Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
BlueFawn schreef op 25-11-2021 om 20:57:
[..]
Ik ben geen vrouw dus zie niet in waarom ik me met vrouwen moet identificeren? Of sympathiseren.
Maar je wilt wel dat vrouwen/ andere mensen zich inleven in jouw standpunt en dat van de partner van to?
DanGun schreef op 19-11-2021 om 16:33:
Wat hij wil of wat wij vinden doet er helemaal niet toe. Het gaat erom wat jij wilt.
Dit.
TO is ook 32. Dat is niet heel oud, maar als je kinderen wilt, dan wacht je daar toch het beste niet te lang mee.
Daarnaast als je graag kinderen wilt, dan is als je zwanger bent, misschien wel het moment.
Ik wil je niet bang maken, maar ken ook wel voorbeelden van mensen die zwangerschappen af hebben gebroken, maar daarna - toen ze wel wilden - niet meer zwanger raakten of een miskraam kregen.
Lieve TO, hoe gaat het nu met je? Heb je misschien al gesproken met je huisarts of het FIOM?
Veel sterkte met wat je ook besluit. Volg jouw eigen gevoel.
Leene schreef op 20-11-2021 om 17:25:
Je snapt mij geloof ik niet zo. Hij wil nu nog geen kind dat is duidelijk, TO blijkbaar ook niet want ze heeft een morning afterpil geslikt. Die heeft niet geholpen.
Nu twijfelt TO wat ze moet doen, voor haar is het blijkbaar allemaal niet zo duidelijk meer. En dat mag óók. Je mag terug komen op eerdere uitspraken.
Je kunt er ook veel te makkelijk van uitgaan dat vriend het gelijk aan zijn kant heeft. Want afgesproken is afgesproken niet waar. Maar zoals al eerder iemand schreef: Het leven gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
Het punt is dat TO nog maar kort weet dat ze zwanger is en vriend gelijk er van uitgaat dat de zwangerschap 'dus' afgebroken moet worden. Maar voor TO is dat "dus" niet zo blijkt uit alles.
Ik zou er veel moeite mee hebben als mijn partner zo zou reageren en er blijkbaar ook niet veel bewegingsruimte in zit.
Ze hebben al zeven jaar een relatie, hij kan op zijn minst óók proberen te overwegen om de zwangerschap wel door te zetten. Dan kan het nog zijn dat ze na rijp beraad iets anders bedenken maar dat is dan wel na rijp beraad en niet 'dat is niet volgens afspraak'
Bedankt voor je bericht. Hoe jij dit beschrijft raakt mij, omdat je mijn gevoel en situatie helder door hebt.
CocoCharlie schreef op 21-11-2021 om 18:47:
Op mijn 30e raakte ik ongewenst zwanger en was daar om allerlei verschillende redenen niet blij mee. Ik overwoog heel serieus een abortus. Mijn vriend wilde er wel graag voor gaan, en na veel emotionele gesprekken besloten we om het te houden. Een jaar na de geboorte van onze dochter verliet mijn vriend ons, want hij was toch niet gelukkig met het gezinsleven. Ik was inmiddels zielsgelukkig met mijn dochtertje, en hem liever kwijt dan rijk met zijn gezeur, dus gingen we met ons tweetjes verder. Van het idee dat ik destijds een andere keuze had kunnen maken krijg ik het nog steeds acuut ijskoud. Een aantal jaren daarna ontmoette ik een fantastische man, de liefde van mijn leven. Met hem kreeg ik een tweeling. Toen ze 6 maanden waren overleed hij bij een ongeluk. We hebben ons gered en het gaat goed nu. Ik heb hiervan geleerd dat je niet in de toekomst moet investeren maar in het nu, en het moet doen met wat je nu hebt. Ik zou er niet op durven gokken dat je over 2 jaar nog samen bent met deze vriend, en dat een kinderwens dan zo snel vervult zal worden. Maar goed, ik heb dan ook aan den lijve ondervonden dat het leven onverwachte wendingen kan maken.
Overigens vind ik het een groot goed en een niet aan te tornen recht dat vrouwen de keuze voor abortus kunnen maken, het feit dat ik er destijds niet voor heb gekozen staat daar los van.
♥️
Hoi TO, wat fijn je nog even terug te zien. Hoe gaat het nu? Hebben jullie veel met elkaar en misschien ook anderen, zoals de huisarts of het Fiom gesproken? Heb je al een idee welke kant je op wil? Nogmaals heel veel sterkte in deze lastige situatie!
Lieve mensen,
dank voor al jullie reacties en de tijd die jullie hebben genomen om met mij mee te denken. Ik heb mij hierdoor niet alleen gevoelt gedurende mijn zwangerschap en ik ben er wijzer van geworden♥️. Ik heb gisteren en net al jullie berichten opnieuw gelezen.
Update:
De zwangerschap(4,5w) is vroegtijdig verbroken door een miskraam. Vorige week opnieuw bloeding gehad en alle zwangerschapssymptomen zijn weg. Daarna was de test negatief(niet zwanger).
Het gaat oké met mij. Ergens voel ik mij opgelucht om niet meer voor zo een moeilijke beslissing te staan. Anderzijds gaat me focus meer naar zwangere vrouwen en baby's om mij heen, en voel ik leegte. Afgelopen dagen heb ik mij volledig gestort op mijn werk voor afleiding aangezien sportscholen beperkt open zijn.
Vóór miskraam ben ik in gesprek geweest met huisarts(na HCG hormoon bloedtest) en samen met partner bij een(relatie)therapeut.
Partner is opgelucht dat zwangerschap nu voorbij is troost mij. Er gaan allerlei emoties door me heen...twijfels, verdriet, opluchting en angst.
Nogmaals dank voor al jullie berichten!
🙏
Je partner zal van binnen wel hebben zitten juichen. Jou is in elk geval een moeilijke beslissing bespaart gebleven.
Eerst dit maar eens laten bezinken en dan nadenken over de toekomst. Aan deze vriend heb je in elk geval niks als je ooit nog kinderen wilt. Wil je dat niet? Dan is het misschien een prima partij.
Wil je wel kinderen? Dan is dit niet de man en zou ik mijn conclusies trekken.
Het is dubbel, dat is logisch. Toch denk ik dat het goed is dat dit zo is verlopen. Zo is niemand 'de schuld' van het doorzetten danwel beëindigen van de zwangerschap. Nu is het op een natuurlijke manier opgelost. Fijn dat je partner je troost. Hij begrijpt dus wel hoe het voor jou is.
Het zwanger zijn heeft bij jou allerlei gevoelens losgemaakt. In die zin is jouw 'vraag' nog niet beantwoord. Ik denk dat het nog steeds belangrijk is voor jou en je vriend om diepgaand te praten over wat jullie willen in het leven en of jullie het op termijn zien zitten om kinderen met elkaar te krijgen. Als daar grote verschillen zijn tussen jullie tweeën, is het belangrijk om daar duidelijkheid over te krijgen. Vanzelfsprekend is het in ieder geval niet, dat is nu wel gebleken. Dat heeft nu geen haast meer. Er is gelukkig ruimte voor een meer ontspannen gesprek. Misschien eerst maar eens even bijkomen van de gebeurtenissen. Maar ik zou het toch ook niet eindeloos blijven uitstellen.
Zorg goed voor jezelf!
Mija schreef op 01-12-2021 om 20:04:
Hij begrijpt dus wel hoe het voor jou is.
Ik denk dat hij vooral heel erg opgelucht is dat hij niet of de kwade genius achter een abortus die mevrouw niet wilde is of over iets meer dan 8 maanden "opgescheept" zit met een kind dat hij helemaal niet wil.
sterkte met de verwerking van je miskraam en alle emoties eromheen
Ik begrijp je gevoel. Enerzijds opluchting dat je zelf geen keuze hoefde te maken. Anderzijds verdriet en leegte. Laat dat er zijn en neem je tijd om het te verwerken. Sterkte.
Lieve TO, wat fijn dat je nog een update komt geven. Wat heftig allemaal. Heel veel sterkte de komende tijd met de verwerking en met alle heftige en dubbele emoties. Knuffel voor jou…
Miss-Pippi schreef op 01-12-2021 om 21:21:
Lieve TO, wat fijn dat je nog een update komt geven. Wat heftig allemaal. Heel veel sterkte de komende tijd met de verwerking en met alle heftige en dubbele emoties. Knuffel voor jou…
Ahh dankjewel! Wat lief
