Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
Mija schreef op 23-11-2021 om 15:03:
[..]
Heb jij zelf ook ASS BlueFawn? Ik snap heel goed wat je zegt dat het schokkend is dat iemand wordt gedwongen tot ouderschap. Dat ís ook schokkend. Maar deze twee mensen zijn samen in een schokkende situatie terechtgekomen waar geen 1 + 1 = 2 oplossing voor is. Hem dwingen tot ouderschap is schokkend. Haar dwingen tot een abortus is schokkend. Er ís niet één oplossing die wij hier kunnen oplepelen waarna het leven van TO weer zijn normale, vredige loop zal volgen. Juist daarom is dit ook zo'n moeilijke situatie! Alleen zijzelf kunnen hier doorheen werken, als echte mensen met een geschiedenis, kwaliteiten, beperkingen, angsten en verlangens. Wij kunnen hier van alles van vinden en eindeloze discussies met elkaar aangaan over wat wij ervan vinden maar TO en haar vriend zijn de enigen die alles kunnen voelen, wegen, in contact met zichzelf en elkaar. Om samen door een moeilijke situatie te komen, moet je allebei op zijn minst proberen om je te verplaatsen in wat het voor de ander zou betekenen om een bepaalde beslissing te nemen. Zij niet alleen in hem maar hij ook in haar. Als hij dat zou proberen, groeit hij er misschien wel van! En hij mag best dat gesprek ingaan met zijn eigen 'nee'. Maar hij zou open kunnen staan voor het idee dat er misschíen een mogelijkheid kan komen dat hij er anders over gaat denken, als hij andere gedachten toelaat. En misschien gebeurt dat helemaal niet. De uitkomst van zo'n gesprek staat op geen enkele manier vast. En wij hoeven en kunnen haar en hem niet vertellen wat 'het goede is' om doen! Dat kunnen ze uiteindelijk alleen maar ieder voor zich en het allerliefst in verbinding met elkaar beslissen.
Ik heb Asperger, en ja ze zijn samen in deze situatie en komen daar mogelijk ook weer samen uit maar dat lichtelijk dwingen tot ouderschap dmv een kind vind zelfs ik schokkend, want wat als het niet goed gaat? Dan is dat kind er al en het weer terugstoppen gaat niet.
yette schreef op 23-11-2021 om 15:17:
[..]
Ik deel die ergernis.
TO zette de toon wat dat betreft zelf al in de OP:
Haar vriend gaf duidelijk aan er (nog niet) klaar voor te zijn.
Zij schoof zijn bezwaren aan de kant (over inlevingsvermogen gesproken!). Volgens haar was er geen enkel probleem. Want, redeneerde ze, ze hebben alles: een huis, carrières en steun van familie.
Ook door haar opmerking dat ze wil dat hij blij is met haar keus, vraag ik me af of ze zijn bezwaren wel serieus neemt en begrijpt. Het komt een beetje naïef op me over. Hoe kan je nou blij worden van een verantwoordelijkheid die je niet aan wil gaan omdat je er nog niet klaar voor bent?!
(persoonlijk vind ik het trouwens ook opmerkelijk dat TO die steun van familie noemt om aan te geven dat ze het allemaal goed op de rit heeft)
Ik hoop heel erg dat ze elkaar inmiddels beter begrijpen. Want wat er ook is/wordt besloten, het blijft natuurlijk ontzettend moeilijk. Ik denk dat de uitkomst (wat die ook mag zijn) in elk geval ietsjes makkelijker te verteren is, als ze van elkaar begrijpen waarom de ander er zo in staat.
N.a.v TO haar vorige topic vraag ik me af of ze überhaupt zwanger is, de beste uitkomst zou zijn dat het niet zo is, ik denk dat wat hem betreft de pregscare voorbij was nadat ze een morningafter pil nam en ongesteld werd volgens de routine wat hem betreft. En nee ik denk ook dat er misschien wat meer aan de hand is hier
BlueFawn schreef op 23-11-2021 om 14:27:
[..]
Heb je ook ASS? Want iemand lichtelijk dwingen richting ouderschap dmv een kind vind ik eerlijk gezegd best schokkend. En dat hij haar aan het lijntje houd wbt kinderen krijgen is natuurlijk bullshit daar is ze zelf namelijk ook gewoon bij.
Van ‘iemand lichtelijk dwingen richting ouderschap dmv een kind’ is totaal geen sprake. Jij doet echt steeds alsof TO stiekem met pil gestopt is en bewust zwanger is geworden en hem er in heeft geluisd.
Totaal niet aan de orde.
Ze hadden blijkbaar seks zonder de voorbehoedmiddelen op orde te hebben. Newsflash; daar kun je zwanger van worden ja.
BlueFawn schreef op 23-11-2021 om 15:24:
[..]
Ik heb Asperger, en ja ze zijn samen in deze situatie en komen daar mogelijk ook weer samen uit maar dat lichtelijk dwingen tot ouderschap dmv een kind vind zelfs ik schokkend, want wat als het niet goed gaat? Dan is dat kind er al en het weer terugstoppen gaat niet.
En nu is de zwangerschap er al. Die kun je ook niet even ‘poeffff’ ongedaan maken.
Je posts zijn echt behoorlijk ongepast.
Miss-Pippi schreef op 23-11-2021 om 21:45:
[..]
En nu is de zwangerschap er al. Die kun je ook niet even ‘poeffff’ ongedaan maken.
Je posts zijn echt behoorlijk ongepast.
Er zijn gewoon mogelijkheden om een zwangerschap af te breken en ja ze hebben onbeschermde seks gehad maar daar was zij zelf ook gewoon bij. En wat jij van mijn posts vind kan mij weinig schelen.
BlueFawn schreef op 24-11-2021 om 05:48:
[..]
Er zijn gewoon mogelijkheden om een zwangerschap af te breken en ja ze hebben onbeschermde seks gehad maar daar was zij zelf ook gewoon bij. En wat jij van mijn posts vind kan mij weinig schelen.
Er zijn gewoon mogelijkheden om een zwangerschap af te breken als een vrouw dat wil.
Jij bent hoogst verontwaardigd over de vermeende dwang naar de vriend. Maar ik heb de indruk dat het je helemaal ontgaat hoeveel dwang je zelf uitoefent.
BlueFawn schreef op 24-11-2021 om 05:48:
[..]
Er zijn gewoon mogelijkheden om een zwangerschap af te breken en ja ze hebben onbeschermde seks gehad maar daar was zij zelf ook gewoon bij. En wat jij van mijn posts vind kan mij weinig schelen.
ja jij komt hier empathie vragen voor mensen met ASS of anderszins iets in het autistisch spetrum. Maar je hebt zelf geen greintje empathie voor de ander of de kant van de moeder. Als empathie alleen maar gevraagd of geeist wordt en niet gegeven is het slechts egoísme of op zijn best egocentrisme.
On topic ben ik het daarom wel met je standpunt eens dat je je kunt afvragen of iemand met zulke trekken goed vadermateriaal is. Maar dat betekent, voor mij, niet dat je een abortus moet plegen en het later opnieuw moet proberen want die ASS zal blijven.
BlueFawn schreef op 23-11-2021 om 15:24:
[..]
Ik heb Asperger, en ja ze zijn samen in deze situatie en komen daar mogelijk ook weer samen uit maar dat lichtelijk dwingen tot ouderschap dmv een kind vind zelfs ik schokkend, want wat als het niet goed gaat? Dan is dat kind er al en het weer terugstoppen gaat niet.
En iemand lichtelijk dwingen tot abortus is wel okee?
De situatie is gewoon kut. Er is geen goede keuze. De één wil het houden, de ander niet. Welke keuze er ook wordt gemaakt, altijd zal één van de twee er onder lijden. En welke keuze er ook wordt gemaakt, als je het enkel doet voor de ander is de kans dat de relatie sneuvelt groot. Ook als je het doet voor jezelf trouwens.
Er zijn geen winnaars in deze situatie.
Jij bent nu gewoon jouw eigen situatie keihard aan het projecteren. Daar schiet TO niks mee op en haar vriend ook niet.
Ik zou naar je partner luisteren. Als hij autisme heeft is ie waarschijnlijk erg prikkelgevoelig en gaat 'n kind de situatie er niet beter op maken (dat kan je zelfs je relatie gaan kosten). Bovendien is ie nog maar 29 en wil wellicht nog van 't leven genieten. De afgelopen paar jaar hebben al stilgestaan (mocht ie van reizen houden) en met 'n kind ben je jarenlang veel vrijheid kwijt.
Autisme is overigens ook vaak erfelijk, dus ook iets om rekening mee te houden. Ons land is zwaar overbevolkt en de maatschappij steeds drukker waar je als autist (ikzelf o.a.) erg veel last van ervaart. Wil je dat je potentiele kind uberhaupt aandoen?
Leene schreef op 20-11-2021 om 17:25:
Je snapt mij geloof ik niet zo. Hij wil nu nog geen kind dat is duidelijk, TO blijkbaar ook niet want ze heeft een morning afterpil geslikt. Die heeft niet geholpen.
Nu twijfelt TO wat ze moet doen, voor haar is het blijkbaar allemaal niet zo duidelijk meer. En dat mag óók. Je mag terug komen op eerdere uitspraken.
Je kunt er ook veel te makkelijk van uitgaan dat vriend het gelijk aan zijn kant heeft. Want afgesproken is afgesproken niet waar. Maar zoals al eerder iemand schreef: Het leven gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
Het punt is dat TO nog maar kort weet dat ze zwanger is en vriend gelijk er van uitgaat dat de zwangerschap 'dus' afgebroken moet worden. Maar voor TO is dat "dus" niet zo blijkt uit alles.
Ik zou er veel moeite mee hebben als mijn partner zo zou reageren en er blijkbaar ook niet veel bewegingsruimte in zit.
Ze hebben al zeven jaar een relatie, hij kan op zijn minst óók proberen te overwegen om de zwangerschap wel door te zetten. Dan kan het nog zijn dat ze na rijp beraad iets anders bedenken maar dat is dan wel na rijp beraad en niet 'dat is niet volgens afspraak'
Hij wil geen kind, dat wist ie al voordat TO het ongelukje had. Als ie ondertussen ook nog moet wennen aan samenwonen heb je kans dat dat binnen niet al te lange termijn ook mislukt zonder zwangerschap/kind vanwege zijn ASS/prikkelgevoeligheid.
MRI schreef op 20-11-2021 om 17:35:
[..]
Maar een abortus doorzetten levert wellicht ook ongeluk op. zo moeilijk, deze situatie.
Dan kan TO in elk geval weer met schone lei beginnen en doe je een ASS-er geen leven met structurele overprikkeling aan.
Marty1984 schreef op 20-11-2021 om 17:38:
Als jullie bovendien al 7 jaar samen zijn én al 6 maanden samenwonen ...
Hoe lang moet hij dan nog wennen aan 't samenwonen?
Wat valt er nog te wennen?
Bovendien is dit kind pas voor over 8 maanden.
Dan heeft hij dus al helemaal 14 maanden kunnen wennen aan samenwonen en zijn jullie (bijna) 8 jaar samen.
Kortom: Ik denk dat hij zich voor een stuk verstopt achter die "we wonen nog te kort samen".
Mag hij doen of proberen, maar moet hij wel erkennen dat dat een flut-reden is.
Maar dan is er geen weg meer terug. Ja, naar een relatiebreuk en alimentatieregeling. Dat moet je toch niet willen? Jij zegt feitelijk dat wennen aan samenwonen gelijk staat aan willen blijven samenwonen, maar wennen wil zoveel zeggen als 50% kans dat het slaagt en 50% dat ie uiteindelijk toch liever alleen wil wonen. Met 'n kind (structurele overprikkeling) zal die kans nog verder afnemen, schat ik.
MRI schreef op 21-11-2021 om 13:04:
[..]
Waarom? Hij wil geen kinderen, zij wel. Dus laat je steriliseren of gebruik een condoom
In Nederland is het best lastig om jezelf voor je 30e al te laten steriliseren.
niet_rechts schreef op 21-11-2021 om 13:23:
Ik ben even benieuwd waaruit blijkt dat er geen condoom is gebruikt. Een morning after pil na een gescheurd condoom is toch niet heel gek?
Je verwacht toch wel een veiligere vorm van anticonceptie bij een vaste relatie dan alleen een condoom?
FantasticFox schreef op 21-11-2021 om 15:08:
[..]
Er zit een verschil tussen helemaal geen kinderen willen en wel kinderen willen maar liever pas over x jaar. De vriend van TO wil wel kinderen. Waarom vind jij dan dat ze er niet over kunnen praten om eventueel toch samen te besluiten om de zwangerschap niet te beëindigen maar er toch iets vroeger voor te gaan?
(Ik vind je berichten in dit topic echt heel erg bot geschreven. Gevalletje projectie?)
Wil hij écht kinderen (heeft hij het uit zichzelf regelmatig over zijn toekomstige gezinsdromen met vrienden) of volgt hij braaf het uitgestippelde pad van samen gaan wonen en meegaan in TO's toekomstige gezinswens?
