Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 20:21:

[..]

Maar dat is ook iets wat veel mensen denken maar ook vaak niet na laten rekenen. De kinderopvangtoeslag is juist voor de lage inkomens erg hoog. En als je werkt bouw je bv ook pensioen op, kun je vaak nog opklimmen in salaris of doorgroeien in functie. Niet alleen kijken naar de factuur van de opvang nu maar ook wat die opvang je in de toekomst kan opleveren.

Ver in de toekomst kijken is een luxe die niet iedereen zich kan permitteren. Mensen die elke maand een paar dagen overhouden zijn daar veel minder mee bezig dan mensen die veel verdienen. Je hebt gelijk hè, maar dat ziet/voelt niet iedereen. Aan thuis blijven zitten ook voordelen. Geld (salaris/pensioen) is niet zaligmakend en niet altijd doorslaggevend.

Diyer schreef op 18-10-2024 om 18:02:

[..]

Ik weet niet of je hetzelfde gesprek volgt als ik, er wordt teveel geschreven, dus volg niet alles, maar heb nu al regelmatig opmerkingen voorbij zien komen dat het leven niet bedoelt is voor (en dan komen opmerkingen voorbij als 'van wie moet dat', geen behoefte aan, niet belangrijk vinden, zelfs geen zin in is ergens genoemd). Het voert te ver om alles terug te lezen. Maar de tendens van de afgelopen paar bladzijden kan ik niet overwegend als noodzaak bestempelen. Ik lees vooral weinig zin in, geen belang aan hechten en van wie moet dit, dat bepaal ik zelf wel. En daar sla ik op aan.

Ik lees vooral: Zeg dan gewoon dat je er geen zin in hebt!! in plaats van allemaal kulsmoesjes te bedenken.

Lieveheersbeest schreef op 18-10-2024 om 20:38:

[..]

Ver in de toekomst kijken is een luxe die niet iedereen zich kan permitteren. Mensen die elke maand een paar dagen overhouden zijn daar veel minder mee bezig dan mensen die veel verdienen. Je hebt gelijk hè, maar dat ziet/voelt niet iedereen. Aan thuis blijven zitten ook voordelen. Geld (salaris/pensioen) is niet zaligmakend en niet altijd doorslaggevend.

Helaas houden sommigen dat ook zelf in stand door niet te werken. Ik las ergens een post dat je van werken een burn out kunt krijgen, ja dat klopt. Maar dat kun je van niet werken en alle stress die daarbij komt kijken en van armoede ook krijgen want dat is ook niet zaligmakend. De maatschappij ben je met elkaar en dan hoor je allemaal je steentje bij te dragen. Maar goed dat is mijn mening. Ik zou me er niet goed bij voelen door niet te werken omdat ik er geen " zin" in heb en wel gebruik te maken van zaken bekostigd vanuit de belastingen betaald door de werkenden. Ik ben blij met de stoep gemaakt door de stratenmaker, en de buschauffeur die mij vervoert en het ziekenhuis wat er is als ik het nodig heb en de juf die mijn kind les geeft etc etc. Voor ons niet meer dan logisch daar ook ons steentje aan bij te dragen en vrijwilligerswerk te doen naast ons werk. Ons werk doen we ook zeker niet voor de status o.i.d. maar om onafhankelijk een onderdeel te zijn van het systeem. En uiteraard ook fijn dat er regelingen zijn voor mensen die echt niet kunnen werken door ziekte of handicap. 

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 20:36:

[..]

Ik zag laatst nog een interview van een tradwife die doodleuk zei dat het haar niet interesseerde wat haar man ervan vond, zij bepaalde dat ze voortaan zo wilde leven. Dus ja..dat gebeurd dus ook. Maar goed, dit is geen tradwifetopic.

Als we het hebben over een eerlijke taakverdeling tussen mannen en vrouwen is het inderdaad belangrijk dat je daar samen afspraken over maakt en dat beiden zich dan ook aan die afspraken houden. Ik heb een aantal keer meegemaakt bij vriendinnen dat ze vooral zelf minder wilde werken terwijl hun partners ook best bereid waren om minder te werken en de taken te verdelen. Maar zij wilde dat dan perse en dwongen het af. Maar dat de eigen keuze van het minder werken na een aantal jaar (als het goed uitkwam) ineens vertaald werd naar een gezamenlijke afspraak. Niet echt eerlijk. Als je dingen naar je toe trekt, dan later ook niet gaan piepen.

Ik zou hard proesten als man en mijn vrouw vragen waar ze denkt haar aandeel vd rekeningen mee te betalen, want dat ik niet van plan was haar financieel te onderhouden op deze wijze. Als iemand zich zo dominant opstelt in een relatie, kan ik eigenlijk maar 1 tip hebben: wegwezen.

Ik heb ook een voormalig vriendin die het zo heeft weten spelen dat alles gepresenteerd werd als gezamenlijke keuze, maar puntje bij paaltje de man helemaal geen stemrecht heeft gehad in deze aanpak. Hij werd min of meer voor een voldongen feit geplaatst, door een vrouw die verbaal heel sterk was (is) en het allemaal zo wist te verkopen, dat het de normaalste zaak vd wereld is. Ik heb ergens medelijden met de man. Than again denk ik ook, joh, je bent volwassen en hoewel verdrietig, je hóeft je niet zo te laten ringeloren. Al is dit zo geleidelijk "subtiel" gegaan, dat het net een gekookte kikker is.

Die oude vriendin had een baan toen ze een relatie kreeg met hem. Wat ik wist van haar (en hij niet) is dat ze vaker geen dan wel werk had. Al binnen 1,5 jaar heeft ze ontslag genomen, vanwege gedoe. Vervelende baas enzo. Haar man (toen nog niet getrouwd) had begrip voor haar situatie en gaf haar de tijd. Hij verdiende toch goed, dus geen punt en ze kon het goed uitleggen. Omdat vriendin wat ouder was, heeft ze flink zitten aandringen op trouwen en zijn ze snel getrouwd. Je raadt het al, binnen no time zwanger en ja nee, ze was echt niet zo'n moeder die haar kind op de creche ging dumpen. Een kind heeft haar moeder nodig als ze nog klein zijn. Ze was al thuis, dus bleef ze thuis. En dat is ze blijven doen. Ondertussen steeds ferventer aanhanger van trad wife ideeën en regelmatig ruzies met haar man over opvattingsverschillen. Vriendin ontwikkelde ook steeds meer ideeën die ik zeer bijzonder vond, aangezien vriendin ooit behoorlijk feministisch was. Maar ze wist het zo te vertalen dat dit de ultieme daad van feminisme was, je natuurlijke vrouwelijkheid volgen of zoiets. Geen idee, zware gesprekken met een zeer hoogopgeleide vriendin die werkelijk alles recht kon lullen. Einde van het verhaal is dat de (ex) vriendin van mij nog altijd niet werkt, haar kind 16 jaar is, ze een huishoudster hebben en zij zich heeft toegelegd op het maken van jam en truien breien, haar man braaf elke dag naar zijn werk gaat, de gesprekken met haar heeft opgegeven en ze hem doodleuk verteld wat hij wel en niet mag met zijn hun geld. Ergens aan het einde ben ik definitief afgehaakt. Hij niet en ja, daar is hij uiteindelijk toch ook zelf bij. Ik neem aan dat hij ook wel voelde dat dit geen strijd was die hij kon winnen en hun kind en opgroeien belangrijker vond.

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 22:04:

[..]

Helaas houden sommigen dat ook zelf in stand door niet te werken. Ik las ergens een post dat je van werken een burn out kunt krijgen, ja dat klopt. Maar dat kun je van niet werken en alle stress die daarbij komt kijken en van armoede ook krijgen want dat is ook niet zaligmakend. De maatschappij ben je met elkaar en dan hoor je allemaal je steentje bij te dragen. Maar goed dat is mijn mening. Ik zou me er niet goed bij voelen door niet te werken omdat ik er geen " zin" in heb en wel gebruik te maken van zaken bekostigd vanuit de belastingen betaald door de werkenden. Ik ben blij met de stoep gemaakt door de stratenmaker, en de buschauffeur die mij vervoert en het ziekenhuis wat er is als ik het nodig heb en de juf die mijn kind les geeft etc etc. Voor ons niet meer dan logisch daar ook ons steentje aan bij te dragen en vrijwilligerswerk te doen naast ons werk. Ons werk doen we ook zeker niet voor de status o.i.d. maar om onafhankelijk een onderdeel te zijn van het systeem. En uiteraard ook fijn dat er regelingen zijn voor mensen die echt niet kunnen werken door ziekte of handicap.

Maar het gaat toch niet over niet willen werken in dit draadje? Waarom haal je dat er dan bij? Het gaat over al dan niet fulltime of meer gaan werken en een eerlijkere taakverdeling tussen man en vrouw. Het topic gaat niet over tradwives. Een heel klein percentage van de vrouwen, wat totaal niet representatief is voor een hele groep.

Je hebt in mijn ogen ook domweg geluk als je hoogopgeleid bent en onder andere daardoor een baan hebt weten te vinden die én uitdagend is én ook nog eens goed betaald. 

Heel veel vrouwen en mannen werken samen veel, maar krijgen toch hun rekeningen amper betaald, omdat je in hun beroepen niet nu eenmaal niet meer kunt verdienen en ze daardoor alsnog afhankelijk zijn van toeslagen. 

Waarom dat vergrootglas op die enkele vrouw die niet wil werken en graag op de zak van man teert? 

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 22:44:

[..]

Tradwives heb ik er niet bij gehaald. Het niet willen werken werd er weldegelijk bij gehaald door anderen in de discussie over eerlijke verdeling, maar dan heb je veel terug te lezen.

Ik heb het hele draadje gelezen, wie wilde er helemaal niet werken? 

felija schreef op 18-10-2024 om 22:43:

Je hebt in mijn ogen ook domweg geluk als je hoogopgeleid bent en onder andere daardoor een baan hebt weten te vinden die én uitdagend is én ook nog eens goed betaald. Heel veel vrouwen en mannen werken samen veel, maar krijgen toch hun rekeningen niet betaald, omdat je in hun beroepen niet voldoende betaald krijgt.
En ze alsnog afhankelijk zijn van toeslagen.

Wat een rare redenatie. Mensen met een goede baan hebben daar ook keihard voor moeten werken, hun best voor moeten doen en voor moeten investeren voordat ze daar waren. Dat lukt door tal van redenen niet iedereen en als beiden werken kan een toeslag nodig zijn, dat is ook niet erg. Maar wel allerlei toeslagen innen en gebruik maken van de samenleving terwijl je zelf " geen zin" hebt om te werken vind ik een ander verhaal. En leidt ook niet tot een eerlijke verdeling waar dit topic over gaat.

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 22:49:

[..]

Wat een rare redenatie. Mensen met een goede baan hebben daar ook keihard voor moeten werken, hun best voor moeten doen en voor moeten investeren voordat ze daar waren. Dat lukt door tal van redenen niet iedereen en als beiden werken kan een toeslag nodig zijn, dat is ook niet erg. Maar wel allerlei toeslagen innnen terwijl je " geen zin" hebt om te werken vindt ik een ander verhaal.

Niet iedereen met een goede baan hoeft keihard te werken, de hoogopgeleiden in mijn omgeving (zijn er nogal wat) niet, ze werken hard en met plezier en er zit een leuk loon aan vast.

Nogmaals: waar staat in dit draadje dat men geen zin heeft om te werken en het daarom ook helemaal niet doet? 

Geen kinderen maar vriend is wat betreft gewoon doen wat ie moet doen een verademing. Moest er in het begin helemaal aan wennen, helemaal na mn ex. Gaat tot nu toe allemaal zo gelijk op! 

Gingergirl schreef op 18-10-2024 om 22:04:

[..]

Helaas houden sommigen dat ook zelf in stand door niet te werken. Ik las ergens een post dat je van werken een burn out kunt krijgen, ja dat klopt. Maar dat kun je van niet werken en alle stress die daarbij komt kijken en van armoede ook krijgen want dat is ook niet zaligmakend. De maatschappij ben je met elkaar en dan hoor je allemaal je steentje bij te dragen. Maar goed dat is mijn mening. Ik zou me er niet goed bij voelen door niet te werken omdat ik er geen " zin" in heb en wel gebruik te maken van zaken bekostigd vanuit de belastingen betaald door de werkenden. Ik ben blij met de stoep gemaakt door de stratenmaker, en de buschauffeur die mij vervoert en het ziekenhuis wat er is als ik het nodig heb en de juf die mijn kind les geeft etc etc. Voor ons niet meer dan logisch daar ook ons steentje aan bij te dragen en vrijwilligerswerk te doen naast ons werk. Ons werk doen we ook zeker niet voor de status o.i.d. maar om onafhankelijk een onderdeel te zijn van het systeem. En uiteraard ook fijn dat er regelingen zijn voor mensen die echt niet kunnen werken door ziekte of handicap.

Oh wauw. Nu zeg je bijna dat niet-werkenden geen rechten zouden mogen hebben op openbare voorzieningen, dat vind ik wel ver gaan.  Je zou stellen/gezinnen met eenverdieners ook kunnen zien als eenheid, dat doen ze zelf doorgaans ook. Niet jouw keuze, maar andersom ook niet. 

troelahoep schreef op 19-10-2024 om 00:25:

[..]

Oh wauw. Nu zeg je bijna dat niet-werkenden geen rechten zouden mogen hebben op openbare voorzieningen, dat vind ik wel ver gaan. Je zou stellen/gezinnen met eenverdieners ook kunnen zien als eenheid, dat doen ze zelf doorgaans ook. Niet jouw keuze, maar andersom ook niet.

wat bedoel je met openbare voorzieningen? Openbaar vervoer? Bibliotheek?
Of bedoel je voorzieningen op financieel aspect?
In denk niet dat Gingergirl het heeft over openbare voorzieningen, maar over geld ontvangen, zoals toeslagen, terwijl er 1 niet werkt binnen die eenheid. Zo vreemde redenering is dat niet.

Diyer schreef op 18-10-2024 om 22:09:

[..]

Ik zou hard proesten als man en mijn vrouw vragen waar ze denkt haar aandeel vd rekeningen mee te betalen, want dat ik niet van plan was haar financieel te onderhouden op deze wijze. Als iemand zich zo dominant opstelt in een relatie, kan ik eigenlijk maar 1 tip hebben: wegwezen.

Ik heb ook een voormalig vriendin die het zo heeft weten spelen dat alles gepresenteerd werd als gezamenlijke keuze, maar puntje bij paaltje de man helemaal geen stemrecht heeft gehad in deze aanpak. Hij werd min of meer voor een voldongen feit geplaatst, door een vrouw die verbaal heel sterk was (is) en het allemaal zo wist te verkopen, dat het de normaalste zaak vd wereld is. Ik heb ergens medelijden met de man. Than again denk ik ook, joh, je bent volwassen en hoewel verdrietig, je hóeft je niet zo te laten ringeloren. Al is dit zo geleidelijk "subtiel" gegaan, dat het net een gekookte kikker is.

Die oude vriendin had een baan toen ze een relatie kreeg met hem. Wat ik wist van haar (en hij niet) is dat ze vaker geen dan wel werk had. Al binnen 1,5 jaar heeft ze ontslag genomen, vanwege gedoe. Vervelende baas enzo. Haar man (toen nog niet getrouwd) had begrip voor haar situatie en gaf haar de tijd. Hij verdiende toch goed, dus geen punt en ze kon het goed uitleggen. Omdat vriendin wat ouder was, heeft ze flink zitten aandringen op trouwen en zijn ze snel getrouwd. Je raadt het al, binnen no time zwanger en ja nee, ze was echt niet zo'n moeder die haar kind op de creche ging dumpen. Een kind heeft haar moeder nodig als ze nog klein zijn. Ze was al thuis, dus bleef ze thuis. En dat is ze blijven doen. Ondertussen steeds ferventer aanhanger van trad wife ideeën en regelmatig ruzies met haar man over opvattingsverschillen. Vriendin ontwikkelde ook steeds meer ideeën die ik zeer bijzonder vond, aangezien vriendin ooit behoorlijk feministisch was. Maar ze wist het zo te vertalen dat dit de ultieme daad van feminisme was, je natuurlijke vrouwelijkheid volgen of zoiets. Geen idee, zware gesprekken met een zeer hoogopgeleide vriendin die werkelijk alles recht kon lullen. Einde van het verhaal is dat de (ex) vriendin van mij nog altijd niet werkt, haar kind 16 jaar is, ze een huishoudster hebben en zij zich heeft toegelegd op het maken van jam en truien breien, haar man braaf elke dag naar zijn werk gaat, de gesprekken met haar heeft opgegeven en ze hem doodleuk verteld wat hij wel en niet mag met zijn hun geld. Ergens aan het einde ben ik definitief afgehaakt. Hij niet en ja, daar is hij uiteindelijk toch ook zelf bij. Ik neem aan dat hij ook wel voelde dat dit geen strijd was die hij kon winnen en hun kind en opgroeien belangrijker vond.

Bah bah bah! Hoe JIJ praat en oordeelt over een ander….. bah. Wat dénk je wel niet?