Papa weinig thuis

Izza schreef op 08-06-2024 om 19:17:

Ik ken dit soort vaders wel. Ze willen wel een kind. Want dat hoort bij het volwassen plaatje van het gezin. Maar geen enkel besef dat je leven definitief veranderd daarna. Deze man leeft gewoon zijn leven zoals altijd. Dat kind is daarbij gekomen. Naast tal van andere belangrijke zaken die gewoon doorgaan.

Waarom zou hij veranderen? Jij bent er toch? Een inwonende nanny en huisvrouw die 24/7 beschikbaar is. Waarschijnlijk heeft hij gewoon weinig met kleine kinderen. Genoeg mannen die het pas leuk vinden als de kinderen naar de bassischool gaan hoor.

To zijn dochter is geen prioriteit in zijn leven. En jij ook niet. Geen woorden maar daden...

Dit dus. De ‘nieuwigheid’ is er af en dus wordt terug gegrepen naar de dingen die voorheen voldoening gaven (sport/werk).

Weglopen van verantwoordelijkheid kan ook gewoon want TO zorgt toch wel dat kind wordt gevoed en de rest van het huishouden blijft draaien. 

En als er dan een kink in de kabel komt dan wordt er boos gereageerd. Hoe egoïstisch en arrogant kun je zijn!

Deze man wil alleen de lusten en niet de lasten.

Ik weet niet wat hij voor baan heeft waarom hij zulke absurde uren maakt, maar dat hij zelf geen interesse heeft om minder te gaan werken en evenmin om zijn vrije tijd met vrouw en kind door te brengen geeft mij het gevoel dat hij iemand anders ernaast heeft of in ieder geval erg weinig interesse heeft in het leven als vader en echtgenoot.
Mijn man is echt heel erg gedreven in zijn werk, altijd geweest, maar niet meer dan 32 uur per week en daarnaast was (en is) hij vooral huisvader, huisman en echtgenoot. Want daar geniet hij van, daar heeft hij zijn gezin voor.
Wel vond hij vroeger dat ik volwaardig mee de kar moest trekken en dus heb ik ook altijd 32 uur gewerkt (voor we kinderen hadden werkten we allebei 40 uur trouwens) maar inmiddels wordt die soep niet meer zo heet gegeten en werk ik wat minder uren. Hij moet er niet aan denken om zoveel weg te zijn, is ook altijd terughoudend geweest in buitenlandse opdrachten.
Ik vind het idee "ik ben vader dus ik moet vooral van huis zijn" best raar. Mijn vader deed dat al niet en mijn schoonvader ook niet.

Diyer schreef op 08-06-2024 om 21:10:

[..]

precies. Want zelf neemt hij geen verantwoording. Als het dan tóch moet (ik verwacht onder protest, discussierend, zuchtend, met draaiende ogen, verwijtende grondhouding), dan zijn daar altijd gelukkig nog de oma's en zussen. En als een scheiding een feit is, de nieuwe vriendin. En als er niet snel genoeg een nieuwe vriendin gevonden kan worden, dan de absolute minimum van het minimum, een weekend in de twee weken. Niet flexibel als de moeder iets nodig heeft, maar zelf wel verwachten dat de hele wereld zich aan hem aanpast.

Je vergeet nog het geklaag over de hoogte van de alimentatie  .

Want ze willen maar 4 dagen per maand voor hun kind zorgen (als oma het al niet doet, want zij moeten wel bijkomen van hun drukke werk en hebben gewoon hun voetbalmatch en derde helft op zaterdag), maar dat dat kind bij opstartster 26 dagen per maand geld kost kan natuurlijk niet.

Bijzonder toch he, hoe je dergelijke mannen telkens weer opnieuw kunt uittekenen. Het lijkt wel een mal waardoor ze uitgeperst worden. Incl. de vrouwen die dergelijke mannen alle mogelijkheden bieden zich als een hufter te gedragen. Ook daar zijn de mallen ruimschoots in voorzien.
Maar goed, het zal voor to onderhand wel te confronterend zijn om te lezen. Want dan moet ze concluderen dat die leuke man en dat leuke huwelijk en die fijne toekomst in de praktijk toch helemaal niet zo leuk is als het leek en ze waarschijnlijk heel lang gehoopt heeft. Een dergelijke man verandert niet snel, ook niet na de zoveelste belofte als hem het vuur aan de schenen gelegd wordt.

@to, zorg dat jouw dochter niet de blauwdruk meekrijgt van haar leven, sloof van en dienstbaar aan een man die weinig interesse in haar heeft. En dat nog normaal vinden ook. Dus stel je grenzen en hoop en duim dat je man meevalt en slechts het licht hoeft te zien. Maar als er weinig verandert en hij vooral jou gaat verwijten dat jij het zeikwijf bent, weet dan waar je mee getrouwd bent. Die gaat niet veranderen.

Wauw, Sommigen gaan hier uit eigen frustratie helemaal los op de man van Milja. Weinig helpend voor Milja.

Met een paar vooronderstellingen die puur vanuit eigenbelang zijn.
Als Milja eerlijk is zal ze moeten toegeven dat zij het beste deel gekregen heeft wat je maar kunt bedenken: een kind. Waarmee haar hele leven eigenlijk gevuld is. Zonder het kind kan ze zich geen dag leven voorstellen. In haar leven is dan ook weinig naast het kind. Eigenlijk geen hobbies etc., nou ja parttime werken dan, maar waarom eigenlijk, voor het geld?
De man zou alleen maar voor luxe werken, maar een van die luxe dingetjes is dat Milja parttime kan werken, dat er een huis is etc., je merkt pas wat dat betekent als je het kwijt bent.
Een andere vooronderstelling is dat mannen in het leven van een kind de rol moeten spelen zoals vrouwen dat willen doen: flesje, badje,  bedje. Dat getuttel. Het komt vaak voor dat mannen in hun gedachte dat niet zien als het mooiste wat er is aan een kind krijgen en dat het hen in de praktijk ook niet echt ligt. De rol van vaders is vaak meer later van belang, een venster op de wereld geven. Kind meenemen naar zijn hobby's, werk en leren feesten, laten zien wat er in de wereld te koop is.
Neemt niet weg dat Milja nu een onevenwichtigheid ervaart in haar leven, maar dat is niet opgelost als voor zichzelf een hobby gaat bedenken en dat een avondje weg gaat, waarna hij voor het kind moet zorgen. Voor hem zal dat inderdaad iets als 'oppassen' zijn en niet de kern van zijn vaderschap. Ik denk dat beiden met enige regelmaat gesprekken met elkaar moeten gaan voeren over de vraag wat voor moeder wil jij zijn en wat voor vader wil je zijn; jeugdherinneringen, wat wel en wat nooit, wie wil je zijn naast het ouder zijn, wat zijn wensgedachtes (de ideale vader/moeder) en wat is reëel, etc.

Tsjor

Diyer schreef op 08-06-2024 om 23:05:

@to, zorg dat jouw dochter niet de blauwdruk meekrijgt van haar leven, sloof van en dienstbaar aan een man die weinig interesse in haar heeft. En dat nog normaal vinden ook. Dus stel je grenzen en hoop en duim dat je man meevalt en slechts het licht hoeft te zien. Maar als er weinig verandert en hij vooral jou gaat verwijten dat jij het zeikwijf bent, weet dan waar je mee getrouwd bent. Die gaat niet veranderen.

En langs de andere kant: laten we onze zonen ook opvoeden met gelijkwaardigheid als uitgangspunt. 

Veel mannen handelen zo omdat ze dit in hun eigen opvoeding nou eenmaal zo hebben gezien en dat nemen ze mee in hun eigen leven. 

Anoniemvoornu schreef op 09-06-2024 om 08:48:

[..]

Relax Anoniemvoornu. Dit draadje gaat over Milja, jouw hoofdletters gaan over jouw frustraties, daar help je Milja niet mee.

linn19 schreef op 09-06-2024 om 09:18:

[..]

Relax Anoniemvoornu. Dit draadje gaat over Milja, jouw hoofdletters gaan over jouw frustraties, daar help je Milja niet mee.

Ik vat de post van Tsjor meer ironisch op en nam het niet zo letterlijk.

tsjor schreef op 09-06-2024 om 08:41:

Met een paar vooronderstellingen die puur vanuit eigenbelang zijn.
Als Milja eerlijk is zal ze moeten toegeven dat zij het beste deel gekregen heeft wat je maar kunt bedenken: een kind. Waarmee haar hele leven eigenlijk gevuld is. Zonder het kind kan ze zich geen dag leven voorstellen. In haar leven is dan ook weinig naast het kind. Eigenlijk geen hobbies etc., nou ja parttime werken dan, maar waarom eigenlijk, voor het geld?
De man zou alleen maar voor luxe werken, maar een van die luxe dingetjes is dat Milja parttime kan werken, dat er een huis is etc., je merkt pas wat dat betekent als je het kwijt bent.
Een andere vooronderstelling is dat mannen in het leven van een kind de rol moeten spelen zoals vrouwen dat willen doen: flesje, badje, bedje. Dat getuttel. Het komt vaak voor dat mannen in hun gedachte dat niet zien als het mooiste wat er is aan een kind krijgen en dat het hen in de praktijk ook niet echt ligt. De rol van vaders is vaak meer later van belang, een venster op de wereld geven. Kind meenemen naar zijn hobby's, werk en leren feesten, laten zien wat er in de wereld te koop is.
Neemt niet weg dat Milja nu een onevenwichtigheid ervaart in haar leven, maar dat is niet opgelost als voor zichzelf een hobby gaat bedenken en dat een avondje weg gaat, waarna hij voor het kind moet zorgen. Voor hem zal dat inderdaad iets als 'oppassen' zijn en niet de kern van zijn vaderschap. Ik denk dat beiden met enige regelmaat gesprekken met elkaar moeten gaan voeren over de vraag wat voor moeder wil jij zijn en wat voor vader wil je zijn; jeugdherinneringen, wat wel en wat nooit, wie wil je zijn naast het ouder zijn, wat zijn wensgedachtes (de ideale vader/moeder) en wat is reëel, etc.

Tsjor

Mee eens,communicatie idd. Milja en haar man zitten nu in een irritatie cirkel naar elkaar met verwijten. Een mildere (vragende) manier van communiceren zal hun op weg kunnen helpen om duidelijkheid over elkaar te krijgen.

Kan best dat flesjes geven, kind in bad doen, verhaaltje lezen etc. niet de hobby van de man is, maar dat hoort er wel bij met een klein kind en zou geen verrassing moeten zijn. Een hond moet ook uitgelaten worden als het regent. Ik vind het te makkelijk om alleen de leuke dingen er uit te halen en de rest aan je partner over te laten.
Dan kun je beter trainer worden bij de voetbal of zo. Leuk met kinderen werken, iets doen met ze wat je leuk vindt en de opvoeding aan de ouders overlaten. 

Een kind opvoeden en ervoor zorgen is nu eenmaal niet altijd leuk en soms ook best zwaar. Maar het is wel een keuze die consequenties heeft.
Als TS parttime werkt dan is het logisch dat zij meer met en voor kind en huishouden doet dan haar man, maar de balans is nu zo doorgeslagen dat zij álles doet en haar man helemaal niks. En dat is voor niemand goed. Want het is niet gelijkwaardig en ook niet goed voor de band tussen de partners onderling en tussen vader en kind. 

En als je iets vaker doet, dan krijg je er vanzelf een soort routine in en ga je misschien ook inzien dat het fijne momenten van contact met je kind zijn. 
Ons meisje heeft relatief veel zorg nodig en dat is natuurlijk niet fijn, maar dat zijn wel de momenten dat je als ouder echt waarde kunt toevoegen; dat je er bent op het moment dat je kind het moeilijk heeft.

linn19 schreef op 09-06-2024 om 09:18:

[..]

Relax Anoniemvoornu. Dit draadje gaat over Milja, jouw hoofdletters gaan over jouw frustraties, daar help je Milja niet mee.

Nou zo zie ik dat zeker niet en daar gaat een ander ook niet over. Daarnaast put iedereen uit eigen ervaring. 

MamaE schreef op 09-06-2024 om 09:40:

Kan best dat flesjes geven, kind in bad doen, verhaaltje lezen etc. niet de hobby van de man is, maar dat hoort er wel bij met een klein kind en zou geen verrassing moeten zijn. Een hond moet ook uitgelaten worden als het regent. Ik vind het te makkelijk om alleen de leuke dingen er uit te halen en de rest aan je partner over te laten.
Dan kun je beter trainer worden bij de voetbal of zo. Leuk met kinderen werken, iets doen met ze wat je leuk vindt en de opvoeding aan de ouders overlaten.

Een kind opvoeden en ervoor zorgen is nu eenmaal niet altijd leuk en soms ook best zwaar. Maar het is wel een keuze die consequenties heeft.
Als TS parttime werkt dan is het logisch dat zij meer met en voor kind en huishouden doet dan haar man, maar de balans is nu zo doorgeslagen dat zij álles doet en haar man helemaal niks. En dat is voor niemand goed. Want het is niet gelijkwaardig en ook niet goed voor de band tussen de partners onderling en tussen vader en kind.

En als je iets vaker doet, dan krijg je er vanzelf een soort routine in en ga je misschien ook inzien dat het fijne momenten van contact met je kind zijn.
Ons meisje heeft relatief veel zorg nodig en dat is natuurlijk niet fijn, maar dat zijn wel de momenten dat je als ouder echt waarde kunt toevoegen; dat je er bent op het moment dat je kind het moeilijk heeft.

Flesjes en luiers en die eeuwige babyboekjes waren ook nooit mijn hobby (ik ben een vrouw). Toch had ik een zeer diepe kinderwens, en ook een baan. Er zijn echt mensen die denken dat dat onnatuurlijk is.