Zwaar Gezin met jonge kinderen

Gedaan

Jij wou zo de deur uitlopen. Nou ik heb het gedaan. Mijn kinderen waren op een gegeven moment 4, 2 en 1 jaar en ik was het zo zat. Ik was moe. De kinderen waren de hele dag vervelend. Hmmm, kan ook komen omdat ik zelf zo moe was. Toen mijn man thuis was heb ik de baby in zijn armen geduwd en ik ben zo naar buiten gelopen. Ik ben naar de stad gegaan, de wijk doorgelopen en toen weer naar huis gegaan. Manlief had blijkbaar goed door dat ik het zat was want thuis was echt alles opgeruimd. Kinderen lagen in bed.

Maar goed, je kinderen groot kijken gaat zo snel niet lukken. Je zal dus zelf iets moeten bedenken. Een sportclub is een goed idee. Je zou voor jezelf twee avonden kunnen reserveren om een uurtje te sporten. Als je 's avonds niet wil dan kan dat ook overdag. Sommige sportclubs hebben kinderclubs waar je je kleintjes even naar toe kan brengen. Verder gaan mijn man en ik een keer in de twee maanden een avondje uit. NIet erg spectaculair maar gewoon naar de bioscoop of uit eten. Een keer in de maand zou leuker zijn maar dat komt er gewoon niet van. Nu plannen wij ons "spontane" uitstapjes gewoon in. Verder ga ik eens in de zoveel tijd met mijn schoonzusje uit eten. Laten wij de mannen bij de kinderen en gaan wij samen een avondje weg.

Werk?

En je kunt ook een baan gaan zoeken. Ook al is het iets voor maar een paar ochtenden per week, er gaat een hele wereld open. Even wat anders.

Zoals mijn man altijd tegen me zegt, je moet goed voor jezelf zorgen, want als jij niet goed in je vel zit, dan loopt het hele huishouden vast!

En kun je niet een deal sluiten met een vriendin? Ik pas nu af en toe een ochtendje op de 2 kinderen van een vriendin van me, zodat zij even alleen kan gaan winkelen of opruimen, of niksen. En zij doet dat af en toe voor mij. Echt heerlijk om een ochtend voor jezelf te hebben, als je nog lekker fit bent.

Blijf in elk geval niet doorsukkelen, zoek een oplossing waar je wat mee kunt!

Veel doen

Hoi,

Zeer herkenbaar! Ik heb eentje van 1 en eentje van 7 en vind het ook heel pittig, vooral als de jongste slecht slaapt of als ik zelf niet lekker ben. Laatst had ik een combi van beide en toen wilde ik echt niet meer. Toen ging de jobgste weer goed slapen en ik ook, en na twee normale nachten lachte het leven mij weer toe. Dus tip 1: slaap.
Tip 2: ga dingen doen. Blijf niet onder het mom van slaapjes steeds maar thuis, maar ga vrienden opzoeken. Met je kleintjes kun je ook naar een deprimerende binnenspeeltuin, daar hebben ze goedkope peuterochtenden waar vaak dezelfde mensen komen, of daar met een vriendin afspreken.

Zet hem op, je kunt het!

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Psz

Snel! Schrijf die kotertjes van je in voor de PSZ! Dan heb je sóms tijd voor jezelf. Want het is gewoon zwaar, van die kleintjes en dan heb jij er nog groten bij ook.
Ik zou minstens 1 avond in de week voor mezelf claimen als ik jou was. Sluit je zelf aan bij een sportclub ofzo, laat merken dat je er zelf ook nog bent als jezelf, en niet alleen als Moeder! Papa kan het vast wel een avondje aan.
Andere tip: ga met die kleintjes naar de peutergym. Hier kan dat al vanaf dat ze kunnen lopen. Je ziet nog eens andere mensen en vliegt wat minder tegen de muren op.

Helemaal eens met liora

Op stap met die twee! Doe 's morgens vroeg snel snel het nodigste in het huishouden en werk de twee oudsten naar school. En net als de twee jongsten vervelend worden, ga je met ze naar buiten: speeltuintje, eindje wandelen in bos/park, stukje met de bus/tram/trein (hier altijd een groot succes, elk kippeneindje is een wereldreis), op de fiets naar oma/vriendin, etc. Dan voor de lunch weer terug en dan stop je ze allebei heerlijk in bed. Pffff, uur voor jezelf. Lijkt het je iets?
Groetjes
Massi

Vlucht nu het nog kan!

whahaha nee hoor, dat klinkt dramatischer dan het is.
De combi werken en kleine kinderen lijkt me idd fijn, als je luchtig werk hebt. Maar dat moet je maar net kunnen vinden. Dus ik zou die kleintjes idd naar een psz doen, of gewoon een paar dagdelen KDV om bij te komen.
Tropen jaren zijn het he!
Mijn jongste is net naar school en ik vind het zalig!!!!

En verder ga er idd op uit, veel naar buiten, dan slapen ze smiddags misschien wel wat langer... heb jij even rust.

Thuisblijf moeder zijn is de zwaarste baan van de wereld heb ik ondervonden.
sterkte!

groet, pol

Veeleisend dc?

Zou het ook aan je kind kunnen liggen of thuisblijven wel of niet zwaar is? Ik heb een redelijk 'zware' baan, maar ik vond een dag thuis met mijn oudste ook veel zwaarder dan een dag werken. Een dag met mijn jongste is dan wel weer een makkie, terwijl ik nog net zo veel- of weinigeisend ben als toen.

Ietsje minder snel oordelen zou wel fijn zijn

Van de wereld?

Dus je ene kind verzorgen is de zwaarste baan "van de wereld"? Ik reageer daarop hoor, ik zeg niet dat met kinderen thuis zijn nooit zwaar is!

Maar ik vind het nog steeds minder zwaar dan mijn laatste baan, waar ik echt continu bezig was, met urgente deadlines, maar wat ik ook erg leuk vond. Als je echt continue de hele dag bezig bent met jonge kinderen, dan leg je voor mij de lat te hoog. Moet het huis echt zo schoon?? En het eten echt zo uitgebreid? Om maar wat te noemen... Als het echt de zwaarste baan van de wereld voor je is, kun je beter een baan en goede opvang zoeken lijkt me

Dc en bafoon

Misschien maakt het uit hoeveel kinderen je hebt en in welke leeftijdsfase ze zitten? Ik heb thuiszijn met dochter altijd erg leuk gevonden (heb veel vakantie, dus ik zit soms zeven weken met haar thuis). Ligt dat aan het feit dat ze in haar eentje is, of dat wij elkaar goed begrijpen? Een echt gemakkelijk schaap is ze niet, dus dat kan het niet zijn. Misschien worden moeders vooral gek van de verschillende behoeftes van twee of drie kleintjes tegelijk?
Of ze proberen het inderdaad allemaal veel te goed te doen. Mijn moeder (zes kinderen in zeven jaar) had een paar strakke regels die ervoor zorgden dat ze niet gek werd en het gewoon leuk bleef vinden:
* Alles onder de vier ging 's middags een uur naar bed, zodat moeders ook even plat kon of rust had. Niet willen bestond niet.
* Mijn moeder ruimde 's avonds op als ze allemaal plat lagen, en dat was bij ons thuis om zeven uur. Hup, iedereen naar bed, kwart over zeven was het huis aan kant en kon de avond beginnen.
* Zoveel mogelijk naar buiten en op stap met die kleintjes. Dat hoeven geen wereldreizen te zijn, gewoon buitenlucht is al genoeg, en ze slapen er ook beter door.
Ik hoop dat je er iets aan hebt, bafoon, ik begrijp dat je soms in de gordijnen wilt klimmen. En overleg inderdaad met je man, neem een avondje vrij per week en ga iets leuks doen!
Groetjes
Massi

Anders zwaar

Ik ben ook thuisblijfmoeder en heb 4 kinderen (9, 6, 3 en bijna 2). Ik denk niet dat je het zomaar kunt vergelijken met een veeleisende baan. Wat het (soms) zwaar maakt is dat er in sommige opzichten veel sleur in zit (je doet erg vaak dezelfde dingen tenslotte) en aan de ander kant word je zeker met heel kleine kinderen erg geleefd. Hun behoeften zijn nog vrij dwingend. Bij een ouder kind zeg je: nu even niet, maar bij kleintjes helpt dat niet of hooguit heel eventjes. En tel daar dan nog bij op dat je over het algemeen weinig waardering krijgt voor al je "werk" en dat het nooit maar dan ook echt nooit eens ophoudt. De een kan daar beter tegen dan de ander...
Ik sluit me wel aan bij de eerder gegeven tips: het helpt om dingen te ondernemen. Blijf vooral niet steeds maar thuis zitten! En af en toe wat tijd en ruimte voor jezelf is ook belangrijk. En bedenk: soms lijkt het eindeloos hetzelfde, maar het zijn allemaal fases die eigenlijk best snel weer veranderen.

De zwaarste baan

Dat lijkt me subjectief, hoe zwaar de 'baan' is.
Ik vind het wel te makkelijk om te zeggen dat een ander de lat te hoog legt. Ik deed bijvoorbeeld vrijwel niks aan het huishouden en ging pas iets simpels koken als mijn toenmalige vriend thuis kwam. Of hij nam eten mee. Mijn kind sliep als baby hooguit een half uur per dag, en werd 's nachts ook zeker 5 keer huilend wakker. Kon niet zelf inslapen, kon zichzelf niet vermaken en raakte in paniek als ik uit het zicht was.
Heel pittig, hoewel ik de babytijd ook heerlijk en gezellig vond. Maar ik was wel blij dat ik een dag extra opvang kon krijgen. Dat ik hem daar uitgeput van het huilen en niet-slapen op moest halen is weer een heel ander verhaal

Het is idd heel persoonlijk

Ik heb de afgelopen 3 jaar echt ervaren als zeer zwaar, terwijl ik er maar 1 thuis had en de rest op school zat.
Het eerste jaar was babyruud het makkelijkste kind wat je je voor kan stellen maar hij is nu gewoon zeer arbeidsintensief.
Ik zal je een voorbeeld geven:

mama ik wil met de duplo spelen< dat kan jongen, hier is de duplo veel plezier, zal ik even helpen met dit en dat bouwen, ok nou hier, en veel plezier ( 2 min later) mama nu wil ik met de trein spelen: ok jongen prima, maar eerst opruimen: NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE AAAAAAAAAAAAAAAHHHHHH vervolgens was ik 10 minuten bezig met het begleiden van het opruimen.
hij speelt 2 minuten met de trein, en daarna begint weer het opruim ritueel.
Je zou zeggen dat als je dat een aantal keren gedaan hebt, dat hij wel langer zou spelen met dingen, of spontaner op zou ruimen ( want ik ben wel heel consequent) maar helaas, bij terrorruud heeft dat geen effect. En dus zo ging het dag in dag uit. Denk je dat mijn lat te hoog lag?? ik kwam nergens aan toe, niet aan stofzuigen, niet aan koken niet aan mezelf...
en de hele dag een "mama mamam amamam ammam mama mama mmama" aan je hoofd is echt killing voor je energie hoor.
Kind had energie genoeg, mama alleen niet. Als de rest uit school kwam was ik heel blij, want dan konden die even met hem bezig zijn. maar die hebben ook hun eigen bezigheden. De tv was af en toe heel fijn, maar dan wel met zijn neus bijna tegen de beeld buis, omdat hij anders te snel werd afgeleid en weer iets anders zag, of hoorde en dus wilde doen.

Ik werk nu op een "zware" afdeling in een verpleegthuis ( zegt men) maar oh wat een zaligheid, wat een rust, wat ontspannen!!

Je bent emotioneel betrokken bij je eigen kinderen, ( gelukkig maar) en daar door is: zeuren, huilen, en piepen, van je eigen kinderen 6 keer zo heftig als dat van andere. Ik heb ook 11 jaar gastkinderen gehad, en echt, daar werd ik niet gek van hoor, zelfs al waren ze "vervelend" geen probleem. Maar hun gekrijs ging dan ook niet door merg en been,
groet, polly

Polly

Weet je wat hier goed werkt: alleen aan het eind van de dag opruimen. Het is wel een zooitje, maar dat is het zowiezo, maar uiteindelijk wordt er veel meer gespeeld dan dat er elke keer eerst opgeruimd moet worden. Wij ruimen aan het eind van de dag alles op, ik ruim de keuken op na het eten en zoon ruimt al het speelgoed op. Werkt hier erg goed.

Het ligt er enorm aan hoeveel kinderen je hebt en wat voor type kinderen je thuis hebt rond lopen. Een vriendin van mij vindt haar dagen dat ze niet werkt heel relaxed, tja ze heeft 2 hele makkelijke kinderen, een baby die zo 3 uur slaapt en een dochter die je bijna niet hoort of ziet. Zij kan zich niet voorstellend dat ik gesloopt ben na een dag thuis met mijn kinderen, maar goed, mijn baby slaapt 3 kwartier hen een veeleisend peuter en zo kan ik doorgaan. Ik kan me weer niet voorstellen dat het relaxed is, een dag thuis met kinderen. Mijn lat ligt absoluut niet hoog, huishouden ligt dan echt op een laag pitje. Het zijn die kinderen hè, die zuigen al mijn energie er uit
Kortom, wat voor de een geldt, hoeft niet voor de ander te gelden. Zo veel kinderen, zo veel karakters...

Eind van de dag

eind van de dag word er idd ook opgeruimd. en gestofzuigt door ons vanwege de grote hoeveelheid zand.
Maar tussendoor MOET er helaas ook wel opgeruimd worden, anders kan je je kont niet meer keren. Kon je je kont niet meer keren, want ik heb gelukkig nu 3 kinderen die naar school gaan, en wat er na half 4 nog aan zooi bij komt is best in een keer op te ruimen... maar een hele dag.. nee dat is echt niet te doen, zonder tussentijds ruimen.
Ik vond zo achteraf het "thuiswerkmoederschap" behoorlijk zwaar en arbeidsintensief, maar ja, mijn kinderen hebben alle 3 adhd, mijn man ook... dus echt heel soepel loopt het hier thuis ook niet.
groet, polly

Polly

Ik vond zo achteraf het "thuiswerkmoederschap" behoorlijk zwaar en arbeidsintensief, maar ja, mijn kinderen hebben alle 3 adhd, mijn man ook... dus echt heel soepel loopt het hier thuis ook niet.

ja precies, dat is wat ik bedoel. Niet dat al mijn 4 kinderen ADHD hebben, maar oudste in ieder geval wel, 1 na oudste is een apart geval en 1 na jongste is heel druk en aanwezig, de heeeeeele dag door. Word je gek van. Dan is zo'n dag thuis slopend!
Overigens moet ik ook tussendoor opruimen hoor en daar gaat ook veel tijd en energie in zitten.
Ik bedoel dit trouwens niet klagerig hoor. Ben dolblij met mijn ongeregeld zooitje, maar ik vind het wel zwaar ja.

Eens met dc

Ik ben het eigenlijk wel eens met DC. Natuurlijk kan thuis zitten met de kinderen ook zwaar zijn maar om het de zwaarste baan van de wereld te noemen vind ik echt overdreven. Het is oneindig veel zwaarder om geestelijk dodelijk en lichamelijk vermoeiend werk te doen zoals bijvoorbeeld aan de lopende band van een fabriek werken of producten te moeten verkopen via de telefoon of als landarbeider te werken en zo kan ik nog veel meer bedenken van banen die heel veel mensen in Nederland gewoon moeten doen en die zwaar zijn en weinig opleveren.

Met de kinderen thuis zijn kan zwaar zijn natuurlijk en heus niet elke dag is even leuk maar ik vind het niet vermoeiender dan werken. Althans ik vind het anders vermoeiend. Wat ik het grote nadeel van werken vind is dat ik altijd zo moet haasten dan in de ochtend en in de avond. Dan heb ik echt het gevoel niet aan mezelf toe te komen.

Als ik thuis ben met de kinderen dan gaat alles veel rustiger en hoef ik me veel minder te haasten. Ik heb dan ook veel minder stress.

Misschien zijn mijn kinderen wel heel makkelijk hoor. Ik kan ze niet vergelijken met andere kinderen want die maak ik niet 24 uur per dag mee.

Als ik met de kinderen thuis ben blijven we overigens bijna nooit thuis. Ik ga juist veel op pad. Ik heb ook veel kennissen met kleine kinderen dus dan spreken we altijd af. Dat is ook heel gezellig. Zomers nemen we koffie en limonade mee naar het park of het strand en dan zitten we daar de halve dag terwijl de kinderen spelen. Dan kunnen we ook op elkaars kinderen letten. 'S winters spreken we bij een binnen speeltuin af met terras. Wel minder vaak want dan moet de entree ook betaald worden. Of we spreken bij elkaar thuis af. kinderen spelen dan met elkaar en moeders kunnen onderling kletsen.

Verder ga ik heel veel naar het bos, zwembad, speeltuin en ook regelmatig naar het voorlees uurtje op de bibliotheek, crèche uurtje van de kerk of even boodschappen doen. Er wordt altijd genoeg georganiseerd. het voordeel van weg zijn is dat het huis niet rommelig wordt en dat de kinderen andere kinderen hebben om mee te spelen en zich beter vermaken.

Sera

Ik denk dat je inderdaad makkelijke kinderen hebt. Want de dingen die jij allemaal doet met je kinderen, gaan of gingen hier vaak heel moeizaam. Met oudste 2 naar speeltuin, baby die ligt te bleren in de kinderwagen. Naar het park of strand met mijn kinderen, dan ben ik alleen maar bezig ze achterna te hollen omdat het weglopers zijn en zit ik weer met een huilende baby. Verder werken mijn vriendinnen op de dagen dat ik vrij ben, dus weinig aanspraak.
Ik noem het ook niet de zwaarste baan van de wereld, maar ik vind het lichamelijk, maar vooral geestelijk echt heel zwaar. Overigens heeft mijn man heel zwaar lichamelijk werk gedaan (betonvlechter) en vindt hij een dag thuis met onze kinderen ongeveer net zo vermoeiend

Berber

Ik ben van nature gewoon heel erg lui, dus ik zoek altijd naar de makkelijkste weg

Als ik jou rijtje zo lees, dan denk ik gelijk:
Boodschappen zou ik laten bezorgen, katten en hond zou ik de deur uit doen, bergen was hou je, maar ik was zo min mogelijk en strijk nog minder, sanitair bijhouden doe ik tijdens tandenpoetsen, en terwijl de kinderen badderen (2 badkamers). Bad krijgen de kinderen echt niet elke dag.

Verder ga ik bijna elke ochtend de deur uit, zodat mijn jongste kan spelen (zwembad, speeltuin, vriendinnen, familiecentrum (erg engels) ), en lunch ik vaak buiten de deur. Scheelt weer een keer tafel en zooi opruimen.

Na school doe ik wasgoed (kinderen helpen me als ze zin hebben, ze vinden vouwen geweldig), kook ik, en doe ik kleine huishoudelijke dingetjes. (En we koken trouwens allebei een maaltijd in het weekend voor doordeweek, dus vaak is koken gewoon even opwarmen).

En als ik moe ben, dan pak ik een boek en duik ik m'n bed in als mijn jongste slaapt en oudste op school is. Ook al struikel ik over de troep! Ik ben liever uitgerust in een bende, dan uitgeput in een supergeorganiseerd huis!

Mijn kinderen zijn 2 actieve vrolijke bengels trouwens. Ik heb geen idee hoe het is met kinderen met echte gedragsproblemen. Daar heb ik geen oordeel over, maar daar ging het ook niet over. Ik reageerde echt enkel op de algemene opmerking dat "thuisblijfmoeder de zwaarste baan van de wereld is". Als je nu stelt dat thuisblijfmoeder met een peuter en 2 dreumessen heel erg zwaar is, ja dat kan ik me heel goed voorstellen! (Zelfs zonder de kleuter).

Ik plan veel op mijn vrije dagen

anders vlieg ik tegen de muren op. Maar leuk is het wel, maar ik ben vermoeider aan het einde van de dag dan als ik een dag heb gewerkt.
Zeker als ze, zoals de laatste weken, om en om ziek zijn.
Maar om het het zwaarste beroep ter wereld te noemen vind ik wat overdreven.

Maar ik besteed zoveel mogelijk uit, zodat ik niet hoef te stressen.

Wat is een famieliecentrum? Ben zeer benieuwd!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Berber

Ik zei dat IK dat zou doen, want ik ben lui en vind kleine kinderen EN dieren teveel van het goede. Kan me voorstellen dat als je gehecht bent aan je dieren dat je dat niet zo snel zou doen. Dan maar moe

Liora ot familiecentrum

Je hebt hier in Oxford in bijna elke buurt wel een familiecentrum, waar je een speelruimte hebt, waar je met kleine kinderen heen kunt. Zij kunnen lekker spelen, en zelf kun je dan een bakje koffie drinken met andere ouders. Verder hebben ze vaak ook goedkope warme lunches. Ideaal dus!

Het hele centrum doet ook meer, zoals cursussen geven, een crèche, een vroedvrouw, en dat soort dingen. Ik maak nu vooral gebruik van het speelgedeelte en de lunches.

Fianna

Misschien zijn mijn kinderen inderdaad makkelijk. Dat kan ik niet echt beoordelen. Ik snap alleen niet dat je overdag niet van alles kan ondernemen met je kinderen of ze nu moeilijker zijn of niet. Bijvoorbeeld jouw vriendinnen werken allemaal dus daar kan je niet mee afspreken maar dan kan je toch op zoek gaan naar kennissen (het hoeven echt niet gelijk vriendinnen te worden) die ook regelmatig thuis zijn met kleine kinderen? Daarnaast werken de meeste vrouwen parttime dus meestal hebben ze altijd wel een paar thuis dagen. Ik woon nog niet zo heel lang in ons huidige dorp en toen we hier kwamen wonen ben ik gewoon allerlei activiteiten afgegaan (voorlees uurtje in de bibliotheek, koffie drinken in het buurthuis, crèche van de kerk) en daar kwam ik andere moeders tegen. Voor je het weet heb je dan een klein netwerk en kan je op elkaars kinderen passen en regelmatig bij elkaar koffie drinken of samen ergens afspreken.

Jouw oudste kinderen zitten toch al op school? Dus dan heb je overdag alleen maar een of twee kleintjes? Dan moet het toch lukken om overal heen te gaan? Mijn twee jarige is ook een wegloper dus voor hem neem ik altijd de buggy of de ergo carrier mee. Als hij wegloopt of niet luistert dan moet hij tijdelijk in de buggy/ergo carrier. Met twee peuters of een peuter en een baby zorg ik er ook altijd voor dat ik beide kinderen kan vervoeren in een buggy en/of draagzak zodat ik hun effectief vast kan houden als ze niet luisteren.

Hoe vaker je naar buiten gaat en dingen onderneemt hoe makkelijker het is. Toen ik alleen nog mijn oudste dochter had was ik een keer in een park met haar. Vlak bij mij zaten twee moeders die allebei minstens vier kleine kinderen hadden. Ik had heel veel bewondering voor het feit dat ze zomaar met al die kleintjes op stap gingen. Ik vond het al vermoeiend om met alleen mijn dochter op stap te gaan. Ik ging bij hun zitten en vertelde hun hoeveel bewondering ik voor ze had. Die moeders werden later vriendinnen van mij en ik heb heel veel geleerd van hun over discipline (niet mijn sterktste kant) en doorzetten. Uiteindelijk komt het gewoon neer op gaan. Niet thuis blijven, niet denken dat het te moeilijk is maar gewoon doen.

Natuurlijk alleen als je graag weg gaat. Ik heb ook kennissen die gewoon heel graag thuis zijn en helemaal niet de hele dag op stap willen met de kinderen.

Sera

Ben het wel met je eens en waar ik ook altijd naar kijk is of het daar rustig is. Ik ga nooit bijvoorbeeld in de herfstvakantie met mijn kids naar de ballenbak, das mij veels te druk. Ik kies liever een doordeweekse dag en ik heb al vaak mee gemaakt dat mijn kinderen dan een prive ballenbak hadden! Ook in speeltuinen of water, zoek ik altijd de wat rustige, meer ruimte (dus meer overzicht) plekken op. Als ik ga wandelen, gaat de ene op de fiets, de ander mag lopen maar neem dan altijd de buggy mee. Het hoeft niet eens zo moeilijk te zijn, kinderen zijn al snel te vree. en ik geniet even van die blije rode gezichtjes die even al hun energie kwijt kunnen.

Ook vier

Ik heb ook vier kids en af en toe vind ik het ook zwaar, jongste komt al acht maanden elke nacht twee tot drie keer voor een borstvoeding en dat kost veel energie. Maar meestal vind ik het alleen maar leuk, ik ben huishoudelijk niet zo goed en laat de boel vaak de boel, alleen de was probeer ik bij te houden en de keuken en het toilet doe ik dagelijks. En bijna elke dag kook ik vers, maar af en toe eten we 's avonds gemakkelijk. Ik ga niet veel op stap, maar daar heb ik ook weinig behoefte aan, ik vind het thuis veel relaxter, als ik weg ga heb ik veel minder geduld met vooral de derde van bijna 3 jaar. De oudste twee zitten overdag op school. De zwaarste baan van de wereld vind ik het niet, maar soms is het gewoon druk en niet leuk, meestal helpt het dan als ik even lekker kan klagen tegen een vriendin, zij mag ook altijd even lekker klagen tegen mij en dan kunnen we er allebei weer een tijdje tegen. Overigens krijg ik wel regelmatig de reactie dat ik er toch zelf vier wilde hebben en dat ik niet moet zeuren dat ik het druk heb, net alsof een moeder met twee kinderen wel mag klagen omdat zij er maar twee heeft.

Sera

Ik geloof dat ik de indruk heb gewekt dat ik niks onderneem met mijn kinderen en altijd maar thuis wil zijn. Dat is dus absoluut niet waar hoor, integendeel! Ik ben wel eens toen ik zwanger was van nr 4 met mijn 3 andere kinderen in mijn eentje naar de dierentuin geweest met openbaar vervoer.Ik onderneem genoeg met hen. Het enige wat ik wilde duidelijk maken is dat ik het heel zwaar vind om iets met hen te ondernemen. Scheelt ook dat ik geen rijbewijs had (pas sinds enkele weken) en er hier in de buurt niet heel veel is, een park met alleen maar loslopende honden en hondenpoep en een suffe speeltuin met 1 wipkip. Waar ik vroeger woonde was er meer te doen en was ik inderdaad vaker op pad. Maar los daarvan heb ik zeer ondernemende kinderen en dat is heel leuk, maar ook wel heel vermoeiend. Of ik kan gewoon niet opvoeden
Verder hier heb ik nu eenmaal geen buurthuis of creche ban de kerk. Geloof me, kennissen met kleine kinderen heb ik ook niet.

Yaron

Mijn jongste is ook 8 maanden (en derde net 3 jaar) en hij wordt de laatste weken elke nacht wakker en is dan gewoon enkele uren aan het miepen en rommelen, om vervolgens om 6 uur weer wakker te zijn en maakt dan de rest van de kinderen wakker. Dat sloopt en dan is het inderdaad erg moeilijk om geduldig te zijn met een enorm aandachtvragende peuter.
Maar ja, ik heb het zelf gewild hè, 4 kinderen