Was het maar altijd 'de jaren 80'.
Herkennen jullie dit.....
Dat je de 'tijd van nu' met al die 'vooruitgang qua technologie onder andere' en het 'snelle leven', dat je dan bij jezelf denkt dat je dit juist 'achteruitgang' vindt?
Dat je de tijdsgeest mist van de jaren 80 en vooruit, ook de jaren 90. De gezelligheid, de kneuterigheid, de kleding, de muziek, niet zo gehaast, de tv programma's, het buitenspelen, gezelschapsspellen. Eigenlijk het gehele sentiment. Opgroeien in die tijd was gewoon anders door de tijdsgeest van toen
Wat missen jullie uit deze tijd?
Mijn vader werd in de kinderwagen achterin de tuin gezet. Zo konden de buren in elk geval zien dat hij niet mishandeld werd (1943).
Zoon had geluk dat hij op de begane grond sliep. We zijn echt wel zo wanhopig geweest (20 uur per dag krijsen, vier maanden lang) dat we nu begrijpen dat mensen hun kind uit het raam gooien...
Poezenmeisje schreef op 11-02-2024 om 22:55:
Mijn oma (bouwjaar 1908) hamerde er altijd op dat haar kleindochters goed moesten leren en een baan bij de overheid krijgen.
We mochten nooit afhankelijk worden van een man.
Toffe oma
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 09:50:
Mijn ouders hebben dat nooit gezegd. Dat betekent niet dat ik als afhankelijk mutsje ben opgevoed trouwens. Ik heb in een relatie weleens het verwijt gekregen daarbij héus niet alles alleen hoef te doen.
Ik vind het ook oneigenlijk pochen eigenlijk.
Het één kan natuurlijk naast het ander bestaan binnen een relatie (het samen doen).
Ook ik ben opgevoed met het motto ‘zorg dat je altijd je eigen broek kunt ophouden’ en vind dat juist erg positief en realistisch, wat helemaal niets met pochen te maken heeft!
Waar ik ook wel naar terug verlang en naar de jaren ervoor: niemand kreeg een etiketje. De ene was druk en een ander in zichzelf gekeerd maar nu moet het allemaal een naam hebben. Autisme, Add en noem het allemaal maar op. Voor sommige kinderen is dat wellicht een verbetering geweest maar voor vele ook niet en dan moeten ze in therapie of aan de medicijnen. Ik denk dat we daarin doorgeslagen zijn .
watertoren schreef op 15-02-2024 om 19:07:
Waar ik ook wel naar terug verlang en naar de jaren ervoor: niemand kreeg een etiketje. De ene was druk en een ander in zichzelf gekeerd maar nu moet het allemaal een naam hebben. Autisme, Add en noem het allemaal maar op. Voor sommige kinderen is dat wellicht een verbetering geweest maar voor vele ook niet en dan moeten ze in therapie of aan de medicijnen. Ik denk dat we daarin doorgeslagen zijn .
Daar was laatst een uitzending over van "dit is de kwestie" . Ik weet nu niet meer of ik het positief of negatief moet vinden. Ik dacht er hetzelfde over als jij maar in het programma kwam eigenlijk ook wel tevoorschijn dat sommige mensen als kind graag de diagnose hadden gekregen omdat ze dan meer begrip zouden hebben gekregen i.p.v. dat iedereen ze alleen maar druk en vervelend vond. Lastig.
watertoren schreef op 15-02-2024 om 19:07:
Waar ik ook wel naar terug verlang en naar de jaren ervoor: niemand kreeg een etiketje. De ene was druk en een ander in zichzelf gekeerd maar nu moet het allemaal een naam hebben. Autisme, Add en noem het allemaal maar op. Voor sommige kinderen is dat wellicht een verbetering geweest maar voor vele ook niet en dan moeten ze in therapie of aan de medicijnen. Ik denk dat we daarin doorgeslagen zijn .
Je was niet alleen lekker jezelf en gelukkig zonder diagnose of hulp. Er waren veel kinderen die niet konden meekomen op school of in de omgang met anderen. Als ze toen een diagnose en hulp hadden gehad was het anders gelopen met ze, en ook met de omgeving.
Kinderen met autisme, daar kreeg moeder de schuld van. En verder werd en niks aan gedaan. Nee, ik verlang er niet naar terug.
Herfstappeltaart schreef op 15-02-2024 om 19:12:
[..]
Daar was laatst een uitzending over van "dit is de kwestie" . Ik weet nu niet meer of ik het positief of negatief moet vinden. Ik dacht er hetzelfde over als jij maar in het programma kwam eigenlijk ook wel tevoorschijn dat sommige mensen als kind graag de diagnose hadden gekregen omdat ze dan meer begrip zouden hebben gekregen i.p.v. dat iedereen ze alleen maar druk en vervelend vond. Lastig.
Dan zou ik dat programma wel willen zien. Weet je , op internet zijn er ook testen of je wat mankeert. Het is al zeker een jaar of tien geleden dat mijn zoon voor de lol mij een vragenlijst heeft gedaan. Dan had ik nu ook een etiket gehad. Ik weet echt niet meer precies wat het was van de uitlag . Ik weet nog wel dat man en ik thuis kwamen van vakantie en dat was de eerste keer zonder hem op vakantie waren geweest . Toen wij thuis kwamen was alles verwisseld.
watertoren schreef op 15-02-2024 om 19:39:
[..]
Dan zou ik dat programma wel willen zien. Weet je , op internet zijn er ook testen of je wat mankeert. Het is al zeker een jaar of tien geleden dat mijn zoon voor de lol mij een vragenlijst heeft gedaan. Dan had ik nu ook een etiket gehad. Ik weet echt niet meer precies wat het was van de uitlag . Ik weet nog wel dat man en ik thuis kwamen van vakantie en dat was de eerste keer zonder hem op vakantie waren geweest . Toen wij thuis kwamen was alles verwisseld.
En op dit punt is internet leuk vermaak maar zeker geen diagnose verstrekker eerder gevaarlijk.
watertoren schreef op 15-02-2024 om 19:07:
Waar ik ook wel naar terug verlang en naar de jaren ervoor: niemand kreeg een etiketje. De ene was druk en een ander in zichzelf gekeerd maar nu moet het allemaal een naam hebben. Autisme, Add en noem het allemaal maar op. Voor sommige kinderen is dat wellicht een verbetering geweest maar voor vele ook niet en dan moeten ze in therapie of aan de medicijnen. Ik denk dat we daarin doorgeslagen zijn .
Hier verlang ik ook absoluut niet naar terug.
Kinderen met een etiket krijgen nu min of meer passende hulp. Beter dan in mijn jaren op de lagere school in ieder geval. Daar bestond de "hulp" voor Henk niet. De juf van de eerste klas slingerde hem met tafel en stoel op de gang als hij weer eens totaal onhandelbaar aan het schreeuwen was. Daar moest hij dan zelf verder werken, wat natuurlijk niet gebeurde.
Pestprotocol? Nee hoor de meester deed gewoon mee met vernederende acties ten aanzien van mijn "handicap". Ik was slechts linkshandig maar kon rekenen op gelach en hoon, omdat ik dat hellend verbonden schrift letterlijk niet vlekkeloos kon schrijven.
Bakblik schreef op 15-02-2024 om 20:04:
[..]
Hier verlang ik ook absoluut niet naar terug.
Kinderen met een etiket krijgen nu mijn of meer passende hulp. Beter dan in mijn jaren op de lagere school in ieder geval. Daar bestond de "hulp" voor Henk niet. De juf van de eerste klas slingerde hem met tafel en stoel op de gang als hij weer eens totaal onhandelbaar aan het schreeuwen was. Daar moest hij dan zelf verder werken, wat natuurlijk niet gebeurde.
Pestprotocol? Nee hoor de meester deed gewoon mee met vernederende acties ten aanzien van mijn "handicap". Ik was slechts linkshandig maar kon rekenen op gelach en hoon, omdat ik dat hellend verbonden schrift letterlijk niet vlekkeloos kon schrijven.
Je kunt ook de nuance lezen.
doorgeslagen, velen/sommigen.
Ik denk dat je het ook zien als snellere acceptatie of juist ‘ik ben anders want ‘een neuro-diversiteit’.
(Ik ben ook linkshandig btw en had ‘slecht en abominabel’ als rapportcijfer. Ik heb er persoonlijk weinig aan overgehouden. Ik kan nu zelfs best mooi schrijven.
Net zoals het in de jaren 80 niet de hemel was, is het nu ook niet fantastisch. Ik snap niet zo goed waar die felle reacties vandaan komen als iemand gewoon een beetje weemoedig verlangt naar vroeger.
watertoren schreef op 15-02-2024 om 19:07:
Waar ik ook wel naar terug verlang en naar de jaren ervoor: niemand kreeg een etiketje. De ene was druk en een ander in zichzelf gekeerd maar nu moet het allemaal een naam hebben. Autisme, Add en noem het allemaal maar op. Voor sommige kinderen is dat wellicht een verbetering geweest maar voor vele ook niet en dan moeten ze in therapie of aan de medicijnen. Ik denk dat we daarin doorgeslagen zijn .
Klopt, niemand kreeg een etiketje. Diverse leeftijdsgenootjes van mij van destijds zouden nu geheid het etiket ADHD of ASS gekregen hebben. En de bijbehorende hulp, erkenning en begrip. Maar mijn klasgenootje uit de jaren ‘80 was gewoon een drukke klier en veel straf zou dat vervelende gedrag er wel uit rammen dacht men. Mijn neef met duidelijke ASS kenmerken werd door iedereen maar raar gevonden en gemeden. Ik ben heel blij met het voortschrijdend inzicht en een andere aanpak tegenwoordig.
Nicole123 schreef op 15-02-2024 om 21:12:
[..]
Klopt, niemand kreeg een etiketje. Diverse leeftijdsgenootjes van mij van destijds zouden nu geheid het etiket ADHD of ASS gekregen hebben. En de bijbehorende hulp, erkenning en begrip. Maar mijn klasgenootje uit de jaren ‘80 was gewoon een drukke klier en veel straf zou dat vervelende gedrag er wel uit rammen dacht men. Mijn neef met duidelijke ASS kenmerken werd door iedereen maar raar gevonden en gemeden. Ik ben heel blij met het voortschrijdend inzicht en een andere aanpak tegenwoordig.
Tja de huidige manier werkt ook niet, de adhd of ass er kwam in de jaren 80 nog op een andere school terecht. Tegenwoordig worden kinderen met adhd en ass bjj de overvolle klassen gestopt, dit zal voor hen de nodige negatieve gevolgen hebben maar mijn zoon heeft zich sinds groep 3 niet meer veilig kunnen voelen op school dankzij de (meerdere) diagnose kinderen in zijn klas.
Mevrouw75 schreef op 15-02-2024 om 20:16:
Net zoals het in de jaren 80 niet de hemel was, is het nu ook niet fantastisch. Ik snap niet zo goed waar die felle reacties vandaan komen als iemand gewoon een beetje weemoedig verlangt naar vroeger.
Het is inderdaad geen wedstrijdje tussen toen en nu. Veel dingen, zoals bijv muziek, zijn ook gewoon een kwestie van smaak. Ook is het beeld natuurlijk vertekend doordat we nu volwassen zijn en toen kind/jongere. Terugverlangen naar de jaren '80 is voor veel mensen volgens mij ook gewoon weer graag kind willen zijn, niet al die verantwoordelijkheid hebben en de naïviteit terug. Dat de wereld nog mooi en fijn is, in je kinderogen, al dreigde er een kernoorlog destijds. Maar roepen dat tegenwoordig alle kinderen maar een ASS of ADHD etiketje hebben, alsof het aanstellers zijn, en dat het beter was toen die kinderen nog geen begrip en hulp kregen, dat valt voor mij niet onder weemoedig terugverlangen.
Decembermamma schreef op 15-02-2024 om 21:19:
[..]
Tja de huidige manier werkt ook niet, de adhd of ass er kwam in de jaren 80 nog op een andere school terecht. Tegenwoordig worden kinderen met adhd en ass bjj de overvolle klassen gestopt, dit zal voor hen de nodige negatieve gevolgen hebben maar mijn zoon heeft zich sinds groep 3 niet meer veilig kunnen voelen op school dankzij de (meerdere) diagnose kinderen in zijn klas.
Zeker, het 'passend onderwijs' heeft veel kapot gemaakt, voor zowel de kinderen die beter hadden kunnen gedijen bij speciaal onderwijs als hun klasgenoten. Ik ben helemaal voor meer speciaal onderwijs. Maar daarvoor hoef je niet helemaal terug naar de jaren '80, de wet passend onderwijs is er pas sinds 2013. En het gaat ook niet over wel/geen etiketje, maar meer over de vraag wat je vervolgens doet met dat etiketje. Overigens kwamen heel veel kinderen met ADHD en ASS niet op een LOM-school terecht in de jaren '80. Sommigen wel, maar ik had er in mijn reguliere klas zeker ook een aantal nog in de klas. Of op de gang, daar stonden ze ook vaak.
