Bonuskind doet heel naar tegen mijn kinderen en eigen broer. Wat nu?
Ik ben alleenstaand en heb nu sinds ongeveer een jaar een nieuwe partner, ook hij heeft kinderen.
Ik heb twee jongens, hij heeft er ook twee, leeftijden van 5 tot 10 jaar. Zijn jongste is heel zoet en conflict vermijdend. Wat mij opviel is dat zijn oudste, V., zijn jongere broertje continu commandeert. Het kind kijkt dan een beetje verloren en doet wat hij zegt. "Pak mijn tablet." "Doe dit, doe dat." etc. het broertje kijkt dan wat verloren en doet het meestal maar wanneer hij het dan een keertje niet doet, doet V. hem ook echt pijn.
Mijn partner zegt; "Er is niets, P. huilt expres in de hoop dat V. straf krijgt. Hij wilt namelijk geen knuffel of getroost worden dus het zal wel." Hij is er compleet blind voor, meerdere malen heb ik hem duidelijk gemaakt dat het helpend zou zijn om P. te erkennen in wat er gebeurd is maar aan dovemansoren. Ik heb hier regelmatig gesprekken met hem over (gehad).
Nu is me opgevallen dat hij het sinds een paar weken ook tegen mijn kinderen doet, die jonger zijn. Mijn jongste ging naast hem zitten op de grond. V. zat op een krukje, dus hoger, en dan tikt hij continu met zijn knie tegen mijn zoon zijn hoofd. Steeds harder en kijkend naar de reactie. Toen ik zei dat V. daarmee moest stoppen omdat het niet okay is schrok hij omdat ik het gezien had.
Mijn oudste zoon, een jaar jonger dan V., was met hem aan het stoeien waarbij V. hem op de grond gooide en hem in de buik begon te trappen terwij mijn zoon op zijn zij op de grond ligt. Daar schrok ik verschrikkelijk van. Toen ik er iets van zei brulde V. dat mijn zoon eerst schopte maar ik heb alles gezien. Ik houd hem in de gaten namelijk, deed ik al toen ik het gemene gedrag naar zijn broertje bemerkte.
Ik weet dus niet zo goed wat ik hiermee aan moet.
Mijn partner is er echt blind voor en ik ben ontzettend gek op hem. Het zou jammer zijn wanneer we stuk lopen door het gedrag van zijn zoon. Maar ik kan het ook niet zomaar laten gaan aangezien ik het geen gezond gedrag vind en mijn kinderen niet eens even bij hen durf te laten omdat ik weet dat mijn partner het niet ziet.
Gelukkig wonen we niet samen en dit zie ik ook niet gebeuren in de nabije toekomst op deze manier.
Heeft er iemand tips?
Die kinderen gewoon niet mixen.
afspreken als de kinderen bij hun andere ouder zijn, kinderen niet mengen en verder niet te veel mee moeien denk ik
Vriend zien zonder kinderen
Persoonlijk zou ik hier geen zin in hebben
Ik raad je aan je kinderen te prioriteren boven je relatie en zijn kinderen.
Het lijkt mij ingewikkeld als je beiden een andere kijkt hebt op de situatie waardoor er een andere inschatting word gemaakt. Je bent pas kort bij zijn kinderen betrokken en het is mij niet helder welke rol jij hebt in stiefkinderen zijn leven.
Zelf zou ik, door de verschillen die jullie als ouder hebben, ook hiervoor passen. Vriend alleen zien wanneer jullie de kinderen niet hebben. Dit gaat alleen maar wrijving en irritatie opleveren.
okay, we hebben de kinderen lange tijd uit elkaar gehouden en ik zal hier weer terug op aan sturen.
Echter lijd zijn eigen broertje ook onder zijn gedrag en ook dat vind ik lastig. De laconieke houding wordt bij de ex partner ook doorgevoerd en V. op handen gedragen. Hij doet nooit iets fout in de ogen van de bio ouders en daar maak je ook vervelende kinderen mee.
Sommige dingen heb je nu eenmaal geen controle over maar het stoort me wel en ik vind het sneu voor P.
Ik heb met mijn kinderen en bonuskinderen in een zelfde situatie gezeten. We hebben 2 jaar geprobeerd om met elkaar te blijven afspreken. Soms ging het goed, maar vaak ook niet. Ik werd er zelf ook gestrest van, omdat ik zo graag wilde dat iedereen het leuk had.
Sinds een aantal weken spreken we niet meer met zn allen af en dat geeft een hoop rust. Mn vriend en ik zien elkaar zonder kids of ik ga naar hem toe als zijn kinderen bij hem zijn of hij komt naar mij als mijn kinderen bij mij zijn. Hadden we 2 jaar geleden al moeten doen 
.
Tja, ze hebben al ouders dus ik zou me niet te druk maken om v of p. Ze zijn niet jouw kinderen dus laat het aan de ouders.
Ik zou echt veel moeite hebben met een partner die zo in de opvoeding staat als jouw vriend. Ouders die blind zijn voor het wangedrag van hun kinderen, zijn gewoon slechte ouders. En slechte ouders zijn ook geen goede partners.
Ik ben het met je eens dat het zielig is voor die jongste en als je de kinderen niet meer wilt zien (of eigenlijk de oudste niet meer wilt zien), dan is er niemand meer die het voor hem opneemt. Dat zou heel schrijnend kunnen worden. Lastig hoor! Ik denk dat ik toch de kinderen zou willen blijven zien (nou ja, als ik de partner zou aanhouden, maar daar zou ik dus enorm over twijfelen), maar elk wangedrag consequent benoemen bij zijn vader. Elke dag opnieuw, in de hoop dat het ooit tot hem gaat doordringen.
Alleen op gelezen maar stel je eigen kinderen als prioriteit ten opzichte van een nieuwe relatie.
En wie heeft in hemelsnaam de term “bonuskinderen” verzonnen? Die kinderen hebben al ouders, jullie hebben net een jaar een relatie en laat die ouders hun kinderen opvoeden/ corrigeren. Zou mij genoeg zeggen ook als de vader blind is voor het gedrag van zijn kind. De vraag is of je dat wilt voor jezelf en je eigen kinderen.
Battle-Royale schreef op 18-04-2022 om 21:44:
Tja, ze hebben al ouders dus ik zou me niet te druk maken om v of p. Ze zijn niet jouw kinderen dus laat het aan de ouders.
Nou, eigen kind in de buik laten schoppen zou ik ook niet op wachten totdat de eigen ouders eens ingrijpen.
Je kunt jullie kinderen wel uit elkaar houden, maar met het beeld dat je schetst zou ik me toch ook zorgen maken om het broertje.
Een lastige situatie want ik heb ook geen pasklaar antwoord maar zou het ook moeilijk vinden als partner zich zo opstelt en daarnaast dus de zorgen om het andere jochie.
Ik zou dergelijk gedrag van mijn partner echt heel slecht trekken. Een kind op handen dragen en nooit corrigeren, is schadelijk. Niet alleen voor het andere kind, maar ook voor het betreffende kind. Dat krijgt het idee dat het niks fout kan doen en kan daar in de echte wereld niet mee omgaan.
Ik zou sowieso het belang van de kinderen prioriteren boven de vriend, maar ook nadenken over of je een relatie met iemand die blind is voor de slechte eigenschappen van zijn kind (en misschien ook wel van hemzelf). Van die ouders die altijd roepen 'dat doet mijn kind nooooit' zijn meestal niet bepaald de types waar ik graag mee om ga.
Caramelzeezoutchocola schreef op 18-04-2022 om 22:05:
[..]
Nou, eigen kind in de buik laten schoppen zou ik ook niet op wachten totdat de eigen ouders eens ingrijpen.
Ze had toch ingegrepen? Maar verder zou ik ze aan hun ouders overlaten en nergens mee moeien.
Als hij zo tegen zijn kinderen doet, zou ik dat wel onaantrekkelijk gedrag als partner vinden.
Ik vind het echt heel sneu voor het broertje. Ik zou bewust wegkijken onder de noemer 'ze hebben ouders' toch ook wel lastig vinden.
