Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
Tijgeroog schreef op 20-11-2021 om 18:14:
Het feit dat TO al 32 is en volgens mij een kinderwens heeft vind ik best zwaar wegen in de keuze. Ik betwijfel of deze man er ooit "klaar" voor gaat zijn. En dan is het maar afwachten of er - op tijd- nog een kans komt.
Ik denk dat ze er goed aan zouden doen om rustig de tijd te nemen voor een beslissing, dat hoeft niet nu meteen. Ik zou wel van m'n partner verwachten dat ie er serieus over na gaat denken, en het de tijd heeft om te laten bezinken. En niet bij voorbaat al de hakken in het zand zet, want dat doet geen recht aan de gevoelens van TO.
En wat betreft afspraak = afspraak: de afgesproken mooie reis afgelopen zomer ging ook niet door. En toen ik laatst zoek was moest ik ook een afspraak afzeggen. Soms lopen dingen anders dan gepland.
Maar die dingen zijn allemaal niet levensveranderend, een kind krijgen is dat wel. Waarom zou je iemand die niet wil toch proberen om een kind op te dringen?
BlueFawn schreef op 20-11-2021 om 18:34:
[..]
Maar die dingen zijn allemaal niet levensveranderend, een kind krijgen is dat wel. Waarom zou je iemand die niet wil toch proberen om een kind op te dringen?
Een zwangerschap beëindigen kan ook levensveranderend zijn. En ook de relatie kapot maken. Dat hoeft niet maar kan wel. Net zoals de zwangerschap de relatie kan beschadigen maar ook dat hoeft niet. Het kan ook heel goed gaan en veel vreugde geven. Ik sta versteld van diegenen die zo makkelijk zeggen. Nou ja hij wil niet hij kan niet afspraak is afspraak. Gewoon zwangerschap beëindigen en door... zeven jaar samen en dan nog niet klaar zijn maar blijkbaar wel onbeschermd sex. Uit de vorige draadjes te lezen.
Ik zou niet graag in je schoenen staan TO want elke keus gaat verdriet geven. Ga praten en sowieso ook nadenken over deze relatie. Wat ik uit je vorige draadjes lees is dat er toch wel behoorlijk veel problemen zijn (geweest).
Leene schreef op 20-11-2021 om 20:34:
[..]
Een zwangerschap beëindigen kan ook levensveranderend zijn. En ook de relatie kapot maken. Dat hoeft niet maar kan wel. Net zoals de zwangerschap de relatie kan beschadigen maar ook dat hoeft niet. Het kan ook heel goed gaan en veel vreugde geven. Ik sta versteld van diegenen die zo makkelijk zeggen. Nou ja hij wil niet hij kan niet afspraak is afspraak. Gewoon zwangerschap beëindigen en door... zeven jaar samen en dan nog niet klaar zijn maar blijkbaar wel onbeschermd sex. Uit de vorige draadjes te lezen.
Ik zou niet graag in je schoenen staan TO want elke keus gaat verdriet geven. Ga praten en sowieso ook nadenken over deze relatie. Wat ik uit je vorige draadjes lees is dat er toch wel behoorlijk veel problemen zijn (geweest).
Beetje flauw om te stellen dat mensen die TO ervoor waarschuwen dat haar vriend echt niet wil, de boel bagatelliseren. Het is juist het signaleren van een probleem. TO wil namelijk een kind èn ze wil dat haar vriend daar dan gelukkig mee is. Dat laatste gaat hem dus niet zomaar worden.
Verder is het helemaal aan haarzelf om te bedenken of ze onder deze omstandigheden de zwangerschap wil doorzetten. In de OP zegt ze van niet, later weer min of meer wel. De verantwoordelijkheid voor een kind is enorm. Ik hoop dus dat ze realistisch kan kijken naar de mogelijkheden. Haar wens dat haar vriend uiteindelijk toch blij wordt van een ongewenst kind, vind ik echter nogal naïef. Als dit kind er komt, is de kans groot dat het niet opgroeit met twee liefhebbende ouders. Hoe pak je dat zo goed mogelijk aan?
Leene schreef op 20-11-2021 om 20:34:
[..]
Een zwangerschap beëindigen kan ook levensveranderend zijn. En ook de relatie kapot maken. Dat hoeft niet maar kan wel. Net zoals de zwangerschap de relatie kan beschadigen maar ook dat hoeft niet. Het kan ook heel goed gaan en veel vreugde geven. Ik sta versteld van diegenen die zo makkelijk zeggen. Nou ja hij wil niet hij kan niet afspraak is afspraak. Gewoon zwangerschap beëindigen en door... zeven jaar samen en dan nog niet klaar zijn maar blijkbaar wel onbeschermd sex. Uit de vorige draadjes te lezen.
Ik zou niet graag in je schoenen staan TO want elke keus gaat verdriet geven. Ga praten en sowieso ook nadenken over deze relatie. Wat ik uit je vorige draadjes lees is dat er toch wel behoorlijk veel problemen zijn (geweest).
Ik sta dan weer versteld van mensen die zeggen dat hij er na 7 jaar maar klaar voor moet zijn of dat hij koudwatervrees heeft terwijl hij toch wel heel duidelijk is geweest.
Leene schreef op 20-11-2021 om 20:34:
[..]
Een zwangerschap beëindigen kan ook levensveranderend zijn. En ook de relatie kapot maken. Dat hoeft niet maar kan wel. Net zoals de zwangerschap de relatie kan beschadigen maar ook dat hoeft niet. Het kan ook heel goed gaan en veel vreugde geven. Ik sta versteld van diegenen die zo makkelijk zeggen. Nou ja hij wil niet hij kan niet afspraak is afspraak. Gewoon zwangerschap beëindigen en door... zeven jaar samen en dan nog niet klaar zijn maar blijkbaar wel onbeschermd sex. Uit de vorige draadjes te lezen.
Ik zou niet graag in je schoenen staan TO want elke keus gaat verdriet geven. Ga praten en sowieso ook nadenken over deze relatie. Wat ik uit je vorige draadjes lees is dat er toch wel behoorlijk veel problemen zijn (geweest).
"Het kan ook goed gaan en vreugde geven". Ik vind het bijzonder hoe jij dit voor een ander meent te kunnen invullen. Als wijst erop dat dit valse hoop is in het geval van TO, omdat zij graag een baby wil èn haar relatie wil behouden èn een blije vader wenst, terwijl de vader luid en duidelijk maakt hier niet aan toe te zijn.
Waarom denk jij dat jouw woorden haar helpen? De meeste wat-als-scenario's in deze situatie horen bij een verre van zorgeloos leven.
TO zal moeten nadenken over haar prioriteiten en moeten bedenken, voor zichzelf, of zij zó graag nu een baby wil dat ze bereid is daar alleen voor te gaan, met alle praktische problemen die daarbij horen zoals het zoeken van woonruimte en het aanschaffen van babyspullen.
ik zeg juist dat we het niet weten en dat we haar en haar vriend niet goed kennen. Lees mijn andere posts. Ik zeg juist dat ze daarom moeten gaan praten met bijvoorbeeld de FIOM.
Het kan heel erg fout gaan als deze zwangerschap wordt doorgezet. Dat ontken ik ook nergens. Het kan ook goed gaan. Maar het kan ook zijn dat TO compleet onderuit gaat na de abortus. En dat gebeurt niet altijd maar vaker dan je misschien denkt en dat gebeurt ook bij vrouwen die nooit en nog steeds niet tegen abortus zijn.
Ik heb zowel in GB als in Nederland honderden zwangeren begeleidt. Opvallend veel zwangerschappen waren ongepland. Heel erg ongepland een beetje ongepland . Er zijn ook zwangerschappen die gewenst waren maar later in de zwangerschap ongewenst. Noem maar op. En je kunt echt niet een op een zeggen dat een eerst niet zo gewenste zwangerschap gaat zorgen voor een rot leven voor het kind. En gewenste kinderen hebben ook niet altijd een fijn leven. Ik heb stellen begeleidt waar je de beginnende barsten in de relatie al kon zien maar superblij waren met de zwangerschap. Ook veel vrouwen meegemaakt die een abortus in het verleden hebben doorgemaakt. En waar de een nauwelijks problemen ervaart, gaat een volgende compleet onderuit. Ook als ze blij zijn dat die bewuste zwangerschap toen niet is doorgegaan. En daar ligt een opvallend taboe op. Over niet klagen over je abortus. Maar goed dat is een ander issue.
Moraal van het verhaal. TO moet haar zwangerschap niet doorzetten voor mij maar ook niet beëindigen omdat Yette en anderen dat beter vinden.
Mijn probleem met jullie zit hierin dat er wordt gezegd dat het niets wordt en dat ze naïef is om en de relatie goed te willen houden en de baby te willen. Dat kan alleen TO uiteindelijk beslissen. Omdat ze zo in dubio staat kan ze beter
Samen met vriend of alleen een gesprek hebben met bijv de FIOM. Met vriend erbij omdat hij ook verantwoordelijk is voor de ontstane situatie.
Ik hen alles wel gezegd 
Leene schreef op 21-11-2021 om 09:40:
ik zeg juist dat we het niet weten en dat we haar en haar vriend niet goed kennen. Lees mijn andere posts. Ik zeg juist dat ze daarom moeten gaan praten met bijvoorbeeld de FIOM.
Het kan heel erg fout gaan als deze zwangerschap wordt doorgezet. Dat ontken ik ook nergens. Het kan ook goed gaan. Maar het kan ook zijn dat TO compleet onderuit gaat na de abortus. En dat gebeurt niet altijd maar vaker dan je misschien denkt en dat gebeurt ook bij vrouwen die nooit en nog steeds niet tegen abortus zijn.
Ik heb zowel in GB als in Nederland honderden zwangeren begeleidt. Opvallend veel zwangerschappen waren ongepland. Heel erg ongepland een beetje ongepland . Er zijn ook zwangerschappen die gewenst waren maar later in de zwangerschap ongewenst. Noem maar op. En je kunt echt niet een op een zeggen dat een eerst niet zo gewenste zwangerschap gaat zorgen voor een rot leven voor het kind. En gewenste kinderen hebben ook niet altijd een fijn leven. Ik heb stellen begeleidt waar je de beginnende barsten in de relatie al kon zien maar superblij waren met de zwangerschap. Ook veel vrouwen meegemaakt die een abortus in het verleden hebben doorgemaakt. En waar de een nauwelijks problemen ervaart, gaat een volgende compleet onderuit. Ook als ze blij zijn dat die bewuste zwangerschap toen niet is doorgegaan. En daar ligt een opvallend taboe op. Over niet klagen over je abortus. Maar goed dat is een ander issue.
Moraal van het verhaal. TO moet haar zwangerschap niet doorzetten voor mij maar ook niet beëindigen omdat Yette en anderen dat beter vinden.
Mijn probleem met jullie zit hierin dat er wordt gezegd dat het niets wordt en dat ze naïef is om en de relatie goed te willen houden en de baby te willen. Dat kan alleen TO uiteindelijk beslissen. Omdat ze zo in dubio staat kan ze beter
Samen met vriend of alleen een gesprek hebben met bijv de FIOM. Met vriend erbij omdat hij ook verantwoordelijk is voor de ontstane situatie.
Ik hen alles wel gezegd
Die vriend heeft al gezegd dat hij nu absoluut niet wil. Dan valt er dus niet veel meer om over te praten
Ik zou ook bij het FIOM gaan praten. Heel veel sterkte gewenst, dit is echt een rotsituatie.
Omdat je vraagt wat wij vinden: voor mijzelf zou het duidelijk zijn. Als ik een kinderwens had en op mijn 32e zwanger zou raken, dan zou ik het niet afbreken. Een zwangerschap afbreken omdat het qua tijd nét niet uitkomt terwijl ik wel een kinderwens heb, daar zou ik ook niet goed mee kunnen leven.
Leene schreef op 21-11-2021 om 09:40:
ik zeg juist dat we het niet weten en dat we haar en haar vriend niet goed kennen. Lees mijn andere posts. Ik zeg juist dat ze daarom moeten gaan praten met bijvoorbeeld de FIOM.
Het kan heel erg fout gaan als deze zwangerschap wordt doorgezet. Dat ontken ik ook nergens. Het kan ook goed gaan. Maar het kan ook zijn dat TO compleet onderuit gaat na de abortus. En dat gebeurt niet altijd maar vaker dan je misschien denkt en dat gebeurt ook bij vrouwen die nooit en nog steeds niet tegen abortus zijn.
Ik heb zowel in GB als in Nederland honderden zwangeren begeleidt. Opvallend veel zwangerschappen waren ongepland. Heel erg ongepland een beetje ongepland . Er zijn ook zwangerschappen die gewenst waren maar later in de zwangerschap ongewenst. Noem maar op. En je kunt echt niet een op een zeggen dat een eerst niet zo gewenste zwangerschap gaat zorgen voor een rot leven voor het kind. En gewenste kinderen hebben ook niet altijd een fijn leven. Ik heb stellen begeleidt waar je de beginnende barsten in de relatie al kon zien maar superblij waren met de zwangerschap. Ook veel vrouwen meegemaakt die een abortus in het verleden hebben doorgemaakt. En waar de een nauwelijks problemen ervaart, gaat een volgende compleet onderuit. Ook als ze blij zijn dat die bewuste zwangerschap toen niet is doorgegaan. En daar ligt een opvallend taboe op. Over niet klagen over je abortus. Maar goed dat is een ander issue.
Moraal van het verhaal. TO moet haar zwangerschap niet doorzetten voor mij maar ook niet beëindigen omdat Yette en anderen dat beter vinden.
Mijn probleem met jullie zit hierin dat er wordt gezegd dat het niets wordt en dat ze naïef is om en de relatie goed te willen houden en de baby te willen. Dat kan alleen TO uiteindelijk beslissen. Omdat ze zo in dubio staat kan ze beter
Samen met vriend of alleen een gesprek hebben met bijv de FIOM. Met vriend erbij omdat hij ook verantwoordelijk is voor de ontstane situatie.
Ik hen alles wel gezegd
Euhmmm?!
Je schrijft me een mening toe, die ik helemaal niet heb!
Jullie zijn 7 jaar samen en wonen pas sinds een half jaar samen. Wat is daar de reden van? Dit kan namelijk mogelijk inzicht geven in het verloop van de kinderwens van vriend.
Verder denk ik dat als je er nu voor kiest de zwangerschap door te zetten, je er serieus rekening mee moet houden dat je (op een moment) een alleenstaande moeder wordt. Dus dat moet je voor jezelf afwegen, of je dan, als je moet kiezen, liever het kind hebt dan de relatie met vriend.
Het valt mij op dat bijna iedereen het hier heeft over TO’s gevoel vs TO’s vriend gevoel. Wat mij betreft zijn zij beiden ondergeschikt en niet de belangrijkste, maar de cel/embryo die straks een kindje wordt met gevoelens.
Ik heb gezien hoe ontzettend pijnlijk en beschadigend het is als een van je ouders je niet wil. Een kind kan heus met één ouder heel gelukkig zijn, maar het gaat hier niet om een BAM, of een overleden ouder. Het gaat hier om een ouder die heel bewust het kindje niet wenst.
Het risico op dat gigantische trauma en verdriet zou ik zelf niet willen nemen voor mijn kind.
Veel sterkte TO met het maken van deze moeilijke keuze. Ik hoop dat welke het ook wordt je er rust in vindt.
Phlora schreef op 21-11-2021 om 11:04:
Het valt mij op dat bijna iedereen het hier heeft over TO’s gevoel vs TO’s vriend gevoel. Wat mij betreft zijn zij beiden ondergeschikt en niet de belangrijkste, maar de cel/embryo die straks een kindje wordt met gevoelens.
Ik heb gezien hoe ontzettend pijnlijk en beschadigend het is als een van je ouders je niet wil. Een kind kan heus met één ouder heel gelukkig zijn, maar het gaat hier niet om een BAM, of een overleden ouder. Het gaat hier om een ouder die heel bewust het kindje niet wenst.
Het risico op dat gigantische trauma en verdriet zou ik zelf niet willen nemen voor mijn kind.
Veel sterkte TO met het maken van deze moeilijke keuze. Ik hoop dat welke het ook wordt je er rust in vindt.
Mijn vader wilde geen kinderen. ik ben heel dankbaar dat mijn moeder daar niet naar heeft geluisterd. Trauma; ja. Het leven willen missen; nou nee hoor.
MRI schreef op 21-11-2021 om 12:00:
[..]
Mijn vader wilde geen kinderen. ik ben heel dankbaar dat mijn moeder daar niet naar heeft geluisterd. Trauma; ja. Het leven willen missen; nou nee hoor.
Dat wil je je kind toch niet aan doen?
BlueFawn schreef op 21-11-2021 om 12:05:
[..]
Dat wil je je kind toch niet aan doen?
ik ben dankbaar voor het leven met trauma en al. Heel dankbaar.
Dat soort mensen zonder kinderwens moet een condoom gebruiken.
32 is wel een leeftijd om een kind te krijgen, ik snap niet dat die vent daar niet beter over heeft nagedacht.
