Grenzen verkennen basisschool
Onlangs sprak ik met een andere moeder over het verkennen van grenzen en dan m.n. op school wanneer er sprake is van een invalleerkracht.
In de groep van onze zoon, groep 6, is dan een bepaalde groep kinderen die de gewone regels opeens aan hun laars gaan lappen. Door de klas roepen, door de klas lopen, grote mond geven.
Die moeder haalde haar schouders op en was het meer van: ze zijn hun grenzen aan het verkennen. Terwijl onze zoon juist op die dag niet graag naar school gaat omdat er altijd 'gedoe' is bij een invaller.
Ik vroeg me af, hoe zien jullie dit? Ik vind het best opmerkelijk, of is onze zoon super gezeglijk?
Niet zo gek toch, dat je liever lesgeeft aan gemotiveerde kinderen die opletten en hard werken in plaats van dat je de hele dag bezig bent met opvoeden en begrenzen van kinderen die niet in alle toonaarden laten blijken dat ze met andere zaken bezig zijn.
Er is een verschil tussen een beetje klieren, grenzen opzoeken of totaal niet te handhaven zijn door een ander dan de eigen leerkracht. Die kinderen zijn er door passend onderwijs meer dan 25 jaar geleden is mijn idee. Toen ik 10 jaar geleden alweer de ambitie had om als herintreder weer in in het po te gaan werken, heb ik ruim anderhalf jaar ingevallen. Mijn overwichtsspier is redelijk ontwikkeld met een combinatie van duidelijkheid en humor kom je bij de meeste leerlingen een heel end. Dat je van je "echte"juf wel met zijn drietjes onder de rekeninstructie naar de wc mag,leuk geprobeerd, maar dat gaat niet gebeuren. Wisselen Kim en Zoe van plek, nou prima als jullie dat grappig vinden, dan heet je een dagje anders, als je dan maar wel naar die andere naam luistert. Maar je hebt er ook tussen die totaal niet aanspreekbaar zijn en maar door de klas blijven roepen/lopen, of erger de klas uit, k*tjuf zeggen, een tafel omgooien (omdat ik een ingewikkelde Ierse naam niet goed uitgesproken kreeg). Dat is voor andere kinderen ook geen leuk verzetje meer. Houd je de teugels strak de eerste dagen, dan heb je trouwens de kans dat je een ouder aan je bureau of in je mailbox krijgt. Nablijven zag ik niet als strafmaatregel, wel als middel om even rustig met een leerling onder vier ogen te spreken over het gedrag en niet in een volle klas. En dat duurde niet langer dan 5 a 10 minuten. Ook vaste docenten lopen hier tegenaan, en het is een van de reden waarom veel er de brui aangeven.
