Jong gedrag (4)

Roos57 schreef op 25-11-2024 om 07:54:

En dan is er niks aan de hand . Fijn toch .
Er kijkt iemand mee . Nou jeetje . Drama .

Het drama begint nu bij school. Tegenwoordig wordt er meteen een observatie gestart bij volkomen normaal gedrag. 

je kan ook de diolomatieke weg kiezen
Praten wat er dwarszit en voorstellen, ivm sinterklaasdrukte en het net starten op school, het observeren even over de zomervakantie te tillen. Dan samen nog eens beoordelen of het nodig is en zoja dan laten doen.  

Ik ben benieuwd wat het doel van het observeren is. Wat zou de observant kunnen zien wat de leerkracht zelf niet ziet? En wat zou die informatie kunnen opleveren? Wordt het ingezet om de leerkracht meer handvatten te geven?

Op basis van wat je beschrijft, Chantal88, zie ik ook de zorgen niet meteen. Dus dat doel zou ik wat verder uitvragen. Welke dingen vind de leerkracht nu precies reden om te observeren en waarom?

Als zij dat goed kan uitleggen, kan het zijn dat het jouw bezwaren of wantrouwen wegneemt.

absor schreef op 25-11-2024 om 08:08:

je kan ook de diolomatieke weg kiezen
Praten wat er dwarszit en voorstellen, ivm sinterklaasdrukte en het net starten op school, het observeren even over de zomervakantie te tillen. Dan samen nog eens beoordelen of het nodig is en zoja dan laten doen.

Dit zou ik doen. In combinatie met thuis wat extra oefenen met omkleden en makkelijke kleding aan naar school.

Overigens kom ik in mijn werk een substantieel deel van de kinderen in groep 4 tegen die nog geen veters kunnen strikken! Dat vind ik rijkelijk laat, maar schijnt normaal te zijn. 

Jorni schreef op 24-11-2024 om 23:56:

[..]

Ik vind dat die leerkracht enorm doordraaft. Bij heel normaal gedrag een kind dat echt net is begonnen op de basisschool al meteen willen laten observeren. Laat het kind evem landen zou ik zeggen. Heel normaal als TO dat een onprettig gevoel zou geven. Ik heb daar alle begrip voor.

Misschien is het handig als TO eerst gewoon even rustig met de leerkracht gaat praten, in plaats van dat je allerlei overhaaste zelfingevulde conclusies gaat trekken. Er is helemaal geen sprake van dossiers opbouwen, stempels en achtervolgen. Als de juf denkt dat er mogelijk een probleem is en de ouder denkt van niet dan is het laten meekijken door een derde persoon misschien wel juist heel zinvol. Misschien ziet die observator wel dat er niks aan de hand is of dat de juf het niet slim aanpakt met dit kind en zelf haar insteek aan kan passen. Als je observeren enkel ziet als het beoordelen en labelen van een kind dan heb je volgens mij geen idee van wat observeren allemaal in kan houden. Bij mijn dochter kwamen er ook geen grootse zaken uit, al helemaal geen diagnose of stempel en er is niets dat haar nu achtervolgt door die ene observatie. Het is geen psychiatrisch onderzoek ofzo.

Of misschien blijkt wel uit het gesprek van TO en de juf dat observeren helemaal nog niet aan de orde is, dat kan er ook best uitkomen. Maar er direct met een gestrekt been ingaan en ervan uitgaan dat de juf als doel heeft om je kind dwars te zitten, daar wordt een kind echt niet beter van. Je verpest daarmee de vertrouwensband met de school en het samen kijken naar wat het beste is voor het kind. Ik zeg ook nergens dat TO meteen akkoord zou moeten gaan met observeren, maar dat kan toch gewoon op een normale manier besproken worden in plaats van meteen zo defensief reageren?

absor schreef op 25-11-2024 om 08:08:

je kan ook de diolomatieke weg kiezen
Praten wat er dwarszit en voorstellen, ivm sinterklaasdrukte en het net starten op school, het observeren even over de zomervakantie te tillen. Dan samen nog eens beoordelen of het nodig is en zoja dan laten doen.

Gewoon een beetje meemompelen, iets van "goh, zal er eens over nadenken", "goh, goed dat je het zegt, zal er eens op letten", een en ander op de drukke Sintperiode schuiven, en dan zo ergens in april eens daadwerkelijk gaan nadenken over hoe en wat, als men dan nog wat te miepen heeft. 

Ik moet nu denken aan een werkwijze die Miriam Lavell - die al heel lang niet meer heer schrijft, maar dat vroeger veel deed - nog wel eens wilde aanbevelen. Leerkracht signaleert iets vaags. Ouder vindt het flauwekul maar fors er tegenin gaan is om wat voor reden ook niet wenselijk. Ouder zegt dan eea serieus te nemen en eraan te werken. Ouder zegt na enige tijd dat men thuis met het betreffende iets aan de slag is gegaan, en dat het inmiddels beter gaat. Werkt vooral goed als er een vakantie tussen zit. Zo af en toe eens tussen neus en lippen opmerken dat het beter gaat (kind is inmiddels ouder, grote kans dat het betreffende iets daadwerkelijk beter gaat) , et voila, op enig moment ziet ook de leerkracht dat het beter gaat. Geheel los van de vraag of er daadwerkelijk enige bewuste inspanning door ouder of kind is geleverd om het vage iets aan te pakken: als iedereen maar verwacht vooruitgang te zien, gaat men op een gegeven moment vanzelf vooruitgang zien. 

Dit werkt natuurlijk alleen bij echte vage onzindingen, maar als tactiek lijkt het me het proberen waard.

Nicole123 schreef op 25-11-2024 om 10:35:

[..]

Misschien is het handig als TO eerst gewoon even rustig met de leerkracht gaat praten, in plaats van dat je allerlei overhaaste zelfingevulde conclusies gaat trekken. Er is helemaal geen sprake van dossiers opbouwen, stempels en achtervolgen. Als de juf denkt dat er mogelijk een probleem is en de ouder denkt van niet dan is het laten meekijken door een derde persoon misschien wel juist heel zinvol. Misschien ziet die observator wel dat er niks aan de hand is of dat de juf het niet slim aanpakt met dit kind en zelf haar insteek aan kan passen. Als je observeren enkel ziet als het beoordelen en labelen van een kind dan heb je volgens mij geen idee van wat observeren allemaal in kan houden. Bij mijn dochter kwamen er ook geen grootse zaken uit, al helemaal geen diagnose of stempel en er is niets dat haar nu achtervolgt door die ene observatie. Het is geen psychiatrisch onderzoek ofzo.

Of misschien blijkt wel uit het gesprek van TO en de juf dat observeren helemaal nog niet aan de orde is, dat kan er ook best uitkomen. Maar er direct met een gestrekt been ingaan en ervan uitgaan dat de juf als doel heeft om je kind dwars te zitten, daar wordt een kind echt niet beter van. Je verpest daarmee de vertrouwensband met de school en het samen kijken naar wat het beste is voor het kind. Ik zeg ook nergens dat TO meteen akkoord zou moeten gaan met observeren, maar dat kan toch gewoon op een normale manier besproken worden in plaats van meteen zo defensief reageren?

Misschien is het handiger om gewoon een andere mening te respecteren en mijn mening niet te verdraaien. Ik en nog een paar anderen hier zien dat toch echt anders in dit geval dan jij. En ik heb nergens gezegd dat de juf het doet om het kind dwars te zitten. Dat maak jij ervan. Als een kind even iets niet doet zoals verwacht wordt door sommige mensen dan wordt er door sommige types direct zwaar aan getild en dan is er hier totaal niets geks aan de hand en kind heeft het naar de zin op school maakt vriendjes enz. Dat is een bepaalde manier van denken en geen kwade wil.

Wel is het denk ik verstandig om op te letten wat er wordt opgeschreven omdat het anders een eigen leven kan gaan leiden en dat kan kind lang gaan achtervolgen (en dus in die zin een soort van stempel drukken op het kind). Ook al is het niet de bedoeling, dat kan wel gebeuren. Het lijkt me verstandig om hier alert op te blijven. 

Ik vind het bizar dat ze een kind met volkomen normaal gedrag dat net op school is begonnen meteen willen observeren. En ja dat kan TO gewoon netjes aangeven tijdens een gesprek dat ze dit anders ziet en het nu nog even wil aankijken (of wat anders als zij denkt dat dat goed is). Dat is haar goed recht. Waar nodig kan TO dingen thuis oefenen met het kind en dit ook aangeven aan de juf. Zo zien ze wel dat je het serieus neemt, maar bewaak je ook de grens en win je tijd.

Izza schreef op 25-11-2024 om 11:22:

to is kind thuis misschien alleen (geen siblings)? En heeft hij wel op de opvang gezeten of meerdere dagdelen peuterspeelzaal?

Wat jij beschrijft herken ik van mijn buurvrouw. Die is huisvrouw en haar kinderen waren echt het schoolse niet gewend. Die moesten heel erg wennen aan een groep, aan regels, drukte en wachten op je beurt etc. Ook in de zelfstandigheid is het thuis natuurlijk heel anders dan op de opvang. Kinderen die gewend zijn aan opvang of meerdere dagen peuterspeelzaal zijn echt een stapje verder op bepaalde punten.

Dat is ook inderdaad een groot verschil. Van oudere siblings en de opvang leren ze veel van dat soort dingen. En zelfs die kinderen vertonen vaker het gedrag dat TO hier beschrijft van haar kind en hebben moeite met bepaalde dingen in het begin.

Temet schreef op 25-11-2024 om 11:47:

[..]

Gewoon een beetje meemompelen, iets van "goh, zal er eens over nadenken", "goh, goed dat je het zegt, zal er eens op letten", een en ander op de drukke Sintperiode schuiven, en dan zo ergens in april eens daadwerkelijk gaan nadenken over hoe en wat, als men dan nog wat te miepen heeft.

Ik moet nu denken aan een werkwijze die Miriam Lavell - die al heel lang niet meer heer schrijft, maar dat vroeger veel deed - nog wel eens wilde aanbevelen. Leerkracht signaleert iets vaags. Ouder vindt het flauwekul maar fors er tegenin gaan is om wat voor reden ook niet wenselijk. Ouder zegt dan eea serieus te nemen en eraan te werken. Ouder zegt na enige tijd dat men thuis met het betreffende iets aan de slag is gegaan, en dat het inmiddels beter gaat. Werkt vooral goed als er een vakantie tussen zit. Zo af en toe eens tussen neus en lippen opmerken dat het beter gaat (kind is inmiddels ouder, grote kans dat het betreffende iets daadwerkelijk beter gaat) , et voila, op enig moment ziet ook de leerkracht dat het beter gaat. Geheel los van de vraag of er daadwerkelijk enige bewuste inspanning door ouder of kind is geleverd om het vage iets aan te pakken: als iedereen maar verwacht vooruitgang te zien, gaat men op een gegeven moment vanzelf vooruitgang zien.

Dit werkt natuurlijk alleen bij echte vage onzindingen, maar als tactiek lijkt het me het proberen waard.

Dat is inderdaad een hele goede tactiek. 

Jorni schreef op 25-11-2024 om 11:55:

[..]

En ik heb nergens gezegd dat de juf het doet om het kind dwars te zitten. Dat maak jij ervan. 

Je schreef 'Als ze echt zoeken naar iets dan vinden ze altijd wel wat'. Dat vind ik een enorm wantrouwende insteek, alsof de juf zo graag zou willen dat er iets mis is aan het kind en daar bewust naar gaat zoeken. Terwijl ik in de OP lees dat de observatie die de juf voorstelt is om de leerkracht handvatten te geven, niet om een stempel op het kind te drukken of een diagnose te stellen die het kind later kan achtervolgen. Ik lees verder ook niet door wie de leerkracht het kind wil laten observeren, het was volgens mij enkel nog een losse flodder op het schoolplein. Misschien bedoelt ze wel een observatie door de eigen IB-er van de school, iets wat heel gebruikelijk is. Verder zijn we het helemaal eens dat TO niet akkoord hoeft te gaan met de observatie. Ik zou alleen zelf daarbij niet door een negatieve defensieve houding de samenwerking met school al vanaf het begin verstieren, maar kijken of je elkaar als juf en ouders (weer) kunt vinden en versterken. Daar heb je nog 8 jaar plezier van als ouder. 

Temet schreef op 25-11-2024 om 11:47:

[..]

Gewoon een beetje meemompelen

Dan ga je er al bij voorbaat vanuit dat je niet gewoon nader tot elkaar kunt komen? Dat een leerkracht je uitleg over hoe je kind thuis is niet begrijpt? Dat je niet samen in alle openheid naar het beste voor het kind kunt zoeken? Als je een leerkracht al lang kent en je weet dat je op compleet verschillende golflengtes zit dan snap ik zo'n houding, maar waarom zou je al bij voorbaat er op zo'n manier in gaan staan?

Nicole123 schreef op 25-11-2024 om 12:10:

[..]

Je schreef 'Als ze echt zoeken naar iets dan vinden ze altijd wel wat'. Dat vind ik een enorm wantrouwende insteek, alsof de juf zo graag zou willen dat er iets mis is aan het kind en daar bewust naar gaat zoeken. Terwijl ik in de OP lees dat de observatie die de juf voorstelt is om de leerkracht handvatten te geven, niet om een stempel op het kind te drukken of een diagnose te stellen die het kind later kan achtervolgen. Ik lees verder ook niet door wie de leerkracht het kind wil laten observeren, het was volgens mij enkel nog een losse flodder op het schoolplein. Misschien bedoelt ze wel een observatie door de eigen IB-er van de school, iets wat heel gebruikelijk is. Verder zijn we het helemaal eens dat TO niet akkoord hoeft te gaan met de observatie. Ik zou alleen zelf daarbij niet door een negatieve defensieve houding de samenwerking met school al vanaf het begin verstieren, maar kijken of je elkaar als juf en ouders (weer) kunt vinden en versterken. Daar heb je nog 8 jaar plezier van als ouder.

Ik bedoel daarmee als je een vergrootglas op iemand zet, zeker als het gaat om menselijk gedrag  zie je vaker wel iets wat opvalt. En dat kan een risico zijn en een kind blijven achtervolgen, zeker als dingen ergens worden opgeschreven. Hoeft niet maar kan zeker wel. Ik ken meerdere voorbeelden in mijn omgeving. En het gaat hier om een kleuter met volkomen normaal gedrag.

Ik zeg toch nergens dat TO op een negatieve en harde manier er tegenin moet gaan. Wel mag ze haar kind beschermen en dat kan ze ook op een goede en rustige manier brengen waarbij ze ook kan aangeven bepaalde dingen te gaan oefenen. Zo geeft ze min of meer aan het serieus te nemen, helpt ze haar kind, maar beschermt ze wel haar kind en wint ze wat tijd. Tijd lost deze "problemen"  vanzelf wel op doordat kind ouder wordt en steeds langer op school zit.