt op eieren voor een 17-jarige. Stap er af en maak met je man een gezellige dag van jullie feest.

Gelukkig

Nog iemand die niet gelijk met het rietje klaar staat. Ik begon al te denken dat ik zo’n slappe opvoeder was. Het kind is 17 he, dan moeten ze zo’n beetje wel af zijn. Het egocentrische blijft dan nog wel even.

Ben ik onredelijk?

Het aantal gasten wordt wel vooraf doorgegeven, ook bij niet verschijnen op de feest wordt de drank met het eten volledig aangerekend. Dus het is niet van later komen of er niet geraken. Het gaat er om dat zij haar vorige keer bij het uitgaan niet aan de afspraak gehouden heeft. Er werd gezegd dat ze voorlopig niet meer mocht uitgaan. Zij kan toch ook voor 1 keer blij zijn voor ons feest maar klaarblijkelijk zijn haar vrienden belangrijker.

Tja

Zo zijn ze hè, die pubers.

Je verbindt van alles aan elkaar wat volgens mij niets met elkaar te maken heeft.
Je verwacht niet dat ze geleerd heeft van de vorige keer en haar best gaat doen om deze keer wel op tijd te zijn?

Verrekening

Als ze niet komt opdagen, kan je besluiten de extra kosten te verrekenen met evt, zakgeld.

Wacht eerst maar even af

Ik denk dat je te veel combineert en daardoor onredelijk bent

En dat helpt niet, als je pubers wil opvoeden. Je hebt nl twee boodschappen; je bent boos omdat ze te laat kwam En bent bang dat ze niet op je feest komt.

Houd het simpel. Ik vind zelf een maand niet uitgaan echt een hele zware straf voor een 17-jarige. Maar goed, blijkbaar vind je te laat komen echt heel erg en ben je vergeten dat ze over een paar maanden als 18 jarige als volwassene wordt gezien.

Dat feest; daarvan kun je je zorg bij haar neerleggen? Goh puberella, we hebben een feest dat voor ons heel belangrijk is. We stellen je aanwezigheid in toonbare staat dan ook heel erg op prijs. Wat heb je nodig om er te zijn, want wij kunnen die dag niet voor je rijden. Dan leg je het probleem bij haar neer.

Overigens heb je echt heel veel mazzel als een puber zich leuk gedraagt op zo’n feest. Het is toch vooral opzitten en pootjes geven aan mensen die voor hun ouders belangrijk zijn en dat haar ouders met haar kunnen pronken. Had ik ook nooit zo’n zin in. Sterker nog, vind ik nog steeds helemaal niets

Biebel

Helemaal eens. Ik heb hier een 17-jarige in huis en zou het exact zo doen als jij beschrijft.

fase

Een kind moet zich op zeker moment los gaan maken van de ouders, anders kom je nooit van ze af Dus het is een volkomen normaal proces dat ze afstand van je nemen, andere mensen belangrijker vinden, kritisch worden op alles wat je doet en hoe je bent, regels ter discussie stellen (of negeren) enz. enz.

Het is net zo normaal als bijvoorbeeld de "zelluf doen" fase als ze 2 zijn. De een heeft het wat heftiger dan de ander, maar geheel geruisloos verloopt deze fase meestal niet.

Belangrijk om te onthouden is dat het niet zozeer persoonlijk is, dat het niet betekent dat je kind een onbetrouwbaar, a-sociaal naar mens is en vooral dat het weer over gaat.

Dus ja, je bent een beetje onredelijk, vooral in je verwachting t.o.v. je dochter. En je dochter is ook onredelijk maar dat hoort zo, die heeft haar leeftijd en hormoonhuishouding als excuus

‘Dat hoort zo’ #16

‘En je dochter is ook onredelijk maar dat hoort zo, die heeft haar leeftijd en hormoonhuishouding als excuus ’

Er is geen excuus om weg te blijven op het zilveren jubileum van je ouders, de mensen die al minimaal 25 jaar hun best doen om het huwelijk en gezin vorm te geven. Dat zou ik zo ondankbaar vinden. Het zou mij dan niet eens gaan om de extra kosten maar om die houding van desinteresse. Dan mag je nog puber zijn, ook daar liggen grenzen; de grenzen van fatsoen.

maar

Er is toch ook helemaal geen sprake van wegblijven bij dat feest? Puber vindt alleen dat ze de avond ervoor best uit kan gaan.

De dochter

Idd:
‘dochter vindt dat ze de vooravond nog perfect naar een verjaardagsfeest kan gaan (waarschijnlijk uitgaan want het is niet de eerste keer) en de dag zelf naar huis komen en op de middag naar het feest gaan.
Dus de dochter geeft aan naar het feest te willen gaan. Ze komt niet ongeïnteresseerd over. Geloof daarin en vertrouw dat het goed gaat komen.
Pubers proberen uit, maar zijn niet dom.

@jippox, toen je schreef dat dochter onredelijk is, dacht ik dat je doelde op het ‘niet op het feest verschijnen’, hetgeen waar TS bang voor is. Een voorbarige gedachte gezien je reactie post #18. Excuus.

Uit huis gaan

Dochter dreigt er nu mee vanaf 18 jaar uit huis te gaan, ze wil niet meer bij ons blijven wonen en heeft al iemand bij wie ze kan intrekken zegt ze. Haar rijlessen half september hoeven voor haar niet meer, zelfs naar ons jubileum komen interesseert haar niet. Ze is bijna 18 en wil haar zin doen. Ze zindert zich steeds af in haar kamer, wil met ons niet eten. Ik wordt van die toestanden soms zo depressief. Waarom kan ze niet gelukkig zijn met wat ze heeft. Wij helpen haar met zoveel en dan krijg je dit. Ik heb haar ook gezegd indien ze de vooravond van ons jubileum wil uitgaan, dat het mag. Maar het interesseert haar ineens niet meer. Hoe moet ik hierop reageren?

Kosten om te kunnen leven

Dat gevoel had ik vroeger ook; op kamers willen etc. Maar een kostenplaatje en het feit dat mijn ouders daar niet aan konden meebetalen, heeft mij doen wachten tot ik een baan had.

Je dochter kan bij iemand intrekken, maar diegene zal wrs vinden dat ze dan wel iets bijdraagt aan de kosten. Je dochter ziet nu maar één ding; vrij zijn om te kunnen doen wat zij wilt. Dat dit niet gratis is, zal ze uit eigen ervaring achter komen.

Durven jij en je man haar die ervaring op te doen?

stoppen

Stop met haar te pamperen. Hoe meer je voor haar doet, hoe ontevredener ze lijkt te worden. Laat haar gewoon haar eigen boontjes doppen. Ze wil volwassen zijn, laat haar er zelf maar achter komen wat volwassen zijn betekent.
Mijn dochter kon ook wel eens prinsessengedrag vertonen, maar dat was meer gericht op merken. Die wilde bijvoorbeeld dure shampoo van de Douglas, want 'gewone' Andrelon of Elvive was niet goed genoeg voor haar prachtige haar. Koop maar lekker zelf dan. Zoek een baantje en kijk hoe lang je moet werken voor één zo'n fles silky zooi.
Toen dochter eenmaal op kamers was gegaan, was het snel klaar met haar obsessie voor dure merken. Jurkjes komen nu gewoon van de H&M, shampoo gewoon van het Kruidvat. Ik zie overigens geen verschil in de gezondheid van haar haren

Haha Molletje

Dochter weigerde vond H&M voor "paupers" en weigerde er zelfs maar een voet over de drempel te zetten totdat ze zelf kleedgeld kreeg. Dat was dus al op haar dertiende, na de zoveelste mislukte winkelexpeditie

Wat ik onredelijk van TS vindt is dat ze dochter in de watten legt en daar een soort van dankbaarheid voor verwacht en gezeglijkheid die ene keer dat ze op haar strepen staat. Zo werkt dat niet. Met een beetje pech worden sommige kinderen er alleen maar inhaliger en ontevredener van. Van een verongelijkte ouder - type niet boos maar verdrietig - wordt een puber eerder tegendraadser dan meegaander van.

Tien uur WEER thuis vind ik onrealistisch vroeg voor een zeventienjarige, dan zijn ze hier NOG thuis

Kenfan

Volgens mij is die tien uur weer thuis de dag erop. Ze was de nacht gaan feesten en kwam pas de dag erop om 22.00 uur thuis en moest zelfs opgehaald worden omdat er geen bussen meer reden. Hier zou ik ook niet blij van worden.
Ze mag al de hele nacht weg, blijft bij vrienden slapen en presteert het dan nog om zo laat thuis te komen dat er geen bussen meer rijden. Tenminste, 22 uur is wel vroeg voor de bussen om niet meer te rijden, maar als je de hele dag de tijd hebt om thuis te komen dat had ze dat wel wat beter in kunnen plannen, tegenwoordig kan je op je mobieltje heel makkelijk uitzoeken tot hoe laat de bussen rijden.

Ik zou navragen bij wie ze dan wil gaan wonen, hoe zit het met werk, school en verzekeringen. Wie is die persoon? Kijk als het een jongerenwoning is met vrienden en vriendinnen dan kan ik dat beter plaatsen dan wanneer ze zou willen intrekken bij een volwassen man bijvoorbeeld, die ik niet eens ken.

Serieus reageren

"Ik zou navragen bij wie ze dan wil gaan wonen, hoe zit het met werk, school en verzekeringen."

Inderdaad! Ze wil volwassen zijn, laat haar dan maar tonen dat ze volwassen is en haar zaakjes in orde kan maken. Laat haar eens komen met een inkomsten- en uitgavenoverzicht. Hoeveel heeft ze nodig voor huur, gas en licht, verzekeringen, inrichting kamer, eten en drinken, kleding, uitgaan, vervoer. En hoeveel komt er binnen? Betalen jullie als ouders haar opleiding en zo ja, kan dat bljiven doorgaan? Zijn inkomsten en uitgaven in balans en zo nee, hoe denkt ze dat in balans te brengen? Serieus vragen en zeggen: als dat lukt, krijg je onze zegen.

zoals de rest al aangeeft

als ze denkt zo volwassen te zijn dat ze de deur uit kan, dan is ze vast ook wel zo volwassen genoeg om een overzicht te maken met hoe alles te bekostigen. Veel kans dat ze alsnog afhaakt.

Uit huis gaan

'Dreigen uit huis te gaan'? Waarom is dat een dreigement, er is toch niets raars aan een 18-jarige die het huis uit gaat. Lijkt me interessant om te kijken hoe ze zichzelf redt.

Je dochter is 17, laat haar zelf haar leven gaan bepalen, dat gaat niet van het ene op het andere moment. Door alles voor haar te regelen en voorschrijven maakt dat ze rebels is en juist ook op momenten dat het voor jullie er toe doet (jubileum).

Wat dat feest betreft

Ik zou gewoon zeggen dat ik het op prijs zou stellen als ze aanwezig is en dan ook een beetje gezellig doet. Kan ze dat niet opbrengen, prima, blijf dan maar weg. Je zit ook niet te wachten op zo'n drama queen op je feest, toch? Laat haar maar merken dat volwassen zijn ook inhoudt dat je dingen voor een ander doet - maar dan wel twee kanten op. Zij wil haar eigen leven leiden, jij doet dat vanaf nu ook. Ophouden met betuttelen.
En gewoon een lekker feestje vieren, met haar of zonder haar. Geen woorden meer aan vuil maken.

Klinkt als

Een meisje dat wat laat echt aan het puberen slaat. Dit soort uitspraken had dochter hier al met 15/16 jaar: het huis uit willen, zelf bepalen wat ze deed en hoe laat ze thuis was etc. etc. Intussen is dochter 18 en begint ze zelf verstandiger om te gaan met hoe laat ze thuis is, hoeveel ze drinkt en roept ze dat ze het voorlopig nog prima heeft hier. En een feestje van haar ouders overslaan zou bij haar echt niet gebeuren. Misschien wel met 16 en daar was ik absoluut niet blij van geworden.

Maar goed, dwingen gaat ook niet. Ik zou dus ook vooral laten weten dat je alles prima vindt maar het wel waardeert als ze gezellig bij het feest aanwezig is. Nu vraag ik me af in hoeverre ze betrokken is bij de voorbereidingen van het feest. Ik merk hier dat als je pubers meeneemt in een stukje voorbereiding en ze vooral ook mee laat denken, dit het hele feestgebeuren al leuker maakt.

feest

Dat feest zal dit weekend hebben plaatsgevonden, denk ik zo... Hoe was het?

Ja, hoe was het?

Voor de rest sluit ik me aan bij alle anderen: stoppen met pamperen, stoppen met willen dwingen of vormen. Bijna 18? Dan is dat toch te laat.

En ja, als je dat toch doet, krijg je vanzelf dat je dochter aangeeft dat ze weg wil uit een (voor haar) verstikkende omgeving.

Laat als eerste de gedachte eens los dat een kind lief/aardig/dankbaar/vul-maar-in moet zijn, omdat ze jullie kind is en jullie gewoon hebben gedaan wat ouders 'horen' te doen, namelijk haar begeleiden richting volwassenheid.

Dankbaarheid, of je realiseren dat je ouders toch wel tof waren, dat komt allemaal later.

Probeer je ook niet persoonlijk te laten raken. Juist kinderen kennen je zwakke plekken, en kinderen zijn zelf al je zwakke plek. Maar zij zijn vooral in verzet tegen jou als ouder. Je dochter geeft duidelijk aan dat er iets in de verhouding moet veranderen. Ouders lopen altijd achteraan te hobbelen, voor hen gaan veranderingen vaak te snel. Zijn ze nog niet aan de ene ontwikkeling gewend, is de andere alweer in gang gezet.

Nog even over dat feest: van een puberella verwachten dat ze opzit en pootjes geeft omdat het jullie feest is? mwah... dat zou ik niet doen. Je kind is toch geen decoratie, of wel?