Steeds weer verjaardagsfeestjes!
Volgens mij altijd een heikel onderwerp, maar nog een etiquette vraag.
Mijn dochter van 5 is uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje... deze week. Ze was eerst niet uitgenodigd, maar er kunnen een aantal kindjes toch niet.
Ik merk dat het voor mij dubbel voelt. Zo'n late uitnodiging voel je je toch minder welkom, en dan moet je toch een cadeautje kopen. Aan de andere kant snap ik het ook. De meeste kindjes van die leeftijd mogen maar 4-5 kinderen uitnodigen, dus als er drie niet komen, is het al snel wel erg sneu. En je verzet het natuurlijk ook niet zo makkelijk als je al van alles geregeld hebt. Bovendien zijn kleutervriendschappen sowieso vluchtig.
Mijn dochter vindt het alleen maar leuk; die denkt er nog niet bij na.
Wat zouden jullie doen?
MamaE schreef op 27-05-2024 om 18:46:
[..]
Dat snap ik, maar als je er eerlijk over bent, kunnen mensen ook meedenken. Je kind dat toch al nooit wat leuks doet ook nog feestjes ontzeggen en daarmee sociaal buitensluiten, vind ik heel verdrietig voor dat kind.
Ook al zijn mensen arm, ze hebben nog steeds recht op privacy. Mensen hoeven mij echt niet te vertellen dat ze geen geld voor een kleinigheidje hebben en dat kind er daarom niet was, ik vind daar verder niks van.
Nick90 schreef op 27-05-2024 om 18:42:
[..]
Nee dat is nog sneuer voor het kind uit een arm gezin om zonder cadeau aan te komen . Meeste ouders hangen hun vuile was ook niet zomaar buiten.
O nou ik heb weleens eens aangegeven aan een ouder dat ze geen cadeau hoefde te kopen. Ik gaf haar op het schoolplein een ingepakt pakje en dat heeft haar zoon voor mijn zoon meegenomen op zijn feestje.
Nick90 schreef op 27-05-2024 om 18:51:
[..]
Ook al zijn mensen arm, ze hebben nog steeds recht op privacy. Mensen hoeven mij echt niet te vertellen dat ze geen geld voor een kleinigheidje hebben en dat kind er daarom niet was, ik vind daar verder niks van.
Ze hoeven het niet te vertellen, maar ik denk dat het wel in het belang van het kind is om niet telkens af te zeggen. Als een kind altijd alle feestjes afzegt, wordt het op den duur ook niet meer gevraagd. Juist kinderen die thuis weinig mogelijkheden hebben, zou ik het gunnen om onbezorgd een dagje uit te kunnen.
Dan koop ik zelf iets wat ze kunnen geven bijvoorbeeld. Zoals decembermama heeft gedaan. Dat is echt wel een waardige oplossing voor alle partijen.
Als mijn kind jouw kind uitnodigt, betekent dat dat mijn kind jouw kind gezellig vindt en er graag bij wil hebben.
MamaE schreef op 27-05-2024 om 18:57:
[..]
Ze hoeven het niet te vertellen, maar ik denk dat het wel in het belang van het kind is om niet telkens af te zeggen. Als een kind altijd alle feestjes afzegt, wordt het op den duur ook niet meer gevraagd. Juist kinderen die thuis weinig mogelijkheden hebben, zou ik het gunnen om onbezorgd een dagje uit te kunnen.
Dan koop ik zelf iets wat ze kunnen geven bijvoorbeeld. Zoals decembermama heeft gedaan. Dat is echt wel een waardige oplossing voor alle partijen.
Als mijn kind jouw kind uitnodigt, betekent dat dat mijn kind jouw kind gezellig vindt en er graag bij wil hebben.
Ik zou zelf dan weer never nooit willen dat een ander weet van mijn armoede, laat staan cadeaus in mijn plaats gaat kopen.
Dat krijg ik vroeg of laat als een boomerang in mijn gezicht - als ik bijvoorbeeld volgens jouw "foute aankopen" doe of als je gewoon ooit zin hebt in een roddelpartijtje met de buurvrouw - en daar heb ik geen zin in. Voor je 't weet loopt het halve dorp over mij te roddelen of zijn mening te geven over alles wat in mijn boodschappenkar ligt.
Ofwel zou ik op zo'n moment dus gewoon zelf een week niet eten, ofwel zou kind dus wel gewoon thuisblijven. Maar ik ga niet bedelen en mijn situatie uit de doeken doen.
MamaE schreef op 27-05-2024 om 18:57:
[..]
Ze hoeven het niet te vertellen, maar ik denk dat het wel in het belang van het kind is om niet telkens af te zeggen. Als een kind altijd alle feestjes afzegt, wordt het op den duur ook niet meer gevraagd. Juist kinderen die thuis weinig mogelijkheden hebben, zou ik het gunnen om onbezorgd een dagje uit te kunnen.
Dan koop ik zelf iets wat ze kunnen geven bijvoorbeeld. Zoals decembermama heeft gedaan. Dat is echt wel een waardige oplossing voor alle partijen.
Als mijn kind jouw kind uitnodigt, betekent dat dat mijn kind jouw kind gezellig vindt en er graag bij wil hebben.
Dan doe je dat dus uit medelijden en dwing je bijna af dat het arme kind op het feestje van jouw kind komt want jij gunt die arme stakker ook eens een uitje. Ipv van het wel komen zo af te dwingen kun je dat kind ook uitnodigen op je volgende gezinsuitje met alle kosten voor jouw rekening.
MamaE schreef op 27-05-2024 om 18:57:
[..]
Ze hoeven het niet te vertellen, maar ik denk dat het wel in het belang van het kind is om niet telkens af te zeggen. Als een kind altijd alle feestjes afzegt, wordt het op den duur ook niet meer gevraagd. Juist kinderen die thuis weinig mogelijkheden hebben, zou ik het gunnen om onbezorgd een dagje uit te kunnen.
Dan koop ik zelf iets wat ze kunnen geven bijvoorbeeld. Zoals decembermama heeft gedaan. Dat is echt wel een waardige oplossing voor alle partijen.
Als mijn kind jouw kind uitnodigt, betekent dat dat mijn kind jouw kind gezellig vindt en er graag bij wil hebben.
Daarom werd er ook niet afgezegd. Alles leuk en aardig, in theorie maak je dingen bespreekbaar, in de praktijk hangt er een enorme schaamte omheen, oordelen etc.
Nick90 schreef op 27-05-2024 om 14:42:
[..]
Maar niet als je kind elke week met uitnodigingen aan komt zoals hier.
Mwah, dat zal wel meevallen toch? elke week zijn er 40 per jaar als je de schoolvakanties niet meerekent. Een van mijn kinderen mocht op veel feestjes komen, maar dat waren er toch 'maar' zo'n 10 of 12 per jaar. Ik geloof dat we op één keer na de kinderen naar alle feestjes hebben laten gaan, sportclubjes hebben we altijd afgezegd voor de kinderfeestjes. Ik vind het sneu voor de jarige als je niet kunt komen eigenlijk (zal ook wel aan mijn eigen jeugd liggen 
En ik moet zeggen dat we ook weer niet zó vaak een clubje hebben moeten afzeggen (feestjes waren ook best wel vaak doordeweeks of op studiedagen, dan waren ouders en kinderen weer blij dat ze niet naar de bso hoefden).
Het was vooral sneu voor de kinderen die mijn kind niet terug uitnodigde (want meer dan 8 kinderen is me echt teveel) en voor zijn broer die niet zo in trek was en maar 3x per jaar op een feestje kwam.
Decembermamma schreef op 27-05-2024 om 18:51:
[..]
O nou ik heb weleens eens aangegeven aan een ouder dat ze geen cadeau hoefde te kopen. Ik gaf haar op het schoolplein een ingepakt pakje en dat heeft haar zoon voor mijn zoon meegenomen op zijn feestje.
Ik heb destijds gewoon aangegeven dat het kind uit arm gezin zijn kadootje was vergeten mee te brengen toen de andere kinderen erover begonnen dat onze xoon het kadootje van B nog niet uitgepakt had.
Ouders maken tegenwoordig bijna overal problemen van! (Zie bijvoorbeeld de hele Sint discussie. Kinderen willen gewoon cadeautjes en het boeit ze echt niet of Piet geel, groen, paars of zwart is)
Kind wil gaan, dus lekker laten gaan en je eigen gevoel opzij zetten.
troelahoep schreef op 26-05-2024 om 21:05:
Tuurlijk je kind laten gaan! Jíj voelt je minder welkom, niet je dochter. Zeker op die leeftijd zou ik me er niet druk over maken of je 1e of 2e keus bent, áls het al zo is. Hou zulke gevoelens alsjeblieft voor je.
Mijn ouders hadden al in mijn jeugd een minderwaardigheidscomplex en bespraken dit soort dingen uitgebreid met mij: Pietje nodigt jou niet uit terwijl jij hem wel had uitgenodigd, Klaasje gaat liever naar de voetbal dan naar jouw feestje, wat stom. Wij hebben zo'n leuk feestje voor jou georganiseerd en nu wil niet iedereen komen. En ik mocht in zo'n geval als de jouwe, dat je kind alsnog een uitnodiging kreeg, niet gaan. Ik was niet zo populair op school en mocht van mijn ouders niet met sommige kinderen afspreken omdat ze bang waren dat ik tweede keus was. Nou, dat doet wel wat met je zelfbeeld hoor.
Nog altijd ben ik onzeker of ik wel leuk genoeg ben en maak ik mij zorgen of ik er wel toe doe voor andere mensen, bij tijd en wijlen.
Mijn moeder deed dit ook in zekere mate. Het ging niet zo ver dat ze verbood met mensen af te spreken, maar ik wist zelf al wel dat het niet leuk was dat ik Suusje wel had uitgenodigd en zij mij niet. Mijn moeder wreef het er zo alleen maar in
Miepjecody schreef op 26-05-2024 om 19:37:
[..]
Mijn kinderen zijn al volwassen, maar ik snap niet dat kinderen " niet kunnen" komen op een verjaardag?
Oudste werd best regelmatig uitgenodigd voor verjaardagsfeestjes, kon meestal wel. Eén keer, heel leuk feestje (klimmen meen ik) helaas niet - wij vonden dat ze (10 jaar) naar de begrafenis van opa moest.
Ik kan mij inderdaad niet herinneren dat ik vroeger ooit 'niet kon' op een feestje, maar ik had niet bijzonder veel feestjes in een jaar en ik kan me wel voorstellen dat niet alles planbaar is, zoals een uitvaart. Maar ook een bruiloft of een huwelijksjubileum of kroonverjaardag van opa en oma kunnen gelijk vallen met een feestje en dan is het ook de vraag wat er op dat moment voor gaat.
Ik heb wel eens gehad dat er een vriendinnetje ziek was tijdens mijn feestje. Ook dat heb je niet in de hand.
MamaE, kan ik me ook niet voorstellen, maar ik had alleen op zaterdag een clubje soort scouting. Hoe het halen en brengen ging, geen idee meer, volgens mij ging ik gewoon op de fiets. Woonde zo'n kleine 2 km van de vriendinnetjes vandaan. Denk wel dat die wel eens thuis gebracht werden, wij hadden een auto toen nog niet iedereen die had
