Zwaar Gezin met jonge kinderen
Mag ik EVEN zeuren. Ik heb een kind van 1 jaar en een kind van 2 jaar. En een kind van 10 en een kind van 13.
Ik vind het zo zwaar. Ik ben de jongsten echt aan het groot kijken. Ik weet gewoon niet hoe ik het heb, kom handen te kort. Ik zit altijd thuis, ben thuisblijfmoeder.
Ik had het zo gehad ( ziek kind dat de hele dag bij ma wilde zijn enz.. ) toen mijn man thuis kwam kon ik niet wachten om de voordeur achter me dicht te trekken en hem veel geluk te wensen met het hele zooitje.
Toen ging ik met mijn oudste naar de training van de sportvereniging, dat was gewoon een uitje. Normaal is dat pa's taak. Maar ik moest gewoon effe weg, jeee, ik vind het maar triest dat het praten met andere ouders in de kantine het hoogtepunt van de maand is 
.
Ik klaag niet graag, maar soms ben ik bang dat ik echt gek word. Ben al blij als ik een keer naar het toilet kan...pffff.. herkenning gezocht en een peptalk xxx !!
Heeeel veel herkenning!
Hier kinderen van 12, 9, 3, 2 en 4 maanden. Tijdens de zwangerschap van nummer 4 gestopt met werken. Dat leek me beter. 8 maanden na zijn geboorte met heeeeel veel zin in een nieuwe baan begonnen, want ik werd helemaal gek thuis! Na 3 maanden werken bleek ik verdorie weer zwanger. Dat is nu een heerlijk jongetje van 4 maanden en sinds 3 weken ben ik weer aan het werk. Dat zwangerschapsverlof was goed, maar had niet veel langer moeten duren. Het is gewoon zo vermoeiend met al die kindertjes om je heen, die constant de hele dag van alles van je moeten. Op mijn werk kan ik mijn tijd zelf indelen en volwassen gesprekken voeren, blijven mijn kleren schoon en na een dag werken vind ik het heerlijk om al die kindertjes weer te zien.
Overigens is de combinatie kleintjes en pubers ook gewoon heftig vind ik. Eigenlijk heb ik en jij dus ook gewoon 4 pubers in huis. 2 peuterpubers en 2 "gewone" en dan natuurlijk ook nog een baby, maar die is (nog?) niet zo bewerkelijk.
Dus mijn tips: bedenk eens of je toch niet werken wil. Ga af en toe 's avonds weg met vriendinnen. Plan ook regelmatig een avondje met je man (of een weekend, heerlijk...) en idd naar buiten met die kleintjes, eendjes voeren, kinderboerderij, naar de markt, stukje fietsen etc.
En sinds kort geef ik ook gewoon aan dat ik het soms best pittig vind. Alleen mijn moeder wreef me toen in dat het toch mij eigen keuze geweest was en die heeft me toen toch de volle laag van me gekregen! Dat luchtte enorm op kan ik je zeggen.
Risama
Risama
Jouw oudste kinderen zijn toch nog geen pubers? 12 en 9 schrijf je? Mijn oudste dochter is ook 11 jaar. Zij is voor mij echt nog geen puber. Ze zit nog op de basisschool en speelt nog met barbies en zo. Weinig puber aan. Ik vind overigens het juist makkelijker dat ik ook nog oudere kinderen heb. De twee oudsten kunnen namelijk nu met de twee kleintjes helpen en dingen in huis doen. Het meest heftig lijkt mij om vier kinderen onder de vier te hebben. Dan is de oudste nog helemaal niet zelfstandig en kan met heel weinig helpen. Als we nu met hele gezin een dagje weg gaan of ik alleen met de kinderen is het juist makkelijk want de oudste kinderen kunnen dan helpen met op de kleintjes te letten.
Overigens wel leuk 5 kinderen. Mijn man wil ook graag een vijfde maar ik twijfel nog... Ik ben ook al weer 38 en een nieuwe zwangerschap zou vast lichamelijk zwaar zijn.
Fianna
Jammer dat je in een omgeving woont waar zo weinig te doen is. Dat is echt mijn redding geweest. De eerste maanden dat we hier woonden was ik helemaal niet blij. Ik zag niemand, kende niemand en kwam alleen bij de supermarkt. Gelukkig heb ik toen ontdekt dat er in ons dorp en de dorpen verder op toch wel regelmatig wat wordt georganiseerd en ben daar op afgegaan. Ik vond het heel eenzaam die eerste maanden hier met alleen de kinderen. Dat vond ik wel zwaar. Niet vanwege de kinderen maar vanwege de omgeving waar ik me helemaal niet thuis voelde. Ik dacht dat alle mensen hier heel arrogant waren maar gelukkig bleek dat mee te vallen.
Ik ben wel blij dat we in een omgeving wonen waar redelijk was. Ik zou zelfs naar de stad in de buurt kunnen gaan waar ook vast nog veel meer is maar het dorp hier heeft op zich al genoeg te bieden.
Sera
Op zich vind ik de buurt hier wel heel leuk en redelijk gezellig hoor. En voor kinderen in de buitenspeelleeftijd is het hier een walhalla. Alleen zijn dingen zoals een kinderboerderij, leuke speeltuin enz niet op loopafstand en niet echt te bereiken met ov. Okee, nu is mijn baby oud genoeg om dat soort dingen op de fiets te doen, dat scheelt weer (maar dan moet het niet zo regenen 
)
Berber
LOL!
Sera
Die van 12 is absoluut aan het puberen en ook die van 9 (is al een eind op weg richting 10) vertoont echt al symptomen. Daarnaast heeft ze de diagnose pdd-nos en dat maakt het ook pittig. Ze is onvoorspelbaar, moeilijk mee in contact te komen, beperkt tot geen inlevingsvermogen en heeft woede-aanvallen. Daarnaast is het echt haat en nijd met haar zus van 12. Beide dames spelen dus helaas niet meer met barbies. Overigens zet ik ze idd ook wel eens in om te helpen met de jongsten. Vooral de 9 jarige is wel erg leuk met die 3 kleintjes en is dan gelukkig ook weer echt kind. Maar ze hebben niet altijd zin om te helpen en dat laten ze merken ook!
We proberen ook wat huishoudelijke taken bij de oudste 2 neer te leggen, maar dat geeft ontzettend veel gedoe en geschreeuw en levert weinig huishoudelijke rust op.
Overigens is onze 3 jarige juist weer vreselijk behulpzaam. Je ziet: het is dus erg afhankelijk van het kind.
Toch ben ik ook gewoon heel blij met en trots op mijn gezonde 5-tal.
Risama
Ik ook
2 kinderen, de oudste 4 (bijna 5) de jongste net 3.
Na de grote vakantie gaat de jongste naar de basisschool.
Joehoe!!! Ik zel de maanden af eerlijkgezecht! Het zijn slechte slapers, en ze zijn erg aan me gehecht, we hebben alleen een grote bus waar ik niet in durf te rijden. En soms komen de muren op me af en het werk ook.
Ik heb het gevoel dat ik niets doe soms maar ik ben de hele dag bezig.
Tja het is ook wat van een eigen bedrijfje na huismoeder zijn.
Oi oi, zit nu in de ouderwerkgroep van de peuterspeelzaal wat wel leuk is.
Soms denk ik er is een feestje in de stad daar ga ik heen, maar dan ben is savond toch weer te moe, en denk ik aan de volgende ochtend dat de jongste mij om 6 uur nodig heeft en denk ik laat ook maar. Ik schaam me best wel voor mijn gedachte want ik houd ziels veel van ze, en heb zelf voor deen opvang gekozen.
Nu was het wel zo dat mijn moeder de eerste 2 jaar van mijn zoon af en toe oppaste zodat ik wat kon doen. Maar door een aaneenschakeling van pech en ziekte (ook echt iets om me zorgen om te maken) lukt dat niet meer. Maar goed Nog 10 maanden en dan zitten ze allebij op school.
Zo fijn er waardevol om af en toe alleen te zijn.
Savonds in bed komt mijn man ooit tegen mij aangeknuffeld, en 8 van de 10 keer heb ik echt zo iets van, laat me, geef me lucht en ruimte, even niemand aan mijn lijf even alleen liggen zonder handje zonder geknuffel.
