Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:29:
[..]
Hij had al besloten.
Maar de vrouw is uiteindelijk degene die beslist.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:29:
[..]
Hij had al besloten.
Ja. Maar ze is nu eenmaal toch zwanger geworden. Een abortus is nu eenmaal geen voorbehoedmiddel en geen lichte beslissing. Het is nu zo gelopen, het minste wat je nu kunt doen is nogmaals zorgvuldig nadenken en praten met professionals over de voors, tegens, angsten en bezwaren. En dan een weloverwogen beslissing nemen.
Ik vind het nogal storend hoe je praat. En lekker makkelijk ook, als man.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:32:
[..]
Vreemd genoeg denkt daar blijkbaar niemand aan terwijl dat toch wel van belang is, van de zotte ook om een kind in te zetten om hem een duwtje te geven in de richting die jij wil, als het niet bevalt kun je dat kind niet zomaar weer weg doen als het er eenmaal is.
Natuurlijk zou het fijn zijn als de vriend het nu al ziet zitten om vader te worden. Dit is echter niet zo en het is ook maar de vraag of hij dit over 2 jaar wel wil. Is zijn goed recht overigens. Feit is echter dat TO al zwanger is en als zij het kind geboren wil laten worden, dan moet ze er over nadenken of ze het ziet zitten om het in haar eentje op te voeden, indien nodig. Want de kans zit er zeker in, dat de relatie tussen hen dan over is.
Miss-Pippi schreef op 22-11-2021 om 14:44:
[..]
Ja. Maar ze is nu eenmaal toch zwanger geworden. Een abortus is nu eenmaal geen voorbehoedmiddel en geen lichte beslissing. Het is nu zo gelopen, het minste wat je nu kunt doen is nogmaals zorgvuldig nadenken en praten met professionals over de voors, tegens, angsten en bezwaren. En dan een weloverwogen beslissing nemen.
Ik vind het nogal storend hoe je praat. En lekker makkelijk ook, als man.
Hij heeft al besloten dat dit voor hem niet hoeft. Wat TO doet is aan haar maar zoals ze het voor zich zag zit er waarschijnlijk niet in. Ik vind het nogal storend dat die vriend niet serieus genomen wordt.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:32:
[..]
Vreemd genoeg denkt daar blijkbaar niemand aan terwijl dat toch wel van belang is, van de zotte ook om een kind in te zetten om hem een duwtje te geven in de richting die jij wil, als het niet bevalt kun je dat kind niet zomaar weer weg doen als het er eenmaal is.
En je kunt de zwangerschap nu ook niet ‘zomaar weer’ ongedaan maken. Je praat er echt over alsof het niets is.
Het kan best nog steeds de conclusie worden. Maar je praat er echt over alsof het iets is dat je gewoon maar heel simpel en snel kunt doen.
In beide gevallen is het onomkeerbaar. Mag je daar goed de tijd voor nemen en met professionals over praten?
Jij praat erover alsof we het over een pak suiker hebben of zo.
Echt storend.
Het is bovendien de vrouw die dit moet ondergaan. Die nu al zwanger is en zich zwanger voelt.
Ze heeft een morning after pil genomen en het is helaas anders gelopen. Soms gebeurt dat.
Jij praat alsof ze bewust en stiekem met de pil is gestopt of jaren heeft gepusht om haar wil door te drukken. Dan is jouw reactie logisch. Maar deze situatie is compleet anders en niet vergelijkbaar.
De zwangerschap is er al. Ondanks dat het niet gepland was.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:29:
[..]
Hij had al besloten.
Ik vind jou bijzonder onprettig reageren de hele tijd. Zeer halsstarrig, koppig en niet bereid in te zien dat de situatie waarin hij ‘nee’ heeft gezegd niet dezelfde is als waar ze nu in zitten door de zwangerschap.
Als die beslissing zo ontzettend belangrijk voor hem was, had hij maatregelen moeten treffen en niet onbeschermd seks moeten hebben. Dan is dit dus het risico en dan is ‘nee ik wil niet’ gewoon niet goed genoeg. Het is niet alsof ze hem erin geluisd heeft door stiekem de pil niet te nemen of zo.
Praten en ontdekken welke zaken er voor iedereen (vooral het kind) belangrijk zijn, consequenties verbinden aan potentiële keuzes en dan uiteindelijk een keuze maken.
En dat gaat voor TO en haar vriend ontzettend moeilijk zijn, maar dat zal toch echt moeten gebeuren. Heel veel sterkte en succes TO! Laat je ons nog weten hoe het met je gaat?
De man geeft aan op dit moment niet klaar te zijn voor een kind maar op termijn wel kinderen te willen. De vraag is of dat überhaupt ooit haalbaar gaat zijn als hij zo veel last heeft van ASS en overprikkeling. Hij kan wel zeggen en denken dat het nog komt. Maar je weet het niet. Feit is wel dat ze beiden erbij waren toen ze onbeschermde seks hadden. Dan heb je ook een bepaalde verantwoordelijkheid. Naar jezelf, je partner en het kind toe. Als de vraag zou zijn 'zullen we het op dit moment gaan proberen' zou ik zeggen nee. Maar het is al gebeurd. En abortus is echt niet iets wat je 'zomaar' doet. Daarom wil ik TO en haar partner adviseren om er goed over na te denken, ook vanuit het perspectief van de ander en realistisch te kijken naar de toekomst. Neem de tijd. En zoek hierbij ook hulp van een professional, ook los van elkaar.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 14:52:
[..]
Hij heeft al besloten dat dit voor hem niet hoeft. Wat TO doet is aan haar maar zoals ze het voor zich zag zit er waarschijnlijk niet in. Ik vind het nogal storend dat die vriend niet serieus genomen wordt.
Wellicht had hij zelf ook zorgvuldiger op de anticonceptie kunnen letten, als hij zo persé geen kind wilde. Ook een morning afterpil is geen voorbehoedmiddel. Werkt ook alleen als de eisprong nog niet heeft plaatsgevonden (dus heeft niets te maken met wat jij zegt: ‘laat’ ingenomen).
Verder: zie mijn laatste reactie op jouw post.
BlauweVeer schreef op 22-11-2021 om 14:54:
[..]
Ik vind jou bijzonder onprettig reageren de hele tijd. Zeer halsstarrig, koppig en niet bereid in te zien dat de situatie waarin hij ‘nee’ heeft gezegd niet dezelfde is als waar ze nu in zitten door de zwangerschap.
Als die beslissing zo ontzettend belangrijk voor hem was, had hij maatregelen moeten treffen en niet onbeschermd seks moeten hebben. Dan is dit dus het risico en dan is ‘nee ik wil niet’ gewoon niet goed genoeg. Het is niet alsof ze hem erin geluisd heeft door stiekem de pil niet te nemen of zo.
Praten en ontdekken welke zaken er voor iedereen (vooral het kind) belangrijk zijn, consequenties verbinden aan potentiële keuzes en dan uiteindelijk een keuze maken.
En dat gaat voor TO en haar vriend ontzettend moeilijk zijn, maar dat zal toch echt moeten gebeuren. Heel veel sterkte en succes TO! Laat je ons nog weten hoe het met je gaat?
Precies dit. Mooi verwoord.
En hoe zou het met TO gaan...
Tja, zou jij nu nog terug willen komen als je TO was?
Ze weet zelf niet goed wat ze wil volgens mij en ik denk niet dat de meeste reacties helpend zijn.
Zelf zegt TO dit: "Ik zou ook nu wel willen weghalen en over 2jaartjes voor willen gaan". Tegelijkertijd zegt ze dat ze het ook oké zou vinden om het te houden (alle praktische zaken zijn op orde), maar dat lijkt ook ingegeven uit angst voor onvruchtbaarheid over een jaar of twee. En ik proef ook dat ze het moeilijk vindt om echt een beslissing te maken, omdat partner een duidelijke nee heeft gezegd.
Ik hoop dat ze iig met partner over haar gevoelens kan hebben en eventueel met huisarts of fiom kan praten, want het blijft een lastige beslissing.
Cala schreef op 22-11-2021 om 15:56:
Tja, zou jij nu nog terug willen komen als je TO was?
Ze weet zelf niet goed wat ze wil volgens mij en ik denk niet dat de meeste reacties helpend zijn.
Zelf zegt TO dit: "Ik zou ook nu wel willen weghalen en over 2jaartjes voor willen gaan". Tegelijkertijd zegt ze dat ze het ook oké zou vinden om het te houden (alle praktische zaken zijn op orde), maar dat lijkt ook ingegeven uit angst voor onvruchtbaarheid over een jaar of twee. En ik proef ook dat ze het moeilijk vindt om echt een beslissing te maken, omdat partner een duidelijke nee heeft gezegd.
Ik hoop dat ze iig met partner over haar gevoelens kan hebben en eventueel met huisarts of fiom kan praten, want het blijft een lastige beslissing.
Onwijs moeilijk. Vooral omdat je ook nooit zeker zal weten of je de beste keuze maakt, aangezien je niet in de toekomst kan kijken. Ik kan me ook helemaal voorstellen dat to niet meer reageert. Hopelijk leest ze nog wel mee, want tussen de welles nietes reacties door staan zeker wel goede tips en vragen
Het is natuurlijk ook echt moeilijk om een beslissing te nemen, het is anders gelopen dan verwacht. Als ze de zwangerschap laat afbreken, krijgt ze er misschien spijt van en kan dit ook weer invloed hebben op haar relatie. Laat ze het wel komen, dan is de kans vrij groot dat haar vriend de relatie verbreekt en staat ze er alleen voor. De kans dat haar vriend zijn mening dan bijstelt bestaat maar acht ik zeer klein.
Ik hoop dat TO en partner met professionals gaan praten. Niet om vriend 'om te praten'. En dus niet omdat zijn nee niet serieus wordt genomen. Maar om samen tot een beslissing te komen. Je kunt wel zeggen; vriend heeft besloten en nu moet TO besluiten wat zij wil. Maar naast individuen zijn ze ook een koppel dat samen een kind heeft gemaakt. Het zou dusvmooi zijn als ze hier ook samen in zouden staan. Zelfs als ze niet de zelfde mening krijgen.
Als je een abortus laat doen, zal je relatie veranderen. Als je het kind laat komen, zal je relatie ook veranderen.
Het wordt niet meer zoals het was.
Het is naar dat hij er zich nog niet klaar voor voelt, maar een zwangerschap afbreken terwijl jij het wel graag wilt, zal je breken. Jij zit straks met de spijt.
De belangrijkste vraag is: kan je het kind eventueel zelf opvoeden? Ik zou gaan zitten met de vader en aangeven dat het kind gaat komen. Dat je het niet aankan om het weg te laat halen. Dat je eventueel samen met iemand kunt gaan praten om hier doorheen te komen, maar je niet een abortus gaat plegen om het een paar jaar later weer te gaan proberen. En dan maar hopen dat het wel lukt…
