Eerlijkheid over sinterklaas.
Mijn dochter heeft sindskort door dat ik de cadeautjes voor alle gelegenheden koop.
O.a. " voor goedheiligman".
Wij zijn allemaal in het gezin rond en op kerst jarig... Hierdoor vieren wij meer een familie rond 5-12. Maar ik vind het raar om mijn kind aan te leren dat als je jarig bent je dure, veel of grootte cadeautjes weg geeft op je verjaardag. Dit terwijl je ze normalite dan krijgt.
Ik merk dat mensen mij vreemd aankijk als ik tegen mijn dochter van bijna 3 zeg "sinterklaas heeft geen geld. Daarom kopen wij het voor je."
Ga ik dan te ver? Want mijn schoonouders en man willen het wel graag voor haar vieren en ik wil zelf niet tegen mijn kind liegen.
Peiling
Ga ik te ver omtrent sinterklaas of niet?
Maximaal 3 antwoorden.
Due-scimmie schreef op 08-10-2024 om 07:07:
[..]
Poeh, dit zou ik dus nooit zo tegen een kind zeggen. Je had gewoon kunnen zeggen dat iedereen er op zijn eigen manier mee omgaan
.
Hij noemde het zelf liegen.....dat heb ik dus bevestigd.
Zeker bij de kleuters maakt het allemaal niet zoveel uit. Laat de juf de klas uitlopen en terug komen met een papieren mijter en nepbaard. En tada: sinterklaas. Ik heb het gewoon zien gebeuren. Heel bijzonder hoe die kleintjes volledig op kunnen gaan in de magie van het sinterklaasfeest.
Decembermamma schreef op 08-10-2024 om 08:37:
[..]
Hij noemde het zelf liegen.....dat heb ik dus bevestigd.
En waarom heb je die negatieve term, waarmee je suggereert dat al die ouders iets doen dat niet mag, niet rechtgezet?
Je had het ook als volgt kunnen uitleggen: 'Die ouders doen alsof. Het is een spel. Om hun kinderen te verwennen. En het is voor die kinderen eigenlijk ook best leuk om te geloven dat Sinterklaas echt is. Zoals het ook leuk is om te geloven dat je later brandweerprinses kan worden of in Sesamstraat kan gaan wonen. Laat ze lekker! Jij kan je daar verder beter niet mee bemoeien. Op een gegeven moment vertellen die ouders echt zelf wel dat ze een toneelstuk speelden om hun kinderen een plezier te doen'.
yette schreef op 08-10-2024 om 08:58:
[..]
En waarom heb je die negatieve term, waarmee je suggereert dat al die ouders iets doen dat niet mag, niet rechtgezet?
Je had het ook als volgt kunnen uitleggen: 'Die ouders doen alsof. Het is een spel. Om hun kinderen te verwennen. En het is voor die kinderen eigenlijk ook best leuk om te geloven dat Sinterklaas echt is. Zoals het ook leuk is om te geloven dat je later brandweerprinses kan worden of in Sesamstraat kan gaan wonen. Laat ze lekker! Jij kan je daar verder beter niet mee bemoeien. Op een gegeven moment vertellen die ouders echt zelf wel dat ze een toneelstuk speelden om hun kinderen een plezier te doen'.
Omdat ik in die tijd toevallig 4 verschillende situaties heb meegekregen dat kinderen die (toen ze tussen de 8-10 jaar oud waren) werden verteld dat Sinterklaas een toneelstuk was woedend en compleet overstuur waren geraakt. En nog steeds hoor ik van verschillende mensen dat kinderen compleet van slag zijn op het moment dat het sprookje uit komt.
Decembermamma schreef op 08-10-2024 om 08:37:
[..]
Hij noemde het zelf liegen.....dat heb ik dus bevestigd.
Wat een wonderlijke redenatie. Je hoeft de woordkeuze van je kleuter toch niet over te nemen? Ze vinden op die leeftijd ook allerlei mensen 'stom'. Maar dan neem je dat toch ook niet over? Lijkt me juist een prima manier voor een kind om te leren dat het bij andere mensen thuis er anders aan toegaat. Maar dat dat niet slechter (of beter) is dan hoe het bij jullie gaat. Iets als 'zij doen net of Sinterklaas echt bestaat, dat vinden ze leuk' is toch een prima antwoord als kind vragen heeft. Als hij dan zegt 'ze liegen'. Kun jij iets zeggen als 'ze doen een alsof spel. Net zoals schooltje spelen, brandweer spelen, vadertje en moedertje enz.'
Maar goed, het is wel duidelijk dat jíj vindt dat Sinterklaas een verdorven traditie is. Bijna álle kinderen in jouw omgeving weten dat hij niet bestaat, maar liegen tegen hun ouders die op hun beurt tegen de kinderen liegen. Ondertussen is er ook een groot aantal kinderen in jouw omgeving dat zwaar getraumatiseerd raakt als ze er achter komen dat hij niet bestaat. Dat lijkt wat tegenstrijdig. Maar die getraumatiseerde kinderen zijn zeker net die paar die wél geloofden? Ik vraag me dan ook af hoe jij daar dan mee omgaat? Als zo'n kind dan wat verdrietig is dat Sint niet echt blijkt te zijn. 'Ja Truusje, jouw papa en mama hebben jáááren tegen jou gelogen. En íedereen deed mee. Ja, dat zou ík nooit doen. Maar jouw papa en mama zijn leugenaars. Errugggg'.
Decembermamma schreef op 08-10-2024 om 09:55:
[..]
Omdat ik in die tijd toevallig 4 verschillende situaties heb meegekregen dat kinderen die (toen ze tussen de 8-10 jaar oud waren) werden verteld dat Sinterklaas een toneelstuk was woedend en compleet overstuur waren geraakt. En nog steeds hoor ik van verschillende mensen dat kinderen compleet van slag zijn op het moment dat het sprookje uit komt.
Huh?! Dus omdat sommige kinderen in jouw omgeving niet goed reageren als ze horen dat Sinterklaas niet bestaat, vertel jij jouw kind dat hun ouders leugenaars zijn? Die logica volg ik niet.
En afgezien daarvan, het merendeel van de kinderen komt er geleidelijk achter dat Sinterklaas niet bestaat. Ze twijfelen meestal al, of geloven zelfs niet meer, op het moment dat het ze officieel wordt verteld. Het is zelden een complete verrassing. Een enkel kind reageert teleurgesteld, maar dat is meestal ook zó weer over. Drama's met kinderen die totaal overstuur zijn, zoals jij blijkbaar vaker tegen komt, ken ik niet in mijn omgeving.
Voor mijzelf kwam het ook niet als verrassing dat Sinterklaas niet bestond. Dat had ik al grotendeels zelf uitgevogeld. De grootste verrassing was, dat ik al die cadeaus dus elke keer van mijn ouders had gekregen! Op mijn verjaardag kreeg ik er van ieder altijd ééntje, maar met Sinterklaas veel meer. Zomaar! Voor de lol! Ik vond het prachtig en ontzettend lief van ze 
Ysenda schreef op 08-10-2024 om 08:04:
[..]
Maar je zoon is toch voor het grootste deel van zijn tijd bij jou dan kun jij het toch gewoon vieren met hem.
Dat is een voordeel van niet samen zijn, je kunt je eigen plan trekken.
Als z'n moeder dat niet wil ga ik niet tegen haar in, ook niet achter haar rug om.
yette schreef op 08-10-2024 om 11:03:
[..]
Huh?! Dus omdat sommige kinderen in jouw omgeving niet goed reageren als ze horen dat Sinterklaas niet bestaat, vertel jij jouw kind dat hun ouders leugenaars zijn? Die logica volg ik niet.
En afgezien daarvan, het merendeel van de kinderen komt er geleidelijk achter dat Sinterklaas niet bestaat. Ze twijfelen meestal al, of geloven zelfs niet meer, op het moment dat het ze officieel wordt verteld. Het is zelden een complete verrassing. Een enkel kind reageert teleurgesteld, maar dat is meestal ook zó weer over. Drama's met kinderen die totaal overstuur zijn, zoals jij blijkbaar vaker tegen komt, ken ik niet in mijn omgeving.
Voor mijzelf kwam het ook niet als verrassing dat Sinterklaas niet bestond. Dat had ik al grotendeels zelf uitgevogeld. De grootste verrassing was, dat ik al die cadeaus dus elke keer van mijn ouders had gekregen! Op mijn verjaardag kreeg ik er van ieder altijd ééntje, maar met Sinterklaas veel meer. Zomaar! Voor de lol! Ik vond het prachtig en ontzettend lief van ze
Nouja, iedereen handelt vanuit zijn eigen ervaringen toch? Mensen (zoals ik) die zelf fijne herinneringen hebben aan het geloof in Sinterklaas geven dat door aan hun kinderen, en mensen die minder fijne herinneringen hadden om wat voor reden dan ook, vinden het een stom feest en helpen hun kinderen direct uit de droom.
Dus in die zin snap ik Decembermama wel. Wat me aan haar redenatie stoort is dat ze het brengt als leugens en dingen uitvergroot in negatieve zin en zich moreel verheven lijkt te voelen boven de meerderheid die sinterklaas op traditionele wijze viert, en dat vooral uitdraagt aan haar kind. Dan loopt Decembermama bovendien - denk ik- het risico dat haar kind er een wordt die later het geheim gaat rondbazuinen aan nog gelovende kinderen, omdat Decemberkind denkt dat dit het goede is (van huis uit namelijk meegekregen dat Sinterklaasgeloof slecht is), of minder leuk, omdat hij jaloers is.
Nick90 schreef op 08-10-2024 om 11:50:
[..]
Als z'n moeder dat niet wil ga ik niet tegen haar in, ook niet achter haar rug om.
dus je kind mag ook niet naar de sinterklaasviering op school en op je werk?
In de tijd dat hij bij jou is mag je gewoon doen wat jij goed acht, dat hoef je niet achter haar rug te doen. Dat kun je gewoon melden: ik denk daar anders over dus als hij bij mij is vieren we sinterklaas.
Nick90 schreef op 08-10-2024 om 11:50:
[..]
Als z'n moeder dat niet wil ga ik niet tegen haar in, ook niet achter haar rug om.
En ben je ook niet benieuwd naar WAAROM ze het een bagger feest vindt? Heeft ze daar vanuit thuis geen warme en leuke herinneringen aan?
Decembermamma schreef op 08-10-2024 om 09:55:
[..]
Omdat ik in die tijd toevallig 4 verschillende situaties heb meegekregen dat kinderen die (toen ze tussen de 8-10 jaar oud waren) werden verteld dat Sinterklaas een toneelstuk was woedend en compleet overstuur waren geraakt. En nog steeds hoor ik van verschillende mensen dat kinderen compleet van slag zijn op het moment dat het sprookje uit komt.
Je kan het ook gelijdelijk laten ontstaan, het besef dat Sinterklaas niet bestaat. Tegen die tijd van wel/niet geloven grens, dan gaat het vaak al wel rond in de klas dat het niet echt is. Als ze dan thuiskomen met vragen, dan kan je ook rustig terugvragen wat ze daar zelf van denken enz. Vaak bestaan er al wat twijfels en "land" het besef eigenlijk heel rustig, zonder drama's. Wel Vaak vragen over hoe het een en ander dan in scène is gezet enz
Decembermamma schreef op 08-10-2024 om 09:55:
[..]
Omdat ik in die tijd toevallig 4 verschillende situaties heb meegekregen dat kinderen die (toen ze tussen de 8-10 jaar oud waren) werden verteld dat Sinterklaas een toneelstuk was woedend en compleet overstuur waren geraakt. En nog steeds hoor ik van verschillende mensen dat kinderen compleet van slag zijn op het moment dat het sprookje uit komt.
Tranen met tuiten heb ik gehuild toen mijn moeder me vertelde dat hij niet bestond. Ontroostbaar was ik. Ze moest het vertellen van de juf. Maar ik was nog geen acht jaar en mijn geloof was nog rotsvast. De klasgenoten die het al hadden gezegd geloofde ik simpel weg niet. Toen mijn moeder het vertelde moest ik het wel geloven.
Maar een trauma? Welnee. Ik kies er nu wel voor om het ze zelf te laten ontdekken. Volgens mij is dat inmiddels ook meer de norm op school. Maar ik was niet verdrietig omdat mijn ouders tegen me "logen". Ik was verdrietig omdat ik wilde dat hij wel echt was. En ondanks de schok van de ontdekking vind ik het nog steeds 1 van de leukste feesten die we vieren.
is TO nog hier actief aan het schrijven, want veel reacties, behalve van TO? Is dit wel echt, of een onderwerp om te rellen?
BritgetJones007 schreef op 08-10-2024 om 17:06:
is TO nog hier actief aan het schrijven, want veel reacties, behalve van TO? Is dit wel echt, of een onderwerp om te rellen?
Er is toch gewoon een interessant gesprek? Wat maakt het dan uit dat topicstarter niet teruggekomen is?
in de zomer vroeg dochter opeens: bestaat sinterklaas echt? Dus toen vertelt dat hij niet echt is.
Vervolgvraag: maar de pieten zijn wel echt toch? Nee, die zijn ook niet echt. Maar papa heeft de pieten gehoord toen hij stond te douchen en de pieten de zak brachten 😉
Nog een laatste vraag: dieuwertje blok is die ook niet echt? Nee, die bestaat wel echt. 😀
We kijken samen sinterklaasjournaal, zoeken naar de bekende nederlanders er verstopte grapes.
