Vader slaat kind

Ik denk dat het wel goed is dat de ots gestopt is Evaluna. Vanuit die gedachten en dat er tenminste omgang is en het kan ermee door. Het werkt averechts en verergert. Dan liever dit maar nu wel de partij vinden die goed bij dochter aansluit. Die kindertelefoon of wijkteam. Vraag wat zij het liefst zou willen als ze zelf graag hand erin heeft.
Wat ik verder nog bedacht is een jeugdbeschermingstafel. Dat kan ook georganiseerd worden vanuit het wijkteam. Je weet alleen niet hoe het afloopt maar het is in ieder geval een stap in het vrijwillige kader om te bekijken wat er moet gebeuren. De raad vd kinderbescherming kan om advies worden gevraagd. 
wens je veel sterkte! 

Morgan-Salander schreef op 09-12-2022 om 10:12:

[..]

Dit en dat is ook praktisch uitvoerbaar, want een rechter doet wel uitspraak, maar komt echt niet zelf die uitspraak ten uitvoer brengen door kind in een auto te duwen en haar bij haar vader af te leveren.

Ik lees nu dat er al een dwangsom is opgelegd en dat er meer achter zit. Helaas is het dan geen goede optie.

Wat naar EvaLuna, je moet er hard voor strijden en je kinderen lijden eronder. Hopelijk helpt het als de kinderen zelf zich uitspreken! Dat lijkt me ook vreselijk moeilijk, om dat te gaan stimuleren omdat het zo indruist tegen het idee (mijn idee) om het contact met vader niet te dwarsbomen, maar in dit geval lijkt het mij wel goed om op dit punt als moeder achter je kinderen te gaan staan en ze aan te moedigen om zich uit te spreken. Tegen het gedrag van hun vader. Als moeder wil je ze toch ook meegeven dat ze een grens mogen trekken. 

De realiteit is dat er niet spoedig wordt gereageerd al zou het maar een gesprekje zijn voor kind ergens. Mijn eigen ervaring is nog steeds dat je veel en langdurig moet trekken als er iets moet en dat wordt vanzelf spoed. En je verwachting dat er iets mee gebeurt moet bijstellen. Wees vooral lief voor jezelf en je kind. Dat je er bent en kan troosten. Toch nog een keertje bellen met de kindertelefoon of desnoods schoolmaatschappelijk werk aanspreken. Iemand die het aanhoort is ook een stap. En ja begrijpelijk dat kind dit moeilijk vind. Als kind zijn je ouders aanspreekpunt en als juist die partij je niet begrijpt. 
Kan ze het op papier zetten? Dan kun je dat altijd meenemen als ze dit zelf niet kan uitspreken of desnoods aan vader sturen. 
Als het echt te beladen wordt (je hebt immers nu geen aanspreekpunt, behalve dat je bij veilig thuis in de wacht staat) kun je samen met kind bedenken wat rust geeft. En is dat beperkt of niet naar vader dan zou ik daar toch voor kiezen. Je laat dit dan veilig thuis en vader weten. Dan heb je je best gedaan om het bespreekbaar te maken. Er is nu verder niets mogelijk. Ik snap namelijk heel goed met wat je bedoeld met het is bijna kerstvakantie. En zolang er geen levensbedreigende gevolgen liggen kan het wel wachten tot januari. Dan moet omgang daar ook maar op wachten. Desnoods gooi je het op ziek zijn. En misschien is ze dat ook wel deels psychisch. Dus zo gek vind ik dat niet. Je weet toch nooit wat je allemaal voor reacties krijgt 

Een andere optie, behalve/naast de kindertelefoon, is de kinderen- en jongerenrechtswinkel. https://kjrw.eu/ 

Heeft vader ook gezag, of heb jij dat alleen? En staan er afspraken in de afsluitende rapportage van de GI waar jij of je dochter nog wat aan kunnen hebben? 

Als het nodig is zou je met spoed een verzoek wijziging omgang kunnen indienen, grote kans dat je dochter dan wordt gehoord. Bij welke rechtbank zou zoiets spelen? Ik weet dat de rechtbank Noord Holland in principe kinderen van 10+ al hoort en de rechtbank Amsterdam zelfs al 8+. 
Maar goed, eerst proberen e.e.a. mbv de hulpverlening op te lossen lijkt mij veruit het beste idee. 

Mijn kind is op jongere leeftijd door de raad wel gehoord en later ook nog. Of dat echt gehoord wordt zoals het kind het bedoeld vind ikzelf al heel lastig. En dat is dan in kader onderzoek wat de rechter vraagt. En dan nog als het niet om omgang gaat, moet dat onderwerp ook weer besproken worden.
Contact is ook belangrijk. Maar dat dwingeland als het niet lekker gaat is wat mij betreft ook vergaand. Als je heel hard meewerkt en het is op het moment voor kind zelf te zwaar. En die feestdagen in het vooruitzicht en het hoop tekort in de jeugdhulpverlening. Uiteindelijk was hier de conclusie dat het zo traag gaat en ook vader zelf niemand toe laat. Ik baal daar nog van. Kind heeft zoveel te verduren gehad en ik zat helemaal klem. 
Die telefoon is een hele opluchting maar ook goede afspraken. 

Mijn kind kon echt niet aangeven wat er niet goed ging. Dat kwam eerder niet goed uit de onderzoeken. Ben er wel bij gebleven dat ik zelf geen direct contact kan hebben met de vader. Er werd dan hooguit gemaild met gezinsvoogd in cc. En verder wilde ik wel meewerken. Daar ging het niet om. Als kind met verhalen kwam durfde ik dat geen eens te vertellen omdat ik dan zoveel angst had. Dat ik slecht over vader praat en daarnaast wat ga ik eventueel erbij moeten incasseren van vader. 
Er was een hulpverlener die de overdracht deed. Daardoor had ik een partij die onafhankelijk gesprekje met kind kon aanknopen. Dat verslag is er, waar kind de spanning aangeeft. Nog geen reden om te stoppen met omgang. Maar dat is er. Samen met dat vader zich niet aan de afgesproken plekken houdt voor overdracht. Dat heeft geleid tot stoppen. Pas als hulpverlening zelf ondervindt hoe lastig een ouder doet, het zelf aan den lijve ondervindt piepen ze wel anders. 
Je schrijft dat bij instanties is wel gezien dat hij richting jou en betrokken partijen zorgelijk reageert. Dat zegt ook wel iets. Vooral als jij die overdracht moet doen. En kind niet willen horen. Het ligt er aan hoe het vertaald wordt. Ik had er ook wel
moeite mee. En over wat vader allemaal zegt is totaal niets bijgestuurd. Of het is niet gelukt in elk geval, hem tot rede te krijgen. Als ik het laatste rapport lees dat is gewoon walgelijk. En dat is allemaal op mij doelend en schadend. Uiteindelijk is dit ook schadelijk voor een kind. 
Wat echt heel moeilijk is, als je kind zelf het moeilijk heeft en je nauwelijks invloed hebt. Ik probeerde het toch helemaal los te laten als kind daar dan toch was en niemand had iets gedaan met wat echt heel duidelijk was wat kind wel en niet wilde. Uiteraard heb ik dat wel aangegeven maar zelfs als ze zelf dit uit gesprek konden halen ging de jeugdbescherming voor wat wenselijk was voor vader. Met voorspelbaarheid hebben ze nog nooit rekening gehouden, wat heel erg belangrijk is bij complex kind. Het moest en zou allemaal zo. Dat doorstaan en aanzien is heel moeilijk. Vooral met kerst en oud en nieuw. En dat ze kind even wilden horen en er geen boodschap aan hadden. Ik heb daar ook een hulpverlener naast gezet. Iemand die er voor kind was omdat kind met een praktisch vreemde in gesprek moest. En bij de raad dus weer. Weer heb ik er een bekende naast gezet van de gemeente. Ik moet zeggen, iemand met heel veel ervaring. Daarom dacht ik eventueel aan de school. Is er een juf die iets kan? Of dat ze school benaderen. Ze zijn nu nog open. Is kind wel eens ergens in gesprek geweest? 

Hoe lang is het geleden dat je voor de rechtbank hebt gestaan en dat er gedreigd werd met gevangenis en boetes?

Als dat afgelopen jaar was zou ik niet te veel risico nemen.
Als we intussen 5 jaar verder zijn zou ik zeggen ... kom maar op met een nieuwe rechtszaak. En zou ik kind voorlopig thuis houden.

Stel dat ze toch naar pap moet zou ik kind een telefoon meegeven. Niet persé om jou te bellen, wel om de politie te bellen als het nodig is.

het kan heel simpel met een oude Nokia. Ik heb de oudste eerst laten meemaken met een toestel waarmee ze kon bellen en sms’en. Toestel was 20 euro ofzo en een kaartje erin van 10 beltegoed. Kon ze oefenen en bellen als het moest. En 112 kan je altijd bellen. 

Evaluna schreef op 17-12-2022 om 16:46:

[..]

Wat een verhaal van je. Het klinkt wel heel herkenbaar moet ik helaas zeggen. De kinderen waren nog jonger toen met de ots, maar de enkele keer dat ze de kinderen zagen en er werd iets gezegd of gedaan (huis van vader werd zwart gekrast) kwam een heel algemeen verslagje van. Vader was heel bang dat hij iets tekort kwam en eiste zoveel op, dat ze schijnbaar dachten dat ze hem wel ergens in tegemoet moesten komen. Wat dus nergens op sloeg, zeker voor de kinderen niet. Kind spreekt wekelijks met de juf, dat contact groeit, maar school is ook voorzichtig, want ex is heel fel op school en gaat met hun ook strijd aan over alles.

Daarom denk ik bijna, kom maar op met de hulpverlening. We zijn weer jaren verder, vader doet alleen maar raarder, houdt zich inmiddels niet meer aan de omgang en heeft iedereen tegen zich in het harnas gejaagd. Het is allemaal net niet, het gaat net de grens over, net een nachtje te laat terug brengen, net even een tik zo af en toe. Hopelijk is het complete verhaal genoeg om verandering teweeg te brengen. Hij n mailde vorige week ook weer zo rottig en dan drie keer achter elkaar, zo boos is hij.... Hij mag maar een keer per week mailen van de rechter, maar tja, daar ga ik de strijd niet over aan. Als we eenmaal toch bij de jeugdzorg staan, dan mogen ze prima even meelezen.

Ook weer herkenbaar voor mij. De vader deed dit bij zijn dochter van een eerdere ex ook. Ging hij op pad en moeder kwam overal kind zoeken. Hij stuurde een bericht met zo laat morgen terwijl de moeder die dag kind terug verwachtte en deed dan zijn telefoon uit. Hij zorgde gewoon dat hij onbereikbaar was. En zijn zin kreeg. Dus ik wist allang wat mij te wachten stond. Ruilen lukte die moeder ook nooit, tenzij het meisje het zelf aan papa vroeg. Er is daar ook een hoop gebeurd. Maar zover ik begrijp nu ze volwassen is, het een stuk normaler gaat. En hij heeft nu de situatie met mij om te sicken. 

Mocht je nu aankomende week nog denken er moet wel iets, omdat dochter niet lekker gaat, zou ik wel de juf en of school vragen en of dochter daar wil praten. Al kan ze even luchten dat ze zich druk maakt. Kan haar helpen toch te proberen of juist zelf duidelijk aan te geven dat ze niet/deels wil. En als je dat nou zwart op wit hebt. Dan zou ik daar wel op anticiperen. 

Je kunt op internet via bol ook van veel partners spullen krijgen. Zo heb ik dacht ik die nokia100 ofzo was het gekocht.