Wanneer wordt een kind besproken in het ondersteuningsteam (OT)?

Noenoe schreef op 12-12-2021 om 22:39:

[..]

 De IB’er kan mij nog niet vertellen wat ze voorziet, het is dus nog heel vaag😏

Uit je eigen reactie blijkt dat je de IB-er hierover hebt gesproken, het gaat dus niet zonder jou medeweten. Je weet ervan en je hebt ook dingen gevraagd. Het komt over alsof je moeite hebt met de onzekerheid, misschien wil men kijken hoe je kind het doet en of de verminderde weerbaarheid een reden is om haar bijvoorbeeld extra te trainen. 

Wat is de reden dat je je zo een zorgen maakt?

De laatste twee reageerders wil ik graag aanraden ook het vorige topic van TO in te zien. Daaruit blijkt dat het kind nog maar net op school zit en dat er niet met de ouders is gesproken tot er plots een handtekening van de ouders moest komen. TO vroeg zich toen af waarvoor ze dan tekende en na veel vragen en vragen en vragen blijkt het kind besproken te zijn op een manier die alleen mag met de toestemming van de ouders. Die toestemming was er niet, sterker nog: de ouders wisten van niks. Het is niet zo dat TO te trots is, zoals gesuggereerd, maar er is een vertrouwensbreuk omdat de school (IB'er) onrechtmatig heeft gehandeld en dat nu probeert te verdoezelen. TO probeert nu met terugwerkende kracht uit te vinden wat er is besproken, met wie en waarom en school blijft daarin ook nu vaag. Dat op zichzelf is al vreemd en kan, denk ik, twee dingen betekenen. Ofwel ze hebben dusdanige dingen gedaan dat het overduidelijk laakbaar is om dat te doen zonder medeweten en instemming van de ouders en dus hoopt de IB'er dat ze zich er met vaagtaal uit kan praten. Ofwel de IB'er heeft voor haar beurt gesproken en kent het kind eigenlijk nauwelijks. Uit mijn ervaring met de IB'er hier denk ik vooralsnog dat het laatste het geval is.

Noenoe schreef op 13-12-2021 om 00:00:

[..]

Toch blijf ik me afvragen, hoe zo een proces gaat? Welke stappen worden vooraf genomen voordat een kind wordt besproken in het OT? Als er zorgen zijn, kijkt de school dan niet hoe zij het eerst intern kunnen oplossen?

In de stichting waarin ik werkte ging het als volgt:

Leerkracht maakt zich zorgen en bespreekt dit in de leerling/groepsbespreking met ib’er. Ib’er geeft advies, al dan niet na observatie. Daarna volgt een gesprek met ouders over het plan. 
Als er geen vooruitgang te zien is of het doel van de interventie wordt niet behaald, dan kan er externe hulp ingeroepen worden. Hiervoor moet de casus besproken worden in het Expertiseteam. Maar alleen nadat de leerkracht een formulier in heeft gevuld met hierop de hulpvraag, wat er al gedaan is en wat het resultaat hiervan was. Hierop moet een handtekening staan van de ouders. En dit formulier wordt meestal toegelicht in een gesprek. In de meesten gevallen tekenen de ouders direct, want de inhoud is al min of meer bekend. 
Dan wordt kind in het et besproken en krijgt ib’er óf advies óf de doorverwijzing naar een externe wordt geregeld.

De externe heeft ook altijd een intakegesprek met ouders voor hij/zij aan het werk gaat en er is een tussen- en eindevaluatie met ouders. 

Maak je trouwens niet al teveel zorgen over een dossier dat naar een andere school gestuurd gaat worden. Over het algemeen heb je eerst zelf ook nog een gesprek met de nieuwe school en dan kun je je verhaal ook weer doen. Daarnaast is mijn ervaring dat het beeld wat de ene school schetst meestal niet overeenkomt met het beeld wat wij op de nieuwe school zagen. Nieuwe school, nieuwe kansen. (Tenzij een kind meerdere keren hopt of bekend is bij bijvoorbeeld jeugdzorg, dan is er vaak wat meer aan de hand)

Wat een vervelende situatie. Ik heb er geen verstand van, maar het klinkt inderdaad alsof er buiten de regels om iets gedaan is, wat nu verdoezeld wordt door alsnog de papieren op orde te brengen. Als dat zo is, dan is het al gebeurd dat kun je niet meer ongedaan maken.

Wat wil jij hiermee? Dat de school ervoor op de vingers getikt wordt of dat je alsnog betrokken wordt en er achter komt wat er besproken is?

Ik denk dat wanneer je een klacht neerlegt er veel gedraaid zal gaan worden en zoveel als mogelijk onder het tapijt wordt geschoven. Dan kom je waarschijnlijk niet tot de kern van wat er nu besproken is en waarom.

Een andere optie is een face2face gesprek aanvragen en daarin aangeven dat je vermoed dat ze vergeten zijn om je op tijd om toestemming te vragen, maar dat fouten menselijk zijn (ik begrijp dat het niet zo voelt) en dat als ze je op tijd hadden gevraagd je de toestemming waarschijnlijk gegeven had. Dat je nu met terugwerkende kracht graag wilt weten welke zorgen ertoe hebben geleid om kind te bespreken, wat er is besproken en wat de conclusie is. En dat je vanaf nu wel graag vooraf op de hoogte wil zijn. Probeer daarbij echt te geloven in de goede intenties van de school. Hoe oprechter hoe meer kans op openheid.

Veel succes

Die tweede optie van Jillz lijkt me een heel mooie manier om er op een voor iedereen goede manier uit te komen. De school/IB’er komt weg zonder al teveel gezichtsverlies of juridisch gedoe, de relatie tussen jou en school blijft/wordt oké en jij krijgt de informatie die je graag wilt/nodig hebt.

Het vorige topic en een deel van de reacties heb ik ook gelezen. Niet alles, dus misschien is de vraag al gesteld: Ik vraag mij heel erg af wat de school voor belang zou moeten hebben bij deze handelswijze ? Naar mijn ervaring zitten IB-ers, leerkrachten en ondersteunend personeel tot over hun oren in het werk. Niet alleen door hun normale werk inclusief zorgleerlingen (die ook voortdurend in aantal toenemen), maar nu ook nog door de zich voortslepende corona-crisis. Waarom zouden zij zich een onnodig conflict met ouders op de hals halen en dan ook nog tijd en energie over hebben om een eventuele trap na te geven ? Dit alles voor een leerling die zij nog niet goed hebben leren kennen en die binnenkort ook weer vertrekt? Ik ben echt heel benieuwd wat de beweegredenen zouden kunnen zijn, want ik kan er echt geen bedenken. 

Er valt niks te klagen.
Een kind wordt besproken als de leerkracht er problemen mee heeft. Het gesprek en de oplossing gaan niet over het kind, maar over de leerkracht. 

De periode dat scholen (soms op eigen houtje) kinderen uitgebreid lieten onderzoeken is voorbij. Scholen mogen informatie over de gezondheid van leerlingen helemaal niet meer hebben sinds de wet passend onderwijs.

Die wet gaat niet over dat wat het kind past, maar over dat wat de school en het samenwerkingsverband past. 

Alleen in heel concrete gevallen kun je daarbij oplossingen bedenken die ook heel direct bij het kind passen. Dan gaat het over hulpmiddelen die werknemers ook op het werk kunnen krijgen. Een braille laptop. Een ringleiding voor dove lln. Een aangepast lesrooster voor zieke of overprikkelde lln.

Noenoe je doet alsof je bang bent dat de school van alles over jouw kind aan het beslissen is. Alsof de school jouw bevoegdheden als ouder negeert. Alsof men jouw kind zonder jouw toestemming in behandelingen duwt.

Dat is niet het geval.

De school zoekt een oplossing die de school en de leerkracht het beste past. Daarbij moet de school zich houden aan de regels die het samenwerkingsverband heeft opgesteld. Anders krijgt de school de extra ondersteuning niet(geld of personeel of plaatsing op een andere school).

Dat kan allemaal heel vreemd overkomen. Alsof je volkomen wordt buitengesloten van het proces. En feitelijk is dat ook de werkelijkheid.
Jij bent de baas over je kind, de school is de baas over de school. De school mag jouw kind in een andere klas of op een andere afdeling plaatsen als men dat voor de school beter acht.

Je kunt daar heel wantrouwend en boos over worden, maar dat helpt je niet. 

Zoek de regels op van het samenwerkingsverband. Die zijn te vinden op de site van het samenwerkingsverband. Ga heel zakelijk na of de school zich aan die regels houdt en vraag steeds vriendelijk maar vasthoudend naar dat wat de school aan de ouders en de lln dient te leveren.

Dat is wél een plan van aanpak en evaluatie, maar ondertussen heeft de school het recht om de lln in het samenwerkingsverband en met de andere scholen van het swv te bespreken. 

Ondertussen hoef jij natuurlijk niks te tekenen. De school heeft om te mogen doen wat men moet doen jouw handtekening helemaal niet nodig.

Dat betekent automatisch dat de lln uitsluitend als casus (geval x) met buitenkant informatie (wel dat maar niet wat) besproken mag worden. En dat is precies genoeg voor de taken die de school te vervullen heeft.