Kindermisbruik en dreigen met vervreemding

MamaE schreef op 14-02-2022 om 22:55:

Dat ouders gewoon gezag kunnen blijven houden over hun eigen kinderen na bewezen misbruik vind ik echt heel ernstig. Ben het helemaal met je eens dat je dan je rechten verspeeld hebt. Echt, er zijn mensen voor minder uit de ouderlijke macht gezet en kinderen voor minder uit huis geplaatst.
Wat ik ook ernstig vind ik dat de moeder het contactverbod tussen vader en kind dat is opgelegd door een rechter omzeilt door de telefoon aan het kind te geven. Daarmee schendt ze dat verbod en dat maakt dat ze in mijn ogen dus geen medewerking verleent aan het proces. Waarom heeft deze man eigenlijk een telefoon in de gevangenis?

Je kunt gewoon bellen vanuit de bajes hoor, je moet alleen wel een telefoonkaart kopen, dus werken zul je tenzij iemand van buiten af geld op je bajesrekening stort en niet al te gevoelige onderwerpen bespreken want piw’ers luisteren gewoon mee, het is wel apart dat hij zijn slachtoffer kan bellen want normaal gesproken worden de nummers waarop je je slachtoffers kunt bereiken geblokkeerd.

Mija schreef op 15-02-2022 om 07:29:

[..]

Je zegt: de informatie die daar naar boven komt, is veel erger dan we al wisten. Maar daar zitten de VT-ers toch ook bij? Ik snap wel dat ze niet nu ingrijpen. Waarschijnlijk hopen ze dat ze genoeg tijd hebben om de moeder bij zinnen te brengen? Die man zit nu immers vast. Zo lang hij daar zit, kunnen ze nog wat met de moeder. En voor het meisje lijkt het me toch echt verreweg het beste als ze haar moeder niet (ook) verliest.

Er is op dit moment geen misbruik aan de gang. Kan het meisje niet zelf ooit het dossier opvragen als ze daar oud genoeg voor is? Bel slachtofferhulp eens om het te vragen. Bel Veilig Thuis, desnoods anoniem, om te vragen hoe dit (waarschijnlijk) verder gaat en waar je op moet letten en wanneer je moet signaleren. Mijn indruk is dat je er nu te diep in zit en dat je teveel in de ‘ik moet iets doen’-stand staat terwijl je daarvoor niet in de positie bent. Het hangt niet van jou af, hoe pijnlijk dat misschieten ook is. Je zult ook wat vertrouwen moeten hebben in de professionals die erbij betrokken zijn, de rechter, de VT-mensen, andere begeleiders en hulpverleners. Laat je wat minder meeslepen door je emoties, door je verontwaardiging en de angst voor hoe het verder zal gaan. Het is goed te begrijpen dat je boos en bezorgd bent maar in de huidige situatie is kalmte en gericht handelen belangrijk. Neem eens wat afstand van de situatie en probeer uit die ‘doe-stand’ te komen. Eigenlijk is dat het belangrijkste advies: ontspan eerst en kijk dan wat echt nodig is. En denk niet dat je het in je eentje kunt en moet oplossen. Dat gaat echt niet.

Je schrijft dat je er in je omgeving niet over kan praten. Hoe komt dat? Er is toch meer familie bij betrokken?

Ik vind dit een goede post. Wat is nu belangrijker, waarheidsvinding door jou of direct betrokken blijven bij het kind. 

Wat levert het eerste je op? Zoals ik het lees dossier opbouw door jou (maar dat wordt ook door anderen gedaan).

Het tweede levert je direct een veilige plek op voor het kind. In het nu. 

Wat wil je? Het is een moeilijk dilemma. Natuurlijk wil je het allebei maar dat lijkt niet mogelijk te zijn...

Ik zou waarschijnlijk in het nu denken

Lieve Viva-Amber, 

Met een steen in m’n maag volg ik je topics
Geen enkel advies of tips voor je
Maar jeetje, wat ben je ontzettend sterk en goed bezig! 
Heel lastig, maar probeer jezelf niet teveel te verliezen, jij blijft ook belangrijk! 

Heel lief, mooi en sterk (en moeilijk voor jou!) dat schriftje 
Ze zal er veel aan hebben
En wat ontzettend fijn dat er een volwassen iemand is die het voor haar kan volgen
Want dit zal haar voor altijd bijblijven
En dan is het zo fijn als een sterke volwassene je bij je vragen kan helpen
Of je gewoon even vasthoud als het 20 jaar later alweer een keertje te zwaar wordt 
Het moment als advocaten, hulpverleners, VT en rechters allang weer uit het oog verdwenen zijn

Ik wens je (jullie) ongelooflijk veel kracht en sterkte toe

Viva-amber schreef op 14-02-2022 om 19:31:

[..]

Ik heb dat gezegd, maar zij willen mijn naam nu niet opnemen. Zij weten wel van mijn bestaan. Ik ga wel een kamer klaar maken in mijn huisje. SQF bij deze dader is ook een stoornis vastgesteld en er komt een gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaarheidsverklaring. Er is gelukkig al 3x door de meervoudige kamer geoordeeld dat hij te gevaarlijk is om vrij te laten.

Wat naar trouwens om te horen, dat de OTS er af gaat. Moet echt wel heel angstig zijn dat deze dame weer zonder toezicht met haar kinderen om mag gaan. Ik vind dat bij seksueel misbruik of het verspreiden van kinderporno van je eigen kind: je rechten echt wel zijn verspeeld. Kinderen zien ok, maar tot volwassen zijn wel onder deskundig toezicht.

Ik heb besloten dat ik naar de rechtszaak blijf gaan. Ik ga niet zwichten voor bedreigingen. Ik houd ook een logboek bij, voor wanneer het meisje ooit de waarheid wil weten.

Ze heeft eerst 1,5jr de kinderen onder toezicht gezien. Eerst bij de RvdK een paar keer, daarna olv CJG en op het laatst met videobegeleiding. De pest is dat ze ook echt wel een lieve moeder is maar niet haar kinderen voorop kan zetten… Ze wilde nog een kind, en deed daar dus alles voor… teveel… Heel verdrietig. 

Viva-amber schreef op 14-02-2022 om 20:43:

Het erge is dat de dader daar ook mee schermt om zijn gedrag te minimaliseren. Zij weet niet dat zij slachtoffer is, zij heeft niet gemerkt. Je hoort vaak pas later van de onverklaarbare trauma's en angsten die zij zelf niet begrijpen. Nauurlijk houdt zij van haar vader en mist zij hem. Het kind heeft geen weet van de volwassen-wereld.

Pfff, die foto’s gaan nooit meer van internet, dat maakt het bij stiefdochter ook zo verdrietig. Ze kan zichzelf bij wijze van over 20 jaar nog tegenkomen. 

Viva-amber schreef op 16-02-2022 om 08:38:

De dader hoort ook bij het kind, zij bestaat ook voor 50% uit hem. Het strafproces is openbaar, het familieproces straks niet.

Maar zover is het nog niet. Voorlopig zit hij nog vast. Er is nog een hele weg te gaan en allerlei mensen zijn er beroepsmatig mee bezig: rechter, hulpverleners. Misschien kun je proberen dat proces zijn loop te laten hebben? Ik beweer zeker niet dat alles wel op z’n pootjes terecht zal komen. Er gaan zeker ook dingen niet goed in de jeugdzorg. Maar op dit moment zijn vooral anderen aan zet. De kans dat je nu iets waardevols voor elkaar zult krijgen is in mijn beleving te klein om daarvoor je contact met het kind op het spel te zetten. Dat zou voor het meisje een groot verlies zijn, als ik het zo lees. Het is jammer dat jullie er in de familie niet over kunnen praten omdat je elkaar dan kan helpen je gevoelens van machteloosheid te verdragen. Het is heel pijnlijk allemaal. Ik begrijp heel goed dat je zou willen dat je er iets aan kon doen. Ik vind je een hele lieve, betrokken aanwezigheid in het leven van het meisje en ik zou dat contact goed beschermen. 

Ik zou me niet zo zorgen maken over je aanwezigheid bij de openbare zitting als het je tenminste lukt om neutraliteit en kalmte uit te stralen voorafgaand, tijdens en na de zittingen want dan is het juist ook een goede oefening voor de situatie daarna mocht er wel sprake worden van pleegzorg en jij die persoon worden. Dan moet je ook in staat zijn om dat uit te stralen in de contacten met hen. 
Ik lees hier verwachtingen dat veilig thuis deelneemt aan die zittingen. Dat is niet aan hen. Als er een raads onderzoek is dan zou de desbetreffende onderzoeker dat kunnen zijn en als er sprake is van een ots dan zou een voogd daarvoor kunnen kiezen. Maar, vraag is, gezien de workload of dat gebeurt. Een zitting vergt veel tijd en er zijn vaak te veel acute brandjes te blussen. Het kind is nu bij de moeder en is er voor de voogd nu geen acute zorg dat het daar niet veilig is.
Ik zou zelf, een adviesgesprek voeren met veilig thuis. Dat is geen melding en daarop wordt niet formeel gehandeld. Maar er is wel dossier. Ik zou twee doelen met dat gesprek hebben: 
- zorg delen dat het kind via moeder contact heeft met de dader en de impact van dit contact op het kind. 
- zelf aangeven hoe jij het kind begeleid en het contact is als je het ziet en checken of dat een goede manier is gezien de problematiek. Hierbij aangeven dat je het heel belangrijk vindt om zorgvuldig te zijn.

Je slaat hiermee namelijk meerdere vliegen in één klap al zullen ze niet meteen dood zijn. 
 
Het zorgt ervoor dat er een belletje vanuit veilig thuis naar de voogd of andere hulpverleners gaat over dit contact. Het is namelijk zorgwekkend. 
Het zorgt voor een positief dossier over jou. Je checkt vanuit zorgvuldigheid en het belang van het kind of je manier van handelen oké is. 
Mocht je gevraagd worden hoe je tegen die keuze van moeder aankijkt dan kun je aangeven dat je je zorgen maakt over de impact op het kind maar dat je haar niet wil bekritiseren omdat je het belangrijk vindt om er voor het kind te kunnen blijven zijn in de toekomst in wat voor rol dan ook. 

Er is toch geen voogd momenteel? Alleen veilig thuis. Veilig thuis is de enige die om raadsonderzoek kan vragen. Als de raad n a v het onderzoek een ots vraagt dan is er pas een gezinsvoogd. Dus de enige nu is veilig thuis. Die is aan zet. 
of heb ik het nou verkeerd begrepen? 

De politie is degene die waarschijnlijk veilig thuis heeft ingeschakeld. Die zijn verplicht bij alles waar het kind ook maar in de buurt was vt te melden. Verder kan die net zo weinig als de gemiddelde burger.
Het OM/officier van justitie kan zonder aangiftes van slachtoffers vervolgen maar dan moet het strafproces al wel zo ver zijn. En dat gaat zo lang duren.

Je kunt weinig. Als er een zaak komt in civiel recht/ familiezaken ben je inderdaad niet welkom. Enige die iets kan is veilig thuis. 
Die iets moet! 

Sorry ik was in de veronderstelling dat er sprake was van een ots. Ik weet niet zo goed hoe ik daarbij kwam. Prettig dat veilig thuis wél betrokken is en de informatie dus uit eerste hand haalt.