Wij weten het niet meer. Zoon 9 jaar, ontspoort
Hallo
Wij zijn een gezin van 4 met een jongen van 14 jaar en een jongen van 9 jaar.
Met de jongste zitten we echt met de handen in 't haar.
Hij zit nu nog in Gr 6, maar gaat over naar Gr 7.
Vraag niet hoe, want zijn scores zijn er niet naar, maargoed dat is weer een ander "probleem" wat speelt, en waar we mee bezig zijn.
Eigenlijk zijn we al vanaf Gr 3 bezig een goede manier te vinden om met hem om te gaan.
Hij is heel pittig, had vanaf Gr 3 woedeaanvallen, hier hebben we hulp voor gekregen en hij is door "de molen" gegaan.
Hier kwam niks uit, geen enkele diagnose behalve dat hij erg pittig is.
Hierna ging het op zich erg goed thuis, tot een tijd terug, vaker politie aan de deur gehad, 1x was 't echt voor hem zelf, de andere keren was 't omdat hij ergens bij betrokken was.
Hij liegt veel, uit zich echt heel slecht.
Is niet meer vrolijk, enige wat hij leuk vind is zijn telefoon en buiten met vrienden zijn.
Het lijkt wel alsof hij 't hier thuis en op school niet meer leuk vind...
School zegt hij ook van dat hij dit echt vreselijk vind, maargoed dat is nou eenmaal een moetje...
Wij als ouders weten niet meer wat we moeten doen, en 't is dus ook echt geëscaleerd dat mijn man gezegd heeft ik ben er klaar mee. Ik weet 't niet meer. Het is hij eruit of ik eruit
Dat gevoel heb ik ook, van er klaar mee zijn, maar ook dat we iets moeten doen...
Dus vanmorgen jeugdhulp ingeschakeld, maar die hebben een enorme wachtlijst... Dat is dus wachten..
We lijden er alle 4 onder... Hijzelf 't eerste natuurlijk... Maar zijn broer ook...
Hij zegt ook altijd, ik krijg altijd de schuld, en grote broer nooit!
Tsja, dat is ook eigenlijk zo, omdat de jongste het ook altijd is... Hoe erg ik dat ook vind...
Hij voelt zich niet meer fijn hier, dat zegt hij ook...
We weten niet hoe we deze vakantie door moeten komen... Begint over 2 weken...
We willen gezellig samen leuke weken hebben, maar alles wat we aandragen vind hij saai en niet leuk... Wat moeten we dan.... Nog even een aanvulling, hij is ook nergens blij mee, hij draagt graag kleding van my brand bijvoorbeeld, nemen we hem een leuke broek mee, is er altijd wat mee... Nooit enthousiast over iets... Hij heeft altijd al gehad dat hij bepaalde kleding wilde omdat andere niet lekker zaten... Vandaar dat we met hem de molen in zijn gegaan ook, maar hier kwam niks uit zoals ik hierboven beschreef.
Pfff zie 't effe niet meer zitten, en kwam dit forum tegen... Dacht misschien zijn er mensen die 't herkennen?
Bedankt voor 't lezen.
oh, en we hebben een hondje van bijna een jaar. Dat is nog de beste remedie om haar uit haar lethargie te krijgen.
Kan hij geen uitlaat hulpje worden van iemand? Koppelen aan iemand en dan leren uitlaten, verzorgen, spelen en uiteindelijk zelf uitlaten?
Soms zijn er ook wel oproepen waarin ze hulpgezinnen vragen. De vraag is dan of je een dag in de maand een kind wil opvangen om de thuissituatie te ontlasten. Misschien is zoiets nog iets?
Lizzyliz schreef op 12-07-2021 om 19:51:
"Hij eruit of ik eruit", serieus?! Het gaat over jullie zoontje van 9 hè. Niet één of andere ontspoorde drugsgebruiker of zo. Daar zou ik flink over vallen, als mijn man zoiets zou zeggen. Totaal niet constructief.
Wat mij opvalt is dat jullie zoontje aangeeft het niet fijn te vinden bij jullie en graag weer vrolijk wil zijn. Jullie zijn aan zet. Blijkbaar is er al heel veel mis gegaan. Laat die 'waarheid' maar even zitten en geef die jongen vertrouwen en positiviteit. Geef hem succeservaringen en hoor en zie hem voor wie hij is.
Goed dat jullie hulp hebben ingeschakeld.
Ja ik ben 't daar ook echt niet mee eens. Dat heb ik ook gezegd, hij heeft die woorden ook terug genomen vandaag. Hij geeft aan dat zijn emmer ook vol is, hij 't ook niet meer weet.
Ik zou graag wat 1 op 1 met hem doen, alleen is 't probleem dat hij niets leuk vind wat ik voorstel. Ook dit heb ik al regelmatig voorgesteld, bioscoopje samen, nee vind ik saai... Dagje klimmen, en rodelen... Hmm ja als 't moet...
Laatst zei ik, kom we gaan in de vaksntie op zeehonden safari, boh neee moet ik zo lang op een boot zitten?! Nouja dat zijn wat voorbeeldjes.
Nogmaals, mijn man heeft geweten wat ik van zijn uitspraak vind en hij heeft zich daar bij ons allemaal voor verontschuldigd, ik heb ook gezegd dat 't lekker makkelijk is om ervoor weg te lopen.
Helaas heeft mijn man vroeger zelf ook niet 't goede voorbeeld gehad helaas.
Maar snap zeker dat jullie hier zo op reageren...
Cocorico schreef op 12-07-2021 om 20:01:
Je man klinkt niet als een makkelijke vader. Heeft je zoon moeite met zijn autoritaire houding? De uitspraak van je man is verre van oké. Als het niet werkt op zijn manier dan is weglopen of dreigen natuurlijk niet de oplossing. Hij zal samen met jou anders moeten omgaan met jullie zoon. Anderen hebben hier al veel goede tips en inzichten gegeven.
Ik snap wat je bedoelt, zie mijn andere reactie, hij heeft die woorden teruggenomen en excuses gemaakt, zijn emmer is ook vol, 'tis gezegd dat is al erg genoeg vind ik.... Het is echt lastig, hij weet zelf ook dat 't echt niet kan, heeft er ook veel spijt van...
wat een moeilijke situatie en wat een ingewikkelde positie heb je gekregen tussen je man en je zoontje.
Ik schrijf bewust zoontje, hij is immers pas 9 jaar. Ook al doet Grote Dingen hij is echt nog een guppekop.
Die gezien, gehoord en geliefd wil worden.
Zijn jullie al bij het wijkteam aangekomen, zij kunnen in wachttijd jullie ondersteunen. Al is het alleen al om als ouders jullie ouderschap te bespreken.
Qua jeugdhulp zou ik me goed inlezen op de JIM methode of geweldloos verzet van Haim Omer. (Ongevraagde tip, laat je man dit opzoeken)
Wees goed voorbereid, zodat jullie gerichte hulp kunnen vragen
wat betreft uitjes
Waarom vraag je alles?
Wat kan gebeuren als je zegt, "vandaag gaan we naar de bioscoop je kan kiezen uit film a of film b"
Hij is 9 jaar, laat je niet misleiden door zijn Grote Gedrag
vrouw92 schreef op 12-07-2021 om 20:45:
Dikke knuffel voor jullie, lijkt me helemaal niet makkelijk! Veel tips zijn al gegeven en daar wil ik graag bij aansluiten. In het verleden heb ik ook een leerling in de groep gehad die wel past bij het profiel van jullie zoon op de scores na. Ik noem het: Een grote mond met een heel klein hartje. Geef hem succeservaringen, benoem al het positieve wat je ziet, hoe klein ook. En niet alleen benoemen, maar non-verbaal werkt vaak ook heel goed en scheelt energie. Je zegt dat hij gek is met dieren...
Een gesprek aan de keukentafel is best confronterend voor een kind van 9, ga met hem naar de kinderboerderij of dierentuin en kijk mee in zijn wereld. Daar ontstaan mooie gesprekken. Aandacht geven en echt de tijd voor hem nemen door bijvoorbeeld spelletjes te spelen.
Ja, dat vind hij dus niet leuk 🤔 spelletjes... Mijn man is gestart met een Netflix serie wat hij graag wilde kijken... 1 aflevering en hij is alweer klaar ermee...
Tatemae schreef op 12-07-2021 om 21:22:
wat betreft uitjes
Waarom vraag je alles?
Wat kan gebeuren als je zegt, "vandaag gaan we naar de bioscoop je kan kiezen uit film a of film b"
Hij is 9 jaar, laat je niet misleiden door zijn Grote Gedrag
Ja goeie, dat deden we eerst... Gevolg hij stiert net zo lang tot mijn zin ook om is... En ik heb veel geduld al zeg ik 't zelf... Dus daar ben ik vanaf gestapt... 😱
Ik zou wel iets met hem gaan doen. Omdat het goed is om even één op één in een andere omgeving te zijn. Dan kies jij gewoon iets uit wat bij hem past. Waarschijnlijk heeft hij niet per se zin om te gaan maar als je er bent, vindt hij het wel leuk.
Het klinkt heel depressief, nergens zin in hebben. Soms heb je dan gewoon even een schop onder je kont nodig.
Tegelijkertijd snap ik wel dat je van je zoon wil weten wat er gebeurd is. De politie komt niet zomaar aan de deur. Ik zou dat niet af doen met 'hij heeft het moeilijk'. Maar 'hoe kunnen we voorkomen dat de politie vaker komt'. Negen jaar is wel heel jong. Als je daar niks mee doet, geef je het idee mee dat alles maar moet kunnen als je niet lekker in je vel zit.
Tatemae schreef op 12-07-2021 om 21:20:
wat een moeilijke situatie en wat een ingewikkelde positie heb je gekregen tussen je man en je zoontje.
Ik schrijf bewust zoontje, hij is immers pas 9 jaar. Ook al doet Grote Dingen hij is echt nog een guppekop.
Die gezien, gehoord en geliefd wil worden.
Zijn jullie al bij het wijkteam aangekomen, zij kunnen in wachttijd jullie ondersteunen. Al is het alleen al om als ouders jullie ouderschap te bespreken.
Qua jeugdhulp zou ik me goed inlezen op de JIM methode of geweldloos verzet van Haim Omer. (Ongevraagde tip, laat je man dit opzoeken)
Wees goed voorbereid, zodat jullie gerichte hulp kunnen vragen
Ik zal eens kijken of dat hier ook is een wijk team...
Ja idd, ik vind 't een erg moeilijke situatie...
Ik zou het leven niet te ingewikkeld maken voor hem, met veel keuzes. Hij houdt van dieren, dus dierentuin of Naturalis.
En zeker ook met je andere kind gaan, die verdient ook zijn positieve aandacht zonder klein broertje in negatieve sfeer!
Kan niet, weet niet, wil niet dus. Ik heb medelijden met de knul. Maar sterkte met de zwaarte voor jou en je man.
colalight schreef op 12-07-2021 om 21:30:
Kan niet, weet niet, wil niet dus. Ik heb medelijden met de knul. Maar sterkte met de zwaarte voor jou en je man.
Ja, ik dus ook.... Maar mijn tas met ideeën en oplossingen is op... Ik weet 't gewoon echt niet
Gezinvan4 schreef op 12-07-2021 om 21:26:
[..]
Ja goeie, dat deden we eerst... Gevolg hij stiert net zo lang tot mijn zin ook om is... En ik heb veel geduld al zeg ik 't zelf... Dus daar ben ik vanaf gestapt... 😱
Heb je energie om het te herintroduceren? Dan zou ik voor de bioscoop gaan. Wel een leuk uitje maar minder ruimte om te stieren.
Het is al meermaals genoemd maar ik zou me echt eens in gaan lezen in geweldloos verzet. Ik mag nog geen linkjes plaatsen maar als je op bol zoekt op 'Geweldloos verzet in gezinnen' kom je op een boek wat mij enorm geholpen heeft bij mijn oudste een a twee jaar terug.
De opmerking van vader is helaas niet meer terug te nemen. Je kunt het glad proberen te strijken, maar de kreukels zijn er nu eenmaal. Het zal tijd kosten om dat naar de achtergrond te laten verdwijnen. Hoe moeilijk ook, opgeven is geen optie als ouder. Goed dat je hulp gevraagd hebt voor hem, maar zoek het ook voor jullie zelf. Je geeft aan niet meer te weten wat je moet doen. Ga daar hulp bij zoeken. Een ander kun je niet veranderen maar wel jezelf. Hoe jij en wat jij uitstraalt. En dat geld nog meer voor je man.
Ik ben uiteindelijk eerst bij de POH van de huisarts gesprekken gaan voeren voor mezelf toen het slecht ging met de oudste. Omdat ik het alleen ook niet meer trok EN omdat ik voor wilde leven dat het geen schande is om hulp te vragen als je het moeilijk hebt. Uiteindelijk bleek mijn probleem niet zozeer met mezelf te maken te hebben, maar met 'hoe ga ik om met oudste' en toen werd me de mogelijkheid geboden om gesprekken te hebben met de POH jeugd, omdat die meer kennis en kunde had in het begeleiden van jongeren en me meer advies zou kunnen geven. Oudste zelf had daar ook gesprekken ter overbrugging van de wachtlijst. Maar dat laatste zou ik alleen aanraden als het echt niet anders kan. Anders zou ik proberen te wachten tot je meteen op de goede plek zit, maar ondertussen wel zelf aan de slag met je houding.
En kijk eens naar/google op verzoeningsgebaren.
Dat scheelde zoveel. En dan geen dankbaarheid verwachten of je uit het veld laten slaan maar volhouden. De sfeer is als zo naar dat een extra portie positiviteit geen kwaad kan. En dat is niet negatief gedrag belonen al kan het zo voelen in het begin, maar puur inzetten op positieve punten en sfeerverandering. Het is moeilijk boos blijven reageren op iemand die zijn best blijft doen aardig tegen je te doen.
Tatemae schreef op 12-07-2021 om 21:52:
[..]
Heb je energie om het te herintroduceren? Dan zou ik voor de bioscoop gaan. Wel een leuk uitje maar minder ruimte om te stieren.
Hmm een bioscoop is lijkt me minder geschikt. Dat is toch vooral stil naast elkaar zitten. Ik zou zeggen klimbaan. 'Als het moet' was al een enthousiastere reactie als NEE!.
En dat biedt ook ruimte om samen actief bezig te zijn, hem te complimenteren met wat hij doet, te lachen om je eigen angst oid. Eventueel zou je ook kunnen overwegen om een vriendje mee te nemen als dat zijn weerstand wegneemt. Is dan wel niet 1 op 1 maar wel 'samen' iets leuks doen.
