Beste vriendin uit huis geplaatst. Jeugdzorg wilt niet meewerken aan contact
hoi allemaal. Helaas is vorig jaar het beste vriendinnetje van me dochter uit de klas meegenomen door jeugdzorg. Vandaag gesprek gehad voor de uitslag van het perspectief onderzoek. Uitslag ze kan niet terug. Oke is dan contact mogelijk. Enkel alleen met de familie. Het kwam erop neer dat het vriendinnetje niet bezig is met mijn dochter mits er specifiek naar gevraagd wordt. En haar leven opnieuw aan het opbouwen is. Wat ik begrijp, maar wat ik niet begrijp is dat ze zeggen dat het meisje dat alleen maar vraagt om ons een fijn gevoel te geven. Dus meepraat. Ik snap dat het soms lastig te peilen is bij kinderen of het een eigen mening is of niet. Hun denken namelijk van niet. Het komt erop neer dat mijn dochter haar maar moet vergeten. Ze krijgt namelijk 5 jaar verlening en contact met mijn dochter zal er niet inzitten. Hoe ga ik dit mijn dochter vertellen? Ja haar vriendin zit ergens anders is een soort van nieuw leven begonnen maar mijn dochter blijft achter, iedere avond huilend in bed. . Ik ben radeloos. Dit meisje voelde als een dochter voor me, waren ook 24/7 samen 
Doemijdieglazenbol schreef op 17-01-2024 om 11:34:
[..]
Ik denk dat dat in normale situaties helpend kan zijn. Dit is geen normale situatie. De verantwoordelijken geven aan dat het beter is voor vriendin om zich op haar nieuwe leven te richten. Ik kan me voorstellen dat in deze situatie het disruptief is voor vriendin om in het oude leven te “blijven hangen”. Hoewel ook deze mensen feilbaar zijn, zou ik dat toch volgen. Zij moeten met vriendin dealen, zij zien haar gedrag en reacties in deze nieuwe situaties en zij moeten er ook mee omgaan
Jullie in deze situatie kan het helpend zijn. Dat weet ik vanuit de achtergrond die ik heb met pleegzorg, dus de niet gangbare situaties.
Meesje schreef op 17-01-2024 om 09:45:
Het kind is uit huis gegaan bij haar ouders en bij opa en oma gaan wonen met redenen. Oma is overleden. Opa kan (vervolgens) dusdanig slecht voor haar zorgen dat ze haar uit de klas moeten plukken en in pleegzorg plaatsen. Het kind heeft dus heeel veel meegemaakt. Nu bouwt ze een nieuw leven op. Dat gaat kennelijk goed en ze vraagt een jaar later niet meer naar haar oude vriendinnetjes.
Door de manier waarop je schrijft kan ik me voorstellen dat juist contact met jullie voor haar belastend is. Jij beschouwt haar als een dochter, je wilde haar in huis nemen maar het mocht niet, je onderhoud contact met jeugdzorg over haar onderzoeken, je hebt twijfels over de uithuisplaatsing/geschiktheid van opa, je woont enkele deuren van haar oude woning, je dochter huilt zichzelf al een jaar in slaap, je dochter komt niet meer buitenshuis. Dat klinkt niet als een onbezorgd en neutraal terrein voor dat meisje om in te spelen, maar als een vat vol emoties en tegenstrijdigheden. En ik kan me zomaar voorstellen dat het dit getraumatiseerde kind aan draagkracht ontbreekt om daarmee om te gaan. Ook al bedoelen jullie het waarschijnlijk nog zo goed.
Wat je je dochter moet vertellen? Dat het vriendinnetje weg is en niet meer terugkomt. Heel verdrietig, mag ze best om treuren, maar zo gaan de dingen soms. Als ze zo depressief blijft zou ik wel hulp voor haar zoeken. Ik snap dat de manier waarop het gegaan is heel abrupt was. Maar (basisschool)vriendschappen veranderen wel vaker door verhuizingen, schoolwisselingen ed. Het hoort ook een beetje bij het leven. Dat mag best verdrietig zijn. Maar een jaar rouwen klinkt wel wat extreem.
Dit dus. To jij gaat veel te ver in je goede bedoelingen. Pleegzorg zit te springen om mensen en het netwerk gaat altijd voor. Jullie zijn dus niet zomaar afgewezen. Zowel jij als je dochter laten geen gedrag zien dat op dit moment helpend is voor haar.
Je dochter zal nog wel vaker een vervelende ervaring meemaken. Daar kan je beter mee leren omgaan dan totaal in elkaar storten zoals nu. Hoeveel mensen verliezen wel niet bepaalde vriendschappen in de loop van hun leven? Dat hoort erbij. Leer haar weerbaarder worden.
ik zie alleen maar berichten waarop ik afgevallen wordt. En ik hoef niet alles in detail te zeggen. Ik ken het meisje al vanaf 7 maanden toen is ze al bij haar opa en oma geplaatst. En opa is wel in staat alleen kan hij de veiligheid wat betreft vader niet garanderen en dus is opa niet bevoegd. Deze twee meiden trokken altijd met elkaar op en natuurlijk zijn er andere kinderen. Logeren bij elkaar etc. En ik ben meegenomen in het onderzoek en ze hebben indd gekeken of ik neutraal genoeg was om haar op te vangen alleen omdat ik er dus dichtbij sta is niet. En vader valt ons allemaal lastig dus is het beter voor dat meisje hoe het nu is. En dat begrijpen we maar jammer van het contact voor de meiden. Me dochter komt nog wel buiten maar is erg verdrietig en andere meiden haalt niet bij wat die twee hadden . En ik snap het ik zie ook niemand meer van me 10 jaar. En vroeg enkel om hulp. Niet om mij te bekritiseren of iets.
Apiejapie schreef op 17-01-2024 om 10:21:
Even voor bovenstaande posters; vorig jaar hoeft geen jaar geleden te zijn he, drie weken geleden was het nog vorig jaar. To, kun je toelichten hoe lang je dochter en haar vriendinnetje geen contact hebben?
To, via wie weet jij wat er speelt? Hoor je dat via opa? Neem aan dat jeugdzorg en pleegzorg jou niet benaderen/informatie geven?
Indd geen jaar geleden. Beetje stom beschreven van me. Want ik snap zelf ook wel dat het anders rete slecht zou gaan met me dochter. Ze was erg aan haar gehecht. En indd ik ben meegenomen in onderzoeken en meegeweest naar uitspraken van onderzoeken om opa te ondersteunen en zo dus alles op de hoogte ben
Luna33 schreef op 17-01-2024 om 18:31:
ik zie alleen maar berichten waarop ik afgevallen wordt. En ik hoef niet alles in detail te zeggen. Ik ken het meisje al vanaf 7 maanden toen is ze al bij haar opa en oma geplaatst. En opa is wel in staat alleen kan hij de veiligheid wat betreft vader niet garanderen en dus is opa niet bevoegd. Deze twee meiden trokken altijd met elkaar op en natuurlijk zijn er andere kinderen. Logeren bij elkaar etc. En ik ben meegenomen in het onderzoek en ze hebben indd gekeken of ik neutraal genoeg was om haar op te vangen alleen omdat ik er dus dichtbij sta is niet. En vader valt ons allemaal lastig dus is het beter voor dat meisje hoe het nu is. En dat begrijpen we maar jammer van het contact voor de meiden. Me dochter komt nog wel buiten maar is erg verdrietig en andere meiden haalt niet bij wat die twee hadden . En ik snap het ik zie ook niemand meer van me 10 jaar. En vroeg enkel om hulp. Niet om mij te bekritiseren of iets.
Nu snap ik veel beter waarom het contact met je dochter verbroken is.
Het is belangrijk dat het vriendinnetje niet door haar vader lastig gevallen wordt, en jullie ook niet. Zolang je dochter geen contact met haar vriendin heeft, zal de vader niks aan je dochter hebben. Je dochter hoeft geen geheim te bewaren voor een volwassen man. Dat is iets waar je allebei opgelucht adem over kunt halen.
Er staan in het topic ook goede tips, denk ik. Voer een ritueel uit (brief schrijven of iets anders) en sluit het contact af. Bevestig het verdriet van je dochter, maak het niet te groot en vooral: begrens het. Verdriet is logisch en oké maar na een minuut of 10 ga je weer iets anders doen. Dit is een mooie gelegenheid om daar samen mee te oefenen.
Zeker omdat ze zo gevoelig is, is het belangrijk dat je haar leert om haar gevoelens te begrenzen, daar heeft ze de rest van haar leven baat bij.
Luna33 schreef op 17-01-2024 om 18:31:
ik zie alleen maar berichten waarop ik afgevallen wordt. En ik hoef niet alles in detail te zeggen. Ik ken het meisje al vanaf 7 maanden toen is ze al bij haar opa en oma geplaatst. En opa is wel in staat alleen kan hij de veiligheid wat betreft vader niet garanderen en dus is opa niet bevoegd. Deze twee meiden trokken altijd met elkaar op en natuurlijk zijn er andere kinderen. Logeren bij elkaar etc. En ik ben meegenomen in het onderzoek en ze hebben indd gekeken of ik neutraal genoeg was om haar op te vangen alleen omdat ik er dus dichtbij sta is niet. En vader valt ons allemaal lastig dus is het beter voor dat meisje hoe het nu is. En dat begrijpen we maar jammer van het contact voor de meiden. Me dochter komt nog wel buiten maar is erg verdrietig en andere meiden haalt niet bij wat die twee hadden . En ik snap het ik zie ook niemand meer van me 10 jaar. En vroeg enkel om hulp. Niet om mij te bekritiseren of iets.
Wat jammer dat je alles als kritiek ervaart. Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Want het gaat ongetwijfeld om een emotionele situatie. Bij jouw dochter maar ook bij jou. Je wilde zelfs haar in huis halen, dat laat zien hoeveel je om dit meisje geeft. Hartstikke verdrietig dat jullie haar moeten missen, helemaal vanwege zo'n schrijnende situatie.
Probeer naast je verdriet ook af en toe te zien wat je voor dit meisje hebt kunnen betekenen. Je geeft aan dat ze veel bij jullie was, regelmatig kwam logeren. Dat zullen vast momenten geweest zijn waarop dit meisje kon ontspannen, zich veilig en geliefd voelde. Dat heb je voor haar kunnen doen. En dat is waardevol. Neem dat in je hart mee. Dat is iets wat dit meisje ook doet: ze heeft mooie herinneringen in haar lijf en hart opgeslagen ondanks het verdriet wat er daarnaast speelde.
Wie weet is er in de toekomst ooit contact. Je weet het niet. Maar gun het dit meisje, en jou en je dochter ook. Bewaar de herinnering in je hart, dat kan niemand afnemen.
Warme knuffel voor jou en je dochter.
Apiejapie schreef op 17-01-2024 om 21:21:
[..]
Wat jammer dat je alles als kritiek ervaart. Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Want het gaat ongetwijfeld om een emotionele situatie. Bij jouw dochter maar ook bij jou. Je wilde zelfs haar in huis halen, dat laat zien hoeveel je om dit meisje geeft. Hartstikke verdrietig dat jullie haar moeten missen, helemaal vanwege zo'n schrijnende situatie.
Probeer naast je verdriet ook af en toe te zien wat je voor dit meisje hebt kunnen betekenen. Je geeft aan dat ze veel bij jullie was, regelmatig kwam logeren. Dat zullen vast momenten geweest zijn waarop dit meisje kon ontspannen, zich veilig en geliefd voelde. Dat heb je voor haar kunnen doen. En dat is waardevol. Neem dat in je hart mee. Dat is iets wat dit meisje ook doet: ze heeft mooie herinneringen in haar lijf en hart opgeslagen ondanks het verdriet wat er daarnaast speelde.
Wie weet is er in de toekomst ooit contact. Je weet het niet. Maar gun het dit meisje, en jou en je dochter ook. Bewaar de herinnering in je hart, dat kan niemand afnemen.
Warme knuffel voor jou en je dochter.
Dit. Als het meisje zo lang een substantieel deel van haar leven bij jullie heeft doorgebracht, dan heeft ze daar ongetwijfeld veel en fijne herinneringen aan en die neemt ze de rest van haar leven mee.
Als de vader jullie en opa bedreigt, dan is het misschien voor alle partijen ook wel beter dat ze niet bij jullie woont. Ook voor de veiligheid van jullie dochter en jullie zelf.
Dat is heel verdrietig en doet veel pijn, maar soms is dat wel beter of simpelweg noodzakelijk.
