Papa weinig thuis
Hoi allemaal,
Ik moet echt even mijn hart luchten.
Mijn partner en ik hebben een dochter van 1,5 jaar. Dolgelukkig zijn we met haar. Nu is het helaas wel zo dat het de laatste maanden wat minder soepel loopt tussen mijn partner en mij. Hij heeft een baan waarbij die + - 65 a 70 uur maakt. Daarnaast heeft die hobby’s. Dit samen kost veel tijd. Hierdoor komt eigenlijk de volledige zorg van onze dochter op mij terecht. Ik geniet enorm van haar, maar het valt me erg zwaar. Ik werk zelf parttime, maar alles, het huishouden, de ochtenden en het naar bed brengen s’avonds, naar de opvang brengen en halen, koken, afwas de hele mikmak. Zelf heb ik geen tijd voor sport, ook al zou ik dat graag willen. Het voelt zo egoïstisch.
Ik heb hier vaker een gesprek over gevoerd, maar hij lijkt alles belangrijker te vinden. Bij elk feestje of iets in het weekend moet die er bijzijn. Hij is af en toe thuis maar ik vindt zelf echt nauwelijks. Hierdoor groeien we uit elkaar. Ik irriteer me aan hem, en hij aan mij omdat ik 24/7 op mijn tenen loop en hem dit aangeef. S’nachts hoeft hij er ook nooit uit, omdat die vaak al hele korte nachten heeft i.v.m. werk. Hij blijft vervelende opmerkingen maken dat het allemaal wel meevalt. Alsof het allemaal zo simpel en makkelijk is. En als ik erover begin dat het me pijn doet omdat het hier thuis niet allemaal vanzelf gaat, zegt die; je moet het ook echt elke dag horen he. Ik verlies onze relatie en mezelf. Geen tijd voor mezelf om heel even geen moeder te zijn of aan te moeten staan. Al is het maar een uurtje in de week…
Heeft iemand tips voor me hoe ik dit aan moet pakken?
Liefs
Diyer schreef op 09-06-2024 om 20:48:
[..]
Natuurlijk moet je dat bespreken. Maar het is eigenlijk idioot dat je het überhaupt moet bespreken en het niet meer dan vanzelfsprekend is dat de zorg geen 50/50 gezamenlijke verantwoordelijkheid is. Dát zou de norm moeten zijn en bespreken alleen als je daar vanaf wilt wijken om welke reden dan ook. Niet dat je van te voren moet checken, hé, dat kind he, daar gaan we toch wel samen voor zorgen. Toch? Toch?
Het is wel helder dat dit voor jou de norm is en dat jij dat als ideaalplaatje ziet.
Moederkareltje schreef op 09-06-2024 om 21:31:
[..]
Het is wel helder dat dit voor jou de norm is en dat jij dat als ideaalplaatje ziet.
Lijkt me een heel gezonde norm.
Gingergirl schreef op 09-06-2024 om 21:19:
[..]
Mee eens hoor maar in de praktijk is dat voor velen niet vanzelfsprekend. Niet iedereen heeft hetzelfde voorbeeld gehad bv. Mijn man komt bv weer uit een heel ander soort gezin dan ik, met een heel andere rolverdeling en gewoontes. Wij hebben goede afspraken gemaakt van te voren met een eerlijke verdeling, bij mijn schoonfamilie zie je dat verder bij niemand terug.
Dan nog is dat niet alleen de rol van een vrouw. Het kan mannen ook niet ontgaan zijn, dat ongeacht eigen opvoeding en ervaring, er wel een maatschappelijke trend gaande is dat mannen een (groter) aandeel hebben in de zorg dan 30, 40, 50 jaar geleden. Als je graag je ouderwetse voorbeeld wilt vasthouden, kan de man ook dat gesprek initieren en aangeven: "Joke, ik wil best kindjes, maar voor mij betekent zorgen de kost verdienen en niet poepluiers verschonen"
Om een of andere reden heb ik nog steeds niet het beeld dat mannen uit zichzelf dit soort gesprekken erin gooien. Vragen over hoe zaken worden verdeeld en wat er wordt verstaan onder zorgen, komen bijna altijd uit de koker van vrouwen. Ondanks reclames, televisie uitzendingen, maatschappelijke verschuivingen, you name it.
Diyer schreef op 09-06-2024 om 22:46:
[..]
Dan nog is dat niet alleen de rol van een vrouw. Het kan mannen ook niet ontgaan zijn, dat ongeacht eigen opvoeding en ervaring, er wel een maatschappelijke trend gaande is dat mannen een (groter) aandeel hebben in de zorg dan 30, 40, 50 jaar geleden. Als je graag je ouderwetse voorbeeld wilt vasthouden, kan de man ook dat gesprek initieren en aangeven: "Joke, ik wil best kindjes, maar voor mij betekent zorgen de kost verdienen en niet poepluiers verschonen"
Om een of andere reden heb ik nog steeds niet het beeld dat mannen uit zichzelf dit soort gesprekken erin gooien. Vragen over hoe zaken worden verdeeld en wat er wordt verstaan onder zorgen, komen bijna altijd uit de koker van vrouwen. Ondanks reclames, televisie uitzendingen, maatschappelijke verschuivingen, you name it.
Exact. De vraag waarom stellen niet eerder een gesprek hebben gehad is in feite altijd een verwijt aan de vrouw. Eigenlijk is elke vraag en suggestie altijd een verwijt en een opdracht aan de vrouw geweest.
Ikzelf werd er niet goed van toen.
vraag eens aan je mannelijke collega die meld dat er een kind aan komt of hij ook minder gaat werken.
Ze kijken je meestal aan of water brand.
Moederkareltje schreef op 09-06-2024 om 21:31:
[..]
Het is wel helder dat dit voor jou de norm is en dat jij dat als ideaalplaatje ziet.
Moederkareltje, waarom zo reageren op een goed advies als je zelf ongelukkig bent over de verdeling bij jezelf thuis?
Anoniemvoornu schreef op 10-06-2024 om 07:43:
[..]
Moederkareltje, waarom zo reageren op een goed advies als je zelf ongelukkig bent over de verdeling bij jezelf thuis?
Omdat ik 50 50 alles verdelen werken, huishouden en verzorgen het andere uiterste vind en niet haalbaar of überhaupt wensbaar voor de meerderheid van de mannen en ik denk ook niet dat er alle vrouwen op zitten te wachten.
Bij mij thuis wil ik gewoon dat man vaker thuis is voor gezinstijd, niet om te stofzuigen, koken of kind in bad te doen.
Ysenda schreef op 09-06-2024 om 23:18:
vraag eens aan je mannelijke collega die meld dat er een kind aan komt of hij ook minder gaat werken.
Ze kijken je meestal aan of water brand.
Klopt, dat is een stukje cultuur waar zeker nog ruimte voor verbetering is. Net als wat Diyer schrijft; het gesprek hoeft niet altijd vanuit de vrouw te komen, ben ik het mee eens.
Wel zie ik in de praktijk dat het 2 kanten op gaat; vraag bv eens aan een zwangere collega of ze na de zwangerschap fulltime blijft werken of even veel als partner en dan is het ook vaak; o nee hoor dan zie ik mijn kind te weinig, heb het niet gekregen om naar het kdv te brengen, wil er zelf voor zorgen etc. Ook dan kijken ze je meestal aan of water brand.
Gingergirl schreef op 10-06-2024 om 09:29:
[..]
Klopt, dat is een stukje cultuur waar zeker nog ruimte voor verbetering is. Net als wat Diyer schrijft; het gesprek hoeft niet altijd vanuit de vrouw te komen, ben ik het mee eens.
Wel zie ik in de praktijk dat het 2 kanten op gaat; vraag bv eens aan een zwangere collega of ze na de zwangerschap fulltime blijft werken of even veel als partner en dan is het ook vaak; o nee hoor dan zie ik mijn kind te weinig, heb het niet gekregen om naar het kdv te brengen, wil er zelf voor zorgen etc. Ook dan kijken ze je meestal aan of water brand.
Waarom überhaupt aan de vrouw vragen hoe ze het doet met werk/kind en niet aan de man. Dat is het issue.
Zo, draadje volledig gekaapt door activisten die mannen wel eens even de les lezen over verdeling taken......en niemand bekommert zich nog om Milja. Zij reageert inmiddels niet meer.
Kunnen jullie niet een eigen draadje starten over dit onderwerp?
Milja ik hoop dat jij en je man hier samen toch uit gaan komen.
Mevrouw75 schreef op 10-06-2024 om 09:36:
[..]
Waarom überhaupt aan de vrouw vragen hoe ze het doet met werk/kind en niet aan de man. Dat is het issue.
Nou mijn zwangere medewerkster zal ik toch moeten bevragen wat haar plannen zijn aangezien ik hier een organisatie run en het dan wel handig is als ik weet hoeveel iemand blijft werken. Haar partner werkt hier niet dus die spreek ik niet. Ik heb een aantal vriendinnen waarvan ik niet met hun man omga dus dan stel je uit belangstelling de vraag aan de vrouw. Als we op bv een verjaardag aan een zwanger stel uit belangstelling die vraag stellen zijn het toch wel vaak de vrouwen die al van alles besloten hebben en heeft man er weinig over te vertellen.
Gingergirl schreef op 10-06-2024 om 10:07:
[..]
Nou mijn zwangere medewerkster zal ik toch moeten bevragen wat haar plannen zijn aangezien ik hier een organisatie run en het dan wel handig is als ik weet hoeveel iemand blijft werken. Haar partner werkt hier niet dus die spreek ik niet. Ik heb een aantal vriendinnen waarvan ik niet met hun man omga dus dan stel je uit belangstelling de vraag aan de vrouw. Als we op bv een verjaardag aan een zwanger stel uit belangstelling die vraag stellen zijn het toch wel vaak de vrouwen die al van alles besloten hebben en heeft man er weinig over te vertellen.
Dat kan natuurlijk, dat jij alleen maar vrouwen in dienst hebt. Maar je algemene advies en bevraag zou toch echt niet alleen op de vrouw gericht zijn. Dus heb je een man in dienst, bevraag hem dan ook net zo onverschillig hoeveel minder en welke dag dan hij gaat werken. Of bevraag je vrouwelijke werknemers helemaal niet en ga er gewoon vanuit dat ze blijven werken zoals ze deden en zo niet, dan komen ze zelf wel met een voorstel.
Mevrouw75 schreef op 10-06-2024 om 10:13:
[..]
Dat kan natuurlijk, dat jij alleen maar vrouwen in dienst hebt. Maar je algemene advies en bevraag zou toch echt niet alleen op de vrouw gericht zijn. Dus heb je een man in dienst, bevraag hem dan ook net zo onverschillig hoeveel minder en welke dag dan hij gaat werken. Of bevraag je vrouwelijke werknemers helemaal niet en ga er gewoon vanuit dat ze blijven werken zoals ze deden en zo niet, dan komen ze zelf wel met een voorstel.
Mannelijke medewerkers krijgen die vraag uiteraard ook als er een baby op komst is en dan is het 9 van de 10 keer...mijn vrouw wil parttime werken. Zij willen dat vaak ook hoor maar dan wil de vrouw dat niet of is het financieel niet te doen om beiden parttime te werken. Het op zijn beloop laten en niks vragen zou kunnen maar zoals nu met de krapte op de arbeidsmarkt is het wel handig om ruim op tijd te weten wat iemands wensen zijn zodat we op tijd een vacature uit kunnen zetten. Zelf met een voorstel komen ze meestal niet of je krijgt als antwoord " natuurlijk blijf ik niet fulltime werken dat snap je toch zelf ook wel.." Dus ja...het gaat twee kanten op.
tsjor schreef op 09-06-2024 om 18:59:
'Precies dit. Het op de vrouw ‘afschuiven’ van een ongelijkwaardige rolverdeling vind ik een knap staaltje van wat we voor een ander onderwerp ‘victim blaming’ noemen. '
Ik hou er niet van om vrouwen als slachtoffer te zien. In mijn opvatting zijn het altijd nog handelende, denkende en redelijke wezens.
Tsjor
Het gaat om een brede maatschappelijke ontwikkeling, daar kan een individu niets aan veranderen. Je hebt alleen invloed op je eigen handelen, als moeder niet op dat van de vader en al helemaal niet op het maatschappelijk klimaat. Neem het voorbeeld van verlof. Geef mannen evenveel verlof als vrouwen. Dat alleen al zorgt ervoor dat werkgevers bij zowel jonge mannen als jonge vrouwen geconfronteerd kunnen worden met verlof als er een kindje komt. Dat gaat discriminatie tegen. Hopelijk worden jonge vrouwen dan niet meer gevraagd naar hun kinderwens, of wordt het ‘probleem’ bij zowel mannen als vrouwen gelijk voor een werkgever. We hebben nog een lange weg te gaan. In mijn ogen is het niet fair om vrouwen af te rekenen op zaken waar ze maar beperkt invloed op hebben. En als je ze dan vragen stelt of tips hoe ze dat kunnen beïnvloeden terwijl dat helemaal niet mogelijk is, vind ik dat wel degelijk vallen onder de noemer ‘victim blaming’.
linn19 schreef op 10-06-2024 om 09:41:
Zo, draadje volledig gekaapt door activisten die mannen wel eens even de les lezen over verdeling taken......en niemand bekommert zich nog om Milja. Zij reageert inmiddels niet meer.
Kunnen jullie niet een eigen draadje starten over dit onderwerp?
Milja ik hoop dat jij en je man hier samen toch uit gaan komen.
Activisten?
Deze forummers hebben in mijn ogen gewoon gelijk! Het toch raar dat in 2024 mannen vader worden en vervolgens gewoon lekker hun gang gaan? En alle zorgen, taken en andere dingen bij de vrouw laten liggen?
Ik hoop ook dat TO er uit komt met haar man. Maar ben weinig hoopvol. Als zo'n man het niet uit zichzelf kan verzinnen dat er voor een baby gezorgd moet worden en het huishouden gedaan moet worden.
