Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 04:42:
[..]
Juist, en er zijn in nederland genoeg mogelijkheden om een ongewenste zwangerschap af te breken, dat is ook je verantwoordelijkheid nemen.
Ach ja joh, dat doe je toch "even "?!
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 08:53:
[..]
En dan mag de vader ook baas over zijn eigen leven zijn? Of beslis jij dan dat hij verplicht mee moet doen? Al dan niet in de vorm van een financiële bijdrage.
Het is inderdaad verkeerd om je partner ongewenst het vaderschap op te dringen door stiekem met de pil te stoppen, de pil 'te vergeten' etc. Maar daar is nu helemaal geen sprake van. Ze waren beide bij de onbeschermde seks en TO heeft een morning after pill genomen. En tóch is ze zwanger, op haar 32e, binnen een goede, lange relatie waarin beide een kinderwens hebben, maar waar alleen de timing volgens de man niet goed is. Dat is een argument, maar in mijn ogen niet het meest zwaarwegend.
CocoCharlie schreef op 22-11-2021 om 09:38:
[..]
Het is inderdaad verkeerd om je partner ongewenst het vaderschap op te dringen door stiekem met de pil te stoppen, de pil 'te vergeten' etc. Maar daar is nu helemaal geen sprake van. Ze waren beide bij de onbeschermde seks en TO heeft een morning after pill genomen. En tóch is ze zwanger, op haar 32e, binnen een goede, lange relatie waarin beide een kinderwens hebben, maar waar alleen de timing volgens de man niet goed is. Dat is een argument, maar in mijn ogen niet het meest zwaarwegend.
Maar die heeft ze wel pas 20 uur later genomen, ik lees trouwens ook nergens dat die vriend een kinderwens heeft.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 10:06:
[..]
Maar die heeft ze wel pas 20 uur later genomen, ik lees trouwens ook nergens dat die vriend een kinderwens heeft.
”Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.”
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 10:06:
[..]
Maar die heeft ze wel pas 20 uur later genomen, ik lees trouwens ook nergens dat die vriend een kinderwens heeft.
Voor de beste werking kan je de morning after pill het beste binnen 24 uur nemen (heeft ze gedaan), uiterlijk binnen 3 dagen. Ik snap overigens echt heel goed dat die vriend niet op een baby zit te wachten als je zo duidelijk voelt dat je er niet klaar voor bent (dat had ik zelf ook), maar soms overkomen je ook gewoon dingen die je niet hebt voorzien of gewenst, of je er nu wel of niet klaar voor bent. Maar wat de uitkomst ook is, dit gaat sowieso een zware wissel op de relatie trekken.
Poezie schreef op 22-11-2021 om 04:29:
[..]
Bezint eer ge begint.
Als je (nog) geen kind wil krijgen dan zijn daar genoeg middelen voor. Als je die niet gebruikt of verkeerd gebruikt neem je het risico dat je toch een kind krijgt en moet je niet piepen en gewoon je verantwoordelijkheid nemen.
Maar wat je daarin vergeet is dat abortus ook een vorm kan zijn van verantwoordelijkheid nemen.
Je verhaal klinkt een beetje als; 'Je hebt seks gehad en nu heb je pech, lekker puh' Zo werkt het in NL gelukkig niet. Wij worden niet gedwongen tot het voldragen van ongewenste zwangerschappen, maar mogen keuzes maken. De eigen schuld, dikke bult tijd zijn we inmiddels toch wel gepasseerd?
Wel is het belangrijk dat het een keuze is waar je achter staat. Schrijnend abortusverdriet zie je vaak bij gevallen waar vrouwen er zelf niet achter stonden maar het deden uit druk vanuit ouders/familie, of een onwillende partner. Maar dat is inmiddels genoeg benadrukt. Ik hoop dat dit een topic blijft waar TO steun en invalshoeken uit kan halen, zonder dat het een discussie topic over abortus wordt.
Hoe gaat het met je, TO? Hebben jij en je vriend nog gepraat?
Miss-Pippi schreef op 22-11-2021 om 10:17:
[..]
”Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.”
Als hij er klaar voor is, niet wanneer. Ik snap ook niet hoe je dit naar een duidelijke kinderwens vertaald.
Het kan ook nog goed zijn dat vriend helemaal geen kinders wil en er dus nooit klaar voor is.
BlueFawn schreef op 22-11-2021 om 12:35:
[..]
Als hij er klaar voor is, niet wanneer.
Het kan ook nog goed zijn dat vriend helemaal geen kinders wil en er dus nooit klaar voor is.
nou inderdaad, dan laat je dus een kind weghalen voor iemand die nooit meer een kind wil.
Als mij dit zou overkomen, een man die 'er niet klaar voor is' nadat je al besproken hebt ooit kinderen te willen en die aandringt op een abortus zou ik persoonlijk de man niet meer hoeven. En dan hoeft hij verder ook geen vader te zijn, niets bij te dragen aan de opvoeding, gewoon nou dan niet joh. En ja, het is een soort van oneerlijk dat een vrouw dat kan beslissen. Aan de andere kant overstijgt het aantal mannen dat vrouwen verlaat als ze zwanger zijn veelal het aantal vrouwen dat de vader er uit zal gooien.
MRI schreef op 22-11-2021 om 12:42:
[..]
nou inderdaad, dan laat je dus een kind weghalen voor iemand die nooit meer een kind wil.
Als mij dit zou overkomen, een man die 'er niet klaar voor is' nadat je al besproken hebt ooit kinderen te willen en die aandringt op een abortus zou ik persoonlijk de man niet meer hoeven. En dan hoeft hij verder ook geen vader te zijn, niets bij te dragen aan de opvoeding, gewoon nou dan niet joh. En ja, het is een soort van oneerlijk dat een vrouw dat kan beslissen. Aan de andere kant overstijgt het aantal mannen dat vrouwen verlaat als ze zwanger zijn veelal het aantal vrouwen dat de vader er uit zal gooien.
Ik ook niet en om te voorkomen dat ik in de toekomst nog verplicht met hem moet dealen zou ik zeker 2 x nadenken voor ik een kind liet komen van deze man.
De vraag is of je ooit echt helemaal klaar bent voor kinderen. Wij hebben er twee jaar over gedaan voor het lukte en toen het zover was heb ik ook wel momenten gehad dat ik dacht 'help, waar ben ik aan begonnen'. Niet omdat ik geen kind wilde of er niet klaar voor was. Maar omdat je best het een en ander moet regelen en aanschaffen en ik soms even het overzicht verloor.
Stel dat het moment dat je vriend denkt er klaar voor te zijn er nooit komt. Of wel en dat hij op het moment dat het dan zo ver is, toch terugkrabbelt. Wat dan? Kun je daarvoor je kinderwens aan de kant zetten? Zou je ermee kunnen leven als je door de keuzes van je vriend nooit moeder zal worden?
Koudwatervrees komt best vaak voor bij mensen met ASS. Ze hebben vaak een klein zetje, lichte dwang nodig om iets nieuws aan te gaan. Sommige mensen kunnen zichzelf forceren daartoe, zichzelf dat zetje geven. Anderen niet, dan moet een ander dat doen.
Het leven is nu eenmaal niet volledig planbaar, zeker met kinderen niet. Onze dochter kwam te vroeg ter wereld. Waren wij daar klaar voor? Niet helemaal. Was zij daar klaar voor? Ook niet. En toch zijn we nu zielsgelukkig met elkaar.
Ik vind het nogal aanmatigend hoe hier steeds weer wordt gezegd dat deze man wel kan wennen. Denken jullie nou echt dat hij niet weet hoe lang een zwangerschap duurt en dat hij zichzelf niet heeft afgevraagd of het voor hem haalbaar is om er volgende zomer klaar voor te zijn? Hierboven ook weer zo'n uitspraak over mensen met ASS. 'Ze hebben vaak een klein zetje, lichte dwang nodig om iets nieuws aan te gaan'. Het gaat niet over reizen met de trein of het houden van een presentatie! We hebben het hier over de levenslange verantwoordelijkheid voor een kind!!!
Niemand van ons weet in welke mate deze man last heeft van zijn ASS. Het is heel goed mogelijk dat moeite met wennen aan ouderschap niet het enige is waar hij met zijn ASS tegenaan loopt. Wat dacht je bijvoorbeeld van blokkeren bij overprikkeling, de voortdurende onvoorspelbaarheid die een kind met zich meebrengt, je moeilijk kunnen verplaatsen in/begrijpen van een kind, het risico op erfelijkheid ( 35 tot 60 %), risico op eventuele angststoornissen (40% van de mensen met ASS heeft er in enige mate last van) die erger op kunnen gaan spelen vanwege stress door veranderingen of de enorme verantwoordelijkheid ... we hebben geen idee. Persoonlijk vind ik dat je zéker iemand met ASS die aangeeft de verantwoordelijkheid voor een kind niet aan te kunnen, beter serieus kan nemen.
Wat mij betreft hebben we het nu ook wel genoeg over deze man gehad. Het is duidelijk dat hij een onzekere factor is. Het komt nu aan op TO:
Vindt zij zichzelf geschikt om de verantwoordelijkheid voor een kind in haar eentje te dragen?
Nogmaals: ze IS helaas al zwanger. En hier wordt wel echt makkelijk en licht over een abortus gedacht. Nee, de omstandigheden zijn niet 100% optimaal, maar ook weer niet dusdanig dat een abortus een compleet logische keuze is.
Lieve TO: praat samen en afzonderlijk van elkaar met professionals, zoals huisarts en het FIOM. Neem (allebei) niet te overhaast een beslissing.
Miss-Pippi schreef op 22-11-2021 om 14:26:
Nogmaals: ze IS helaas al zwanger. En hier wordt wel echt makkelijk en licht over een abortus gedacht. Nee, de omstandigheden zijn niet 100% optimaal, maar ook weer niet dusdanig dat een abortus een compleet logische keuze is.
Lieve TO: praat samen en afzonderlijk van elkaar met professionals, zoals huisarts en het FIOM. Neem (allebei) niet te overhaast een beslissing.
Hij had al besloten.
yette schreef op 22-11-2021 om 14:18:
Ik vind het nogal aanmatigend hoe hier steeds weer wordt gezegd dat deze man wel kan wennen. Denken jullie nou echt dat hij niet weet hoe lang een zwangerschap duurt en dat hij zichzelf niet heeft afgevraagd of het voor hem haalbaar is om er volgende zomer klaar voor te zijn? Hierboven ook weer zo'n uitspraak over mensen met ASS. 'Ze hebben vaak een klein zetje, lichte dwang nodig om iets nieuws aan te gaan'. Het gaat niet over reizen met de trein of het houden van een presentatie! We hebben het hier over de levenslange verantwoordelijkheid voor een kind!!!
Niemand van ons weet in welke mate deze man last heeft van zijn ASS. Het is heel goed mogelijk dat moeite met wennen aan ouderschap niet het enige is waar hij met zijn ASS tegenaan loopt. Wat dacht je bijvoorbeeld van blokkeren bij overprikkeling, de voortdurende onvoorspelbaarheid die een kind met zich meebrengt, je moeilijk kunnen verplaatsen in/begrijpen van een kind, het risico op erfelijkheid ( 35 tot 60 %), risico op eventuele angststoornissen (40% van de mensen met ASS heeft er in enige mate last van) die erger op kunnen gaan spelen vanwege stress door veranderingen of de enorme verantwoordelijkheid ... we hebben geen idee. Persoonlijk vind ik dat je zéker iemand met ASS die aangeeft de verantwoordelijkheid voor een kind niet aan te kunnen, beter serieus kan nemen.
Wat mij betreft hebben we het nu ook wel genoeg over deze man gehad. Het is duidelijk dat hij een onzekere factor is. Het komt nu aan op TO:
Vindt zij zichzelf geschikt om de verantwoordelijkheid voor een kind in haar eentje te dragen?
Vreemd genoeg denkt daar blijkbaar niemand aan terwijl dat toch wel van belang is, van de zotte ook om een kind in te zetten om hem een duwtje te geven in de richting die jij wil, als het niet bevalt kun je dat kind niet zomaar weer weg doen als het er eenmaal is.
