Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
Leene schreef op 20-11-2021 om 16:52:
[..]
Je kunt alles afspreken, zoveel als je maar wilt. Maar dingen/ of beter gezegd het leven kan nu eenmaal anders lopen en dan moet je zaken her overwegen.
En zoals een medeforummer als eerder benoemde is de abortus medisch gezien met deze termijn niet heel ingrijpend. Maar emotioneel is een ander verhaal. En dan kun je niet altijd aankomen met : "ja zeg dat hadden we toch niet afgesproken" zo kun je toch niet leven?
Hij heeft het waarschijnlijk al heroverwogen en de conclusie was dat hij nu geen kind wil. Lijkt me duidelijk.
BlueFawn schreef op 20-11-2021 om 16:58:
[..]
Hij heeft het waarschijnlijk al heroverwogen en de conclusie was dat hij nu geen kind wil. Lijkt me duidelijk.
Ze is 4 1/2 week zwanger!! je weet niet gelijk dat je zwanger bent, pas na het uitblijven van de menstruatie en dan krijg je ook nog twee weken 'cadeau'. Zwangerschapsduur wordt namelijk berekent vanaf eerste dag laatste menstruatie maar dan ben je natuurlijk nog niet zwanger. Dat wordt je pas met een eisprong. meestal 10 tot 14 dagen later. Dan nog afwachten of je menstruatie uitblijft. Kortom op het moment dat je het ontdekt en een positieve test hebt is er al een zwangerschapsduur van 4 weken.
In een halve tot 1 week zo'n belangrijke beslissing (her)overwegen is vrijwel onmogelijk. Ja dat kan wel als hij totaal geen rekening houdt met emoties van vriendin en alleen maar zijn eigen onmogelijkheden ziet. Maar hij is ook verantwoordelijk voor het ontstaan van deze zwangerschap. Kom nou zeg het gaat toch niet over onenigheid over een vakantie of iets dergelijks.
Ik zeg niet dat ze perse iets moet of niet moet maar het "ja nou sorry hoor maar afspraak is afspraak" dat werkt gewoon niet. Je kunt niet altijd zo makkelijk de emoties sturen waarmee je wordt geconfronteerd als je zwanger raakt.
Leene schreef op 20-11-2021 om 17:09:
[..]
Ze is 4 1/2 week zwanger!! je weet niet gelijk dat je zwanger bent, pas na het uitblijven van de menstruatie en dan krijg je ook nog twee weken 'cadeau'. Zwangerschapsduur wordt namelijk berekent vanaf eerste dag laatste menstruatie maar dan ben je natuurlijk nog niet zwanger. Dat wordt je pas met een eisprong. meestal 10 tot 14 dagen later. Dan nog afwachten of je menstruatie uitblijft. Kortom op het moment dat je het ontdekt en een positieve test hebt is er al een zwangerschapsduur van 4 weken.
In een halve tot 1 week zo'n belangrijke beslissing (her)overwegen is vrijwel onmogelijk. Ja dat kan wel als hij totaal geen rekening houdt met emoties van vriendin en alleen maar zijn eigen onmogelijkheden ziet. Maar hij is ook verantwoordelijk voor het ontstaan van deze zwangerschap. Kom nou zeg het gaat toch niet over onenigheid over een vakantie of iets dergelijks.
Ik zeg niet dat ze perse iets moet of niet moet maar het "ja nou sorry hoor maar afspraak is afspraak" dat werkt gewoon niet. Je kunt niet altijd zo makkelijk de emoties sturen waarmee je wordt geconfronteerd als je zwanger raakt.
Dat schreef TO zelf he. Hij heeft al besloten dat hij nu gewoon niet klaar is voor een kind en dat mag ook gewoon.
Je snapt mij geloof ik niet zo. Hij wil nu nog geen kind dat is duidelijk, TO blijkbaar ook niet want ze heeft een morning afterpil geslikt. Die heeft niet geholpen.
Nu twijfelt TO wat ze moet doen, voor haar is het blijkbaar allemaal niet zo duidelijk meer. En dat mag óók. Je mag terug komen op eerdere uitspraken.
Je kunt er ook veel te makkelijk van uitgaan dat vriend het gelijk aan zijn kant heeft. Want afgesproken is afgesproken niet waar. Maar zoals al eerder iemand schreef: Het leven gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
Het punt is dat TO nog maar kort weet dat ze zwanger is en vriend gelijk er van uitgaat dat de zwangerschap 'dus' afgebroken moet worden. Maar voor TO is dat "dus" niet zo blijkt uit alles.
Ik zou er veel moeite mee hebben als mijn partner zo zou reageren en er blijkbaar ook niet veel bewegingsruimte in zit.
Ze hebben al zeven jaar een relatie, hij kan op zijn minst óók proberen te overwegen om de zwangerschap wel door te zetten. Dan kan het nog zijn dat ze na rijp beraad iets anders bedenken maar dat is dan wel na rijp beraad en niet 'dat is niet volgens afspraak'
Leene schreef op 20-11-2021 om 17:25:
Je snapt mij geloof ik niet zo. Hij wil nu nog geen kind dat is duidelijk, TO blijkbaar ook niet want ze heeft een morning afterpil geslikt. Die heeft niet geholpen.
Nu twijfelt TO wat ze moet doen, voor haar is het blijkbaar allemaal niet zo duidelijk meer. En dat mag óók. Je mag terug komen op eerdere uitspraken.
Je kunt er ook veel te makkelijk van uitgaan dat vriend het gelijk aan zijn kant heeft. Want afgesproken is afgesproken niet waar. Maar zoals al eerder iemand schreef: Het leven gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
Het punt is dat TO nog maar kort weet dat ze zwanger is en vriend gelijk er van uitgaat dat de zwangerschap 'dus' afgebroken moet worden. Maar voor TO is dat "dus" niet zo blijkt uit alles.
Ik zou er veel moeite mee hebben als mijn partner zo zou reageren en er blijkbaar ook niet veel bewegingsruimte in zit.
Ze hebben al zeven jaar een relatie, hij kan op zijn minst óók proberen te overwegen om de zwangerschap wel door te zetten. Dan kan het nog zijn dat ze na rijp beraad iets anders bedenken maar dat is dan wel na rijp beraad en niet 'dat is niet volgens afspraak'
Het gaat in deze niet echt om wie er gelijk heeft, hij wil gewoon niet. Dit toch doorzetten kan ook leiden naar straks 3 ongelukkige mensen.
BlueFawn schreef op 20-11-2021 om 16:58:
[..]
Hij heeft het waarschijnlijk al heroverwogen en de conclusie was dat hij nu geen kind wil. Lijkt me duidelijk.
Mag ik vragen met welke gender jij je indentificeert? Ik vind je namelijk nogal onempatisch naar de gevoelens van TS. Net als de partner van ts eigenlijk. Tja ´er niet klaar voor zijn´ vind ik best een lastig argument om een leven af te breken, zeker als je als de vrouw naar een kind verlangt en je het wel samen gehad hebt over kinderen krijgen. Er zijn dingen waar je nooit klaar voor bent en die toch gebeuren, het leven is niet totaal maakbaar en dat wel willen door zo´n soort opstelling vind ik echt lastig. Maar ik begrijp ook dat je als partner van zo´n vrouw niet alles overhoop kunt gooien voor iets wat jij niet zo voelt, dat is het duivelse dilemma in deze voor beiden, zeker als de kinderen niet eerder zijn besproken. En dat dient met gevoel voor beide partijen besproken te worden, niet dat een van de twee een veto uitspreekt zoals jij nu oppert.
Ik weet niet hoe TS zwanger heeft kunnen worden maar ik ben daarnaast van mening dat als je als vrouw per se geen kind wilt, je je eigen maatregelen moet treffen (dus niet vertrouwen op condoomgebruik of sterilisatie man' en als je als man geen kinderen wilt ook. En dat je daar eerlijk over bent natuurlijk, niet de ander voor een fait accompli stellen.
BlueFawn schreef op 20-11-2021 om 17:30:
[..]
Het gaat in deze niet echt om wie er gelijk heeft, hij wil gewoon niet. Dit toch doorzetten kan ook leiden naar straks 3 ongelukkige mensen.
Maar een abortus doorzetten levert wellicht ook ongeluk op. zo moeilijk, deze situatie.
Ik zou erop rekenen dat je partner eigenlijk nooit klaar is voor kinderen, maar de uitspraak hierover of het zelfs maar voor zichzelf erkennen voor zich uitschuift.
Voor een man is zo'n afbraak van een zwangerschap bovendien vaak veel minder heftig dan voor een vrouw.
Het ben jij wel die die pil moet nemen of die abortus moet ondergaan. En hier waarschijnlijk levenslang last van houdt. Al was het maar dat je over 20 jaar misschien nog denkt "als ik het had gehouden, was hij nu X jaar oud geweest" of "nu was hij normaal gezien afgestudeerd".
Als jullie bovendien al 7 jaar samen zijn én al 6 maanden samenwonen ...
Hoe lang moet hij dan nog wennen aan 't samenwonen?
Wat valt er nog te wennen?
Bovendien is dit kind pas voor over 8 maanden.
Dan heeft hij dus al helemaal 14 maanden kunnen wennen aan samenwonen en zijn jullie (bijna) 8 jaar samen.
Kortom: Ik denk dat hij zich voor een stuk verstopt achter die "we wonen nog te kort samen".
Mag hij doen of proberen, maar moet hij wel erkennen dat dat een flut-reden is.
Marty1984 schreef op 20-11-2021 om 17:38:
Als jullie bovendien al 7 jaar samen zijn én al 6 maanden samenwonen ...
Hoe lang moet hij dan nog wennen aan 't samenwonen?
Wat valt er nog te wennen?
Bovendien is dit kind pas voor over 8 maanden.
Dan heeft hij dus al helemaal 14 maanden kunnen wennen aan samenwonen en zijn jullie (bijna) 8 jaar samen.
Kortom: Ik denk dat hij zich voor een stuk verstopt achter die "we wonen nog te kort samen".
Mag hij doen of proberen, maar moet hij wel erkennen dat dat een flut-reden is.
Het nu nog niet willen omdat hij voelt er niet klaar voor te zijn is net zo'n legetieme reden om het wel te willen omdat je gevoel dat zegt. Dat is in zulke situaties nou juist moeilijk
MRI schreef op 20-11-2021 om 17:34:
[..]
Mag ik vragen met welke gender jij je indentificeert? Ik vind je namelijk nogal onempatisch naar de gevoelens van TS. Net als de partner van ts eigenlijk. Tja ´er niet klaar voor zijn´ vind ik best een lastig argument om een leven af te breken, zeker als je als de vrouw naar een kind verlangt en je het wel samen gehad hebt over kinderen krijgen. Er zijn dingen waar je nooit klaar voor bent en die toch gebeuren, het leven is niet totaal maakbaar en dat wel willen door zo´n soort opstelling vind ik echt lastig. Maar ik begrijp ook dat je als partner van zo´n vrouw niet alles overhoop kunt gooien voor iets wat jij niet zo voelt, dat is het duivelse dilemma in deze voor beiden, zeker als de kinderen niet eerder zijn besproken. En dat dient met gevoel voor beide partijen besproken te worden, niet dat een van de twee een veto uitspreekt zoals jij nu oppert.
Ik weet niet hoe TS zwanger heeft kunnen worden maar ik ben daarnaast van mening dat als je als vrouw per se geen kind wilt, je je eigen maatregelen moet treffen (dus niet vertrouwen op condoomgebruik of sterilisatie man' en als je als man geen kinderen wilt ook. En dat je daar eerlijk over bent natuurlijk, niet de ander voor een fait accompli stellen.
Ik ben een man. En ja het is natuurlijk allemaal niet leuk voor TO enzo maar om nou te hopen dat ie wel bijdraait als het kind er eenmaal is zou ik niet aan beginnen.
MRI schreef op 20-11-2021 om 17:34:
[..]
Mag ik vragen met welke gender jij je indentificeert? Ik vind je namelijk nogal onempatisch naar de gevoelens van TS. Net als de partner van ts eigenlijk. Tja ´er niet klaar voor zijn´ vind ik best een lastig argument om een leven af te breken, zeker als je als de vrouw naar een kind verlangt en je het wel samen gehad hebt over kinderen krijgen. Er zijn dingen waar je nooit klaar voor bent en die toch gebeuren, het leven is niet totaal maakbaar en dat wel willen door zo´n soort opstelling vind ik echt lastig. Maar ik begrijp ook dat je als partner van zo´n vrouw niet alles overhoop kunt gooien voor iets wat jij niet zo voelt, dat is het duivelse dilemma in deze voor beiden, zeker als de kinderen niet eerder zijn besproken. En dat dient met gevoel voor beide partijen besproken te worden, niet dat een van de twee een veto uitspreekt zoals jij nu oppert.
Ik weet niet hoe TS zwanger heeft kunnen worden maar ik ben daarnaast van mening dat als je als vrouw per se geen kind wilt, je je eigen maatregelen moet treffen (dus niet vertrouwen op condoomgebruik of sterilisatie man' en als je als man geen kinderen wilt ook. En dat je daar eerlijk over bent natuurlijk, niet de ander voor een fait accompli stellen.
Nu geen kind willen is niet hetzelfde als nooit. En in de meeste gevallen volstaat een spiraal tot de tijd daar is, nu helaas niet.
Ik als vrouw, begrijp TO's partner dat hij niet wil als jij er niet klaar voor is. En dat het voor hem anders voelt om het bv over een paar jaar te gaan proberen. Het feit dat er een spiraal is en de map is gebruikt laat ook zien dat dat voor hen tweeën de afspraak was, nu geen kinderen. En partner staat daar nog steeds achter. Nu denk ik soms ook dat er mannen zijn die geen besef hebben dat het afbreken van een (semi) ongewenste zwangerschap nog steeds moeilijk kan zijn. Praten lijkt mij het devies, eventueel met het Fiom.
Maar een zwangerschap door laten gaan omdat het afbreking daarvan moeilijk is klinkt voor mij altijd heel gek. Dat staat zo niet in perspectief met het geboren laten worden van een kind, waar je jarenlang zorg voor draagt, energie en geld kost. Dat is pas moeilijk als je er nog niet klaar voor bent.
Een kind laten komen geeft echt veel meer zorgen en stress, daar moet je echt met z'n tweeën achter staan. Of alleen.
Heel veel sterkte TO!
Ik denk dat de vraag begint met wat voor jou belangrijker is, je relatie of je kinderwens. Klinkt ontzettend hard maar het zou heel goed kunnen dat jouw vriend er nooit klaar voor zal zijn, wat zou je dan doen? De relatie beëindigen of samen zonder kinderen blijven. Als jouw kinderwens nml echt aanwezig is dan zou ik persoonlijk er voor kiezen om het kindje te houden en je er op voorbereiden dat je het grotendeels alleen op gaat voeden met of zonder je relatie. Wie weet draait hij bij en wordt hij een geweldige vader, misschien zal hij geen geweldige vader kúnnen zijn ivm zijn ASS en misschien draait hij niet bij, maar dan heb je iig een kindje.
Ik heb geen kinderwens en zelfs ik denk dat je spijt zal krijgen als je het weg laat halen. Want wat nou als jouw vriend er nooit klaar voor zegt te zijn? Je haalt het weg, wacht 2 jaar en dan nog wil hij niet, hoe lang ga je dan geduld hebben?
Heeft je vriend een begeleider/therapeut waar jullie dit kunnen bespreken?
Je hoeft die vragen natuurlijk niet te beantwoorden hier maar misschien heb je er wat aan.
BlueFawn schreef op 20-11-2021 om 17:30:
[..]
Het gaat in deze niet echt om wie er gelijk heeft, hij wil gewoon niet. Dit toch doorzetten kan ook leiden naar straks 3 ongelukkige mensen.
Ik herhaal je even, want het vat de kern.
Het gaat er in deze niet om wie gelijk heeft. Dit doorzetten, zonder dat de aanstaande vader het ziet zitten, kan ook leiden naar straks 3 ongelukkige mensen.
Het feit dat TO al 32 is en volgens mij een kinderwens heeft vind ik best zwaar wegen in de keuze. Ik betwijfel of deze man er ooit "klaar" voor gaat zijn. En dan is het maar afwachten of er - op tijd- nog een kans komt.
Ik denk dat ze er goed aan zouden doen om rustig de tijd te nemen voor een beslissing, dat hoeft niet nu meteen. Ik zou wel van m'n partner verwachten dat ie er serieus over na gaat denken, en het de tijd heeft om te laten bezinken. En niet bij voorbaat al de hakken in het zand zet, want dat doet geen recht aan de gevoelens van TO.
En wat betreft afspraak = afspraak: de afgesproken mooie reis afgelopen zomer ging ook niet door. En toen ik laatst zoek was moest ik ook een afspraak afzeggen. Soms lopen dingen anders dan gepland.
