Vader slaat kind
Chaos, verdriet en strijdvaardig, maar ook bang.
Voor de tweede keer dat kind terug komt dat ze is geslagen. Veel ruzie en vader kan zich dan niet in de hand houden en haalt uit. Ook psychisch niet oke, hij zegt jongere zusje leuker te vinden. Kind wil al langere tijd niet naar haar vader en komt altijd uitgeput terug.
Ik heb veilig thuis maar gebeld voor advies. Aangezien hier mensen zijn met kennis en ik de behoefte voel mijn verhaal te delen heb ik toch maar een topic geopend.
Helaas hebben we een voorgeschiedenis, ik heb eerder zorgen gehad, dingen gehoord van de kinderen die echt niet konden. Rechtszaken, onder toezicht stelling, heel veel gedoe en veel strijd vanuit vader, maar geen bewijs, dus ik kreeg de zwarte piet uitgedeeld.
Zomaar thuis houden kan niet, dat heb ik eerder gedaan en dat werd me niet in dank afgenomen door de rechter.
Het ligt nu bij het wijkteam, daar heeft vader ook grote stennis gemaakt en kennen ze hem goed. Ze gaan overleggen wat te doen / veilig thuis advies vragen.
Wie heeft ervaring, tips? Kind is bijna 11. Volgens veilig thuis is ze oud genoeg om serieus genomen te worden als ze niet wil, maar zou dat echt?? Ik kan het bijna niet geloven.
Punten sparen. Laat hem vooral veel weigeren. (Ik zeg dit wel maar oei, wat nare ervaringen heeft. Zo niet is hij als vader goed genoeg en gebeurt er vrij weinig. En wel dwars doen gaat optellen) Laat ze maar onderzoeken. Dan gebeurt er tenminste iets. Je vraagt niet om een pleister die je zelf prima kan plakken.
Zegt toch wel iets dat het niet op school gaat. Dat telt al aardig op. Sterkte voor dochter.
Gisteren bericht dat er een onderzoek gestart gaat worden. Voel me zo opgelucht, eindelijk mensen die gaan meekijken. Was nog even bang dat wat ik in vertrouwen aan haar heb verteld op papier gezet zou worden, ook inzichtelijk voor vader. Maar dat gaat ze niet doen, ze wil samen kijken met mij en met dochter hoe we dit gaan aanpakken.
Dit klinkt zoveel beter dan het wijkteam.
Ze gaan natuurlijk iedereen langs voor informatie, gaan met de kinderen praten en er is de mogelijkheid om informanten op te geven die een beeld kunnen geven over ons.
Er is eigenlijk niemand meer uit mijn kring die nog contact heeft met ex. Dus de mensen die ik kan aandragen kunnen alleen een mooi praatje over mij houden. Dat is toch raar? Ze kunnen hun zorgen delen, maar toch.
Hebben jullie daar ervaring mee?
Verder blij dus, laat ze maar met school, therapeut en de kinderen praten.
Mooi, er gebeurt iets!
Ik heb ivm gedrag gezegd ooit dat ze inderdaad informanten rondom vader moesten vragen. Gezien de afstand. Maar ik kon zelf niets anders dan de huisarts bedenken. De ouders van ex zouden altijd alleen maar lovend zijn dat helpt natuurlijk niets.
Maar de school en het wijkteam zijn best goede partijen hiervoor. Of ik bedoel de mensen waar vader het eerder ook op de spits heeft gedreven. En de school kan goed uitleggen wat dochter ervaart. Dat lijkt mij wel een goede informant als het gaat om dochter en die partij het meekrijgt.
School kan wel wat zeggen inderdaad en het wijkteam wil ons niet meer hebben door zijn gedrag dus dat zegt ook wel wat 🙄
Maar gewoon huiselijk heb ik weinig toe te voegen. Ik ken niemand meer van zijn leven. Ik kan mijn zus vragen, die verteld wel hoe het huishouden bij mij is. Maar ze heeft hem al jaren niet gezien.
Heb wel een brief van het wijkteam waar hij slecht in naar voren komt, daar staat ook in dat ik het goed doe. Die brief zou ik mee kunnen sturen.
Hij heeft nu trouwens een nieuwe modus. Als hij zijn zin niet krijgt zal hij melden bij veilig thuis. Hij was nogal bepalend hoe ik mijn tijd met dochter in deel, dat was ongehoord vond hij, dus ging hij melding maken.
Hij doet maar, ik voel me zeker genoeg. Hopelijk gooit hij daarmee gelijk zijn eigen glazen in. Ze weten in ieder geval wat voor vlees ze in de kuip hebben 😅
Maar het blijft spannend, ik moet gaan mailen voor afspraken maken, maar merk dat ik het voor me uit schuif. Kids willen het liefst gesprek als ze bij mij zijn, dan voelen ze zich veiliger. Dat zal ik dus ook sturen, maar tegelijkertijd ben ik bang dat ik teveel eisen stel. Want ze kans is groot dat vader dat ook eist, dat heeft hij de vorige keer namelijk ook gedaan en voor elkaar gekregen.
Geen zorgen, als hij elk wissewasje gaat melden om in jouw nadeel te praten dan is veilig thuis zelf de partij die kan vaststellen dat als hij zijn zin niet krijgt van zich laat horen, ook als dit niet in voordeel van de kinderen is.
En juist dat eisen is een goed voorbeeld om nu je mening te laten horen. Vorige keer waren de kinderen bij jou om gesprek te voeren, nu bij mij. Gaat hij dan weer op zijn strepen staan en melden dan werkt alles vanzelf en wie weet leert hij eens niet overal druk op te zetten en dan gaat hij eens voor de verandering akkoord. In beide gevallen volgt een situatie die iets zegt over hoe dit soort dingen meestal lopen en tot uitvoering komen (en hoe).
Vanmorgen komt veilig thuis langs, spannend! Huis is opgeruimd en ik heb een lijstje met belangrijke punten, maar toch, tig dingen die ik me afvraag.
Maar even doorzetten, hopelijk kunnen ze me geruststellen dat ze echt gaan helpen en wordt het geen teleurstelling. Geloof dat ik daar nog het meest bang voor ben.
Evaluna schreef op 23-01-2023 om 08:38:
Vanmorgen komt veilig thuis langs, spannend! Huis is opgeruimd en ik heb een lijstje met belangrijke punten, maar toch, tig dingen die ik me afvraag.
Maar even doorzetten, hopelijk kunnen ze me geruststellen dat ze echt gaan helpen en wordt het geen teleurstelling. Geloof dat ik daar nog het meest bang voor ben.
Ja, dat snap ik. Ik hoop dat ze doorpakken en dat ze je kind (en daarmee jou) gaan helpen! Ik duim voor je.
ik duim voor je
Het zit erop! Ze wilden vooral veel horen, dus ik heb veel verteld. Dat de basis bij mij wel goed zit (huis, netwerk, relatie met de kinderen) maar dat ik het bij vader zorgelijk vind.
Wat nu, dat gaat nog wel even duren. Eerst hun onderzoek en daar zal ook niet direct een oplossing uit rollen kreeg ik de indruk. Vooral weer doorsturen, weer wachten, onderzoek, wachten...
Het nog even over twee sporen gehad, dus aan de rechtbank verzoeken ze thuis te houden. Ze deden niet echt uitspraak. Op het laatst zei ze wel, luister naar je kinderen...
Maargoed, om nou alles op te hangen aan zo'n opmerking. Heel lastig, heb even tijd nodig om het op een rijtje te zetten.
Hebben jullie ervaring om kinderen met of zonder rechtbank thuis te houden? En dan? Kan je zomaar verzoeken om de kinderen niet meer te laten gaan? Of is daar dan een middenweg? Pff iets met rug recht en gaan 
Ik vind het zo lastig om mijn eigen weg te bepalen. Het liefste zou ik naar de rechtbank gaan om te verzoeken ze kinderen thuis te houden tot de hulpverlening is opgestart. Maar heb zo weinig vertrouwen in de rechtbank.
Aan de andere kant als ik nog maanden op de hulpverlening ga wachten, gaan de kinderen het mij misschien later ook wel verwijten. Waarom deed ik niets??? Twijfels twijfels.
Op anoniem advies van veilig thuis kind een telefoon meegegeven, nu durft ze niet te appen, want dan wordt haar vader boos 😥
Evaluna vertrouw op jezelf. En wat je kinderen zeggen, vraag je af wat jij een ander zou adviseren wat jij nu meemaakt. Als dit een brug te ver gaat dan kun je besluiten ze blijven voorlopig alleen bij mij. De motivatie daarvoor is wat je kinderen aan boekdelen aan jou laten weten. Je kunt ze altijd nog contact gunnen per telefoon en video bellen. Als jij je dochter was, wat had jij dan nodig van de volwassenen om je heen?
Als je dit goed kunt beantwoorden kun je daar naar handelen. Dan is dit wat je ook aan de rechter kunt verklaren. En dat je ook eerst veilig thuis hebt geraadpleegd en daar echt zoveel op hebt afgewacht en doorgezet waar het kan. Het is lastig maar duidelijkheid is ook belangrijk voor de kinderen. Je hebt nu dit gehad en te lang aankijken terwijl er gehandeld moet worden is ook niet goed. Probeer die lijn nu uit te stippelen en vast te houden. Jij als moeder weet heus wat wel en niet kan, dus ga daar van uit.
Eppos schreef op 24-01-2023 om 13:00:
Evaluna vertrouw op jezelf. En wat je kinderen zeggen, vraag je af wat jij een ander zou adviseren wat jij nu meemaakt. Als dit een brug te ver gaat dan kun je besluiten ze blijven voorlopig alleen bij mij. De motivatie daarvoor is wat je kinderen aan boekdelen aan jou laten weten. Je kunt ze altijd nog contact gunnen per telefoon en video bellen. Als jij je dochter was, wat had jij dan nodig van de volwassenen om je heen?
Als je dit goed kunt beantwoorden kun je daar naar handelen. Dan is dit wat je ook aan de rechter kunt verklaren. En dat je ook eerst veilig thuis hebt geraadpleegd en daar echt zoveel op hebt afgewacht en doorgezet waar het kan. Het is lastig maar duidelijkheid is ook belangrijk voor de kinderen. Je hebt nu dit gehad en te lang aankijken terwijl er gehandeld moet worden is ook niet goed. Probeer die lijn nu uit te stippelen en vast te houden. Jij als moeder weet heus wat wel en niet kan, dus ga daar van uit.
Dit lijkt me erg risicovol in Evaluna’s situatie. Dan kan ze nog beter naar de rechtbank. Heeft ze nog kans dat ze het officieel geregeld kan krijgen. Wat denkt je advocaat hiervan Evaluna? Die gaf de voorkeur aan hulpverlening, maar wat als het te lang duurt en verder escaleert? Ziet die mogelijkheden en argumenten omdat op dit moment juridisch te beslechten? En als die dat op dit moment niet ziet, wat is er dan voor nodig om dit wel voor elkaar te krijgen? Wat moet daarvoor op tafel komen?
Ik zou in jouw situatie niet eenzijdig en zonder de steun van professionals de omgang opschorten. Als je dat doet, moet je het gevoel hebben dat je dit kunt ‘winnen’. Want als het vader lukt dit tegen je te gebruiken, loop je het risico nog machtelozer te worden en juist minder serieus te worden genomen door mensen die je keihard nodig hebt als bondgenoot.
Ik zou kind uitleggen waarom je dat nu niet kan, dat de rechter bepaald heeft dat de omgangsregeling zo in elkaar zit omdat vader en jij gelijk zijn als ouders en dat jij je aan de wet moet houden. Dat er wel onderzocht wordt of het zo moet blijven maar dat dat niet zo snel gaat. Dat ze zeker niet tegen iedere prijs naar vader moet, maar dat je haar ook niet heel gemakkelijk thuis kunt houden omdat jij moet laten zien dat je hier zorgvuldig mee omgaat. En ook dat je daarbij hulp en advies moet vragen aan andere mensen, die er verstand van hebben en die er vanuit hun werk over nadenken en beslissingen over moeten nemen. Dat je je alleen niet aan de wet kunt houden als andere mensen ook zien dat het echt niet meer kan, dat jij dat niet in je eentje kunt bepalen.
Daaruit volgt dan ook eigenlijk dat het belangrijk is dat ze zichzelf op de juiste plekken gaat uitspreken over de feiten, wat gebeurt er bij haar vader? Wat zijn haar gevoelens daarover? Wat is haar angst om zich uit te spreken en voor de mogelijke gevolgen? Want die mensen kunnen niet alleen afgaan op wat jij zegt. Die mensen moeten papa en jou gelijk behandelen en daarom kunnen ze niet zomaar doen wat jij zegt. Maar als dochter zelf vertelt hoe het voor haar is, zullen ze dat zwaarder wegen. Je kunt benadrukken dat niet alles wat ze vertelt perse (direct) in de openbaarheid hoeft te komen en bij vader terecht hoeft te komen maar dat het wel begint met het te vertellen. Omdat jij en andere betrokken mensen moeten afwegen of de situatie zo ernstig is dat je de wet ervoor moet overtreden. En dat jij dat dus ook niet alleen kan bepalen maar dat je daar steun professionals bij nodig hebt die daar verstand van hebben en die jou moeten helpen een zorgvuldig proces te doorlopen, zodat het uiteindelijk ook echt gaat lukken om haar te beschermen en het niet nog erger te maken.
Kwam Temet niet eens met een kinderrechtswinkel? Kun je haar daar niet eens mee naartoe nemen? Die mensen kunnen haar hopelijk op haar niveau uitleggen in wat voor positie jij zit, wat jij wel en niet kan, en in hoeverre ze zelf invloed kan hebben op haar situatie. Ze kunnen benadrukken dat ze in vertrouwen kan praten en haar uitleggen welke mogelijkheden er wel en niet zijn voor haar en voor jou om invloed op de situatie uit te oefenen.
Ik snap dat het een enorm dilemma is om je elfjarige zo verantwoordelijk te maken voor haar eigen situatie. Het is veel intuïtiever en logischer om zo’n zware kwestie als volwassene op je te nemen en je kind uit de wind te houden. Maar jij zit echt behoorlijk klem gezien de beeldvorming in het verleden en dit lijkt mij vooralsnog de enige manier om haar in haar kracht te zetten en invloed te laten krijgen op haar situatie. Door andere mensen om jullie heen te organiseren die meehelpen haar belang te verwoorden, een strategie te bepalen en haar en jullie ondersteunen zodat jij niet alleen de strijd met je ex hoeft aan te gaan. Je ex is in het verleden succesvol geweest door jou als manipulator en kwade genius af te schilderen. Het risico dat hem dat weer lukt, lijkt me in dit stadium nog veel te groot. Om het van hem te winnen, moet hij eerst in de buitenwereld laten zien hoe hij is. Nu zien nog te weinig mensen dat. Als je dochter gaat praten, hij zich voor het oog van buitenstaanders slecht gedraagt tegenover haar of als hij zich neerbuigend of onverschillig uitlaat over haar belangen en behoeften, komt pas echt aan het licht wat er aan de hand is. Ik ben dus bang dat dat echt moet gebeuren, dat je dat niet kunt voorkomen. Dus dat dan liefst zo strategisch mogelijk en met hulp van buitenstaanders.
Zoek een advocaat om je over de rechtskwesties te adviseren. Hier speelde gedoe rond de omgang voor de scheiding, maar mijn advocaat vond juist dat ik overtuigender over zou komen in de rechtszaak als ik de kinderen thuis zou houden. In onze scheiding was de wachttijd voor de rechtszaak daarover kort omdat dat dan kan door voorlopige voorzieningen. Ik weet eigenlijk niet of er voor jullie situatie ook een soort spoedprocedure voor is, maar dat zou ik overleggen met een advocaat. Ik denk dat het tijdelijk opschorten van de omgangsregeling (bijvoorbeeld totdat veilig thuis klaar is met hun onderzoek) via een kort geding zou kunnen.
Je zou ook kunnen kijken naar de mogelijkheden van een bijzonder curator voor je dochter: https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/Bijzondere-curator#4ae5d941-af8f-4e90-b958-3fb0b33a3a88e42f4f23-0edc-4ac1-9f3d-4ed67871f95a9
Maar ook daar kan een advocaat veel beter over adviseren.
Dank voor jullie tips. En inderdaad ik ga niets, maar dan ook helemaal niets zelf aan de regeling veranderen. Dat mag de rechter beslissen. Dan wel de vraag of het nu de tijd is voor de rechtbank.
Misschien dat op school nog wat te halen is, kinderen praten daar wel over thuis, maar vaak wil school neutraal blijven.
Verder leg ze al jaren uit dat het een beslissing van de rechter is en dat ik in de problemen kom als ze niet gaan. Ze weten dat er inmiddels hulpverlening betrokken wordt en dat het belangrijk is om hun verhaal buitenshuis te vertellen. Dat vond de oudste wel raar, waarom zou je over zoiets liegen... Tja. Alleen mijn verhaal bij de rechtbank is niet genoeg. Advocaat kan een verzoek indienen dat de kinderen gehoord worden, de uitkomst is niet zeker.
Het voelt magertjes om de gok te wagen, ik wil ook mijn credits niet verspelen.
Pfff het wordt er niet beter op. Net een appje dat wat mij betreft doorslaggevend is 
Ik durf haar niet te adviseren om weg te lopen, maar ga wel overleggen met veilig thuis en school op de hoogte stellen.
Die rechtbank gaat er komen 
💪
