Wanneer wordt een kind besproken in het ondersteuningsteam (OT)?

Zonne2017 schreef op 13-12-2021 om 10:05:

Het vorige topic en een deel van de reacties heb ik ook gelezen. Niet alles, dus misschien is de vraag al gesteld: Ik vraag mij heel erg af wat de school voor belang zou moeten hebben bij deze handelswijze ? Naar mijn ervaring zitten IB-ers, leerkrachten en ondersteunend personeel tot over hun oren in het werk. Niet alleen door hun normale werk inclusief zorgleerlingen (die ook voortdurend in aantal toenemen), maar nu ook nog door de zich voortslepende corona-crisis. Waarom zouden zij zich een onnodig conflict met ouders op de hals halen en dan ook nog tijd en energie over hebben om een eventuele trap na te geven ? Dit alles voor een leerling die zij nog niet goed hebben leren kennen en die binnenkort ook weer vertrekt? Ik ben echt heel benieuwd wat de beweegredenen zouden kunnen zijn, want ik kan er echt geen bedenken.

Ik heb nog niet de ruimte gekregen om aan te geven dat we volgend jaar zullen verhuizen. Dus daar heeft de school geen kennis over, maar dat zal ik wel netjes aan ze doorgeven. De bedoeling was om dit eigenlijk na de herfstvakantie te melden, maar nu zitten we even hiermee. Ik vindt het voor nu belangrijk dat we hier meer duidelijkheid over krijgen. Er is een heel helder gesprek geweest met de schoolarts en het verslag van de fysio was duidelijk. Toch heeft er vooraf een miscommunicatie afgespeeld, ik denk dat de school voor zijn beurt is gaan spreken en het nu alsnog administratief gezien recht wil zetten. Als moeder wil ik hier graag uitleg over, geen ruzie conflict absoluut niet😉gewoon uitleg. 

M Lavell schreef op 13-12-2021 om 10:12:

Er valt niks te klagen.
Een kind wordt besproken als de leerkracht er problemen mee heeft. Het gesprek en de oplossing gaan niet over het kind, maar over de leerkracht.

De periode dat scholen (soms op eigen houtje) kinderen uitgebreid lieten onderzoeken is voorbij. Scholen mogen informatie over de gezondheid van leerlingen helemaal niet meer hebben sinds de wet passend onderwijs.

Die wet gaat niet over dat wat het kind past, maar over dat wat de school en het samenwerkingsverband past.

Alleen in heel concrete gevallen kun je daarbij oplossingen bedenken die ook heel direct bij het kind passen. Dan gaat het over hulpmiddelen die werknemers ook op het werk kunnen krijgen. Een braille laptop. Een ringleiding voor dove lln. Een aangepast lesrooster voor zieke of overprikkelde lln.

Noenoe je doet alsof je bang bent dat de school van alles over jouw kind aan het beslissen is. Alsof de school jouw bevoegdheden als ouder negeert. Alsof men jouw kind zonder jouw toestemming in behandelingen duwt.

Dat is niet het geval.

De school zoekt een oplossing die de school en de leerkracht het beste past. Daarbij moet de school zich houden aan de regels die het samenwerkingsverband heeft opgesteld. Anders krijgt de school de extra ondersteuning niet(geld of personeel of plaatsing op een andere school).

Dat kan allemaal heel vreemd overkomen. Alsof je volkomen wordt buitengesloten van het proces. En feitelijk is dat ook de werkelijkheid.
Jij bent de baas over je kind, de school is de baas over de school. De school mag jouw kind in een andere klas of op een andere afdeling plaatsen als men dat voor de school beter acht.

Je kunt daar heel wantrouwend en boos over worden, maar dat helpt je niet.

Zoek de regels op van het samenwerkingsverband. Die zijn te vinden op de site van het samenwerkingsverband. Ga heel zakelijk na of de school zich aan die regels houdt en vraag steeds vriendelijk maar vasthoudend naar dat wat de school aan de ouders en de lln dient te leveren.

Dat is wél een plan van aanpak en evaluatie, maar ondertussen heeft de school het recht om de lln in het samenwerkingsverband en met de andere scholen van het swv te bespreken.

Ondertussen hoef jij natuurlijk niks te tekenen. De school heeft om te mogen doen wat men moet doen jouw handtekening helemaal niet nodig.

Dat betekent automatisch dat de lln uitsluitend als casus (geval x) met buitenkant informatie (wel dat maar niet wat) besproken mag worden. En dat is precies genoeg voor de taken die de school te vervullen heeft.

De schoolarts heeft het mij al heelgoed uitgelegd😉 een kind mag als casus behandeld worden en daar is niets op tegen. Echter als er hulpmiddelen nodig zijn, gaan de ouders samen met de leerkracht en IB’er even aan tafel zitten. Daarna kijken we wat het beste is voor het kind en de school. Dat kan idd zo zijn dat het kind in het OT besproken zal worden. Maar wat heel duidelijk uit het gesprek is gebleken met leerkracht en ib’er is dat het nu goed gaat met kind en het kind is vrolijk draait mee. Maar ib’er voorziet in de toekomst problemen, wat die problemen zijn kon zij niet duidelijk maken. 

Mijn kind is te vroeg geboren, met 30 weken. Dat heeft ervoor gezorgd dat mijn kind motorisch achterliep en minder weerbaar is. Wij hebben met de schoolarts afgesproken dit goed in de gaten te houden. Zo gezegd zo gedaan, de laatste meting van de fysio was voldoende geen bijzonderheden. En zijn weerbaarheid is ook flink veranderd, grenzen stellen gaat steeds beter☺️

Doordat ik met de schoolarts de motoriek in de gaten zou houden en zelf de stap heb genomen om dit voor school te onderzoeken. Is deze molen geopend😵‍💫ondanks een duidelijke mail van de schoolarts en sterker nog juf heft nog geen bijzonderheden waarbij ze met haar handen in het haar zit benoemd. 

Flanagan schreef op 13-12-2021 om 11:54:

Ach, hier was een nieuwe ib’er die even wilde laten zien hoe kundig ze was. En na een cursusje autisme/adhd, zag ze bij meerdere leerlingen elementen die daaraan toegeschreven kon worden en dus materiaal waren voor een diagnose ( financiële steun in de vorm van rugzakje, we spreken over x aantal jaren terug).
Soms gewoon beschamend als een schoolteam dit accepteert. Maar er staat ook een vergoeding tegenover. En die doet ook een duit in het zakje. De ib’er werkt er nog, maar de directeur is het jaar erop op zijspoor gezet. Een nieuw team mocht de school weer op de rails zetten.
Geef de ib-er niet zo’n platform. Volgend jaar heb je niets meer met haar te maken.
De schoolarts is je vriend, ook bij wisseling van school. Durf daarin te vertrouwen.

Dank ☺️ 

Ninoea schreef op 13-12-2021 om 13:06:

Bij een overstap van de ene school naar de andere kun je er ook voor kiezen dat alle informatie via jou gedeeld wordt. Oftewel dat je eerst de informatie goed moet keuren. Één van onze kinderen is twee maal van school gewisseld en beide keren hebben wij dit gedaan.
Het is best fijn om dat te doen want het ‘dwingt’ de school tot zorgvuldigheid en en komt de kwaliteit ten goede is mijn ervaring. Tenminste als je eigen houding erin positief kritisch is. Nav wat jij hier typt heb ik geen reden om te denken dat je niet positief kritisch bent.

Dank voor je bruikbare tip😉 

M Lavell schreef op 15-12-2021 om 09:59:

Ok. Dan nu voor jou en voor meelezers antwoord op je vraag. Dat doe ik aan de hand van een eenvoudig voorbeeld te vinden op de website van het SWV Amsterdam.https://www.swvamsterdamdiemen.nl/nieuws/nieuwe-werkwijze-poortwachter-dyslexie-per-9-november

Vraag: Wanneer wordt een kind besproken in het OT team?
Antwoord: Als de school dat wil. De school vraagt om hulp als de school dat nodig vindt en dat is het moment waarop overdracht van gegevens plaats heeft.

De samenwerkingsverbanden financieren de extra ondersteuning. Sinds de wet passend onderwijs doet de overheid dat niet meer. Het samenwerkingsverband heeft regels waar de scholen aan moeten voldoen om die ondersteuning te krijgen. Die regels vind je in het ondersteuningsplan (zie boven naast het logo van het Swv).

Hoe dat werkt zie je hier https://www.swvamsterdamdiemen.nl/nieuws/nieuwe-werkwijze-poortwachter-dyslexie-per-9-november waar je kunt lezen dat de regels voor dyslexie zijn aangescherpt.
Dossier onvolledig = (voorlopige) afwijzing.

Reken maar dat er dossier/verantwoordingsproblemen zijn op alle verschillende ondersteuningstrajecten.

IB-ers en schooldirecteuren zijn net mensen. Je kunt je voorstellen dat er zich onder hen paniekgevallen bestaan die ‘compleet’ verwarren met ‘vol’ of ‘dik’ en die dus veel te veel maar wel de verkeerde gegevens aanleveren.

Veel te veel is dan bovendien vaak ook nog veel te persoonlijk. Je kunt je voorstellen dat de naam van de leerling wel in het dossier staat, maar afkomst van de ouders, hun religie, huwelijkse staat of het feit dat de leerling vroeg geboren is, is niet relevant voor de aanvraag van dyslexie-ondersteuning, of zelfs maar enige andere onderwijs ondersteuning. (Een school levert geen medische zorg tenslotte)

Maar je zult scholen de kost moeten geven die die informatie desondanks wel verstrekken.

Te veel gegevens over iemand verstrekken heeft nooit gemogen, maar sinds de nieuwe AVG privacy wordt er beter op gelet. Of eigenlijk…. Sindsdien wordt er te pas en te onpas om toestemming gevraagd. Zoals in het geval van ts zelfs vooruit, voordat er ook maar iets wordt overgedragen.

De school, de IB-er, heeft het niet begrepen. Teveel gegevens beheren en doorsturen mag nooit. Ook niet als je daar toestemming voor hebt. Vooruit toestemming verlenen voor iets dat mogelijk moet gaan komen is niet rechtsgeldig.

Maar voor het aanvragen of bespreken van ondersteuning bij het SWV heeft de school geen toestemming nodig.

Als een IB-er blijft zeuren om een handtekening, vraag dan welke gegevens wanneer en met welk doel met wie precies gedeeld moeten gaan worden. Als daarop het antwoord “maar het is voor de toekomst” volgt, dan zegje dat je in de toekomst als dat nodig is zult tekenen.

😀dank voor de tijd en moeite die je erin hebt gestoken, ik heb hier zeker wat aan 👍🏽

Beste mensen van het Forum😊
Eind vorig jaar heb ik een bericht geplaatst, waarin ik me afvroeg waarom ik papieren moest teken omdat de Ib’r problemen in de toekomst voorziet. Ook zou mijn kind zonder toestemming al eerder besproken zijn met het OT. 
Vol verbazing en paniek, kroop ik achter me laptop om raad te vragen aan jullie te vragen. Zoveel fijne reacties kreeg ik van jullie.

nou zijn we aan het einde van het schooljaar gekomen en heb ik tot tweemaal toe hele fijne gesprekken met de juf gehad. Maar nooit is dit onderwerp ter spraken gekomen. Totdat ik toch de juf heb gevraagd wat nou de bedoeling was (aan het begin van het jaar) 

tot mijn verbazing was zij helemaal niet op de hoogte en wilde ze dit nog terugkoppelen met de Ib’r. 

Eind conclusie, er was niets aan de hand het gaat erg goed met mijn zoon en je juf kan niet wachten totdat hij eindelijk naar groep 3 mag gaan (in positieve zin 😉) Ze zal hem erg missen want het is een fijn kind in de groep😓
Wat een opluchting, ik heb tot voor kort gedacht dat mijn kind mogelijk een probleem was, omdat de ib’r zonder dat ze mijn zoon kende dat door de telefoon en mail heeft gezet. 
Ik heb zelf geen behoefte om nog de Ib’r hiermee te confronteren of een gesprek hierover te hebben. Ik sluit dit nu af☺️Het gaat goed met me zoon en dat telt.

dank jullie wel🙏Ik heb veel aan het forum gehad en daarom vindt ik het ook belangrijk om de afloop even hieronder met jullie te delen❣️

MamaE schreef op 03-06-2022 om 08:49:

Fijn dat er niks aan de hand is en dat het goed gaat met je zoon en hij zin heeft om naar groep drie te gaan.

Ik ben ook erg dankbaar, dat het gelukkig goed gaat en eigelijk ook goed ging. Gek dat een Ib’r langs de juf en ouders haar plan wilde doortrekken.

Maar, voor nu focus ik me op het fijne bericht☺️Tenslotte is het de juf die weet hoe hij in de groep functioneert. 

🙏☺️

Suusje. schreef op 03-06-2022 om 10:59:

[..]

Bedenk dat ze er nu niks van leert en je, door dit niet te bespreken, andere ouders dit ook laat overkomen. Bizar dat je ook nooit met de juf hierover gepraat hebt het hele schooljaar lang. Al die onzekerheid voorniks.

Ik begrijp je reactie, toch heb ik er bewust voor gekozen om dit af te sluiten. Het heeft mij namelijk heelveel tranen en stress gekost. 

Ik had idd de juf nooit aangesproken hierop, omdat ik in de veronderstelling was dat juf en ib’r dit samen deden. Zo bracht de ib’r het ook via de mail en telefonisch over. In de tussentijd had ik wel contact met de schoolarts en haar advies was toen, mijn kind tot april de tijd te geven en vanuit daar verder te kijken. 

Maar in januari had ik al een 10 min gesprek, wat heel positief was. Dus ik liet het hierbij en was dankbaar dat het goed ging. 

Nu aan het einde van het jaar zat het me toch hoog en wilde ik graag weten wat nou de bedoeling was.

Ik had gewoon niet het lef om hierover te praten en eigelijk nog steeds niet.