Ben ik de enige? (Telefoongebruik)
Hi allemaal, ik voel me regelmatig alleen in de afspraken die ik (we) probeer te maken met onze dochter (13).
Waar andere kids geen schermtijd of afspraken (nodig) hebben bij naar bed gaan, doen wij dat wel. Als we dat niet doen isoleert ze zichzelf op haar kamer en doet ze niets anders meer dan snapchatten, tiktokken, videobellen etc. De enige momenten dat ze dat dan niet doet is tijdens sporten en gitaar spelen.
Maar het levert hier zo'n enorme strijd op, we zijn redelijk radeloos. Helemaal toen we gisteren ook nog eens gebeld werden door school vanwege wangedrag met haar telefoon.
Ik herken mijn eigen dochter soms niet meer terug en geef social media voor een groot gedeelte de schuld. En ik heb het hier niet over 'normaal' pubergedrag, dit is categorie hysterisch als ze niet online mag voor een uur/(halve)dag.
Ik hoop op wat (h)erkenning 
.
S.ndra schreef op 02-10-2023 om 08:41:
Onze kinderen hebben wel schermtijd. De oudste is 13. De reden hiervoor is dat er bij haar anders van huiswerk maken niets terecht komt.
Maar hebben ze dan niet hun lesmateriaal op de laptop voor het interactieve leren? In elk geval voor de talen en zaakvakken had zoon alleen digitaal huiswerk en soms wat schrijfwerk op de middelbare.
Dit soort dingen had ik eerlijk gezegd nooit verwacht. Ik had ook het idee ‘als ze maar genoeg andere dingen doen’, maar dat werkt in de praktijk bij mijn kinderen niet. Maar volwassenen zijn geen haar beter. Laatst haalde ik mijn kind op bij gym en al die ouders zaten op hun mobiel te staren, niemand zei hallo.
Wij zaten allemaal op dat tijdstip te werken om de uren te compenseren die wij doorbrachten in de sporthal.
Over het toevoegen van contacten enzo. Alleen mensen toevoegen die ze irl kennen, dat hebben wij ook afgesproken, maar hoe controleer je dat? Controleer je dat? Houden jullie kinderen zich daar allemaal braaf aan? Ook het meelezen wat wel wordt aangeraden, dat lijkt leuk, maar in zo’n klassenapp zijn soms maar zo 200 berichten met allemaal onzin.
1x per week , en later 1x per maand ging ik met zoon door zijn telefoon. En als ik dan mensen zag die ik niet kende, (want zijn wereld is tenslotte anders dan die van mij) dan vroeg ik daar naar. Maar dat begint al aan het eind van de basisschool en afhankelijk van hoe het dan gaat laat je steeds meer los. Maar open blijven praten over het onderwerp maakt dat ze ook wat zeggen als er wel stront aan de knikker is. Zo heeft zoon eens meegemaakt dat een klasgenootje aangaf niet meer te willen leven. Maar het kind besefte niet wat het zei en daar hebben zoon en ik samen actie op ondernomen want andere kinderen waren wel in paniek. Dat is goed opgelost door school en de betreffende ouders.
Nee, mijn kinderen hebben vooral boeken om uit te leren. Daar is niet veel interactiefs aan. School gebruikt zelf soms de mobiel in de les en het huiswerk en het rooster staat erop. Daardoor vervaagt het erg, op de mobiel kijken voor iets nuttigs of voor iets onnuttigs. Ook als ze in een groepje iets moeten doen, dan spreken ze dat niet gewoon af, maar wordt er de halve dag heen en weer geappt en niets gedaan. Het is niet zo makkelijk aan te sturen.
Dat meekijken en meepraten doe ik ook wel. Maar ik vind het met 2 kinderen wel bewerkelijk allemaal. Een vaste dag vind ik wel een goed idee, dat ga ik eens proberen.
Mijn kinderen hadden toen ze die leeftijd geen abonnement gehad. Dus wifi eruit was oplossing. Als afspraken over schermtijd niet lukt, dan zou ik cold turkey haar laten afkicken en dan is er helemaal geen schermtijd. Ik vind het zorgelijk die uren lang scrollende jongeren en ben best blij dat de EU aan die verslavende apps iets wil gaan doen. Dat op school er nu ook maatregelen genomen worden, top!
Mijn zoon is ook erg van het gamen, en ook gekluisterd aan zijn telefoon. Ik merkte dat hij ook chagerijnig en kortaf werd van het gamen, De keuze was afspraken over gamen of helemaal niet gamen. Dat eerste wilde hij niet aan meewerken, hij werd boos, dan hoef ik helemaal niet meer te gamen. Wij reageerde rustig, ook goed jongen. (Die strijd is de verslaving, neem het niet persoonlijk, laat je er niet van de wijs brengen, als ouder hoef je niet altijd aardig gevonden te worden).
Vrij snel toen bij hem de eerste chagerijn verdween en hij door had dat zijn ouders een lijn trokken, hebben we afspraken kunnen maken. Hij is er gezelliger en toegankelijker van geworden.
Dus ja, ik ben voor de harde hand, omdat ik het weldegelijk als een verslaving zie, waarbij jongeren zelf niet goed doorhebben, welk effect het heeft op hun eigen welzijn. Trek wel 1 lijn, jij en je man.
https://novadic-kentron.nl/ben-ik-verslaafd/risicofactoren-gameverslaving-en-meest-verslavende-games/
Edjekroketje schreef op 29-09-2023 om 17:45:
Beetje offtopic, maar in wat staan jullie toe qua contacten op snapchat? Wie mogen jullie kinderen toevoegen?
Ik heb dat helemaal losgelaten. Kinderen zijn en sruk mediawijzer dan ik. Zoon is principieel tegen sociaal media en heeft helemaal niks. Dochter is juist helemaal into social media. Ik weet dat zij ook vreemde ( voornamelijk) jongens accepteert op snap. Dit zorgt eigenijk nooit voor problemen.
