Alleen buiten spelen?
Korte vraag, vanaf welke leeftijd mochten jullie kindjes alleen naar buiten om te spelen? Ik had Zondag een kleine discussie met zoon van bijna 6, hij vond dat ik wel naar huis kon terwijl hij bij het speeltuintje in de buurt aan het spelen was, ik vond van niet.
Zoon was toen boos en zei dat hij bij mama altijd alleen buiten mag. Daarop heb ik gezegd dat het van mij niet mag.
Maar ik vroeg me later af of ik niet wat te streng was.
dat ligt er maar helemaal aan welke route ze moeten lopen. een drukke rijksweg over is iets anders dan via woonerven naar huis.
daarnaast is het kind zelf leidend. ik ken kinderen van 6 die ik alleen naar de supermarkt zou sturen (2km hiervandaan) en kinderen van 10 die ik nog niet alleen naar de hoek van de straat zou laten lopen.
Misschien hangt het af van de buurt waarin iemand woont. Maar hier zie ik nog wel jongere kinderen alleen spelen. Ouders wonen dan wel in diezelfde straat als de betreffende speelplek.
het ligt er ook aan waar je kind speelt. Is het een speeltuin waar je zicht op hebt vanuit huis? Is de omgeving rustig of rijden er juist veel auto’s/fietsen/scooters.
Mijn dochter van 6 is erg onvoorzichtig. Die mag echt niet alleen uit het zicht, die steekt zo de straat over als ze in gedachten is. Maar achter ons huis zit een speeltuintje waar ook een vriendinnetje vlakbij woont. Daar mag ze alleen heen, maar dan heb ik wel contact met de moeder van het vriendinnetje. En af en toe kijk ik vanaf de slaapkamer naar het speeltuintje of alles nog goed gaat
Je kijkt het kind aan. Maar ook jezelf. Als je je kind te weinig hebt en het niet vertrouwt blijf je erbij.
Zoon hier was nog geen vier jaar toen hij van mij naar het speeltuintje op de hoek mocht. Hij hield zich altijd strict aan afspraken. Hij wist onze data uit zijn hoofd. Als andere mensen hem uitnodigden dan zou hij dat eerst bij mij melden.
En dan stond ik ook elk kwartier buiten om te kijken of hij er nog was.
Het zat me niet lekker, maar hij speelde er zo heerlijk, dus het was op het randje.
Ik liet hem ook een boodschap doen. Hij kon over de stoep naar de winkel en weer terug. Dan keek ik hem helemaal na tot hij de hoek om was. En na een minuut of tien was hij dan weer thuis.
Anderen zullen je dat mogelijk ontraden want we nemen steeds minder risico, en dat kun je ook uitleggen aan je zoon: ik zie je te weinig en ik vertrouw jou wel maar er zijn soms ook mensen die het niet zo goed met je voor hebben en daarom ben ik er dan bij als volwassene.
Op een dag kwam zoon zich uit het speeltuintje bij mij melden: er is een meneer die vraagt of ik bij hem thuis naar zijn cavia's kom kijken.
Nou ja, je raadt het al, dan denk je toch, zou het?
Een hele aardige vader bleek dat te zijn met een zoon die wel wat gezelschap kon gebruiken en daarom was deze vader met zoon aan het 'werven' in het speeltuintje. We zijn gegaan zoon en ik en helaas gingen we kort daarop verhuizen want anders had mijn zoon, met autisme, er een vriendje bij gehad.
Wat Broadway zegt, ligt ook enorm aan de omgeving, route en het kind zelf.
Hier een rustige omgeving, speeltuintje is 2 straten verder, weinig verkeer en kind is wel voorzichtig. Ik geloof dat ze een jaar of 5 a 6 was toen ze dit mocht. Wel opbouwend, eerst op een grasveldje in de straat waar ik haar vanuit huis nog kon zien, vervolgens naar dat speeltuintje 2 straten verder en er dan zelf af en toe naartoe om te kijken of het goed ging.
Onze kleuter van 4 mag op zich wel voor ons huis op het woonerf spelen maar niet naar speeltuintje straat verder want dan moet hij alleen oversteken en niet iedereen rijdt even zacht hier.
dat ligt aan de buurt en waar de speeltuin ligt.
Wij wonen aan een drukke weg, maar de stoep is redelijk afgescheiden van die weg. Vorig jaar, toen kind 5 was mocht ze van mij alleen op het ventweggetje ietsjes verderop, maar mooi dat de politie werd ingeschakeld door een bezorgde bewoner die langsreed. En een maandje geleden werd ze ook aangesproken omdat ze alleen speelde, daar waar mensen het niet verwachtten. Allemaal goed bedoeld, maar toch.
De speeltuin is dan weer net te ver weg.
Dit soort omstandigheden maken het dan weer net wat minder prettig. Ze mag dan weer wel zelfstandig van de bso naar de speeltuin, omdat die beide middenin de wijk liggen.
Ik kan die speeltuin niet zien vanuit mijn huis, en ik vind het ook niks eigenlijk om hem alleen buiten te laten. Maar ik begrijp zelf ook dat ik dat niet eeuwig kan afhouden.
Wat ik in het begin deed, was om de 10 minuten even gaan kijken. Vaak zag kind mij niet eens, maar dan wist ik weer dat het wel goed ging.
Schemerlampje schreef op 27-07-2021 om 10:03:
Wat ik in het begin deed, was om de 10 minuten even gaan kijken. Vaak zag kind mij niet eens, maar dan wist ik weer dat het wel goed ging.
En dan heeft kind wel het idee dat het alleen speelt en zelf de verantwoordelijkheid heeft.
Waar ben je bang voor?
Heeft hij er vriendjes?
Ik vind/vond het ook altijd een lastige afweging. Ik voed vier kinderen op in de leeftijd van 5 tot en met 11 nu.
Een van ons viertal gaat naar het sbo en is nogal impulsief. Die kon ik gewoon echt niet vertrouwen, maar ja, de hele tijd niet zelf mogen betekent ook het zelf niet leren. En dat kan een hele tijd, maar op een gegeven moment moet je wat.
Ik heb uiteindelijk besloten om horloges aan te schaffen waarmee we elkaar kunnen bereiken en ik kan zien waar ze zijn.
Ik heb heel lang getwijfeld omdat ik principieel voorstander ben van gewoon vrij spelen en afspraken. Het voelde onvrij voor mij. Maar het werkt voor ons dus heel prettig. Want ik heb het stel een flinke straal gegeven waar ze mogen spelen en ze overleggen als er iets is. Ze hebben er dus fiks meer vrijheid bijgekregen.
Ik vind het ook fijn want als ik even iets moet doen of wil dat ze thuiskomen hoef ik de wijk niet af te speuren.
Ik kan ze dus ook echt volgen en instellen dat ik een melding krijg als ze zones uitgaan enzo. Dat zou vast heel handig zijn, maar heb ik allemaal dus niet ingesteld.
Ik vind het ook handig met naar huis fietsen vanuit school. Onze 9 jarige die naar het sbo gaat heeft doordat hij ons belt voor vertrek en we hem kunnen volgen voldoende toezicht om het te kunnen doen en daardoor succeservaringen.
Mijn kleine is nog maar 2 dus is nog niet van toepassing, maar ik vind het een interessante vraag en zal ook meelezen met de ervaring van anderen. Wie weet heb ik er ook iets aan of neem ik het mee voor tegen die tijd.
Mijn eerlijke gevoel nu, ik zou mijn kleine ook niet alleen laten op die leeftijd. We weten er kan van alles gebeuren.. dan krijg je te horen ja maar dat kan overal... maar zolang je erbij bent als ouder kun je in iedergeval ingrijpen... ik vind ze nog te klein om zichzelf te kunne afweren als iets gebeurd. Ik krijg gelijk: wat als ik valt.m. wat is dit of dat... kwil je echt niet extra bang maken maar ik spreek eerlijk mijn eigen gevoel erover uit.
Ik vind het heel verantwoordelijken goed dat je hem niet alleen laat spelen, al voelt de kleine man zich al zelfstandig genoeg 😅.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 09:55:
Ik kan die speeltuin niet zien vanuit mijn huis, en ik vind het ook niks eigenlijk om hem alleen buiten te laten. Maar ik begrijp zelf ook dat ik dat niet eeuwig kan afhouden.
Ik zou het niet doen idd. Ik vind persoonlijk 6 jaar wel vroeg.
Eens met Rachel. Ik vind zes jaar te jong. Zeker als je geen zicht hebt op de speeltuin.
