Vader slaat kind
Chaos, verdriet en strijdvaardig, maar ook bang.
Voor de tweede keer dat kind terug komt dat ze is geslagen. Veel ruzie en vader kan zich dan niet in de hand houden en haalt uit. Ook psychisch niet oke, hij zegt jongere zusje leuker te vinden. Kind wil al langere tijd niet naar haar vader en komt altijd uitgeput terug.
Ik heb veilig thuis maar gebeld voor advies. Aangezien hier mensen zijn met kennis en ik de behoefte voel mijn verhaal te delen heb ik toch maar een topic geopend.
Helaas hebben we een voorgeschiedenis, ik heb eerder zorgen gehad, dingen gehoord van de kinderen die echt niet konden. Rechtszaken, onder toezicht stelling, heel veel gedoe en veel strijd vanuit vader, maar geen bewijs, dus ik kreeg de zwarte piet uitgedeeld.
Zomaar thuis houden kan niet, dat heb ik eerder gedaan en dat werd me niet in dank afgenomen door de rechter.
Het ligt nu bij het wijkteam, daar heeft vader ook grote stennis gemaakt en kennen ze hem goed. Ze gaan overleggen wat te doen / veilig thuis advies vragen.
Wie heeft ervaring, tips? Kind is bijna 11. Volgens veilig thuis is ze oud genoeg om serieus genomen te worden als ze niet wil, maar zou dat echt?? Ik kan het bijna niet geloven.
Fijn dat je dat zo beschrijft Arianne, want dat is wel waar ik mee bezig ben. Het is een proces voor haar. Eerst moest ze het voor zichzelf duidelijk kunnen krijgen wat er überhaupt gebeurt, het vertellen aan mij en daarna de buitenwereld in. Ze spreekt iedere week bijna de juf en daar vertelt ze ook steeds meer aan. Daarom ook mijn twijfels om haar tegenover vader te zetten, ik denk dat ze er nog niet klaar voor is. Al zijn kinderen soms sterker dan je denkt.
Op een gegeven moment was ze heel gefrustreerd, dat er niets veranderde, toen heb ik haar de Kindertelefoon aangeraden en daar heeft ze mee gechat. Hun raadde haar aan contact met veilig thuis op te nemen. Zo ver is ze nog niet, vind ze spannend / niet urgent genoeg.
Goed te lezen dat het kan werken en dat ik, redelijk intuïtief, op de goede weg zit met dochter. Dat sterkt mij ook weer in mijn missie, want dat is het toch wel een beetje.
Ik sluit me ook aan bij Mija en Arianne
Neem de tijd voor dit project want het is zwaar dit te dragen, managen en oplossen.
Veilig thuis is echt moeilijk ivm, hoe onveilig zij het inschatten. Dat verwijzen naar gemeente is het systeem en inderdaad zit jij nu tussen al die instanties en is het kind nergens.
Zou zeker overwegen kind vraag naar rechtbank te laten uiten. Mocht de raad gaan onderzoeken, dan is juf een informant die goed kan bevestigen wat kind bezighoudt. Maar makkelijk zal het niet worden. Je moet hemel en aarde soms bewegen. En het is rot maar het is wel een uitleg aan dochter als je zegt, dat jij wellicht niet wordt geloofd omdat jullie ouders niet boteren. En benadruk dat dochter niet alleen er voor staat. Jij bent er, juf, alleen die externe partij is er nog niet. Zou ik dus inderdaad maar doen!
Goed dat je dochter er met de juf over praat, Evaluna. Zelfs al vertelt ze nog niet alles, ze praat.
In aanvulling op wat ik eerder schreef nog een tip die denk ik goed kan helpen als je dochter bereid is aan de rechter te schrijven of met de rechter te praten en zich uit te spreken over wat haar vader haar aandoet en dat ze dat niet meer wil nog een tip.
Je schreef dat je dochter een telefoon heeft. Het is handig om haar te vertellen, dat ze altijd met jou kan appen als er weer iets naars gebeurd is met haar vader. Ik schrijf bewust appen en niet bellen. Bellen mag ook, maar dat appen is juist iets wat heel erg nuttig kan zijn als je naar de rechter gaat. Wat als ze appt dat hij haar weer geslagen heeft, dat ze verdrietig is omdat hij weer heel boos tegen haar geschreeuwd heeft of iets dergelijks, dan kan jij al die appjes bewaren als bewijs voor zo'n rechtszaak.
Leef in je reactie via de app dan met je dochter mee en stel haar dan vooral gerust maar app niet te veel terug wat als 'opstoken tegen haar vader' uitgelegd kan worden.
En maak meteen een Worddocument aan waarin je screenshots van die appjes opslaat met datum, evt. een korte toelichting erbij (als je mondeling meer hoort), zodat je aan een bewijsdocument werkt. Dat zal vast helpen als het erop aan komt. Was in die situatie die ik beschreef denk ik zeer behulpzaam.
Het lijkt me geen gek idee om je dochter ook te wijzen op het bestaan van de kinderen- en jongerenrechtswinkel. Dat is dus weer wat anders dan de kindertelefoon.
Het webadres: https://kjrw.eu/
Voor je dochter staat de "informele rechtsingang" open. Meer informatie vind je hier:
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/rechtspraak-en-geschiloplossing/vraag-en-antwoord/kan-ik-als-ik-minderjarig-ben-zelf-naar-de-rechter-stappen
Een nieuwe plot twist. Vader is op een rare manier bezig de aandacht te trekken van de instanties, omdat hij het niet eens is met de omgangsregeling van de rechter. (Bizarre gedachtekronkel van hem, maar goed).
Hij is hier al een poos mee bezig, maar vanmorgen zag ik een gemist telefoontje van veilig thuis.
Ik ga ze straks terug bellen en eens aan horen waarvoor ze belt, waarschijnlijk gaat dat over de acties van vader. Ik denk dat ik wel ga vertellen dat we wel wat hulp kunnen gebruiken, omdat dochter zich niet veilig voelt bij vader. Hou dit het liefst nog maar even heel kort. Misschien hebben jullie nog tips om dit wel aan te tippen, maar niet in een stortvloed te vertellen hoe verschrikkelijk het allemaal is?
Want als ik iets heb geleerd is het voorzichtig zijn en een lange adem hebben...
Zeggen dat het telefoontje onverwacht komt en ik het er eerst met dochter over wil hebben ivm vertrouwen??
Vind het eigenlijk best spannend om terug te bellen, voel de spanning door mn lijf. Misschien omdat er nogal wat vanaf hangt, maar ook in het verleden weinig resultaat met veilig thuis gehad en dat was best een nare periode.
Misschien app ik ik wel terug met de vraag of ik haar morgen kan terugbellen (ivm werk) Even ruimte inbouwen om er over na te denken...
Misschien kan je beide doen? Een appje sturen dat je morgen terugbelt ivm werk en dat je het dan ondertussen ook met je dochter kan bespreken?
Appje heb ik gestuurd, heb ikeven rust, schoot er echt van in de stress. Nu tijd om rustig na te denken.
Evaluna schreef op 09-01-2023 om 13:18:
Vind het eigenlijk best spannend om terug te bellen, voel de spanning door mn lijf. Misschien omdat er nogal wat vanaf hangt, maar ook in het verleden weinig resultaat met veilig thuis gehad en dat was best een nare periode.
Misschien app ik ik wel terug met de vraag of ik haar morgen kan terugbellen (ivm werk) Even ruimte inbouwen om er over na te denken...
Het is spannend en ik zou precies doen wat jezelf zegt. Aanstippen wat echt nodig is (maak een lijstje met aantekeningen wat je echt wel wilt benoemen) en niet een stortvloed maar wel dat het al langer vervelend is en je ergens probeert aandacht voor de situatie te krijgen. Dat het wel lastig is en je een extra blik wel kunt gebruiken voor wat wijsheid is.
Neem de tijd en bedenk wat je dochter nodig heeft. Vertrouwen is belangrijk maar ook dat er wel wat mee gedaan wordt, is ook belangrijk. Voor jou en je dochter
Ik zou vooral vragen stellen, waarom ze bellen, wat ze willen, wat hun aanpak is.
Als ze zeggen dat ze langs willen komen bij jou, vooral ook vragen of ze ook bij ex langs gaan. En als ze daar geen ja op zeggen, waarom niet? Dat is bijzonder, want kind heeft het vooral moeilijk, omdat haar vader haar slaat. Wel een punt is dat hij er vast een mooi verhaal van maakt en er mensen zijn die daar intrappen.
Ik zou uitkijken met meteen toezeggingen doen.
Bijv. als ze vragen of inzage in je dossier bij de huisarts eerst vragen waarom? En doorvragen tot je het nut van iets snapt. En dan nog zou ik het niet meteen toezeggen, maar zeggen: oke, ik denk erover na en laat het nog weten.
Ook zo als ze een afspraak met jou willen maken om langs te komen of iets willen doen, eerst vragen wat het doel is, wie er dan bij is of zijn, op welke termijn etc. En dan, oke, ik denk er over na, kan ik ook even kijken wat handig uitkomt en ik kom er nog op terug.
Je niet laten dwingen om meteen van alles toe te zeggen. Dan kan je erover nadenken, kijken wat handig uit komt voor jou. Kan je hier nog wat adviezen inwinnen bij ervaringsdeskundigen.
En denk na over verslaglegging voor jezelf (met naam, datum, evt. tijd van gesprek) en evt. ook richting hen. Er gaat nog wel eens wat mis via VT/jeugdzorg. Dat jij een probleem krijgt, terwijl er een probleem met de vader is. Dus wees voorzichtig.
We hebben 5 jaar geleden al een keer het hele circus van veilig thuis / ots gehad, dus ik ben gelukkig niet meer helemaal bleu. Gegevens opvragen heb ik nooit zo'n probleem in gezien. Het is een manier om het heel feitelijk / juridisch aan te vliegen, maar er gaat ook veel energie in zitten en ze zijn er niet altijd blij mee.
Ik leg de focus liever op de kinderen (en daarbij wel zorgvuldig zijn natuurlijk) en zelf een beetje met de stroom mee bewegen. De ervaring was toen dat vader zoveel stampij maakte dat hij ook wel deuren open zette daarmee. Daar lijkt het nu ook een beetje op.
Hopelijk komt hier wat goeds uit, er wordt op zijn minst wat in beweging gezet.
De verhalen van vader zijn wel een hele onzekere factor, hoe bizar het ook is allemaal, hij is er goed in om iedereen onder tafel te kletsen. Of net zo lang te dreigen totdat iedereen murf is en zijn handen ervanaf trekt.
Hopelijk hebben ze nu iets meer inzicht, maar dit is wel heel spannend. Ook voor dochter, want die heeft dit ook al ontdekt. Zoals het nu gaat is het ook geen optie.
Zo, dat zit er op. Ze belde om te vragen hoe het gaat bij ons. Daar kon ik wel wat over vertellen 🙄
Kort aangegeven dat die nachten dat vader ze langer houdt voor mij niet zo belangrijk zijn, maar wel dat dochter het niet goed heeft en ik me in de kou voel staan.
Ze reageerde heel begripvol en vond het zorgelijk voor de kinderen. Ze gaat overleggen, mogelijk wordt er een onderzoek gestart om vooral naar de kinderen te kijken en hoopt deze week terug te kunnen bellen.
Opgelucht dat het erop zit, dank ook voor jullie support, zo fijn.
Ik vind de kinderen zomaar langer houden eerlijk gezegd wel een probleem. Zeker als ze daardoor school missen. Jij mag ze ook niet zomaar thuis houden omdat je daar zin in hebt, dus hij ook niet. Door de kinderen weg te houden van school, schendt hij ook hun recht op onderwijs en hun mogelijkheid om aan de leerplicht te voldoen. En die staan dan weer bij jou op de stoep.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt door het gedrag van vader, niet in de laatste plaats het geweld en de onveiligheid voor je kinderen, te bespreken.
Daarbij is een ouder die zich niet aan de omgangsregeling houdt ook niet veilig voor kinderen. Weten wanneer je bij welke ouder bent en wanneer de wissel is, is ook veel waard.
Vind het prima zo hoe je het hebt gebracht. Die toestand voor je dochter is hoofdzaak. En ja de rest is ook zeer onhandig, maar minder ‘levensbedreigend’ zoals je het soms maar moet begrijpen in wat ze wel of niet kunnen doen. Ik denk dat een onderzoek wel op zijn plaats is. Het is wel vervelend en niet fijn, ik help je hopen dat ze deze week belt en dat er wel naar gehandeld wordt.
Onderwijs is inderdaad iets dat niet zomaar even kan. Maar laat die leerplicht maar komen en dan heb je juist te wijzen naar waar het fout gaat. Dus laat ze vader die boete geven. Dan komt er alleen maar iets bij wat niet goed gaat. Ik denk dat ze dat op zich wel In de smiezen hebben. Maar hoe kom je nu een stap verder voor dochter? Daar zou ik me eerst op richten. Volgens mij heb je dat prima gedaan.
Ik kijk er ook wel met een positief gevoel op terug. Hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik voel voor een onderzoek. Of op zijn minst iemand / therapeut voor dochter. Vader zal daar zeker weten bij gaan sputteren en geen toestemming willen geven. Weer iets wat niet goed gaat dan.
Dochter heb ik vanmorgen van school gehaald, ze was ontzettend overstuur, omdat ze telkens aan de week bij haar vader moest denken had ze de juf verteld. Op school blijven ging niet meer. Het gaat niet lang meer duren of school zal ook actie gaan moeten ondernemen. Gelukkig zijn die heel betrokken en weten van de situatie af. Daardoor zijn ze ook wel voorzichtig, want ze kennen vader...
Laat de raad maar eens praten met school en de kinderen, heb toch wel goede hoop. Al weet je het nooit met jeugdzorg, die ervaring heb ik ook.
