Veel stress van ex
Hallo allemaal, ik ben nu 10 weken zwanger van mijn eerste kindje. Mijn relatie is sinds kort na 3 jaar over. Dit was mijn beslissing omdat mijn ex verslaafd is aan blowen. Vorig jaar is hij naar een kliniek geweest en ging het daarna heel lang goed. Vlak nadat ik erachter kwam dat ik zwanger ben kwam ik er ook achter dat hij weer blowt. Dit had hij voor mij achter gehouden. Ik heb hem de keuze gegeven om opnieuw hulp te zoeken maar dat deed hij niet dus zag ik verder geen toekomst samen. Hij weet dat ik dat niet voor me zie samen met een baby. Maar nu vind ik het lastig om met hem om te gaan. Hij zou gisteren mee gaan naar de echo maar had afgezegd. Hij vroeg of ik kon regelen dat de volgende afspraken later waren zodat hij dan wel mee zou kunnen. En hij wenste me success. Ik heb hem netjes laten weten dat de echo goed was en nieuwe datums doorgegeven. Ook gezegd dat we de nipttest moeten bespreken. Hij heeft helemaal nergens op gereageerd terwijl hij het wel heeft gelezen. Ik voel me nu zo boos en verdrietig. Hoeveel moeite is het om even te reageren? Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben?
Tickel schreef op 19-02-2022 om 13:50:
[..]
Ik gebruik het woord schenken om aan te geven dat TO het de man niet op een presenteerblaadje hoeft aan te reiken. Als hij iets wil kan hij dat zelf regelen.
Ik gebruikte jouw bewoording inderdaad en ben het met je eens. Ze hebben gewoon beiden hun rol en verantwoordelijkheid.
Lollypopje schreef op 19-02-2022 om 19:22:
[..]
Lees jij een andere discussie dan ik ofzo?
Volgens mij is iedereen daar ook heel eerlijk over.
Hij kan erkenning aanvragen. Niemand ontkent dat. Sterker iedereen benoemd dat gewoon. Maar dat moet hij dan wel zelf doen.
De meesten benoemen wat zij zelf in deze situatie zouden doen inclusief jijzelf. En dat is niet dat hij ook zijn recht op zou kunnen eisen en zij daar dan weinig tegen in te brengen heeft. Je doet alsof deze man zo’n zware junk is dat hij zoiets niet zal doen maar dat weet je niet.
BlueFawn schreef op 19-02-2022 om 19:41:
[..]
De meesten benoemen wat zij zelf in deze situatie zouden doen inclusief jijzelf. En dat is niet dat hij ook zijn recht op zou kunnen eisen en zij daar dan weinig tegen in te brengen heeft. Je doet alsof deze man zo’n zware junk is dat hij zoiets niet zal doen maar dat weet je niet.
Volgens mij heb ik hem nergens een zware junk genoemd, wel een verslaafde die in deze situatie onbetrouwbaar is als vaderen heb ik ook nergens gezegd dat hij dat absoluut niet zal doen.
Sterker ik heb gezegd dat als hij wel die moeite doet dat dat in elk geval een teken is dat hij bereid is zijn verantwoordelijkheid te nemen en moeite te doen voor zijn kind. En ik was niet de enige die dat zei.
Dus ik weet niet wat voor topic jij leest, maar duidelijk een andere dan ik. Dus ik ga je weer terug onder de negeer zetten.
Als de vader googelt: “ik word vader, wat moet ik regelen?” vindt hij direct relevante informatie. Ik denk dat het niet onredelijk is om te verwachten dat de vader over de vaardigheid beschikt om deze informatie te vinden en, al dan niet met hulp, te begrijpen. Het is makkelijk toegankelijke informatie.
Ik ben het eens met bluefawn dat één keer afkicken niet betekent dat iemand vrij is van een verslaving. Veel verslavingen spelen levenslang een rol in de zin dat er in omstandigheden terugvallen kunnen plaatsvinden en dat zeker in de eerste jaren na een verslaving die nog met regelmaat zullen plaatsvinden. Dat het plaats vindt is niet altijd te vermijden, het gaat er vooral om dat diegene die het betreft zich snel weer weet te herpakken. En dat laatste is echt een proces dat geleerd moet worden en best heel complex is.
Omgang van een kind met een vader die verslaafd is, is - hoe tegennatuurlijk dit ook klinkt - best wel mogelijk zolang je veiligheid maar waarborgt. Dat kun je doen door onder toezicht of begeleiding van jezelf, een familielid, een vertrouwd iemand af te spreken. Ook kun je afspreken dat contact alleen is op momenten dat er geen drugs in het systeem zit maar dat vraagt wel om vertrouwen of controle en kan ingewikkeld liggen. Dat ligt aan de volwassenheid en inzicht van degene die het betreft.
Ik als pleegouder begeleid in praktijk weleens bezoeken van iemand met een alcoholverslaving aan een kind. Het vraagt behoorlijk wat inspanning, maar tot nu toe lukt het om contact in een veilige context te hebben en daardoor hebben kind en ouder, toch een contact waarbij het kind zelf een band opbouwt met de ouder en die leert kennen. Die veiligheid is een vereiste.
@Ninoea wat mooi dat je dat doet en wat fijn dat het kind op die manier op een veilige manier wel een band kan opbouwen met diens ouder.
Lollypopje schreef op 19-02-2022 om 19:44:
[..]
Volgens mij heb ik hem nergens een zware junk genoemd, wel een verslaafde die in deze situatie onbetrouwbaar is als vaderen heb ik ook nergens gezegd dat hij dat absoluut niet zal doen.
Sterker ik heb gezegd dat als hij wel die moeite doet dat dat in elk geval een teken is dat hij bereid is zijn verantwoordelijkheid te nemen en moeite te doen voor zijn kind. En ik was niet de enige die dat zei.
Dus ik weet niet wat voor topic jij leest, maar duidelijk een andere dan ik. Dus ik ga je weer terug onder de negeer zetten.
Ja maar jij denkt ook wel erg simpel wbt verslaving.
Ninoea schreef op 19-02-2022 om 19:45:
Als de vader googelt: “ik word vader, wat moet ik regelen?” vindt hij direct relevante informatie. Ik denk dat het niet onredelijk is om te verwachten dat de vader over de vaardigheid beschikt om deze informatie te vinden en, al dan niet met hulp, te begrijpen. Het is makkelijk toegankelijke informatie.
Ik ben het eens met bluefawn dat één keer afkicken niet betekent dat iemand vrij is van een verslaving. Veel verslavingen spelen levenslang een rol in de zin dat er in omstandigheden terugvallen kunnen plaatsvinden en dat zeker in de eerste jaren na een verslaving die nog met regelmaat zullen plaatsvinden. Dat het plaats vindt is niet altijd te vermijden, het gaat er vooral om dat diegene die het betreft zich snel weer weet te herpakken. En dat laatste is echt een proces dat geleerd moet worden en best heel complex is.
Omgang van een kind met een vader die verslaafd is, is - hoe tegennatuurlijk dit ook klinkt - best wel mogelijk zolang je veiligheid maar waarborgt. Dat kun je doen door onder toezicht of begeleiding van jezelf, een familielid, een vertrouwd iemand af te spreken. Ook kun je afspreken dat contact alleen is op momenten dat er geen drugs in het systeem zit maar dat vraagt wel om vertrouwen of controle en kan ingewikkeld liggen. Dat ligt aan de volwassenheid en inzicht van degene die het betreft.
Ik als pleegouder begeleid in praktijk weleens bezoeken van iemand met een alcoholverslaving aan een kind. Het vraagt behoorlijk wat inspanning, maar tot nu toe lukt het om contact in een veilige context te hebben en daardoor hebben kind en ouder, toch een contact waarbij het kind zelf een band opbouwt met de ouder en die leert kennen. Die veiligheid is een vereiste.
Maar ik veronderstel dat onder invloed van alcohol eerder opgemerkt wordt dan onder invloed van een jointje. Verslaving is gewoon shit en een soort van levenslang probleem.
@bluefawn dat zou je denken ja. Dat een drankje eerder opvalt. Mijn ervaring is dat dit bij verstokt alchoholisme moeilijker is dan lijkt. Vaak is het toch dat je iemand goed moet kennen om ook de kleine signalen te herkennen en niet te snel te oordelen, maar het ook niet te missen.
Het is beslist een puzzel die het nodige vergt maar ik vind het wel heel waardevol.
Ninoea schreef op 19-02-2022 om 19:59:
@bluefawn dat zou je denken ja. Dat een drankje eerder opvalt. Mijn ervaring is dat dit bij verstokt alchoholisme moeilijker is dan lijkt. Vaak is het toch dat je iemand goed moet kennen om ook de kleine signalen te herkennen en niet te snel te oordelen, maar het ook niet te missen.
Het is beslist een puzzel die het nodige vergt maar ik vind het wel heel waardevol.
Ik ook, vooral die puzzel proberen op te lossen vind ik waardevol, het is de moeite waard.
Ja absoluut! Maar wel in een voor het kind veilige context.
BlueFawn schreef op 19-02-2022 om 08:57:
[..]
Ja dat weet ik niet maar de mogelijkheid is er dat hij dat wel doet. Ook vaders hebben rechten.
Inderdaad. Als hij gebruik wil maken van z'n rechten, dan moet hij dat vooral doen. Hij weet de weg. Als TO zou ik hem daar niet bij gaan helpen.
Afgaande op wat ik van TO lees is deze vader sowieso geen vader bij wie je je kind met een gerust hart om de week een weekend achter laat.
Ninoea schreef op 19-02-2022 om 19:45:
Als de vader googelt: “ik word vader, wat moet ik regelen?” vindt hij direct relevante informatie. Ik denk dat het niet onredelijk is om te verwachten dat de vader over de vaardigheid beschikt om deze informatie te vinden en, al dan niet met hulp, te begrijpen. Het is makkelijk toegankelijke informatie.
Ik ben het eens met bluefawn dat één keer afkicken niet betekent dat iemand vrij is van een verslaving. Veel verslavingen spelen levenslang een rol in de zin dat er in omstandigheden terugvallen kunnen plaatsvinden en dat zeker in de eerste jaren na een verslaving die nog met regelmaat zullen plaatsvinden. Dat het plaats vindt is niet altijd te vermijden, het gaat er vooral om dat diegene die het betreft zich snel weer weet te herpakken. En dat laatste is echt een proces dat geleerd moet worden en best heel complex is.
Omgang van een kind met een vader die verslaafd is, is - hoe tegennatuurlijk dit ook klinkt - best wel mogelijk zolang je veiligheid maar waarborgt. Dat kun je doen door onder toezicht of begeleiding van jezelf, een familielid, een vertrouwd iemand af te spreken. Ook kun je afspreken dat contact alleen is op momenten dat er geen drugs in het systeem zit maar dat vraagt wel om vertrouwen of controle en kan ingewikkeld liggen. Dat ligt aan de volwassenheid en inzicht van degene die het betreft.
Ik als pleegouder begeleid in praktijk weleens bezoeken van iemand met een alcoholverslaving aan een kind. Het vraagt behoorlijk wat inspanning, maar tot nu toe lukt het om contact in een veilige context te hebben en daardoor hebben kind en ouder, toch een contact waarbij het kind zelf een band opbouwt met de ouder en die leert kennen. Die veiligheid is een vereiste.
Ik weet dat een verslaving niet zomaar weg is en dat er altijd terugvallen komen. Ik heb de afgelopen jaren veel gelezen over verslaving en ik ben zelfs een paar keer op gesprek geweest bij de brijder om met iemand te praten daarover. Zodat ik me meeŕ kon verplaatsen in hem en hem beter kan begrijpen. Ik heb hem ook altijd gesteund en geholpen in het proces maar ik moet ook aan mezelf en mijn eigen grenzen denken. Dat heb ik ook wel geleerd, dat dat heel belangrijk is. Ik heb een aantal keren gehad dat ik gewoon op was en niet meer verder kon. Dan nam ik afstand en dat heb ik nu ook gedaan. Toen hij een terugval had wilde ik er voor hem zijn maar hij wilde geen hulp en koos ervoor om te blijven gebruiken. Dan trek ik een grens, hij weet dat ik dan geen toekomst zie.
Het is niet zo dat ik hem nu helemaal uit mijn leven of uit het leven van mijn kind wil bannen. Ik houd nog steeds van hem en ik heb er veel verdriet van dat het zo is gelopen. Het is een hele lieve en gevoelige man, ik ben niet voor niets verliefd op hem geworden. Hij heeft alleen ook een andere kant als de verslaving hem in de tang heeft. Dan liegt hij, houd hij dingen voor me achter en manipuleert mij. Dat vind ik niet leuk. Ik probeer mezelf nu te beschermen tegen nog meer teleurstellingen. Vandaar dat ik hem ook geen kansen meer wil geven om mij pijn te doen. Als ik zeg dat hij mee kan met de echo is de kans er dat hij me weer op het laatste moment appt dat hij niet mee kan. Dan voel ik me weer verdrietig omdat ik het gevoel heb dat hij het niet belangrijk vind. Ik probeer voor mezelf een manier te vinden om hiermee om te gaan en dat vind ik best moeilijk
Catwoman schreef op 19-02-2022 om 23:34:
[..]
Ik weet dat een verslaving niet zomaar weg is en dat er altijd terugvallen komen. Ik heb de afgelopen jaren veel gelezen over verslaving en ik ben zelfs een paar keer op gesprek geweest bij de brijder om met iemand te praten daarover. Zodat ik me meeŕ kon verplaatsen in hem en hem beter kan begrijpen. Ik heb hem ook altijd gesteund en geholpen in het proces maar ik moet ook aan mezelf en mijn eigen grenzen denken. Dat heb ik ook wel geleerd, dat dat heel belangrijk is. Ik heb een aantal keren gehad dat ik gewoon op was en niet meer verder kon. Dan nam ik afstand en dat heb ik nu ook gedaan. Toen hij een terugval had wilde ik er voor hem zijn maar hij wilde geen hulp en koos ervoor om te blijven gebruiken. Dan trek ik een grens, hij weet dat ik dan geen toekomst zie.
Het is niet zo dat ik hem nu helemaal uit mijn leven of uit het leven van mijn kind wil bannen. Ik houd nog steeds van hem en ik heb er veel verdriet van dat het zo is gelopen. Het is een hele lieve en gevoelige man, ik ben niet voor niets verliefd op hem geworden. Hij heeft alleen ook een andere kant als de verslaving hem in de tang heeft. Dan liegt hij, houd hij dingen voor me achter en manipuleert mij. Dat vind ik niet leuk. Ik probeer mezelf nu te beschermen tegen nog meer teleurstellingen. Vandaar dat ik hem ook geen kansen meer wil geven om mij pijn te doen. Als ik zeg dat hij mee kan met de echo is de kans er dat hij me weer op het laatste moment appt dat hij niet mee kan. Dan voel ik me weer verdrietig omdat ik het gevoel heb dat hij het niet belangrijk vind. Ik probeer voor mezelf een manier te vinden om hiermee om te gaan en dat vind ik best moeilijk
Je kunt de datum en tijd doorgeven en zeggen dat, als hij erbij wil zijn, op tijd op de locatie moet zijn. Verder zou ik niet teveel van hem verwachten.
Mija schreef op 19-02-2022 om 12:07:
[..]
Ik zou dit nooit als motivatie gebruiken. Als het alleen om geld zou gaan, had je een minimaal probleem. Dan zou je kind gewoon een vader kunnen hebben. Maar dat is dus niet zo. Ik vind het altijd wat pijnlijk om de ouder van een kind af te snijden alleen omdat er geen geld op tafel komt. Hoe onverantwoordelijk dat ook is, het is niet genoeg motivatie. Dat gaat om veel meer verantwoordelijkheden dan alleen financiële. Ik zou dat dus nog eens goed op een rijtje zetten voor jezelf: wat is nou precies de reden dat je hem er niet bij kunt gebruiken? En is het nodig hem te provoceren door hem dat voor de voeten te gooien? Ik denk dat je slapende honden beter niet wakker kan maken, als je wil dat ze zich koest houden.
Het gaat mij er ook niet zozeer om dat ik geld van hem wil hebben maar meer om het feit dat hij zijn geld liever uit geeft aan drugs dan aan zijn kind. Dat geeft mij niet echt vertrouwen voor de toekomst. En het is toch krom dat ik nu alles voor de baby alleen moet betalen maar ik hem wel op de hoogte moet houden en hem bij beslissingen moet betrekken. Wel de lusten maar niet de lasten. Zo werkt het volgens mij niet. Ik wil voor mezelf gewoon duidelijkheid en rust creeren omdat ik hier veel stress van heb. De afgelopen tijd heb ik een aantal x contact met hem gehad en elke keer was ik daarna dagen van slag omdat ik zo boos en verdrietig word van de dingen die hij zegt. Dat wil ik niet meer. Daarom wil ik liever geen contact zodat ik rust krijg en me op mezelf kan richten
Catwoman schreef op 19-02-2022 om 23:56:
[..]
Het gaat mij er ook niet zozeer om dat ik geld van hem wil hebben maar meer om het feit dat hij zijn geld liever uit geeft aan drugs dan aan zijn kind. Dat geeft mij niet echt vertrouwen voor de toekomst. En het is toch krom dat ik nu alles voor de baby alleen moet betalen maar ik hem wel op de hoogte moet houden en hem bij beslissingen moet betrekken. Wel de lusten maar niet de lasten. Zo werkt het volgens mij niet. Ik wil voor mezelf gewoon duidelijkheid en rust creeren omdat ik hier veel stress van heb. De afgelopen tijd heb ik een aantal x contact met hem gehad en elke keer was ik daarna dagen van slag omdat ik zo boos en verdrietig word van de dingen die hij zegt. Dat wil ik niet meer. Daarom wil ik liever geen contact zodat ik rust krijg en me op mezelf kan richten
Heel goed dat je zo voor jezelf opkomt!
