Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

troelahoep schreef op 19-10-2024 om 00:25:

[..]

Oh wauw. Nu zeg je bijna dat niet-werkenden geen rechten zouden mogen hebben op openbare voorzieningen, dat vind ik wel ver gaan. Je zou stellen/gezinnen met eenverdieners ook kunnen zien als eenheid, dat doen ze zelf doorgaans ook. Niet jouw keuze, maar andersom ook niet.

Dit inderdaad, wij zijn een eenheid! Man zorgt voor het geld en ik zorg voor het huis, dewas, de kinderen en de regelzaken, agendabeheer. Het enige dat ik niet doe is zijn brood smeren voor me naar het werk. 😜

Hij wil per se brood dat op de dag van meenemen wordt gesmeerd, na een nah in de koelkast is het niet meer lekker vindt hij.  Als hij dan (incidenteel) net voor 6.00 naar het station moet gaan fietsen mag hij zelf smeren, zo vroeg ga ik niet uit bed. 😜 Andere dagen smeert iedereen tijdens ontbijt zijn eigen lunch.

troelahoep schreef op 19-10-2024 om 00:25:

[..]

Oh wauw. Nu zeg je bijna dat niet-werkenden geen rechten zouden mogen hebben op openbare voorzieningen, dat vind ik wel ver gaan. Je zou stellen/gezinnen met eenverdieners ook kunnen zien als eenheid, dat doen ze zelf doorgaans ook. Niet jouw keuze, maar andersom ook niet.

Nee ik gaf aan dat wij het vanzelfsprekend vinden dat iedereen zijn steentje bijdraagt, om het systeem draaiende te houden. Wij gaan er niet over of een ander wel of niet ergens recht op heeft. Voor ons voelt het niet goed en andere mensen maken weer andere keuzes en ervaren dat anders. Het voorbeeld van Watertoren die schrijft dat ze, ook als er geen kind gekomen zou zijn, gestopt zou zijn met werken omdat ze werken niet leuk vindt ( antwoord Felija). Is natuurlijk haar keuze en dat recht heeft ze. Heel goed dat haar man de financiele gevolgen op zich heeft genomen. Maar helaas gaat dat niet overal zo waar ze die keuze maken. Staat verder los van niet kunnen werken door ziekte of handicap.

Jij hebt eerder jouw situatie beschreven en ik snap prima waarom mensen bepaalde keuzes maken maar het zou voor ons geen optie geweest zijn. En ja een stel als eenheid zien is natuurlijk niet helemaal zo. Als iemand stopt met werken betekent dat toch dat we een arbeidskracht minder hebben op de arbeidsmarkt terwijl het werk toch gedaan moet worden en er minder belasting binnenkomt om algemene zaken van te bekostigen. Dat vangt de wederhelft van het stel niet op want dat kan niet. Zoals Temet en Lieveheersbeest aangaven; soms kan stoppen met werken om dat je het werk niet leuk vindt omdat het ongeschoold werk is zonder doorgroeikansen; ik snap absoluut hun punt. Maar zet daar tegenover dat ook die mensen met hun werk belangrijk zijn in de samenleving. 

Het Topic begint met een vraag over de taakverdeling tussen man en vrouw; de meeste mensen vinden wel dat die verdeling meer gelijk getrokken zou moeten zijn. Als je zaken gelijk wil hebben in taken in huishouden en zorg voor de kinderen, dan is het ook zaak om de werkverdeling eerlijk te verdelen. Het heeft allemaal met elkaar te maken. 

Gingergirl schreef op 19-10-2024 om 08:02:

[..]

Nee ik gaf aan dat wij het vanzelfsprekend vinden dat iedereen zijn steentje bijdraagt, om het systeem draaiende te houden. Wij gaan er niet over of een ander wel of niet ergens recht op heeft. Voor ons voelt het niet goed en andere mensen maken weer andere keuzes en ervaren dat anders. Het voorbeeld van Watertoren die schrijft dat ze, ook als er geen kind gekomen zou zijn, gestopt zou zijn met werken omdat ze werken niet leuk vindt ( antwoord Felija). Is natuurlijk haar keuze en dat recht heeft ze. Heel goed dat haar man de financiele gevolgen op zich heeft genomen. Maar helaas gaat dat niet overal zo waar ze die keuze maken. Staat verder los van niet kunnen werken door ziekte of handicap.

Jij hebt eerder jouw situatie beschreven en ik snap prima waarom mensen bepaalde keuzes maken maar het zou voor ons geen optie geweest zijn. En ja een stel als eenheid zien is natuurlijk niet helemaal zo. Als iemand stopt met werken betekent dat toch dat we een arbeidskracht minder hebben op de arbeidsmarkt terwijl het werk toch gedaan moet worden en er minder belasting binnenkomt om algemene zaken van te bekostigen. Dat vangt de wederhelft van het stel niet op want dat kan niet. Zoals Temet en Lieveheersbeest aangaven; soms kan stoppen met werken om dat je het werk niet leuk vindt omdat het ongeschoold werk is zonder doorgroeikansen; ik snap absoluut hun punt. Maar zet daar tegenover dat ook die mensen met hun werk belangrijk zijn in de samenleving.

Het Topic begint met een vraag over de taakverdeling tussen man en vrouw; de meeste mensen vinden wel dat die verdeling meer gelijk getrokken zou moeten zijn. Als je zaken gelijk wil hebben in taken in huishouden en zorg voor de kinderen, dan is het ook zaak om de werkverdeling eerlijk te verdelen. Het heeft allemaal met elkaar te maken.

De héle taakverdeling gelijk trekken. Alles op een hoop en wie wat doet maakt dan natuurlijk helemaal niks uit. 

bieb1963 schreef op 19-10-2024 om 07:06:

[..]

Bah bah bah! Hoe JIJ praat en oordeelt over een ander….. bah. Wat dénk je wel niet?

Ik.weet ook niet wat ik lees....

Telt dan alleen betaald werk als investering in de maatschappij? Als iedereen maar voldoende werkt, dan dragen we ons steentje bij? Ik vind dat zo enorm kort door de bocht. 
De economie blijft dan wellicht op het huidige niveau draaien, maar ik vraag me steeds meer af of dat überhaupt wenselijk is: het behouden van onze huidige consumptiemaatschappij. Daarnaast kun je ook kijken in hoeverre bepaalde betaalde beroepen echt noodzakelijk zijn, oftewel de zogenaamde onzinbanen, ook met betrekking tot de personeelstekorten. De riante bonussen die het hogere segment ontvangt. Allemaal zaken die van mij best nader onder de loep genomen mogen worden. 

Ik denk dat heel veel onbetaalde werkzaamheden van onschatbare waarde zijn voor onze maatschappij, wanneer men daarmee morgen zou stoppen, zou de maatschappij instorten, alle ontvangen belastingen voor het aanvullen van de staatskas ten spijt. 

felija schreef op 19-10-2024 om 11:16:

Ik denk dat heel veel onbetaalde werkzaamheden van onschatbare waarde zijn voor onze maatschappij, 

Dat denk ik ook. Maar het zou dan wel fijn zijn  als mannen zich daar net zo verantwoordelijk voor zouden voelen als vrouwen, want dat loopt over het geheel genomen nog wel scheef. Ik ben er niet voor als mannen en vrouwen allemaal 40+ uur gaan werken en niemand meer vrijwilligerswerk of mantelzorg doet. Wel als het wat gelijker verdeeld wordt. Waarom wordt het normaal gevonden als een vrouw 2 of 3 dagen werkt en daarnaast mantelzorgt, voor de kinderen zorgt of Nederlandse les geeft in de bieb en wordt er als mannen hetzelfde doen ofwel de wenkbrauwen opgetrokken ofwel ze toegejuicht alsof ze iets waanzinnigs bijzonders doen?

Mijn man werkt fulltime, doet ontzettend veel voor de voetbalclub van zoontje EN is vrijwilliger bij een organisatie die ik wegens herkenbaarheid niet noem. Daar haalt hij zijn "maatschappelijke relevantie" uit. Zijn baan is voor hem uitdagend en relevant. Maar de wereld wordt er niet mooier van 😉.

Toevoeging: dit is helemaal geen antwoord op een vraag zie ik. Wilde denk ik gewoon even mijn man in het zonnetje zetten 😉. 

MamaE schreef op 19-10-2024 om 08:31:

Gingergirl, ik begrijp je redenering wat betreft belang en bijdrage aan de maatschappij. Maar het laaste stukje van je post; de mensen die hier schrijven minder dan hun partner of niet te werken vinden het dan wel logisch om thuis (veel) meer te doen wat betreft huishouden, kinderen, regelzaken.

Dat zal kloppen, als er bijv. tijdelijk minder gewerkt wordt door kleine kinderen. Maar wat je regelmatig leest is dat vrouwen ook ná die kleine kinderen nog lang thuis blijven en ervoor kiezen een hele kleine baan te hebben. Het is niet automatisch zo dat weinig of niet werken stopt wanneer de kinderen een jaar of 6 zes en bijv. oud genoeg voor een BSO. Dit mindere werken is vrij chronisch, werkt zelfs door lang nadat de kinderen op de middelbare school zitten. Het werk is toch lang niet zo uitdagend (meer). Deels ook omdat er grote stappen zijn overgeslagen. Het carriere perspectief ligt heel anders, mocht je dat belangrijk vinden. Gelukkig is dat nu wat veranderd, door de grote tekorten. Maar een aantal jaar geleden zat je wel een beetje op een dood spoor als je er zolang tussenuit was geweest.

Diyer schreef op 19-10-2024 om 11:51:

[..]

Dat zal kloppen, als er bijv. tijdelijk minder gewerkt wordt door kleine kinderen. Maar wat je regelmatig leest is dat vrouwen ook ná die kleine kinderen nog lang thuis blijven en ervoor kiezen een hele kleine baan te hebben. Het is niet automatisch zo dat weinig of niet werken stopt wanneer de kinderen een jaar of 6 zes en bijv. oud genoeg voor een BSO. Dit mindere werken is vrij chronisch, werkt zelfs door lang nadat de kinderen op de middelbare school zitten. Het werk is toch lang niet zo uitdagend (meer). Deels ook omdat er grote stappen zijn overgeslagen. Het carriere perspectief ligt heel anders, mocht je dat belangrijk vinden. Gelukkig is dat nu wat veranderd, door de grote tekorten. Maar een aantal jaar geleden zat je wel een beetje op een dood spoor als je er zolang tussenuit was geweest.

Mijn ervaring is dat de kdv periode toch wel makkelijker te combineren  was met werk dan de bso-periode, dus wat dat betreft snap ik het wel.  En nu is kind op een leeftijd dat de bso ook een beetje uit is, maar middagen alleen zitten ook niet echt een aantrekkelijke optie is. 

En nu werk ik dus minder (en doe er een studie bij;, en man werkt ook minder, om commentaar daarop meteen maar even te tackelen). 

felija schreef op 19-10-2024 om 11:16:

Telt dan alleen betaald werk als investering in de maatschappij?

Ik denk dat heel veel onbetaalde werkzaamheden van onschatbare waarde zijn voor onze maatschappij, wanneer men daarmee morgen zou stoppen, zou de maatschappij instorten, alle ontvangen belastingen voor het aanvullen van de staatskas ten spijt.

Er is hier al eerder geschreven dat er meer dan genoeg mensen met betaalde banen ook hun steentje bijdragen aan onbetaalde arbeid. Dat is niet alleen voorbehouden aan mensen die geen betaalde arbeid doen. Bovendien is onbetaalde arbeid meestal een paar uurtjes per week. Allemaal heel belangrijk en nuttig. Maar het wordt door ontzettend veel mensen samen gedragen, juist omdat het maar om paar uurtjes per week gaat. En je weet ook niet nu al wat het effect is als mensen meer gaan werken. Er zijn best wat ouders die bijv. hun kind op clubjes hebben zitten, die misschien meehelpen, omdat contributie niet te betalen is. Ik ben jarenlang scoutingleiding geweest naast mijn baan en er waren veel kinderen met ouders moeders zonder baan. Maar echt niet dat wij ouders konden ronselen voor activiteiten. Zelfs het helpen/bijstaan van hun kind met corveetaken 1 x per 2 maanden, werd genegeerd. Hoe vaak ik na een opkomst alsnog met de kinderen de wc's heb staan poetsen, omdat pa of ma in geen velden of wegen te bekennen waren. Ik denk dat je niet werkenden niet allemaal moet scharen onder die mega grote groep die vrijwilligerswerk in de lucht houdt.

Diyer schreef op 18-10-2024 om 22:09:

[..]

Ik zou hard proesten als man en mijn vrouw vragen waar ze denkt haar aandeel vd rekeningen mee te betalen, want dat ik niet van plan was haar financieel te onderhouden op deze wijze. Als iemand zich zo dominant opstelt in een relatie, kan ik eigenlijk maar 1 tip hebben: wegwezen.

Ik heb ook een voormalig vriendin die het zo heeft weten spelen dat alles gepresenteerd werd als gezamenlijke keuze, maar puntje bij paaltje de man helemaal geen stemrecht heeft gehad in deze aanpak. Hij werd min of meer voor een voldongen feit geplaatst, door een vrouw die verbaal heel sterk was (is) en het allemaal zo wist te verkopen, dat het de normaalste zaak vd wereld is. Ik heb ergens medelijden met de man. Than again denk ik ook, joh, je bent volwassen en hoewel verdrietig, je hóeft je niet zo te laten ringeloren. Al is dit zo geleidelijk "subtiel" gegaan, dat het net een gekookte kikker is.

Die oude vriendin had een baan toen ze een relatie kreeg met hem. Wat ik wist van haar (en hij niet) is dat ze vaker geen dan wel werk had. Al binnen 1,5 jaar heeft ze ontslag genomen, vanwege gedoe. Vervelende baas enzo. Haar man (toen nog niet getrouwd) had begrip voor haar situatie en gaf haar de tijd. Hij verdiende toch goed, dus geen punt en ze kon het goed uitleggen. Omdat vriendin wat ouder was, heeft ze flink zitten aandringen op trouwen en zijn ze snel getrouwd. Je raadt het al, binnen no time zwanger en ja nee, ze was echt niet zo'n moeder die haar kind op de creche ging dumpen. Een kind heeft haar moeder nodig als ze nog klein zijn. Ze was al thuis, dus bleef ze thuis. En dat is ze blijven doen. Ondertussen steeds ferventer aanhanger van trad wife ideeën en regelmatig ruzies met haar man over opvattingsverschillen. Vriendin ontwikkelde ook steeds meer ideeën die ik zeer bijzonder vond, aangezien vriendin ooit behoorlijk feministisch was. Maar ze wist het zo te vertalen dat dit de ultieme daad van feminisme was, je natuurlijke vrouwelijkheid volgen of zoiets. Geen idee, zware gesprekken met een zeer hoogopgeleide vriendin die werkelijk alles recht kon lullen. Einde van het verhaal is dat de (ex) vriendin van mij nog altijd niet werkt, haar kind 16 jaar is, ze een huishoudster hebben en zij zich heeft toegelegd op het maken van jam en truien breien, haar man braaf elke dag naar zijn werk gaat, de gesprekken met haar heeft opgegeven en ze hem doodleuk verteld wat hij wel en niet mag met zijn hun geld. Ergens aan het einde ben ik definitief afgehaakt. Hij niet en ja, daar is hij uiteindelijk toch ook zelf bij. Ik neem aan dat hij ook wel voelde dat dit geen strijd was die hij kon winnen en hun kind en opgroeien belangrijker vond.

Dit klinkt echt behoorlijk jaloers. 

MamaE schreef op 19-10-2024 om 08:31:

Gingergirl, ik begrijp je redenering wat betreft belang en bijdrage aan de maatschappij. Maar het laaste stukje van je post; de mensen die hier schrijven minder dan hun partner of niet te werken vinden het dan wel logisch om thuis (veel) meer te doen wat betreft huishouden, kinderen, regelzaken.

Dat klopt en dat is ook prima. Maar er zijn veel posts geplaatst dat vrouwen geregeld verontwaardigd zijn over bepaalde vragen/ opmerkingen die vrouwen krijgen, zoals: hoe ga je het regelen op je werk etc. Dat mannen zo weinig doen terwijl ze zelf veel minder uren werkenMaar is dat dan niet een logisch gevolg van hoe we het zelf ingericht hebben? Immers kiezen veel vrouwen er zelf voor om meer van die taken te doen en niet of minder te werken. 

Net zoals dat het niet werken/ parttime werken de ene keer gebracht wordt als " gezamenlijke keus", maar bij de echtscheidingtopics is het ineens: " hij deed nooit iets voor de kinderen", " ik moest alles doen, ik heb nu een gat in mijn CV" " hij kon wel carriere maken"  oftewel een en al verwijten etc. Dan wordt het ineens gebracht alsof het een opgelegde dwangtaak was vanuit de man. De mannen kunnen maar weinig goed doen lijkt het soms wel.

felija schreef op 19-10-2024 om 11:16:

Daarnaast kun je ook kijken in hoeverre bepaalde betaalde beroepen echt noodzakelijk zijn, oftewel de zogenaamde onzinbanen, ook met betrekking tot de personeelstekorten. De riante bonussen die het hogere segment ontvangt. Allemaal zaken die van mij best nader onder de loep genomen mogen worden.

Ik denk dat dit een prima interessante discussie is op zichzelf, want ik denk ook dat er ontzettend veel banen te vinden zijn die daaraan voldoen. Het is niet dat dit niet bestaat en alle werk heilig is. Waarmee echt niet alle hogere segment banen onzin zijn en alle lager betaalde banen enorm zinvol. Maar een discussie over hoe je een economie het best ziet draaien, kan altijd nuttig zijn om je scherp te houden.

Maar weet je wat ik altijd zo flauw vindt van dergelijke opmerkingen in discussies die gaan over thuisblijven als vrouw? Het wordt door vrouwen als excuus gebruikt om zelf niet of minder te werken. Zeker als je kijkt naar hoogopgeleide vrouwen, waarvan er ook voldoende thuiszitten. Deze vrouwen hebben er zelf zelden een probleem mee als hun man een (zeer) goed betaalde baan in het hogere segment heeft. Ze genieten met liefde en plezier mee van het goede inkomen en genieten alsnog van een zekere luxe, omdat het inkomen ruim genoeg is. Dat voelt als roepen alsof je zo altruistisch bent, maar ondertussen wel kunt genieten vd effecten die je man mee naar huis brengt. Ik denk dat als je wérkelijk zo denkt, je daar ook de rest van je leven naar inricht: sober, niet gericht op consumentisme. Dan zit er voor mij logica in dergelijke uitspraken.  

Maar niet enerzijds afgeven op bepaalde banen, onzinbanen, hogere segment en wel een man hebben die daar zijn geld mee verdient.