Aan het lijntje

Bespreken

Lastig probleem. Ik zou het eerst met je man bespreken. Je dochter groeit op en heeft meer ruimte nodig. Geloofsovertuiging of niet, het wordt tijd dat ze haar eigen keuzes gaat maken.

Die regeltjes moeten er af.

En anders zou ik contact opnemen met de voorganger van de richting van je man.
Mogelijk dat daar iemand kan bemiddelen. Vraag eerst een gesprek aan en bespreek dan hoe je verder kunt gaan. Mogelijk eerst met jou en je man en dan met je dochter erbij.

Gelovig

Voor opvoedingsregels, afspraken, hersenfunctie en daarmee gezondheid van je kinderen, nornen en waarden hoef je niet gelovig te zijn.
Dat je zegt mijn dochter en ik zijn het beu komt over alsof je samenspant met dochter en liever geen conflict met haar aangaat.
En dan speelt een 16-jarige pap en mam tegen elkaar uit.
De telefoon vind ik te bespreken, of over te onderhandelen, al vind ik het niet zo extreem: om 22.00 zal ze ongeveer naar bed gaan misschien? Schermtijd voor bedtijd is niet bevorderlijk voor de slaap. Drank is niet bespreekbaar, hooguit een glaasje thuis. Je mag gewoon regels hebben als ouder, je hoeft geen vriendjes te zijn met je kinderen.

Weigert erover te praten?

Nou, lekker dan! Het lijkt mij dat hij op zijn beurt hoort te snappen dat je dit soort zaken met z'n tweeën beslist. Met je vrouw hierover weigeren te praten vind ik geen normale gang van zaken. Dus misschien is het een idee om tegen hem te zeggen dat je weigert dat te accepteren en jullie hier toch echt sámen over eens moeten worden.

Alcohol tot 18 jaar is niet toegestaan in cafés en winkels. Als ik eerlijk ben, denk ik dat ik op den duur weleens een oogje toe zou knijpen, maar de boodschap is gewoon 'niet'. Ik zou je man hier dus gelijk in geven en als je merkt dat het toch eens gebeurt, maar je man weet dat niet, maak dan je eigen afweging of je dat bespreekt of voor je houdt.

Om 10 uur de telefoon inleveren: op zich snap ik zijn standpunt, maar ik vind 16 jaar toch echt niet meer de leeftijd om dit te doen. Tenzij hun telefoongebruik aanwijsbaar invloed heeft op hun nachtrust of schoolresultaten.

Je man tilt dus zwaar aan de zondagsrust begrijp ik. Zou er te onderhandelen zijn over vrijdagavond? Kan ze haar vrienden daarin meekrijgen? Zou je man akkoord kunnen gaan met één stapavond per maand? Zijn er alternatieven, waar je man wel mee kan leven? Vroeger gingen kerkelijke jongeren, maar ook niet kerkelijke, naar 'de soos'. Ik weet niet of dat nog bestaat. Ik ben een tijd naar zo'n soos toe geweest. Ik was daar heel toevallig door anderen bij beland. Ik heb er nog steeds leuke herinneringen aan. Het was geen saaie boel. Lekker dansen (niet stijl-) op harde muziek (ska was toen nogal populair) en gewoon wat normaal is op die leeftijd voor jongens en meisjes. Elkaar leuk vinden dus en daar lekker ingewikkeld over en door doen.

Wat valt er nog meer onder een opvoeding 'zoals het hoort'?

Oh ja... scouting

Als het je dochter benauwt en je man is onvermurwbaar, dan zou ze eens haar licht kunnen opsteken bij scouting. Als haar beeld is dat dat een truttig (sorry) clubje is, dan kan haar dat nog weleens meevallen. En wie weet vind je man dat wel bij een goede opvoeding passen. Mijn dochter heeft nu wat gas teruggenomen van scouting, maar die zat er tot niet zo heel lang geleden elke zaterdagavond. Samen eten, samen kletsen, gewoon gezellig. Niet zo wild als een kroeg misschien, maar wie weet is er zo toch meer mogelijk binnen wat je man kan behappen.

Nou

Op deze leeftijd zou ik mijn dochter helpen om vroeger uit huis te gaan.
Dit is misschien haar examenjaar en hoe gaat het dan verder. Een opleiding en op kamers.
Scouting. Leuke club maar het gaat er nu om wat de dochter interesseert.

Annej

Ha. De school van mijn zoon staat in de buurt van een reformatorische school. Een heel strenge school. Lange rokken. Geen tv thuis. Geen internet. Op zondag 2 keer naar de kerk. Zo'n school.

De route die die kinderen moeten fietsen is berucht. In de tijd dat ze even vrij zijn, gaan ze helemaal los. Asociaal fietsgedrag. Schelden. Roken. Noem maar op. Mijn zoon was zo verbaasd toen hij dat zag.

Hij fietst nu een andere route om ze niet tegen te komen want deze kinderen zijn echt naar onderweg. Op school en thuis zijn ze superbraaf.

En dan naar dochter. Mijn zoon is 16. Hij drinkt ook. Wij faciliteren het niet maar ik ben niet naïef dus ik weet dat hij af en toe drinkt. Ik zou alcohol laten zitten. Je weet dat ze drinkt maar het mag eigenlijk niet. Telefoon doordeweeks inleveren om 22.00 uur kan. Wij doen dat niet maar waarom niet. In het weekend is dat te vroeg.

En zondagsrust? Wat hebben jullie afgesproken? Ik ben ook niet gelovig, man wel. De kerkelijke opvoeding is zijn pakkie an. Ik doe daar niks mee. Ik werk het niet tegen. Ik wil ook best wat stimuleren. Moet dochter mee naar de kerk op zondagochtend? Mag ze niet weg z ijn na 0.00 uur?

Nu pas?

Jullie meningsverschil gaat over erg wezenlijke dingen uit de opvoeding. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat het nu pas opspeelt. Hoe ging dat toen ze jonger was? Ga je er nu pas wat van zeggen tegen je man? Ik kan me voorstellen dat dat "nieuw" is voor hem en dat hij er niet meteen in meegaat. Achter zijn rug om naar de voorganger van zijn kerk gaan zou ik niet doen. Heb je het echt nu pas met hem over de ontwikkeling naar zelfstandigheid van je dochter? Wat hebben jullie gedaan al die jaren op zondag? Ik kan nauwelijks geloven dat je nu pas gaat beseffen dat er een meningsverschil is.

Als de voorganger ook strakke regels hanteert...

Hoe goed ken je de voorganger? Is hij ruimdenkend of heb je straks twee opponenten in je poging wat flexibeler in de opvoeding te gaan staan.
Ken je andere ouders in die kerk die wel hun pubers meer vrijheid geven? Misschien dat hun aanpak acceptabel is voor je man en werkbaar voor jullie.

Oja,

Is zijn familie streng gelovig of kunnen die ook iets voor je betekenen?

AnneJ aanname

"Natuurlijk zijn er ook ouders, met name als ze zelf nog geen opgroeiende pubers hebben, die vinden dat je nog steeds een autoritair standpunt kunt innemen en je kind strak houden tot ze eruit knapt."

Grapje zeker, mijn kinderen zijn ouder dan de jouwe, wonen op zichzelf en in mijn opvoeding zat niets autoritairs zoals jij dat hier neerzet. Jouw manier is zeker de mijne niet, maar ik maak jouw manier ook niet belachelijk. Verder weet je niet hoe ik mijn kinderen heb opgevoed en blijkbaar ook niet hoe ik mijn eerste post bedoelde. Geen idee dus waarom je zo spottend reageert.

Daarom Plens

Het verschil tussen de baas zijn van je kinderen, of denken dat te zijn, of ze begeleiden naar een innerlijke motivatie om zelfstandig en verantwoordelijk te worden.

Geen tv

In mijn familie ook meerdere van dit soort gezinnen. En inderdaad gaat moeder dan soms juist samenspannen met de kinderen tegen vader.
In een gezin was wel een tv, maar voor heel speciale gelegenheden van religieuze aard. De tv stond op zolder en vader ging er over.
Dan ging moeder toch tv kijken met de kinderen als vader weg was.
Maar dan kwam vader thuis en snelde eerst naar de zolder om te voelen of de tv warm geworden was.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ze allemaal goed terechtgekomen zijn, hoewel er bij sommigen wel een periode van 'rumspringa' zich voordeed waar iedereen zijn hart vasthield. Meestal vanaf zo'n jaar of 16.

Huh AnneJ

"Het verschil tussen de baas zijn van je kinderen, of denken dat te zijn, of ze begeleiden naar een innerlijke motivatie om zelfstandig en verantwoordelijk te worden"

En waar haal jij er uit dat ik bovenste doe en onderste na heb gelaten en daarom vindt dat je het recht hebt daar zo over te praten terwijl je eigenlijk van niets weet?
Doe ik toch ook niet over jouw opvoedingsmanier? Zo vreemd weer dit..

Goh Plens

Ben ik een kind van jou? Zo spreek je mensen toch niet toe?
Ieder geeft hier zijn mening, kan de ts kiezen.
Je neemt een nogal rigide standpunt in en begint mij persoonlijk te bevragen omdat ik daar wat tegenover reageer?

Die houding lijkt me wel illustratief inderdaad.

duidelijkheid

https://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/waarom-is-alcohol-extra-slecht-voor-jongeren/

Ik zou het alcohol gebruik op deze leeftijd niet stimuleren, ook niet maar een paar glaasjes, al drinken alle vrienden wel.
Ik zou haar bewust maken van alcohol en het tienerbrein zoals beschreven op bovenstaande site.

Je zit duidelijk niet op één lijn met je man en dat is voor een opvoeding funest.
Je zult eerst als partners op zoek moeten gaan naar een passend compromis i.p.v. met je dochter onder één hoedje te spannen. Dochter speelt jullie nu tegen elkaar uit voor haar eigen gewin.

Tienerdochter hier zegt ook weleens "ik wil weg", "jullie zijn vreselijke ouders" om vervolgens vijf minuten later mierzoet te doen om haar zin te krijgen. Wij doen veel in overleg en als wij vinden dat iets kan, mag ze het en vinden wij het niet goed, dan niet.
Tieners blijven zoeken naar grenzen maar wij geven die duidelijk, in samenspraak met elkaar aan.

Telefoon blijft hier 's nachts beneden, al roept ze dat ze de enige is van haar vriendinnen. Tieners zijn volop in ontwikkeling en hebben hun rust nodig.

Zolang ze thuis wonen gelden onze regels. Ik hoef geen vrienden te zijn met mijn kinderen. Ze kunnen de gevolgen van hun gedrag op deze leeftijd nog niet altijd overzien en per kind moet je bekijken waneer ze welke verantwoordelijkheid aankunnen.

Respect

"Tienerdochter hier zegt ook weleens "ik wil weg", "jullie zijn vreselijke ouders" om vervolgens vijf minuten later mierzoet te doen om haar zin te krijgen."

Daar zou ik mijzelf echt niet prettig bij voelen als een kind van mij 'mierzoet' zou moeten doen om 'haar zin te krijgen'. Vernederend.

Je bent niet allemaal hetzelfde maar ik hoop toch wel dat er steeds meer met respect met elkaar omgegaan wordt. Met name ook met kinderen.

Pffff AnneJ

Heb ik nieuws voor jou: Zo zijn ze, die pubermeiden. De manier om er een extra paar schoenen uit te slepen, of een kleine financiele bijdrage voor die veel te dure broek.
Nou ja, die van jou msschien niet. Wat zegt dat dan over jouw opvoeding???

Afhankelijk

Kinderen zijn van jou afhankelijk. En inderdaad, ik heb echt wel iets andere kinderen, dus dit zal ik niet snel meemaken.

Maar ik herken het ook niet van bij mij thuis.

Kijk, in een gelijkwaardige relatie kun je heus wel eens extra prettig gedrag laten zien omdat je wat van elkaar nodig hebt.

Maar in een afhankelijkheidsrelatie geeft het mij een ongemakkelijk gevoel. Iemand is wel van jou afhankelijk.

Je wil liever op redelijke gronden tot een besluit komen. En als ik het kan betalen leg ik er hier heus een paar euro bij. Maar inderdaad, een te dure broek wordt hier niet gevraagd.

Zoon heeft net zijn eerste merkoverhemd gekocht, veel geld. Van zijn eigen geld. Daarvoor was de regel, merkgoed is mogelijk, mits met behoorlijke korting in de uitverkoop.

De Jellinek

https://www.jellinek.nl/familie-en-omgeving/ouders-en-opvoeders/gesprekstips/

Op dezelfde site van de Jellinek staan ook adviezen om met respect met je kind te spreken over het gebruik en misbruik, risico's van middelen.

Mijn huis, mijn regels, is daar geen onderdeel van. Op deze leeftijd is het handiger om er wat naast te gaan staan. Want ze zetten een stap buiten je huis en je regel vervliegt.

Vertrouwen geven in verband met de mobiel

Alcohol is sowieso een no-go, ze is nog geen 18. Punt. Uit onderzoeken is gebleken hoe slecht alcohol is voor het puberbrein dus gewoon niet doen. Daarin sta ik 100 % achter je man. Wij zijn hier altijd al heel matig met alcohol dus onze pubers krijgen ook geen voorbeeld dat alcohol heel normaal is. Oudste van 16 heeft een uitnodiging voor een feestje gekregen van iemand die jonger is dan zij maar regelmatig flink zuipt met medeweten van de ouders, ze wil er niet heen en heeft mij gevraagd om samen na te denken hoe ze dit gaan brengen bij het betreffende kind.

Dat mobiel inleveren om 22.00 vind ik een hele starre regel die volgens mij alleen maar contra-productief gaat werken. Hier hebben de kinderen op hun 12e verjaardag een mobiel gekregen en die mag gewoon mee naar de slaapkamer maar wel uit.
Daarbij kregen ze de mededeling dat ze de mobiel een week kwijt zouden zijn als wij ze betrapten op mobiele activiteiten na hun bedtijd. Met een raampje in hun slaapkamerdeur zie je heel snel vaag licht vanonder de dekens als ze stiekem bezig zijn op de mobiel. Beiden zijn 1 keer betrapt, dochter toen ze de mobiel een week of 6 had, zoon al na 3 dagen. Toen was het klaar, mobiel een weekje in de kast en ze hadden er van geleerd.
Op ouderavonden ben ik de enige die meld dat mijn kind de mobiel mee naar de kamer mag nemen. De meeste ouders geven aan dat hun kind de mobiel beneden moet laten. Wat daar dan gebeurt als de ouders slapen weet ik niet maar vooral dochter slaakt af en toe verbaasde uitroepen als ze in de ochtend haar mobiel aandoet, Pietje was vannacht om 04.00 uur online en heeft wat gepost in de groepsapp! die zal wel weer zitten pitten bij wiskunde. Volgens mij geven te strenge regels de kinderen juist uitdaging om hun mobiel toch weer in handen te krijgen na bedtijd.

half a twin

Ik zie niet helemaal het verschil tussen mobiel verplicht uitzetten als het bedtijd is, of verplicht beneden laten... Jouw kinderen kunnen toch net zo goed om 4 uur 's nachts hun mobiel weer even aan zetten? Hoeven ze niet eens voor naar beneden, dus dat is nog minder moeite ook.

Half a twin

Wat betreft niet naar het feestje willen: laat haar gewoon zeggen dat het niet mag van haar ouders. Dan ligt de "schuld" bij jullie, niet bij haar. Jij vindt het ook echt niet goed dat er gedronken wordt (ben ik het mee eens), dus dit lijkt me een goede reden om niet te gaan.

Jippox

Ik denk dat het zit in de strengheid die je als ouders uitstraalt als je kind de mobiel fysiek moet inleveren bij de ouders en hem pas terugkrijgt op een moment dat ook de ouder bepaald.
Wij hebben met de kinderen afspraken gemaakt over verantwoord mobiel gebruik, dat je echt niet altijd online kunt/ hoeft te zijn. Die afspraken hebben we samen gemaakt samen met de kinderen. Ze hadden er zeggenschap in, mochten aangeven hoe zij het zagen en wij ook. Het zijn geen van bovenaf opgelegde regels waar ze zich aan moeten houden. Voor pubers geld toch een beetje (en soms wat meer) dat ze nieuwsgierig zijn naar dingen die verboden zijn en dat ze dan hun grenzen opzoeken of er overheen gaan.
Mijn kinderen hebben de mobiel op hun kamer en die moet op bedtijd echt uit zijn. 's Morgens tijdens het opstaan en aankleden kunnen ze de mobiel aanzetten en op magister of in de groepsapp lezen dat het eerste uur uitvalt of dat ze vanwege het slechte weer (afgelopen woensdag) toch in de gymzaal gymen in plaats van buiten. Daar kunnen ze dan acuut rekening mee houden. Kalmpjes aan doen, de sportschoenen nog even omwisselen in de gymtas.

Mijn kinderen kunnen (theoretisch) hun mobiel aandoen om 04.00 in de nacht klopt. Maar ten eerste zijn het hele goede slapers die rond die tijd niet wakker te porren zijn. Ten tweede hebben we in overleg afspraken gemaakt dat dat niet gebeurt. Tussen bedtijd en de wekker zijn de telefoons uit, als ze die afspraak negeren en ze worden gesnapt zijn ze het ding een week kwijt dus ze kijken wel beter uit met een moeder die wakker wordt van elke bliepje, piepje of trillinkje.

nogmaals

Jij vindt het heel streng om een mobiel beneden te laten, maar zegt tegelijk het volgende: "tussen bedtijd en de wekker zijn de telefoons uit, als ze die afspraak negeren en ze worden gesnapt zijn ze het ding een week kwijt dus ze kijken wel beter uit met een moeder die wakker wordt van elke bliepje, piepje of trillinkje"
Dat vind ik dan weer behoorlijk streng klinken!

Hier laten we allemaal onze mobieltjes beneden 's avonds. Soms 'vergeet' één van de pubers dat wel eens. Dan volgt daar geen sanctie op maar een eenvoudig helpen herinneren aan de afspraak. Tot nog toe lag te mobiel de volgende avond dan gewoon weer waar 'ie hoorde. En stiekem naar beneden gaan doen ze ook al niet

Dat 'strenge' staat dus volgens mij geheel los van de invulling (wel of niet beneden laten).

Streng

Ach, er heerst zo'n idioot taboe op 'streng' zijn. Moderne ouders doen (en laten) alles om maar niet streng te lijken. Dat hypocriete gedoe is natuurlijk niets voor mij dus ik heb al vanaf dag een gezegd dat ik wel degelijk streng ben. Ik ben veel minder streng dan ik zeg te zijn, maar als je dat imago hebt scheelt het al een stuk.

Bovendien zijn die lieve kindertjes van ons echt allemaal anders en sommigen hebben nou eenmaal hele duidelijke regels en consequenties nodig en andere weer niet.

Dus laat je door die belegen hippies niet vertellen dat je niet streng mag zijn. Streng is goed, streng is gezond!

Niemand

En hier laat helemaal niemand zijn mobiel beneden. Ook hoeven ze hem niet uit te zetten de twee oudsten hebben ook nog eens een laptop en een ps4 of xbox in hun kamer.

Misschien is het een wonder maar niemand maakt hier misbruik van. Ze gaan gewoon op tijd naar bed. Ik heb nog niemand betrapt op middernachtelijke computer/game of mobiele sessies. Er is ook nooit nog iemand midden in de nacht online. M.u.v. van het weekend maar dan geven ze het van te voren aan zodat wij weten dat wij misschien nog iemand horen praten om 2 uur 's nachts.

Zouden ze er geen controle over hebben dan zou ik het misschien anders aanpakken maar nu ben ik alleen verbaasd over al die mensen die de wifi voor straf uitzetten (niet hier gelezen maar ik ken iemand die dat voor straf doet) en mobiele telefoons afpakken en een week in een kast gaan leggen.

Toch samen bepalen

Ik vind de regels eigenlijk helemaal niet te streng. Geen drank, logisch. Verder zou ik in het weekend de telefoon misschien iets langer toestaan, maar verder vind ik het vrij normaal. Misschien is het meer de toon die de muziek maakt en waar de onredelijkheid gevoeld wordt.

Mijn kinderen laden hun telefoons beneden op. Sinds de uitleg waarom ik geen mobieltjes in de slaapkamer wil (straling en verstoorde nachtrust) pikken ze dat zonder morren. Die van 16 gaat meestal om 22 uur naar boven, dus dat komt feitelijk op hetzelfde neer als om 22 u je mobiel inleveren. Met het verschil dat het hier niet gepaard gaat met dwingen, straffen of pruilen.

Tegelijkertijd is het inderdaad belangrijk dat je zulke afspraken als ouders samen bepaalt. Het kan niet zijn dat vader alles bepaalt en er dan niet meer over wil praten. Ik kan me voorstellen dat dochter misschien om de andere week op zaterdag kan uitgaan, zodat ze ook eens in de twee weken met papa op zondag naar de kerk kan. Iets meer vrijheid en niet helemaal van God los.

ja maar

Als niemand er ooit wat mee doet s'avonds / 's nachts, waarom moet 'ie dan mee naar de slaapkamer?!
Ik zou niet weten waarom ik mijn mobiel mee naar boven zou nemen, tenzij ik nog een belangrijk telefoontje verwacht ofzo. Maar dan helpt uitzetten natuurlijk ook niet...

Punt is en blijft dat het verleidelijke dingen zijn. Voor iedereen en voor pubers in het bijzonder. Wat als je niet kunt slapen en dat ding ligt daar naast je? Ik zou zelf dan misschien ook sneller mijn mobiel pakken dan een boek. Ik denk dan, je hoeft het ook niet moeilijker te maken dan het is. Als hij toch uit moet en niet gebruikt wordt, kan ie net zo goed buiten handbereik overnachten

Jippox ook nogmaals

Wij hebben afspraken gemaakt omtrent mobiel gebruik, afspraken waarin de (toen nog jonge) pubers ook wat te zeggen hadden. Afspraken waaraan we ons moeten houden, de pubers maar wij ook.
====Jij vindt het heel streng om een mobiel beneden te laten, maar zegt tegelijk het volgende: "tussen bedtijd en de wekker zijn de telefoons uit, als ze die afspraak negeren en ze worden gesnapt zijn ze het ding een week kwijt dus ze kijken wel beter uit met een moeder die wakker wordt van elke bliepje, piepje of trillinkje"
Dat vind ik dan weer behoorlijk streng klinken!====

Het klinkt ook heel streng maar dat is een afspraak die we met instemming van de pubers hebben gemaakt, na enige onderhandelingen.

Regels klinken voor mij veel strenger, en zijn vaak opgelegd door de ene kant en moeten uitgevoerd worden door de andere kant. Ouders leggen hun kinderen regels op, wij ook. Je meld op tijd of je mee eet of niet, je laat weten waar je bent als je na school niet naar huis komt, je vuile was doe je zelf in de mand. P U N T daarover is geen discussie mogelijk, bij ons is over verantwoord mobiel gebruik wel inspraak gevraagd aan de kinderen en dat zijn dus afspraken.
Wij vinden regels en afspraken 2 verschillende dingen er zijn misschien ouders die dat anders zien, dat kan.