Klas met 'rijke kinderen"

Op vakantie

Wij vinden het alleen jammer dat de halve klas van mijn zoontje elke vakantie op vakantie is. In deze stad geen crisis

Later wel

In aansluiting op wat Sannie zegt: later heb ik er wel veel last van gehad. Vooral eind middelbare school en tijdens de studie. Ik had echt geen cent, en anderen gingen elk weekend naar huis, kregen daar van alles, kregen vakanties betaald.

Ik moest gewoon alles zelf betalen: telefoon, verzekeringen, alles. Dus nooit geld.

En vooral bij beroepskeuze werd dat verschil duidelijk. Ik kon niet een interessante stage doen fulltime+ voor geen geld, want dan kan ik mijn vaste lasten niet betalen.

Liora

Anneke

Ik heb geen keus. Als ik ook nog mee ga doen wordt het pas echt genant

Verstuurd met een natte vinger

Bootjes

"Die zeilboten zijn echt niet alleen van de rijkeren hoor. Ik woon midden tussen die mooie meren en wij hebben ook een redelijk grote zeilboot, maar rijk zijn we niet. Wij en veel dorpsgenoten met ons, zijn met een klein zeilbootje begonnen en door die te verkopen kon er weer een grotere komen en ga zo maar door."

Achja, ik kan me ook wel eens vergissen. Ikzelf heb nu mijn eerste bootje, inderdaad een kleintje. Een minicampertje op water, dat is het, erg schattig.

Cersei

"Ik kom niet eens uit een arbeidersmilieu, want mijn vele familieleden werkten niet, maar genoten een uitkering en beunden bij"

Ik had dat niet verwacht, met jou nick stelde ik me toch een 'deftige' dame voor, op de een of andere manier, haha...

Aanvulling.

Ik had dat niet verwacht, met jou nick stelde ik me toch een \'deftige\' dame voor, op de een of andere manier, haha...

En dan bedoel ik vooral je achtergrond/milieu, dat dat deftig zou zijn (dus niet per se jijzelf..)

Fred, niet verder vertellen

Maar in het echt heet ik uiteraard Anita:-;

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Studie/ kansen in de maatschappij

Over je kansen later in de maatschappij en met studeren enzo maak ik me ook wel eens zorgen. In de familie heb ik inderdaad gezien dat de 'rijke' kant fantastische studiereizen maakten, stages in het buitenland, connecties van ouders, noem maar op. Die hebben nu banen bij topbedrijven. Ze hebben er hard voor gewerkt, en het is ze niet komen aanwaaien, maar het milieu waaruit ze komen, heeft zeker geholpen. Nu is dochter zeker slim, maar ze zal denk ik minder kansen hebben of er nog harder voor moeten knokken dan iemand met meer geld. Zo is het nou eenmaal. Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik nu ook niet geld in een spaarpotje doe voor later voor haar, we gaan liever een dagje naar slagharen en maken nu plezier. Dus eigenlijk mag ik niet zeuren

Als volwassene

Dat blijft toch wel; ik ken genoeg buren en kennissen die door ouders aan een hypotheek zijn geholpen, die door ouders geen kinderopvang hoeven te regelen. Je kan ook als volwassene blijven kijken naar anderen, maar daar word je m.i. niet gelukkiger door. Ik probeer mijn kind ook te leren waarderen wat hij heeft en volgens mij word je er veel gelukkiger van als je zelf je boontjes hebt gedopt. Dus het is best leerzaam als kind om in een klas te zitten waar kinderen het beter hebben, als ook vriendjes te maken met kinderen die het minder goed hebben getroffen dan jij.

: )

"Maar in het echt heet ik uiteraard Anita:-;"

haha..

Studie.

In Engeland is er veel kritiek op bedrijven, die veelal hoger personeel aannemen na een onbetaalde stage.

Die houden zo de klassen maatschappij in stand, want de slimme zoon van Joe the plumber zal het niet kunnen betalen om 3 maanden zonder inkomen in hartje Londen te wonen.

Door dit soort mechanismen wordt de wereld weer 'oneerlijker'. Er studeren zoveel mensen af dat bedrijven op allerlei CV dingetjes gaan letten. En CV dingetjes kun je makkelijker scoren als je een beetje geld hebt.

Maar ik denk ook dat je bedrijven hierop kunt aanspreken, op hoe hun aanname beleid ongelijkheid in stand houdt, en dat je zo wellicht een cultuuromslag kan kweken..

Al denk ik ook dat een recruiter ook respect heeft voor iemand die een zomer lang borden heeft staan afwassen om een studiereis te betalen.

Fred

Mijn dochter heeft gister een opblaasbootje voor 14 euro bij de action gekocht, nu ik dit draadje zo eens nalees snap ik in ene ook waarom! Heel slim, klein beginnen en groot eindigen, ze zag vast die zeilboot al binnenvaren!

Zeiljacht

inderdaad, blijven up-graden! : )

Klein rijtjeshuis

Wij wonen in een (veel) kleiner huis dan we ons kunnen veroorloven. Gewoon, omdat we dit huis prima vinden voor met ons drietjes, niet van veel onderhoud, schoonmaken of tuinieren enzo houden, andere dingen belangrijker vinden, en tot slot de vrijheid willen houden om weer opnieuw voor een poosje naar het buitenland te verhuizen zodra we dat willen (zoals we al eerder deden). Bovendien vond en vind ik deze straat en buurt erg gezellig, voor zoon (enig kind) altijd veel andere kinderen op straat (in plaats van in hun eigen prive boomhut of eigen zwembad) en voor mij omdat ik mij bij deze mensen thuis voel (kom zelf niet uit zo’n duur milieu).
Maar de opmerkingen die zoon regelmatig op zijn school kreeg van andere kinderen, daar heb ik me wel vaak over verbaasd. Over wonen in “maar een rijtjeshuis” of dat wij zeker best arm waren, etc. En die opmerkingen waren niet zo oprecht en verbaasd als die van de 7-jarige hierboven, maar echt vervelend en veroordelend (het was ook vooral op de middelbare school). Rare types. Gelukkig staat zoon nogal sterk in zijn schoenen en glijdt zoiets van hem af of heeft hij zijn lollige, gevatte weerwoord wel klaar. En gelukkig boeit hem het ook niet zo, al dat bezit en opschepperij (net zo min als ons). Hij vertelde die opmerkingen ook meer met verbazing, destijds: waar hebben ze het over, wat maakt dat nou uit?! En allerbelangrijkste: er bleken nog heel veel meer “gewone” kinderen uit gewone rijtjeshuizen op de school te zitten. Het heel rijke groepje klitte bij elkaar (net als hun ouders) maar de rest vond elkaar ook en had een leuke tijd buiten geheel buiten dat Queen-bee groepje om. Dus goede moed, Sannie, het is meestal niet zo erg als het op het eerste gezicht lijkt.

Rijtjeshuis

Wel grappig dat zo'n zelfde kleine rijtjeshuis ons in de categorie van rijke ouders plaatst. Het is maar net hoe je het bekijkt (en waar je naar school gaat).

Temet

Naar t zuiden van Limburg? (Vind ik altijd zo'n gezellig idee, iemand van OO hier in de buurt )

In nederland op vakantie

Wij gingen juist in Nederland op vakantie omdat mijn ouders vonden dat je eerst Nederland "gezien moest hebben". Weer een andere reden dus dan de hier eerder genoemde.

Ikzelf ben ook niet jaloers aangelegd (alleen jaloers op n gezond lichaam dan), ik hoor de verhalen graag over Bali, Australie of waar dan ook. Soms denk ik wel ns bij iets dat ik dat ook ooit nog best zou willen, maar ik denk er nooit iets veroordelends bij. Ik vind t ook niet opscheppen als je zoiets vertelt. Vertel dus gerust .

Wilma

Nou en of. Erg zuidelijk zelfs!

We zien er naar uit, maar hopen wel dat het redelijk droog blijft. Maar goed, we moeten nog even wachten...

Groeten,

Temet

Huis

Zo heb ik wel eens gezegd dat wij in een vier-onder-een-kap-huis woonden. Dat komt gewoon neer op een rijtjeshuis (tussenwoning). Maar sjonge, klínkt dat...

Grappig inderdaad, en semi-vrijstaand

Evanlyn, dat vond ik inderdaad ook heel grappig (of interessant). Waar wij wonen is een rijtjeshuis "armoe" terwijl het bij jullie juist rijk is. Hoe rijk of arm je jezelf vindt hangt dus ook vooral af van je omgeving.

Die vier-onder-een-kap is leuk. Net zoiets als wat de makelaarssite een "geschakeld herenhuis" noemt (nog een naam voor rijtjeshuis) of "semi-vrijstaande" woning (hoekhuis van een rijtje).

Vier-onder-een-kap

Ha, die heb ik ook En ik woon naast een hoekhuis.

Gewoon u zelf bijven

Ik zelf Laurens kom uit een welvarend gezin (heb niets te kort) ook op mijn school zitten kinderen van alle klassen uit de samenleving. Ik zelf heb vrienden die ook rijk zijn of het minder breed hebben, maar ik zie niemand verkeerd aan omdat hij het minder heeft. Ik weet dat veel families het niet altijd gemakkelijk hebben omwille van verschillende omstandigheden. Ook weet ik dat mijn ouders moeten werken om ons luxueus leven te behouden. Als ik van u was zou ik gewoon met u kind praten en vragen hoe hij /zij zich voelt in de school. En het kind duidelijk maken dat rijk zijn het leven niet altijd is! Rijk zijn heeft zijn voordelen maar ook zen nadelen zoals alles in het leven. En leven met wat minder is totaal niets mis mee.

Ik was een rijk kind tussen de armen

Als kind leed ik sociaal gezien erg onder de rijkdom van mijn ouders. Ik was een buitenbeentje met mijn kleren van zulke exclusieve merken dat niemand er ooit van had gehoord. Wat wilde ik graag net als de rest in goedkope synthetische truitjes en naamloze spijkerbroeken rondlopen! Pas toen ik op de middelbare school mijn eigen smaak ontwikkelde en hippie/punk werd, kreeg ik weer een echte vriendenkring. Sindsdien heb ik het nooit breed gehad en koop noodgedwongen mijn kleren bij goedkope ketens. Wel hebben alle dure vliegvakanties naar Spanje (in een tijd dat die nog niet zo normaal waren als nu) ervoor gezorgd dat ik naar dat land ben geëmigreerd. En nu ben ik pas echt arm. Toch ruil ik mijn flatje van 50 m2 voor geen goud met een vrijstaand huis in Nederland.

Ik heb niet alles gelezen, dat was me iets teveel.

Reactie op beginpost: oudste had(en heeft) dat ook altijd. Ik heb me in het begint flink verbaasd over de huizen waar ik ze af moest zetten voor feestjes ea. Ook altijd advocaten, artsen enz. als ouders. Nooit een probleem geweest. Mijn dochter had genoeg vrienden destijds. Wel kon ze zich ergeren aan hoe vanzelfsprekend vrienden sommige dingen vonden. Op vakantie naar nieuw zeeland en dat dan net zo gewoon vinden als Spanje, geen bijbaan nemen omdat ouders alles betaalden, nieuwe auto krijgen na rijbewijs.
Maar hele leuke kinderen die ik hier altijd voorbij zag komen. Mijn dochter heeft er wel een iets ander accentje van gekregen Nu op de universiteit is dat eigenlijk weer hetzelfde, veel studenten die niet werken omdat het niet hoeft. Maar wel allemaal leuke vriendschappen.

Ik dacht altijd dat het vooral kwam door het feit dat rijke mensen met goede banen ook vaak weer kinderen voortbrengen die sneller op een vwo terecht komen dan kinderen uit een arbeidersgezin, waar dochter uit komt. We zijn zeker niet arm maar moeten er allebei wel flink voor werken om de gemiddelde dingen te kunnen doen. Stacaravan huren in Frankrijk bijvoorbeeld

Het enige vervelende wat een vriendinnetje eens zei was "wat hebben jullie een klein huis!). Waarop dochter heel nuchter antwoordde dat zij wel een grote zit/slaapkamer tot haar beschikking heeft terwijl vriendinnetje met zus op slaapkamer moest slapen(wel grote vrijstaande villa). Daarna nooit meer iets van gezegd.

Jongste dochter zit op vmbo en nu zie ik kinderen voorbij komen uit dezelfde huizen, zal ik maar zeggen.

niet zozeer rijkdom, maar ander milieu

Ik heb als arbeiderskind op een gymnasium gezeten met veel rijkeluiskindjes. Daar had ik niet zoveel aansluiting, maar dat kwam doordat de meeste kinderen in het geheel anders leefden. Het verschil in bezit viel me (aanvankelijk) helemaal niet zo op en vond ik ook niet zo belangrijk, maar ja.... die kinderen zaten allemaal op hockey, ik was zowat de enige die geen instrument bespeelde en dus niet wat kon voospelen bij een bonte avond in het theater (merendeels klassieke muziek ook nog-daar had ik van huis uit helemaal niks van meegekregen). Verder waren er ook wel kinderen die gewoon in een rijtjeshuis woonden, maar degenen die wel aansluiting hadden, dat waren dan vaak ook kinderen met hoogopgeleide ouders en iets meer elitaire opvoeding (elitair in de zin van veel culturele dingen doen als muziekles, museumbezoek, kinderen op archeologiekamp/natuurvriendenkamp etc. Niet in de zin van bekakt).

Later vond ik het wel jammer dat ik niet wat meer had meegekregen van huis uit, ik heb nooit op muziekles gezeten, of scouting of iets anders wat me met terugwerkende kracht heel leuk had geleken. Ik denk dat m'n ouders daar ook gewoon niet zoveel geld voor (over) hadden. We gingen ook nooit op vakantie, maar wel veel naar de dierentuin, pretpark etc. en ik had ook veel speelgoed. Mijn ouders stelden de prioriteiten dus ook wel een beetje anders dan ik nu zou doen

relatief

Wat is rijk en wat is 'arm'. Wij voelen ons heel rijk. Onze kinderen zitten beide op een sport, mogen muziekles, we gaan 1 x per jaar 2 weken kamperen en soms nog een keer een weekendje wadden. Maar we zoeken wel alles zo goedkoop mogelijk. We gaan de eerste weken van de zomervakantie omdat ons dat veel geld scheelt bijvoorbeeld. En vliegen zit er echt niet in. En dan lees ik dit:

"Prijs voor 3 weken Bali inclusief vlucht, leuke hotelletjes, etc = 6000 euro. Drie weken in een stacaravan (gruwel) in Toscane is bijna net zo duur."
Blijkbaar realiseren mensen zich niet dat 3 weken in die gruwelijke stacaravan in Toscane ook voor heel veel mensen onbetaalbaar is. Ik ben heel tevreden met wat wij kunnen doen, maar als ik dit lees komt me dat toch wat blasé over. Misschien is het niet zo bedoeld, maar toch...

Even OT: mijn kinderen zitten ook op een school waar een vakantie naar Bali of Costa Rica heel normaal is. Ze hebben er zelf geen last van, maar wellicht is dat ook iets wat ze in de opvoeding meekrijgen. Verschillen zullen er altijd zijn. En ach....zoon van 15 heeft gewoon een bijbaantje om voor zijn playstation te sparen. Mijn kinderen weten niet beter dan dat er altijd mensen zijn die meer te besteden hebben, maar nog veel meer mensen die het minder hebben.

Ise

Een zinssnede kan blasé overkomen maar als je het hele stuk leest (en misschien ook de voorgaande reactie) dan zul je merken dat het juist niet blasé is. Ik zeg juist dat ik me schaam voor de dingen die wij kunnen doen. Vroeger was ik de puber tussen de rijke kinderen en schaamde ik me, nu nog steeds maar dan andersom. De moraal van het verhaal: het maakt niet uit aan welke kant je hoort.

En dat geef ik ook in dat stukje aan. Ik schaam me als ik moet vertellen waar wij heen gaan. Daar is weinig blasé aan. Omdat ik denk te weten wat er dan wordt gedacht. Want lees even dit draadje: je behoort bij de rijke stinkerds als je ver weg op reis gaat. En weet je, dat is lang niet altijd leuk. Net zo min als het gevoel te hebben als puber in een klas zit met rijke stinkerds.

Als ik voor twee weken op vakantie ga naar een stacaravan in Italie is dat redelijk geaccepteerd. Voor een verdere reis die net zo duur is val je in de categorie rijke stinkerds.

Opgelaten

Wij wonen in een relatief rijke wijk, dus op de bs hebben veel ouders het financieel goed. Maar ik voel me toch altijd wat gegeneerd met dingen. Zo zou het best handig zijn als we een derde iPad hadden (op regenachtige middagen wachten we nu op elkaar), maar dan heeft kind dus een 'eigen' iPad. En dat wil ik niet, want dat zegt ze vast (niet omdat ie duur is, daar is ze niet mee bezig, maar wel interessant) en ik vind dat gênant t.o.v. andere ouders. En zo zijn er veel meer dingen. Verjaardagsfeestje die ons leuk leek niet gedaan. Iedereen kon uittellen wat dat zou kosten en dat vinden andere ouders mogelijk vervelend.

Volgens mij gaat het op de middelbare wel spelen, maar niet vriendschappen in de weg zitten. Volgens mij is het sociaal uit 'sociaal economische status' daar bepalender voor. Als je kind op het gym zit en thuis staat alleen SBS6 aan en komt er nooit een boek binnen enzo, is denk ik eerder een kloof dan geld.
Loes

Aparte opmerking

Oud draadje Ik kreeg van de week toch zo'n aparte, niet rot bedoelde, opmerking van een collega. Zij, samenwonend, dikke inkomens, geen kinderen, moest nog een vakantie boeken maar wist niet waarheen (New York en Mexico kwamen voorbij). Dus ik opperde Engeland, Zweden, Duitsland. Moest ze een beetje lachen en zei: 'Je hebt geluk dat jouw kinderen nog tevreden zijn met Engeland en Duitsland'. Nou ja zeg! Net alsof dat pauperbestemmingen zijn... Als we nou in Friesland zouden gaan varen met een bootje zonder wc, of met de vouwwagen naar de Dordogne... Maar Engeland is toch best OSM?