Papa weinig thuis
Hoi allemaal,
Ik moet echt even mijn hart luchten.
Mijn partner en ik hebben een dochter van 1,5 jaar. Dolgelukkig zijn we met haar. Nu is het helaas wel zo dat het de laatste maanden wat minder soepel loopt tussen mijn partner en mij. Hij heeft een baan waarbij die + - 65 a 70 uur maakt. Daarnaast heeft die hobby’s. Dit samen kost veel tijd. Hierdoor komt eigenlijk de volledige zorg van onze dochter op mij terecht. Ik geniet enorm van haar, maar het valt me erg zwaar. Ik werk zelf parttime, maar alles, het huishouden, de ochtenden en het naar bed brengen s’avonds, naar de opvang brengen en halen, koken, afwas de hele mikmak. Zelf heb ik geen tijd voor sport, ook al zou ik dat graag willen. Het voelt zo egoïstisch.
Ik heb hier vaker een gesprek over gevoerd, maar hij lijkt alles belangrijker te vinden. Bij elk feestje of iets in het weekend moet die er bijzijn. Hij is af en toe thuis maar ik vindt zelf echt nauwelijks. Hierdoor groeien we uit elkaar. Ik irriteer me aan hem, en hij aan mij omdat ik 24/7 op mijn tenen loop en hem dit aangeef. S’nachts hoeft hij er ook nooit uit, omdat die vaak al hele korte nachten heeft i.v.m. werk. Hij blijft vervelende opmerkingen maken dat het allemaal wel meevalt. Alsof het allemaal zo simpel en makkelijk is. En als ik erover begin dat het me pijn doet omdat het hier thuis niet allemaal vanzelf gaat, zegt die; je moet het ook echt elke dag horen he. Ik verlies onze relatie en mezelf. Geen tijd voor mezelf om heel even geen moeder te zijn of aan te moeten staan. Al is het maar een uurtje in de week…
Heeft iemand tips voor me hoe ik dit aan moet pakken?
Liefs
Er is nog heel veel verschil tussen fulltime werken en in de avonden en weekenden wel een deel van de zorg voor kind doen, met kind spelen en dingen ondernemen en compleet niet naar kind omkijken omdat dat 'van de vrouw' is. Terwijl de vrouw geen enkele mogelijkheid heeft tot een sociaal leven.
Mijn man reisde veel toen onze kinderen klein waren, en ook ver dus meestal 10 dagen tot zelfs 3 weken weg. Het eerste wat hij deed als hij thuiskwam was direct de kinderen onder zijn hoede nemen. Verder zijn we zodra er bekend werd dat hij ging reizen om de tafel gaan zitten: hoe gingen we het zo regelen dat het voor mij ook nog te doen was? Hij heeft toen een extra oppas gevonden, een schoonmaakster, de dag voor vertrek stond hij voor een paar dagen te koken.
Samen verantwoordelijk betekent niet per se dat ieder de helft doet, het betekent wel dat je samen kijkt hoe het voor iedereen werkbaar blijft op de korte en lange termijn. Nu werk ik vrij veel en doet hij meer. Laatst had ik longontsteking en toen deed hij samen met de volwassen zoon alles.
Overigens: alleen al het feit dat vrouwen (of mannen) die een mening hebben over de verdeling van werk en zorg worden weggezet als “activisten” zegt mij genoeg.
Aan mijn ex wordt werkelijk nooit gevraagd hoe hij het thuis regelt als hij een dienstreis maakt, aan mij bij ongeveer elke dienstreis.
Ysenda schreef op 10-06-2024 om 10:52:
Aan mijn ex wordt werkelijk nooit gevraagd hoe hij het thuis regelt als hij een dienstreis maakt, aan mij bij ongeveer elke dienstreis.
Dat is toch erg! Soms denk ik dat we weer achteruit gaan met de emancipatie ipv vooruit.
Grindelwald schreef op 10-06-2024 om 10:28:
[..]
Activisten?
Deze forummers hebben in mijn ogen gewoon gelijk! Het toch raar dat in 2024 mannen vader worden en vervolgens gewoon lekker hun gang gaan? En alle zorgen, taken en andere dingen bij de vrouw laten liggen?
Ik hoop ook dat TO er uit komt met haar man. Maar ben weinig hoopvol. Als zo'n man het niet uit zichzelf kan verzinnen dat er voor een baby gezorgd moet worden en het huishouden gedaan moet worden.
Activisten ja.
Waar eerst de man van Milja het doelwit was in dit draadje is de discussie nu breder maatschappelijk getrokken hier.
En dat Milja niet meer reageert boeit verder niemand want de brede maatschappelijke discussie word vol vuur verder gevoerd.
Je gelijk hierin halen is nu het doel geworden in een draadje van een ander.
Start een eigen draadje over dit onderwerp en als Milja aan wil haken bij jullie discussie kan ze dat vrijwillig doen.
Nu word jullie zogenaamde gelijk haar door de strot geduwd in haar eigen draadje en laten jullie geen enkele ruimte voor haar.
linn19 schreef op 10-06-2024 om 11:07:
[..]
Activisten ja.
Waar eerst de man van Milja het doelwit was in dit draadje is de discussie nu breder maatschappelijk getrokken hier.
Ja ergens begrijp ik wel wat je bedoelt: wat heeft TO er aan dat men klaagt over mannen die h&o-t (huishoudelijke en opvoedtaken) niet oppakken? Zij zit met het individuele probleem en zal daar een weg in moeten vinden met haar man.
Maar als je het zo individueel insteekt negeer je het feit dat zij dan een uphill battle aan het strijden is: zijzelf en haar man zeker, hebben waarschijnlijk de entitlement van de man om verzorgd te worden en niet te hoeven verzorgen volledig geïnternaliseerd. Zou zij tijd voor haar zelf opeisen, dat is het bij voorbaat al 'frowned upon" zeker door man maar wellicht ook door (schoon)familie en niet in de laatste plaats door to zelf. De erkenning dat zij in haar recht staat ook wat voor haarzelf te hebben en het niet normaal te hoeven vinden dat manlief entitled is over zijn privileges, zal haar in een onderhandelingspositie sterker doen staan. Dat hoef je die man geen %^&*zak te vinden, maar sta je steviger in je recht ook zaken voor jezelf te eisen.
Ik zie wel degelijk het nut van zaken breder trekken, patronen zien en erkennen hoe dat doorwerkt in persoonlijke verhoudingen.
Bij een zwart iemand die door zijn baas gediscrimineerd wordt kan je zeggen dat hij dat zelf maar moet uitzoeken, maar je kan eeuwenoude inprenting en maatschappelijke tendenzen niet ontkennen en een beroep doen op de veranderde moraal in het collectief zou voor zo'n baas ook zeker op zijn plaats zijn. Mensen activisten of woke gaan noemen omdat ze respect en rechtvaardiheid hoog in het vaandel hebben staan vind ik wat kortzichtig en makkelijk. Het is er allemaal: mensen die tegen disrespect en entitlement aanlopen in persoonlijke verhoudingen en manieren zoeken daarmee om te gaan. Het alleen maar willen zien als onrecht geboren uit anachronistische entitlement helpt to niet in de praktijk van haar gezin. Maar het coute que coute willen individualiseren van patronen verzwakt degene die voor haar recht opkomt. Daar help je to dus ook niet mee, imho
MamaE schreef op 10-06-2024 om 10:40:
Er is nog heel veel verschil tussen fulltime werken en in de avonden en weekenden wel een deel van de zorg voor kind doen, met kind spelen en dingen ondernemen en compleet niet naar kind omkijken omdat dat 'van de vrouw' is. Terwijl de vrouw geen enkele mogelijkheid heeft tot een sociaal leven.
Helemaal mee eens en daarom ook belangrijk om met elkaar in gesprek te gaan en te blijven om geen verkeerde verwachtingen te hebben van elkaar. Wat voor de een vanzelfsprekend is, is dat voor een ander blijkbaar niet.
De discussie is een stuk breder geworden dan de situatie van TO. Ik denk wat dat betreft dat niet zo zeer 50/50 de norm zou moeten zijn, maar dat ieder koppel zelf het beste aanvoelt wat voor hen het meest wenselijk is. Een verdeling van 3/5 dagen werken kan juist ook heel prettig werken voor koppels. De een wat meer zorgen voor het thuisfront, de ander meer werken.en je kan in minder uur ook net zo goed een goede functie uitoefenen en de eigen carriere voortzetten. Zeker tegenwoordig. De jaren op het cv lopen ook gewoon lekker door.
Uiteindelijk draait het er denk ik in dit topic erom dat deze verdeling niet werkt voor TO en het enige wat zal helpen is als TO eist van haar man dat hij een stuk minder gaat werken en in plaats van 2 avonden 1 avond bv gaat sporten, zodat TO de andere avond heeft. En in het weekend meer samen doen. Ik denk dat de verdeling dan is zoals de TO en haar partner hadden gewild. Het enige dat TO kan doen is in gesprek gaan met haar man. Als dat niet werkt dan kan ze niet anders dan weg gaan als ze echt verandering wil. Ze staat er nu toch al alleen voor. Dan heeft ze soms nog eens een weekend en een deel van de vakanties voor zichzelf.
Moederkareltje schreef op 10-06-2024 om 09:21:
[..]
Omdat ik 50 50 alles verdelen werken, huishouden en verzorgen het andere uiterste vind en niet haalbaar of überhaupt wensbaar voor de meerderheid van de mannen en ik denk ook niet dat er alle vrouwen op zitten te wachten.
Bij mij thuis wil ik gewoon dat man vaker thuis is voor gezinstijd, niet om te stofzuigen, koken of kind in bad te doen.
Je reageerde op mij dat het wel duidelijk was dat dit voor mij de norm is. Ik denk dat deze norm iig voorkomt dat je in situaties als de jouwe terecht komt en je iemand er bij wijze van aan de haren moet bij slepen om er gevoelsmatig niet alleen voor te staan.
Als gelijke verantwoordelijkheid en gezinsbetrokkenheid zó vanzelfsprekend is, dan is de kans dat je partner aansluit bij het gezinsleven (gezinstijd) natuurlijk ook zeer waarschijnlijk. Er valt dus duidelijk wat te zeggen voor dit type man (type ouder) en deze norm. Die voelt zich als vanzelfsprekend onderdeel van een gezin en de dynamiek.
Diyer schreef op 10-06-2024 om 12:51:
[..]
Je reageerde op mij dat het wel duidelijk was dat dit voor mij de norm is. Ik denk dat deze norm iig voorkomt dat je in situaties als de jouwe terecht komt en je iemand er bij wijze van aan de haren moet bij slepen om er gevoelsmatig niet alleen voor te staan.
Als gelijke verantwoordelijkheid en gezinsbetrokkenheid zó vanzelfsprekend is, dan is de kans dat je partner aansluit bij het gezinsleven (gezinstijd) natuurlijk ook zeer waarschijnlijk. Er valt dus duidelijk wat te zeggen voor dit type man (type ouder) en deze norm. Die voelt zich als vanzelfsprekend onderdeel van een gezin en de dynamiek.
Ik begrijp best dat dit voor jou de norm is en ik denk ook dat dit een goed streven is als koppel met kinderen. Maar wat als de tot dan toe goede partner verstek laat gaan. Hoe los je het gewoon practisch op als je niet direct wilt scheiden. De situatie van to vind ik erg extreem maar ik ken zat koppels waar de vrouw niet helemaal tevreden is over de verdeling en het niet voor elkaar krijgt om de situatie vlot te trekken. De kinderen laat je hier als moeder toch niet de dupe van worden dus je zorgt er dan weer voor dat iets wel gebeurt.
Heb jij concrete tips hoe je de situatie kunt veranderen en de perfecte 50 50 verdeling bereikt.
Moederkareltje schreef op 10-06-2024 om 09:21:
[..]
Omdat ik 50 50 alles verdelen werken, huishouden en verzorgen het andere uiterste vind en niet haalbaar of überhaupt wensbaar voor de meerderheid van de mannen en ik denk ook niet dat er alle vrouwen op zitten te wachten.
Bij mij thuis wil ik gewoon dat man vaker thuis is voor gezinstijd, niet om te stofzuigen, koken of kind in bad te doen.
Maar zo gewoon is dat dus niet jammer genoeg voor jouw man.
Tuinfluiter schreef op 10-06-2024 om 13:30:
[..]
Ik begrijp best dat dit voor jou de norm is en ik denk ook dat dit een goed streven is als koppel met kinderen. Maar wat als de tot dan toe goede partner verstek laat gaan. Hoe los je het gewoon practisch op als je niet direct wilt scheiden. De situatie van to vind ik erg extreem maar ik ken zat koppels waar de vrouw niet helemaal tevreden is over de verdeling en het niet voor elkaar krijgt om de situatie vlot te trekken. De kinderen laat je hier als moeder toch niet de dupe van worden dus je zorgt er dan weer voor dat iets wel gebeurt.
Heb jij concrete tips hoe je de situatie kunt veranderen en de perfecte 50 50 verdeling bereikt.
Het hoeft helemaal niet fifty fifty zorgverdeling wat mij betreft. Als de een liever zorgt en de ander liever betaald werkt en dat is door naar elkaar te luisteren zo afgesproken, helemaal prima. En als je gaandeweg wat moet/wil wijzigen en je kunt opnieuw met elkaar om de tafel, uitstekend.
Wat ik zelf het belangrijkste vind is dat beide partners respectvol zijn en dus luisteren naar elkaar. Dat kan ik niet vaak genoeg benadrukken.
En wat ik dus het tegengestelde van respectvol vind, is je eigen belang en pleziertjes duidelijk boven het geluk en welzijn van je partner plaatsen. Als iemand al meerdere malen heeft aangegeven niet gelukkig te zijn met een bepaalde verdeling of gezinsaandacht en een ander weigert dat serieus te nemen, dan tast dat bij mij absoluut mijn liefde voor de ander aan. Ik kan alleen maar van iemand houden, die naast zichzelf ook van mij houdt in woord, maar vooral daad. Dus lul niet als je zegt dat je van me houdt, maar ondertussen je reet afveegt met wat ik probeer te vertellen. Als het iemand zo weinig interesseert, blijft voor mij idd alleen de optie scheiden over. Dus kijk goed naar de partner die je hebt vóór je kinderen krijgt.
Is iemand (zonder zuchten en rollende ogen of heel erg benadrukken hoe blij je daar wel mee mag zijn) bereidt afspraken af te zeggen als er iets belangrijks aan de hand is? Vraagt iemand naar jouw plannen als hij/zij zelf plannen maakt? Denkt iemand om iets mee te nemen uit een supermarkt, omdat hij weet dat iets op is of jij graag lust. En dan niet bij grote uitzondering, maar omdat dit er gewoon ingebakken zit. Er zijn zoveel kleine hints die al erg veel zeggen over het type man dat je hebt en dus ook de vader en partner die hij kan worden. Woorden zeggen niks als de acties er niet bij kloppen.
