Koningsdansdwingelandij
Vanmorgen een akkefietje met oudste zoon (10): morgen zijn de Koningsspelen en blijkbaar is groep 7 uitverkoren om op het podiumpje op het schoolplein de Koningsdans te doen. Nu is mijn zoon enorm easy going, niet verlegen, een blij kind en dat thuis altijd danst en zingt, maar op het podium dansen vindt hij ver-schrik-ke-lijk. Tot voor kort zou hij zich nog wel schikken, maar nu is hij zich bewuster van zijn lichaam en de blik van anderen. Hij wil daarom absoluut dat podium niet op, maar voorvoelt dat het moet van de (verder leuke en relaxte) meester. Daarbij heeft hij de pech wat kleiner en tengerder te zijn dan de anderen, en die kinderen worden ook nog eens naar voren gehaald is zijn ervaring.
Hij is hierover erg boos. Zijn standpunt: 'Ik wil het niet, ik doe het niet, de Koningsdans is stom en als het toch moet dan ga ik ervandoor.' Ik heb hem verteld dat weglopen geen oplossing is en hem geadviseerd op een rustig moment het gesprek aan te gaan met de meester, liefst vandaag al, en dan een eerlijke reactie vanuit zichzelf te geven. 'Meester, ik voel me er heel ongemakkelijk bij, ik wil niet op een podium dansen', zoiets. Maar hij verwacht weinig van zo'n gesprek en is de deur uitgegaan met de boodschap dat hij morgen naar huis fietst als hij toch moet.
We zullen zien - meestal wordt de soep niet zo heet gegeten bij hem. Maar ergens ben ik eigenlijk wel benieuwd naar wat er zou gebeuren als hij er inderdaad vandoor gaat. Ik kan me die dwingelandij rondom moeten dansen/toneelstukjes moeten spelen/moeten spelen met andere kinderen terwijl je liever leest nog helder voor de geest halen. Vooral podiumactiviteiten heb ik echt als een vernedering ervaren, voelde me totaal oncomfortabel in mijn lichaam. Als ik dit vertel krijg ik nog wel eens het argument dat kinderen moeten leren voor een groep te functioneren. Ik spreek nu voor mijn werk groepen toe als dat moet, heb zelfs wel eens in een talkshow op tv gezeten: gaat prima. Had ik die dansjes blijkbaar niet voor nodig.
Ik vind de Koningsdans overigens prima hoor, voor de kinderen die daar daadwerkelijk enthousiast van worden. Maar die dwingelandij vind ik maar niks! Zijn er nog meer kinderen die opstandig of onzeker worden van dat 'moeten', en hoe lossen die dat op? Ik wil mijn zoon liever niet de boodschap meegegeven dat je weg kunt lopen als je ergens geen zin in hebt (de rekenles zal namelijk gewoon moeten), maar dit voelt toch een beetje anders. Uiteraard houd ik er ook rekening mee dat de meester wel begripvol zal reageren, dat is afwachten.
Hier een school met weekopeningen. Kinderen kunnen zich hiervoor opgeven en 1x in de maand is een klas aan de beurt, maar wil een kind niet meedoen aan de weekopening, dan is dat ook prima. De jarigen van de week komen ook op het podium aan het einde van de weekopening, maar ook hierbij geldt dat als je niet wil, je lekker in het publiek blijft zitten om te kijken. Dus ze wennen er wel van begin af aan al aan om op dat podium te staan voor de hele school, maar als je niet wil, wil je niet. Ieder kind is uniek en wordt op deze school gezien zoals het is en dat wordt geaccepteerd.
Ik vraag me af wat kind denkt dat er gebeurt als hij gewoon op het schoolplein blijft staan? Of achteraf het podium gaat staan zonder te bewegen? Waarom verwacht kindlief dat het noodzakelijk zal zijn om weg te fietsen?
Ik zou kind vanmiddag bevragen of hij nog iets heeft besproken met de meester, maar zo niet, zou ik het de meester wel even laten weten. "Dag meester. Kind is op dit moment niet in staat om de Koningsdans op een podium op te voeren. Hij is bang dat als hij dit morgen aangeeft, dat dit leidt tot een escalatie waarbij hij weglopen als enige uitweg ziet. Ik hoop dat u het niet zo ver laat escaleren."
En verder, meester moet niet zo zeuren. Weigeren te zingen of dansen is een wanprestatie maar geen wangedrag. Geef gewoon een 1 voor die opdracht, zet op het rapport een toelichting waarom het gemiddelde voor dat vak lager is dat anders. Als het belangrijk is voor de kerndoelen/overgang/whatever, mak je een handelingsplan, maar verder niet.
Speelt het voor je kind mee dat het niet een willekeurige dans is maar de Koningsdans? Ik vind namelijk dat het wel verschil uitmaakt. Zo'n dans is toch een endorsement van het Koningshuis en het verschijnsel Koningsspelen. En niet meedoen lijkt me gewoon vallen onder de vrijheid van meningsuiting. Net zoals ik vind dat je best kunt verlangen dat leerlingen het Wilhelmus moeten kunnen opschrijven, maar niet hoeven te declameren.
En verder, de Koningsdans is niet zomaar een dans. Het is de Koningsdans. Het is een endorsement van iets. De vrijheid van meningsuiting betekent niet alleen dat je bepaalde dingen mag zeggen, maar ook dat je niet gedwongen kunt worden om bepaalde dingen te zeggen of anderszins "uit te dragen". Als dat iets is wat meespelt bij je kind zou ik het zeker benoemen.
syboor schreef op 21-04-2022 om 11:33:
Ik vraag me af wat kind denkt dat er gebeurt als hij gewoon op het schoolplein blijft staan? Of achteraf het podium gaat staan zonder te bewegen? Waarom verwacht kindlief dat het noodzakelijk zal zijn om weg te fietsen?
Ik zou kind vanmiddag bevragen of hij nog iets heeft besproken met de meester, maar zo niet, zou ik het de meester wel even laten weten. "Dag meester. Kind is op dit moment niet in staat om de Koningsdans op een podium op te voeren. Hij is bang dat als hij dit morgen aangeeft, dat dit leidt tot een escalatie waarbij hij weglopen als enige uitweg ziet. Ik hoop dat u het niet zo ver laat escaleren."
En verder, meester moet niet zo zeuren. Weigeren te zingen of dansen is een wanprestatie maar geen wangedrag. Geef gewoon een 1 voor die opdracht, zet op het rapport een toelichting waarom het gemiddelde voor dat vak lager is dat anders. Als het belangrijk is voor de kerndoelen/overgang/whatever, mak je een handelingsplan, maar verder niet.
Speelt het voor je kind mee dat het niet een willekeurige dans is maar de Koningsdans? Ik vind namelijk dat het wel verschil uitmaakt. Zo'n dans is toch een endorsement van het Koningshuis en het verschijnsel Koningsspelen. En niet meedoen lijkt me gewoon vallen onder de vrijheid van meningsuiting. Net zoals ik vind dat je best kunt verlangen dat leerlingen het Wilhelmus moeten kunnen opschrijven, maar niet hoeven te declameren.
En verder, de Koningsdans is niet zomaar een dans. Het is de Koningsdans. Het is een endorsement van iets. De vrijheid van meningsuiting betekent niet alleen dat je bepaalde dingen mag zeggen, maar ook dat je niet gedwongen kunt worden om bepaalde dingen te zeggen of anderszins "uit te dragen". Als dat iets is wat meespelt bij je kind zou ik het zeker benoemen.
Nu maak je het wel heel zwaar. Het is meestal een ‘leuk’ huppelliedje met zinnen als:” we draaien een rondje, springen in de lucht etc” En daarbij doe je dan ook wat je zingt. Het hele koningshuis komt niet voor in die liedjes. Een soort veredelde kabouterdans/vogeltjesdans.
De koning heeft de koningsspelen bij zijn aantreden bedacht om hij en zijn vrouw (vooral zijn vrouw) sporten belangrijk vinden en daar aandacht aan willen besteden.
Het is gewoon een schooldag, dus je mag je kind niet zomaar thuishouden ivm leerplicht. En het is een sportdag, die hadden alle scholen normaal toch al, alleen nu is het in het hele land op dezelfde dag. Hoe republikeins je ook mag zijn, weigeren hier aan mee te doen slaat nergens op.
Niet ieder kind vind sport of optredens etc. leuk. Dat hoeft ook niet. Je moet op school wel vaker iets doen wat je niet leuk vindt. Rekenen, spelling, gymles, knutselen, kan en mag je allemaal stom en/of niet nuttig vinden, het hoort er wel gewoon bij.
Weglopen vind ik dan ook een slecht idee. School is verantwoordelijk voor je kind. Het zou wat worden als alle kinderen gaan weglopen zodra ze iets moeten doen wat ze niet leuk vinden. Ik vind dat wel iets wat je je kind kunt meegeven.
Erg leuk om de reacties te lezen. Mooi, de herkenning dat mijn zoon niet de enige is die het erg vervelend vindt om op een podium te moeten dansen, en dat velen dat herkennen van vroeger. Rotgevoel was dat, je een klungel te voelen en de enige die dat niet kon: spontaan bewegen. Die schaamte! Ik heb daarna nooit meer graag gedanst. Het gevoel bekeken en beoordeeld te worden en ik kom al nooit verder dan een bizar houterige vogeltjesdans.
Ik begrijp ook degenen die zeggen dat je weleens iets moet doen dat je niet leuk vindt. Dat is ook zo. Maar dit is toch wel echt een extracurriculaire activiteit, zoals dat heet. Ik vind dat je dat niet moet dwingen. Als hij zich een beetje kan verschuilen achter een ander is het nog tot daar aan toe. Als je als tenger joch voor op het podium gedirigeerd wordt, vind ik dat niet oké. Ik heb daarom besloten eerst eens af te wachten hoe de meester reageert, want die is eigenlijk heel tof. Maar mocht die er niet in meegaan, zal ik zoon toch zeggen dat hij grenzen mag aangeven. Iemand zei terecht: wat denkt hij dat er gebeurt als hij op het schoolplein gaat staan. Niks, lijkt me. En dat is een betere oplossing dan wegfietsen (ik denk dat hij meent dat te moeten doen uit dwarsheid: boos omdat die Koningsdans zo normaal gevonden wordt).
Sorry voor iedereen die niet wist wat de Koningsdans is! Iedereen kan via YouTube aan de slag met oefenen, gedeelde smart... 
En Letterkoekje en Helena: ik neem het compliment in alle bescheidenheid graag aan, ik vind het 'koningsdansdwingelandij' ook een fijn woord. En ja, als het hem lukt netjes te onderhandelen zal ik inderdaad heel trots op hem zijn, lief dat je dat zegt. Ben zeer benieuwd!
syboor schreef op 21-04-2022 om 11:33:
Zo'n dans is toch een endorsement van het Koningshuis en het verschijnsel Koningsspelen. En niet meedoen lijkt me gewoon vallen onder de vrijheid van meningsuiting.
Sorry, maar dit vind ik schromelijk overdreven. Die hele Koningsdans is geen politiek statement of zo. Spring in de lucht, draai een rondje en klap eens in je handen, dat werk. Dat er toevallig de naam van de koning aan verbonden is, mijn voorliefde is het ook niet, maar je kunt ook overdrijven.
Als je kinderen op 4 en 5 mei ooit duidelijk wil maken wat vrijheid en vrijheid van meningsuiting inhouden, wat het wérkelijk inhoudt en wat de implicaties ervan zijn, dan moet je die begrippen niet laten verwateren tot "vrijheid van meningsuiting is dat je niet mee hoeft te doen aan de koningsdans".
Extracurriculaire activiteiten zijn dingen die je buiten het normale lesprogramma en buiten de normale lesuren om doet. Daar valt een sportdag dus niet onder. Als ze met school naar een museum of een kerk gaan of een boswandeling gaan maken, dan is dat ook niet facultatief. Kind heeft leerplicht, moet dus naar school en deelnemen aan het programma dat de school opstelt.
Vrijheid van meningsuiting betekent dat je een mening mag hebben over zaken waarover je een mening kunt hebben. Je mag de koningsdans dus stom vinden. Of het hele koningshuis an sich een achterhaald concept. Je mag zelfs tegen leerplicht of democratie zijn. Of tegen welke andere wet of regel dan ook. Maar jouw mening is niet heilig. Dus je dient je wel gewoon te houden aan de wet en ook aan de regels van plekken waar je komt (school, sportclub, thuis, de winkel, het verkeer bij vriendjes thuis).
Later in zijn schooltijd, vervolgopleiding en/ of werk zal hij ook weleens buiten zijn comfort zone moeten treden. Daar groeit hij van.
Je kind daarvan thuishouden is in mijn ogen een schoolvoorbeeld van curling-ouderschap en niet op een manier waarmee je je kind helpt.
Ik zou toch bij zo'n dansje op een podium voor de hele school de kinderen vragen die dat leuk vinden om te doen. Niet iedereen is geschikt voor zoiets.
Lily. schreef op 21-04-2022 om 12:29:
Ik zou toch bij zo'n dansje op een podium voor de hele school de kinderen vragen die dat leuk vinden om te doen.
Tja, dat kan. Maar er zijn ook kinderen die zich oncomfortabel voelen bij de sportdag, de schooltuin (beestjes!), boswandeling, museumbezoek, bibliotheekbezoek, schaduwverkiezingen met 'verkiezingsdebat', etc. Ik kan werkelijk bij elk van die activiteiten wel redenen bedenken waardoor kinderen dat vervelend of eng of stom vinden.
Ik vraag me af of je kinderen werkelijk een dienst bewijst door al die activiteiten facultatief te maken.
Ginevra schreef op 21-04-2022 om 12:45:
[..]
Tja, dat kan. Maar er zijn ook kinderen die zich oncomfortabel voelen bij de sportdag, de schooltuin (beestjes!), boswandeling, museumbezoek, bibliotheekbezoek, schaduwverkiezingen met 'verkiezingsdebat', etc. Ik kan werkelijk bij elk van die activiteiten wel redenen bedenken waardoor kinderen dat vervelend of eng of stom vinden.
Ik vraag me af of je kinderen werkelijk een dienst bewijst door al die activiteiten facultatief te maken.
Gevoelsmatig voor mij is dat echt wat anders, in een bieb staan niet tig kinderen naar je te kijken als je bezig bent en word je niet uitgelachen als het fout gaat. Maar je kan wel gelijk hebben hoor.
Mijn dochter vond dit soort dingen ook nooit leuk maar haar 'dwong' ik wel, inderdaad met de suggestie dan wat achteraan te staan. Ik wist dat ze het niet leuk vond maar dat ze er ook nou niet zo veel moeite mee had dat het heel dramatisch was om het wel te doen. Mijn pleegzoon daarentegen vond het echt eng om te doen dus hem dwing ik nooit om zoiets te doen. Toen hij jonger was overlegde ik dan vaak even met de leerkracht voor een taak achter de schermen voor hem. Dus bij mij zou het heel erg afhangen van hoe erg hij zoiets nou echt vind.
In dit geval kan hij misschien wel mee doen maar dan achteraan staan en dat van te voren ook aan de leraar vragen?
Ik vond dergelijke optredens als kind ook niet leuk. Met carnaval had ik zo min mogelijk 'rollen' in ons dansje en bleef ik veelal op de achtergrond. Maar echt niet dat mijn ouders me ziek gingen melden of het goed vonden als ik weg was gelopen. Dan had ik de straf thuis waarschijnlijk nog veel erger gevonden dan toch optreden.
Een boekbespreking/spreekbeurt moet ook soms. Ook dan moet je voor een groep gaan staan en iets vertellen. Of iets voorlezen in de klas. En ja, dat is spannend, maar het hoort er wel bij. Ik denk niet dat je je kind helpt door mee te gaan in het vermijdingsgedrag.
Lily. schreef op 21-04-2022 om 12:49:
[..]
Gevoelsmatig voor mij is dat echt wat anders, in een bieb staan niet tig kinderen naar je te kijken als je bezig bent en word je niet uitgelachen als het fout gaat. Maar je kan wel gelijk hebben hoor.
Nou, met dyslexie moeten voorlezen voor de klas, en al dat gezucht horen, is bepaald geen feestje. En dat betekent niet dat je dat moet afschaffen, maar dat we allemaal soms worden uitgedaagd in onze beperkingen. En het is belangrijk voor je mentale weerbaarheid om daar doorheen te bijten.
