Afstromen door overlijden oma.
Mijn kind zit in de brugklas van havo/vwo. Best een zwaar traject met lange dagen.
Dit jaar is echter mijn moeder dus haar oma overleden. Mijn dochter is wel doorgegaan met school om niks te missen, maar haar concentratie en motivatie waren wat minder en ze haalde slechte cijfers.
Nu moet ze afstromen naar een lager niveau. VMBO-t. Ze mag niet blijven zitten en zelfs niet naar een gewone havo brugklas. Ik heb nu al vele gesprekken gevoerd met school maar ze zijn stug.
Mijn dochter is erg gemotiveerd om te leren, had geen achterstanden alleen wat slechte cijfers gehaald in die emotionele zware periode.
School zegt dat het overlijden van een grootouder niet relevant is en niet belangrijk. Dit is de leeftijd waarop vele grootouders doodgaan en daar kunnen ze geen rekening mee houden.
De overgangsnormen worden niet versoepeld.
Ze moet afstromen naar een VMBO-t klas.
Bent u leerkracht?
Heeft u ervaring met deze materie?
Is dit normaal?
Ik vind je eerste zin al bijzonder
" Mijn kind zit in de brugklas van havo/vwo. Best een zwaar traject met lange dagen."
Als je dat al zwaar voor haar vindt,dat zit ze sowieso misschien op een te hoog niveau.
Ik heb een een zoon die na de vakantie naar 3 VWO gaat en het gaat hem echt makkelijk af. Ik snap wel dat de een er harder voor moet werken dan de ander. Maar als het een zwaar traject is, is mijn inziens het schoolniveau te hoog.
Anouk1234 schreef op 25-07-2024 om 09:19:
Ik vind je eerste zin al bijzonder
" Mijn kind zit in de brugklas van havo/vwo. Best een zwaar traject met lange dagen."
Als je dat al zwaar voor haar vindt,dat zit ze sowieso misschien op een te hoog niveau.
Ik heb een een zoon die na de vakantie naar 3 VWO gaat en het gaat hem echt makkelijk af. Ik snap wel dat de een er harder voor moet werken dan de ander. Maar als het een zwaar traject is, is mijn inziens het schoolniveau te hoog.
Ja ik denk ook dat dit een beetje waar is inderdaad, ik heb het VWO ook nooit als een zwaar traject ervaren, en ik had ook een weinig rooskleurige thuissituatie. Ik denk dat het best veel rust zou kunnen geven om deze druk even los te laten Kim, hoe lastig ook.
ik snap wel dat je het niet snapt, als behalve in die periode haar cijfers gewoon goed waren, waarom er dan niet voor havo was gekozen?
Wat zei school hierover?
Natuurlijk kan ze na mavo de havo gaan doen en daarna vwo, want de hersenen blijven zich ontwikkelen, dus kan zijn dat het haar over een paar jaar wel goed af gaat.....
Maar...
Het is met name de gang van zaken waardoor deze beslissing moeilijk te volgen is en daardoor moeilijk te accepteren, lijkt mij. Het komt onlogisch en oneerlijk over. En als je, zoals TO, ook nog in een emotioneel zware periode zit, dan voel je de ruimte al helemaal niet, om zoiets te accepteren.
Wat een harde reacties af en toe zeg…
Ik begrijp heel goed dat het voor een tiener heel spannend kan zijn om nu naar een compleet ander schoolgebouw te moeten en naar een volledig nieuwe klas. In de derde klas zijn veel groepjes al gevormd en ze zal haar huidige vrienden moeten gaan missen.
Een wereldramp? Nee, maar na een verdrietig jaar na het overlijden van haar oma, snap ik best dat TO zich zorgen maakt.
Dat ze 1 periode zware onvoldoendes heeft gehaald vlak na het overlijden van haar oma, is ook heel begrijpelijk. Iedereen gaat anders om met verdriet. Dat deze cijfers wel 4x meetellen, is pittig en kan inderdaad soms bijna niet meer goedgemaakt worden.
Ik denk dat er weinig meer aan gedaan kan worden TO, hoe moeilijk ook voor jouw dochter. Hopelijk krijgt ze een leuke klas met nieuwe vrienden en zal het jaar wat makkelijker gaan verlopen.
Sterkte, ook voor jou met het verwerken van het verlies van jouw moeder.
Ik snap de kreet zwaar wel. Mijn kinderen hebben op de basisschool nooit wat hoeven doen. Dat ene blaadje huiswerk in de week maakten ze in 10 minuten, de topo toets leerden ze in 3x tien minuten en hun scores waren 8 of hoger.
Toen ze naar de middelbare gingen waren ze ineens niet meer de besten van de klas. Ze moesten leren leren en iedere dag 9 km heen en 9 km terug fietsen. Ze hadden het toen best zwaar. Vanaf de derde ongeveer hadden ze dat leren door, was dat fietsen goed gewend en hadden ze het wat minder zwaar en dan waren er niet eens nare dingen gebeurd zoals het overlijden van een dierbare.
ik snap vele harde reacties naar TO ook niet. Echt serieus?
Bedankt voor mooie en ontroerende reacties, gelukkig zijn er meer mensen met ervaringen op dit gebied en dat geeft mij steun. Heel veel liefde terug naar jullie die reageren 💞
Na het slechte rapport hebben we idd gesprekken gevoerd met school en is de situatie bekeken. Mijn dochter had wel de intentie om haar cijfers te verbeteren, haar werkhouding verbeterd. Maar de cijfers waren heel wisselend. Ze had ook buien en ze ervaart nu achteraf een soort van shock. Net alsof ze er niet bij was.
Ik was ook opgelucht dat ze naar VMBO-t zou gaan, omdat ze dan betere ondersteuning kan krijgen en er een positieve sfeer hangt. Niet alleen gericht op cijfers idd.
Ze was zelf alleen heel teleurgesteld en had totaal niet verwacht dat het nu al voorbij was. Ze realiseert zich nu de consequenties en de impact. Wat een mooie levensles is en haar ook sterker maakt voor de toekomst.
De lange dagen en zwaar traject bedoel ik mee het reizen naar school-hele dag op school-reizen naar huis. Het is toch anders dan een school in je dorp en 5 minuten fietsen en elke dag om 15:15 thuis. Ze ervaart het zelf helemaal niet als moeilijk of zwaar.
De brugklas is toch een soort ontdekkingsreis. En ze had net een beetje door hoe het allemaal moest. Ze is heel blij op deze school en heeft het enorm naar haar zin, leuke vrienden gemaakt. Je beseft pas wat je hebt als je het kwijtraakt.
Haar enige oma was wel ziek gedurende de eerste periode, maar ze had onbehandelbare kanker dus binnen 4 maanden (aug-dec) overleden. Terminaal en haar eigen leven beëindigd in samenwerking met de huisarts.
Het ging allemaal zo snel dat het verwarrend is en voor een kind ook heel onnatuurlijk.
Heftig en sneu inderdaad, maar ik denk dat er nu nog weinig aan te doen is, Kim.
Ik begrijp helemaal dat dit voor je dochter een hele stap is, opnieuw beginnen in een nieuwe klas, nieuwe locatie etc.
Wat ik me nog afvroeg naar aanleiding van je laatste post, is of je dochter iets van hulp heeft gekregen in het verwerken van haar verdriet en verlies van haar oma. Wat ze omschrijft (shock, er niet bij zijn) klinkt best als een heftige reactie. Wat je schrijft, het ene kind reageert anders dan het andere. Er is geen goed of fout, maar soms heeft een kind daar ook net iets meer in nodig om het op een goede manier een plekje te geven.
Sterkte voor jullie!
KimVeerman schreef op 25-07-2024 om 11:29:
Bedankt voor mooie en ontroerende reacties, gelukkig zijn er meer mensen met ervaringen op dit gebied en dat geeft mij steun. Heel veel liefde terug naar jullie die reageren 💞
Na het slechte rapport hebben we idd gesprekken gevoerd met school en is de situatie bekeken. Mijn dochter had wel de intentie om haar cijfers te verbeteren, haar werkhouding verbeterd. Maar de cijfers waren heel wisselend. Ze had ook buien en ze ervaart nu achteraf een soort van shock. Net alsof ze er niet bij was.
Ik was ook opgelucht dat ze naar VMBO-t zou gaan, omdat ze dan betere ondersteuning kan krijgen en er een positieve sfeer hangt. Niet alleen gericht op cijfers idd.
Ze was zelf alleen heel teleurgesteld en had totaal niet verwacht dat het nu al voorbij was. Ze realiseert zich nu de consequenties en de impact. Wat een mooie levensles is en haar ook sterker maakt voor de toekomst.
De lange dagen en zwaar traject bedoel ik mee het reizen naar school-hele dag op school-reizen naar huis. Het is toch anders dan een school in je dorp en 5 minuten fietsen en elke dag om 15:15 thuis. Ze ervaart het zelf helemaal niet als moeilijk of zwaar.
De brugklas is toch een soort ontdekkingsreis. En ze had net een beetje door hoe het allemaal moest. Ze is heel blij op deze school en heeft het enorm naar haar zin, leuke vrienden gemaakt. Je beseft pas wat je hebt als je het kwijtraakt.
Haar enige oma was wel ziek gedurende de eerste periode, maar ze had onbehandelbare kanker dus binnen 4 maanden (aug-dec) overleden. Terminaal en haar eigen leven beëindigd in samenwerking met de huisarts.
Het ging allemaal zo snel dat het verwarrend is en voor een kind ook heel onnatuurlijk.
Het is geen les he , het is niet erg om af te stromen ❤ het is geen falen
BritgetJones007 schreef op 25-07-2024 om 10:46:
ik snap wel dat je het niet snapt, als behalve in die periode haar cijfers gewoon goed waren, waarom er dan niet voor havo was gekozen?
Wat zei school hierover?
Natuurlijk kan ze na mavo de havo gaan doen en daarna vwo, want de hersenen blijven zich ontwikkelen, dus kan zijn dat het haar over een paar jaar wel goed af gaat.....
Maar...
Het is met name de gang van zaken waardoor deze beslissing moeilijk te volgen is en daardoor moeilijk te accepteren, lijkt mij. Het komt onlogisch en oneerlijk over. En als je, zoals TO, ook nog in een emotioneel zware periode zit, dan voel je de ruimte al helemaal niet, om zoiets te accepteren.
Wat vind je zo gek aan de gang van zaken dan?
Ik vind het eigenlijk vooral over komen als een ouder die zijn kind koste wat kost op een bepaald niveau wil houden. Dat komt een beetje lullig over gezien de situatie, maar dat is wel het gevoel wat ik er bij krijg. Zo gek vind ik, zonder emotie bekeken, de keuze van school namelijk niet.
Ik vind de reacties ook wel wat hard. Hoe denk je dat het in het hbo gaat? Daar kun je in het ergste geval naar de decaan voor compensatie/uitstel van de bsa, naar de examencommissie voor een extra derde kans die je meestal wel krijgt (die tweede heb je sowieso), studieverlenging enz. Op middelbare scholen is dat een grote omslag natuurlijk, maar ze mogen best wel een béétje met de tijd meegaan. Maar goed, daar schiet to nu niets mee op.
Mijn dochter moest ook van 2 tl naar 3 kader omdat ze niet mocht doubleren (ging om een paar tienden achter de komma). Ik heb me er destijds erg druk over gemaakt. Uiteindelijk is ze goed geland op de andere school. Ze kon daarna meteen door naar mbo4 en ze doet nu de hbo-opleiding waar ze vanaf haar 11e al van gedroomd heeft.
To, vertrouw op je dochter. Ze komt er wel, linksom of rechtsom. Ik hoop dat ze het gemis van oma kan verwerken.
Anoniemvoornu schreef op 25-07-2024 om 11:44:
[..]
Het is geen les he , het is niet erg om af te stromen ❤ het is geen falen
Dat ben ik met je eens, maar kinderen zijn daarin heel hard naar elkaar toe. En ook is ze nu heel teleurgesteld in zichzelf.
Dat zal wel bijtrekken als ze straks in de nieuwe klas zit en nieuwe vriendinnen heeft.
Tango schreef op 25-07-2024 om 11:40:
Heftig en sneu inderdaad, maar ik denk dat er nu nog weinig aan te doen is, Kim.
Ik begrijp helemaal dat dit voor je dochter een hele stap is, opnieuw beginnen in een nieuwe klas, nieuwe locatie etc.
Wat ik me nog afvroeg naar aanleiding van je laatste post, is of je dochter iets van hulp heeft gekregen in het verwerken van haar verdriet en verlies van haar oma. Wat ze omschrijft (shock, er niet bij zijn) klinkt best als een heftige reactie. Wat je schrijft, het ene kind reageert anders dan het andere. Er is geen goed of fout, maar soms heeft een kind daar ook net iets meer in nodig om het op een goede manier een plekje te geven.
Sterkte voor jullie!
Ik heb meerdere malen gevraagd om hulp en ondersteuning maar Nee, geen ondersteuning gehad vanuit school. Ik vroeg ook om het protocol, maar dat hadden ze niet. Waarschijnlijk vanwege de opvatting dat een overlijden van een grootouders dus niet belangrijk is. Maar ze dus ook niet beseffen dat je als ouder wegvalt doordat je moeder er niet meer is. Mijn dochter zag wel hoe moeilijk ik het had en heeft zelf om hulp gevraagd op school, maar dat is ook niet opgepakt.
Als eerste: gecondoleerd en veel sterkte.
Wat betreft je dochter: zie het als een kans.
Daar hoeft ze waarschijnlijk niet zulke lange dagen te maken en kan ze wel met leeftijdsgenoten zitten, wat een zittenblijver niet heeft.
Jij ziet het misschien nu als een vernedering, maar het lijkt erop dat ze die materie niet voldoende aankan nu.
Na VMBO diploma gaam er weer nieuwe deuren open:
MBO en HAVO en vandaar eventueel weer verder.
Ysenda schreef op 25-07-2024 om 08:29:
Heel bot, tenzij de betreffende grootouder een plaatsvervangend ouder is, dus kind woont bij de betreffende grootouder vind ik het overlijden van een grootouder geen wereldschokkende zaak voor een kleinkind. Dat hoort erbij in het leven en overkomt de meeste middelbare school leerlingen. School weet dat en houdt er niet op individuele basis rekening mee maar wel met de overgangsnormering in het algemeen, ze hoeven niet 90% te scoren om over te gaan. Er gebeuren nog veel meer schokkende dingen bij andere leerlingen. Jouw dochter is geen uitzondering in de populatie.
Dat die ene slechte periode zo'n impact heeft kon je direct daarna ook al weten. Dat was het moment om met school in overleg te gaan.
Als het kind op het juiste niveau zit is de middelbare school geen zwaar traject of heel hard werken. Ook niet als het kind gymnasium doet. Als jouw kind in de brugklas al heel hard moet werken en het heel zwaar vind moet je je ook afvragen of je kind wel op het juiste niveau zit. En zelfs met voldoende cijfers niet een stapje lager beter op haar plek zit. Ook daar kijkt de school naar. Die havo/vwo of vwo eindtoets zegt iets maar niet alles. Het is net beleggen: resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.
Dus support je kind want ook deze nieuwe klas en nieuwe locatie kan heel leuk zijn als je er positief aan begint en dan hoeft je kind niet heel zwaar en hard te werken maar is er ruimte om te groeien op andere minstens net zo belangrijke gebieden.
Hoe bedoel je, geen wereld schokkende zaak voor een kleinkind? Je ouders van streek zien, kan al behoorlijk schokkend zijn. En sommige kleinkinderen hebben een zeer hechte relatie met hun grootouders. Tegenwoordig passen veel grootouders met regelmaat op, vanwege werkende moeders bijvoorbeeld. Geen idee of dat hier zo is natuurlijk.
Hoe weet jij dat het door het kind in kwestie niet wereldschokkend ervaren werd?
