Alleen buiten spelen?
Korte vraag, vanaf welke leeftijd mochten jullie kindjes alleen naar buiten om te spelen? Ik had Zondag een kleine discussie met zoon van bijna 6, hij vond dat ik wel naar huis kon terwijl hij bij het speeltuintje in de buurt aan het spelen was, ik vond van niet.
Zoon was toen boos en zei dat hij bij mama altijd alleen buiten mag. Daarop heb ik gezegd dat het van mij niet mag.
Maar ik vroeg me later af of ik niet wat te streng was.
Tickel schreef op 27-07-2021 om 12:27:
[..]
Met 4 jaar kunnen ze al op zwemles. Zou dat zeker doen!
En daarna mosterd eten met bitterballen in de kantine.
Ja klopt idd, ben ik ook echt van plan vindt dat prioriteit.
En die bitterballen ga ik ook zeker doen😍🤣
Ik vind vijf jaar wel erg jong om alleen naar een speeltuintje te gaan. Ik zou lekker een boek meenemen en gaan lezen. Dan hoef je hem niet het gevoel te geven dat hij in de gaten wordt gehouden en je bent toch in de buurt.
hier mochten mijn dochters alleen buiten spelen in de speeltuin een straat verder toen ze 7 waren. Het is een rustige buurt.
Mijn oudste is 6 en die kon al heel vroeg wel in een speeltuintje uit het zicht spelen met een vriendje. Vanaf dat hij 4 was, kwamen ze elkaar eerst oppikken en dan samen er heen. In het begin ging ik dan wel elk kwartier even kijken.
Nu verhuisd naar een drukkere buurt mag hij ook een vriendje verderop in de straat (zelfde zijde) ophalen. Alleen kwam eigenlijk niet voor.
Rachel, tussen 2 en 6 jaar zit echt een wereld (of eigenlijk wel 4 werelden) van verschil. Je kunt je nu nog niet voorstellen wat je kind dan kan. (Beginnend) Lezen bv 
Verder ligt het aan je kind, of je daar afspraken mee kunt maken, aan hoe angstig je zelf bent, en de buurt waarin je woont.
TO hoe doe jij dat in een grotere speeltuin waar allerlei hoekjes zijn en drukte is? Ga je dan steeds met kind mee of ga je ergens zitten en mag jouw kind zelf spelen?
dan zeg ik tegen hem dat ie alleen daar mag spelen waar ik hem kan zien. Ik ben als de dood dat ik hem kwijt ben/niet kan vinden.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 16:39:
dan zeg ik tegen hem dat ie alleen daar mag spelen waar ik hem kan zien. Ik ben als de dood dat ik hem kwijt ben/niet kan vinden.
Misschien zou je daar ook kunnen oefenen als je zelf wat meer wil leren loslaten. Bv dat je ergens gaat zitten met zicht op de uitgang, en dan vervolgens zoon laten spelen (ook buiten het zicht).
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 16:39:
dan zeg ik tegen hem dat ie alleen daar mag spelen waar ik hem kan zien. Ik ben als de dood dat ik hem kwijt ben/niet kan vinden.
Het 'probleem' ligt dus bij jou. Is zoontje bij moeder weggelopen? Maakt ze vaak mee dat ze hem niet kan vinden? En wat als je een jaar verder ben heb je dit gevoel dan niet?
Het gaat om een bepaald vertrouwen wat je in je zoontje hebt en dat gaat er sowieso niet komen als je Het niet probeert. Hoeft nu nog niet, maar jij durft niet los te laten, dus daar moet je je weg in gaan vinden. Dat het spannend is is heel normaal, het is aan jou hoe je daar mee omgaat.
Ik vind 6 wel jong hoor. Verder ligt het ook wel aan het kind en buurt.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 16:39:
dan zeg ik tegen hem dat ie alleen daar mag spelen waar ik hem kan zien. Ik ben als de dood dat ik hem kwijt ben/niet kan vinden.
Als het niet goed voelt, gewoon niet doen. Je kind bepaalt dit niet, jij bepaalt. Over een paar maanden kan het misschien wel, maar voor nu nog even niet. Waarom moet dit per se? Helemaal niet nodig, het jochie is 5, niet 8 of zo.
Mijn 6-jarige mag naar twee speeltuintjes en een aantal huizen van vriendjes. Tussentijds moet hij komen melden dat hij van locatie verandert. Ik heb geen zicht op de speeltuintjes. De route er naar toe is kort en met een oversteek van twee zeer rustige wegen.
Mijn 4-jarige (november wordt hij 5) is zeer verongelijkt dat hij niet ook naar de speeltuin mag. Dat is ook lastig voor hem: de vriendjes (ook 4-jarigen) komen hem ophalen en hij kan niet mee..
Hij benadrukt op alle mogelijke manieren dat hij echt zal uitkijken met oversteken en echt alleen kan zijn. We zijn nu met hem aan het oefenen op spelen op de stoep voor het huis, van het ene einde van de stoep tot het andere einde.
Ik overweeg nog of ik ook de volgende stap ga maken: het aanwijzen van 1 specifieke speeltuin waar hij dan (met een aantal checks van ons) mag spelen. Ik ben daar nog niet over uit.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 16:39:
dan zeg ik tegen hem dat ie alleen daar mag spelen waar ik hem kan zien. Ik ben als de dood dat ik hem kwijt ben/niet kan vinden.
Dan begin je daar toch mee. Laat hem zelfstandig om en rond het huis spelen. Kijk of hij zich aan afspraken kan houden. En breid het dan beetje bij beetje uit.
BlueHeart, je kan ook voorwaarden stellen hè. Bijvoorbeeld: je blijft in dat-en-dat gebied, als je ergens anders heen wil mag dat wel maar dan kom je het eerst zeggen. Of wat ik bijvoorbeeld met dochter (die was toen overigens ouder) wel eens gedaan heb in het winkelcentrum hier: ik ga de Hema in, je mag de speelgoedwinkel in of je bent hier bij de fontein. Dus je gaat niet rondzwerven, je bent of hier, of daar.
Een kind van zes dat niet overdreven impulsief is kan in principe best buiten jouw zicht spelen, als er naar afspraken gemaakt kunnen worden om te zorgen dat je van elkaar weet waar je bent.
Groeten,
Temet
als we met dochter op pad gaan maken we ook afspraken over wat te doen als we elkaar kwijtraken. We gingen voor het eerst naar de efteling toen ze 4 werd. Ik had sticker met telefoonnummer van papa op haar has geplakt 'zodat papa gebeld kan worden bij elkaar kwijtraken. Mocht dat gebeuren dan medewerker vragen papa te bellen. Niet nodig geweest. Eind van de dag zegt dochter: maar mama, we zijn papa helemaal niet kwijtgeraakt. 😊
wij wonen in een buurt in een woonwijk waar het vrij normaal is dat jonge kinderen zelf kunnen spelen buiten. Wel vijvers in de buurt dus met zwemdiploma's vond ik het pas verantwoord. Voor die tijd liet ik ze ook wel naar de speeltuin gaan, met instructies ( alleen op de stoep, in de speeltuin blijven, niet naar het water gaan) maar checkte ik regelmatig ( al ben je dan natuurlijk te laat als er 1 in de vijver ligt) Het is ook echt een lastige leeftijd.
Dit zou ik natuurlijk ook heel anders hebben gedaan in een drukke stad, of als er veel verkeer is.
Julali schreef op 27-07-2021 om 11:23:
[..]
Je stuurde je kind van 4 om een boodschap?
Mijn oude buren waren ook zo. Alles kon en mocht. De kinderen speelden alleen buiten vanaf het 4e jaar.
Ondertussen stond ik ernaast (omdat mijn kinderen daar ook speelde) en het ging totaal niet goed. Die kinderen vielen in de sloot (waar ik ze uitredde), verdwaalden, vielen in een put, maar volgens de ouders ging alles prima.
Toen het jongste meisje een paar uur vermist was, vroeg de buurvrouw aan mij of ik haar dan niet in de gaten hield. Echt van de zotte, alsof dat mijn verantwoordelijkheid was. Buurvrouw zat zelf trouwens tv te kijken en was te lui om van de bank te komen.
Hé bah Julali, wat jammer van je nare manier van communiceren in een verder prettig verlopend topic.
Je leest ook gewoon niet. Dan zou je zien dat relaas van AnneJ niet in de verste verte lijkt op gedrag van je buren.
